~Εκδρομές -διαδρομές στις ομορφιές της Ελλάδας Σ/Κ 17 ΚΑΙ 18 Οκτωβρίου 2015
~*** ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΡΟΜΗΣ -ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ του Σ/Κ :
1η ΗΜΕΡΑ : ΜΕΛΙΓΑΛΑ-ΖΑΧΑΡΩ-ΠΑΤΡΑ-ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ-Ι.ΜΟΝΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ (Πλησίον Ναυπάκτου ) ΄στο Γαλαξίδι μεσημεριανό φαγητό .- ΔΕΛΦΟΙ (Προαιρετική επίσκεψη στον Αρχαιολογικό χώρο ) -ΑΡΑΧΩΒΑ διανυκτέρευση .-
2η ΗΜΕΡΑ : ΑΡΑΧΩΒΑ-ΑΜΦΙΣΣΑ-ΛΙΔΟΡΙΚΙ , μετά το Λιδορίκι ακολουθώντας την Επαρχιακή οδό προς Ναύπακτο θα απολαύσουμε την όμορφη και ευχάριστη διαδρομή της ορεινής Ναυπακτίας , βλέποντας την Τεχνιτή Λίμνη του ΜΟΡΝΟΥ και το Φράγμα που αρδεύεται η ΑΘΗΝΑ , κάνοντας ένα ιερό προσκύνημα στην Ιερά Μονή ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ .-
Στη συνέχεια και πάλι προς Ναύπακτο , όπου στο παραλιακό χωριό ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ (περιοχή Ναυπάκτου) για μεσημεριανό φαγητό , και στη συνέχεια επιστροφή από ΠΑΤΡΑ -ΠΥΡΓΟ -ΜΕΛΙΓΑΛΑ .- {Ώρα αναχώρησης 06.30 από Μελιγαλά}.-
*** Η Αράχωβα των 4 εποχών
Η Αράχωβα, στολίδι στις ράχες του Παρνασσού, γνωστή απο τα χιονοδρομικά της κέντρα και την κοσμοπολίτικη ζωή, εχει να δείξει πολύ περισσότερα απο αυτά που οι περισσότεροι ξέρουν.
Χιονοδρομία
Υπάρχουν 19 πίστες, 7 χιονοδρομικές διαδρομές, 8 συνδετικά μονοπάτια και 3 mini πίστες αρχαρίων με baby lifts, συνολικού μήκους 36 Km. Οι καταβάσεις αρχίζουν από τα 2260μ. και φτάνουν έως τα 1640μ υψόμετρο με το επιμέρους μήκος τους να κυμαίνεται από 300m. έως 4Km., σε όλους τους βαθμούς δυσκολίας και για όλα τα επίπεδα ικανότητας. Για τους λάτρεις της περιπέτειας και της διασκέδασης υπάρχουν αρκετές εκτός πίστας "μαύρες" διαδρομές με πραγματικά βαθύ χιόνι και πολλή-πολλή αδρεναλίνη καθώς και 2 Fun parks σε Κελλάρια και Φτερόλακα.
Πολιτισμός
Μόλις 8 χιλιόμετρα απέχει ο αρχαιολογικός χώρος των Δελφών. Τόπος παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ και χαρακτηρισμένος ως ένας από τους «Ιερούς τόπους» του κόσμου. Στα 30 χιλ. θα βρείτε το μοναστήρι του Οσιου Λουκά, το σπουδαιότερο βυζαντινό μνημείο της Ελλάδας. Στο γειτονικό Δίστομο υπάρχει το Μαυσωλείο Θυμάτων Ναζισμού.
Φυσική ομορφιά
Για τους λάτρεις της φύσης και του βουνού η Αράχωβα ειναι η αφετηρία εξόρμησης σε απιστευτης ομορφιάς γωνιές του Παρνασσου. Αμέτρητα μονοπάτια και διαδρομές οδηγούν σε καταπράσινα λιβάδια, σε καταράκτες που το υψος τους ξεπερνάει τα 80μ.
Μονοπάτια
Διαδρομές για περίπατο, hiking, ποδήλατο, Down Hill και ορειβασίες ξεκινούν απο την Αράχωβα, οπου θα βρείτε οδηγούς βουνού να σας συνοδεύσουν στις εξορμήσεις σας.
Φύση και ηρεμία
Μόνο 2 ώρες απο το κέντρο της Αθήνας και όμως τόσο μακριά...
Αράχωβα, ζήστε την εμπειρία του Βουνού...
Σκαρφαλωμένο στον Παρνασσό σε υψόμετρο 1250 μέτρων και σε απόσταση αναπνοής από την κοσμική Αράχωβα (12xιλ.) και τα Χιονοδρομικά Κέντρα Παρνασσού (9 χιλ.), το Ξενοδοχείο ΣΚΑΜΝΟΣ απευθύνεται σε όσους θέλουν να αποδράσουν απο το stress και την φασαρία της πόλης, σε όσους λατρεύουν το βουνό, την ησυχία της φύσης, τα σπορ και τις εξορμήσεις στο δάσος... Πέρα από την κλασσική επιλογή του να επιδοθείτε σε σκι 'περιπέτειες' στα γύρω χιονοδρομικά κέντρα, η πεζοπορία την άνοιξη και το καλοκαίρι με έμπειρους οδηγούς στα μονοπάτια του Παρνασσού, οι βόλτες με 4χ4, το mountain bike, το παραπέντε και η ιππασία που προσφέρει το ΣΚΑΜΝΟΣ είναι οι ενδιαφέρουσες εναλλακτικές λύσεις, που θα γεμίσουν την ημέρα σας. Εναλλακτικά, η κοσμοπολίτικη Αράχωβα, ο αρχαιολογικός χώρος των Δελφών, ο Όσιος Λουκάς στο Στείρι, το Κορύκειον Άνδρον μόλις 2 χιλιόμετρα μακριά από το ξενοδοχείο, η Ιτέα, η Αντίκυρα και το μαγευτικό Γαλαξείδι είναι σε απόσταση βολής! - http://www.skamnos.com/#sthash.TDoOfPxp.dpuf .-
~** Η Αράχωβα (ή Αράχοβα) είναι μία ορεινή κωμόπολη του Νομού Βοιωτίας χτισμένη στις νότιες πλαγιές του Παρνασσού σε υψόμετρο 968 μέτρων. Αποτελούσε έδρα[1] του ομώνυμου δήμου μέχρι τα τέλη του ενώ με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης εντάχθηκε στον νέο Δήμο Διστόμου-Αράχωβας-Αντίκυρας, του οποίου αποτελεί Δημοτική Ενότητα. Ο πληθυσμός της σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είναι 2.657 κάτοικοι. Αποτελεί δημοφιλές χειμερινό θέρετρο, χάρη στην ύπαρξη χιονοδρομικού κέντρου, (που τελευταία επεκτάθηκε και ανακαινίστηκε) και τη μικρή της απόσταση από την Αθήνα (153 χιλιόμετρα).
~* Η Αράχωβα είναι χτισμένη σε μία πλαγιά του Παρνασσού, που καταλήγει σε μία χαράδρα, στο βάθος της οποίας ρέει ποταμός Πλείστος. Το μέσο υψόμετρο του οικισμού είναι 960 μέτρα. Ο οικισμός βρίσκεται πάνω στην κύρια οδό που συνέδεε από την αρχαιότητα τους Δελφούς και την πεδιάδα της Άμφισσας με την Βοιωτία. Η θέση της πάνω σε ένα σημαντικό πέρασμα βοήθησε στην ανάπτυξη της Αράχωβας σε μεγαλύτερο βαθμό από τα γειτονικά της μέρη. Ο οικισμός απέχει 12 χιλιόμετρα από τους Δελφούς, που βρίσκονται δυτικότερά και 160 χιλιόμετρα από την Αθήνα.
~* Η επικρατέστερη άποψη για την προέλευση της ονομασία της είναι πως προέρχεται από τη νοτιοσλαβική λέξη Οrechova που σημαίνει καρυδότοπος. Όμως υπάρχουν ακόμη δύο εκδοχές για την προέλευση της ονομασίας της. Σύμφωνα με την πρώτη, η περιοχή ήταν γνωστή στα χρόνια της Επανάστασης ως "Ράχωβα", λέξη ελληνικής ρίζας, η οποία προέρχεται από το συνδυασμό "ράχις" και "ωβάς", κι η οποία χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει την οικιστική ένωση κατοίκων που ζούσαν σε μικρότερα μορφώματα. Σύμφωνα πάντως με τον Αραχωβίτη συγγραφέα του πονήματος "Ο παππούς μου κι εγώ στην Αράχωβα" (εκδόσεις "Α. Πιτσιλός", Αθήνα, 1998, σελ. 13) Γεώργιο Θ. Σύρο, η ονομασία αυτή πιθανόν να προέρχεται από το παλαιό χωριό Ράχωβο Γρεβενών, εκ του οποίου ήρθαν κάτοικοι διωγμένοι από τους Τούρκους κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Η άλλη εκδοχή θέλει τη λέξη να προέρχεται από την ελληνική "ράχις" και τη σλαβική "ova" (τόπος), άρα "Αράχωβα" (Αράχοβα) = "ραχότοπος"
~* Το κλίμα της Αράχωβας είναι ξηρό το καλοκαίρι, με δροσιά και ψύχρα ακόμη τις βραδινές ώρες, ειδικά στο Λιβάδι, ενώ το χειμώνα επικρατεί κρύο με αξιόλογες βροχές και χιονοπτώσεις.
Χιονίζει πυκνά με ΒΔ ή ΝΔ ανέμους, αρκετές φορές μέσα στην πόλη, αλλά ο Νότιος προσανατολισμός της, που έχει ως αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη έκθεση στον ήλιο, δεν ευνοεί στη διατήρηση του χιονιού για αρκετές μέρες.
Ο τοπικός ΒΑ άνεμος (Κατεβατός), δεν ευνοεί σε φαινόμενα την Αράχωβα, παρά μόνο επικρατεί τσουχτερό κρύο με διαστήματα ηλιοφάνειας, σε αντίθεση με άλλες περιοχές. Αυτό συμβαίνει γιατί η Αράχωβα βρίσκεται στις νότιες πλαγιές του Παρνασσού, οπότε ο ορεινός όγκος Παρνασσού εμποδίζει σε μεγάλο βαθμό τη διέλευση συστημάτων από το Βορά.
Το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών έχει τοποθετήσει μετεωρολογικό σταθμό στην Αράχωβα, όπου μπορείτε να δείτε μετεωρολογικά δεδομένα και πρόβλεψη καιρού.[16]
~* Η περιοχή της Αράχωβας έχει πανάρχαια ιστορία. Είναι γεμάτη από αρχαίες οικίσεις που ανάγονται ως το 1200 π.Χ. και διάσπαρτα ίχνη της αρχαιότητας από τον Παρνασσό ως το Ζεμενό κι ως κάτω στην κοιλάδα του Πλειστού. Στο Κωρύκειο Άντρο τα αρχαιότερα ίχνη ανάγονται στα νεολιθικά χρόνια (3000 π.Χ. περίπου). Στη δυτική πλευρά της Αράχωβας υπήρχε η Ανεμώρεια ή Ανεμώλεια, πόλη ομηρική, αναφερόμενη από τον Όμηρο, στη θέση μεταξύ του σημερινού νεκροταφείου και της τοποθεσίας «Ελένη», κάτω από τον Κατοπτήριο βράχο. Στα Ομηρικά Χρόνια ήταν μία από τις επίσημες οκτώ φωκικές πόλεις, αφού η Αράχωβα και η γύρω περιοχή άνηκαν κατά την αρχαιότητα στη Φωκίδα. Τα νεότερα χρόνια μετά την εφαρμογή του νόμου ΒΧΔ (6-7-1899) ανήκει στα διοικητικά όρια της Βοιωτίας με πρωτεύουσα τη Λιβαδειά. Είχε μακρύ τείχος, ναό που ανακάλυψε το 1874 ο Αραχωβίτης ιστορικός Γεώργιος Κρέμος και βωμό των Ανέμων. Λιγοστά ερείπια της βλέπουμε σήμερα στη δυτική πλευρά της Αράχωβας. Η Κυπάρισσος βρισκόταν ανατολικά, κοντά στην τοποθεσία Πάνια. Η υπαρξη της στην τοποθεσία αυτή αμφισβητείται από πολλούς, αφού η Κυπάρισσος ανφέρεται ως η αρχαία Αντίκυρα, ενώ αντί της Κυπάρισσου πολλόι ιστορικοί πιστεύουν πως στη τοποθεσία της Πάνιας υπήρχε η πόλη Υάμπολις ή Υάμπεια. Και οι δύο πόλεις (Ανεμώρεια και Κυπάρισσος) έλαβαν μέρος στον Τρωικό Πόλεμο με αρχηγούς τον Επίστροφο και το Σχεδία. Αρχαιότατη πόλη η Λυκώρεια, ψηλά στον Παρνασσό μας οδηγεί στον καιρό του Κατακλυσμού. Τότε στη Λιάκουρα, την πιο ψηλή κορυφή του βουνού (2457 μ) στάθηκε η κιβωτός του Δευκαλίωνα και της Πύρρας που γέννησαν τον Έλληνα, γενάρχη των Ελλήνων. Αλλά και το ίδιο το όνομα Παρνασσός μας φέρνει στα βάθη του χρόνου πριν από το 2000 π.Χ.
~** Από τη μαρτυρία του Βυζαντινού γραμματικού Στέφανου Βυζαντίου, στο γεωγραφικό λεξικό του «Εθνικά», σχετικά με την Ανεμώρεια, αποδεικνύεται ξεκάθαρα η ύπαρξη αυτού του οικισμού μέχρι τις αρχές του 6ου μ.Χ. αιώνα. Ύστερα από τους καταστρεπτικούς σεισμούς, του έτους 551 μ.Χ., τους οποίους μαρτυρά ο Βυζαντινός ιστορικός Προκόπιος, σύμφωνα με τον οποίο πολλά χωριά του Κρισσαίου Κόλπου καταστράφηκαν, τότε καταστράφηκε και η Ανεμώρεια σε τέτοιο βαθμό, που πλέον δεν μπορούσε να ανασυγκροτηθεί και έκτοτε οι διασωθέντες κάτοικοι έζησαν διασκορπισμένοι σε διάφορες κατάλληλες θέσεις της ευρύτερης περιοχής της, όπως θέσεις του σημερινού Ελαιώνα, στο Ζεμενό κ.α.
Το σημερινό χωριό Αράχωβα ιδρύθηκε γύρω στα 1300 μ.Χ., όταν η φραγκική κυριαρχία στη Φωκίδα και στη Βοιωτία βρισκόταν στο ζενίθ της ακμής της και τοπικός φεουδάρχης είχε ορισθεί ο ευπατρίδης Ντε Νέσλε, ο οποίος οργάνωσε καλύτερα την περιοχή και ένωσε τους διασκορπισμένους πυρήνες της περιοχής σε έναν στη θέση Άι Γιάννης της σημερινής Αράχωβας, που είναι κατά κάποιο τρόπο το κέντρο βάρους της περιοχής, κι επιπλέον κατάλληλο μέρος για οίκηση (υπήνεμο, με νερά και με φυσική προστασία από το χιονιά και τον παγετό) με σκοπό την ανάπτυξη σημαντικού οικισμού για τον αποτελεσματικότερο έλεγχο κι εκμετάλευση του ευρύτερου τιμαρίου του. Το όνομα του οικισμού αυτού προήλθε από το αντίστοιχο όνομα που χαρακτήριζε το στρατηγικό κάστρο ή ακόμα τον οικισμό που υφίστατο μέχρι τότε στην περιοχή του σημερινού Ζεμενού. Στη συνέχεια αυτό το χωριό αναπτύχθηκε γοργά έτσι ώστε, όταν μετά από 150 χρόνια περίπου, δηλαδή το 1436 μ.Χ., ο περιηγητής Κυριάκος από την Άγκονα της Ιταλίας, το χαρακτήρισε πολυάνθρωπο χωριό.
Πολλοί ιστορικοί είχαν επιμείνει κατά τις περιηγήσεις τους ότι η Αράχωβα είχε αλιωθεί ελάχιστα από το ελληνικό στοιχείο. Η ύπαρξη μιας αραχωβίτικης παράδοσης, της: «Λάμνιας στην Τούμπρη» είναι από μόνη της πολύ ισχυρή ένδειξη για να μας πείσει για τη συνέχεια της ελληνικής φυλής σε τούτη την περιοχή του Παρνασσού και έτσι να δεχτούμε ότι οι Αρβανιτόβλαχοι σκηνίτες τσοπάνηδες που έφτασαν κάποτε εδώ (αρχές 2ης χιλιετίας) δε βρήκαν τόπο εντελώς ακατοίκητο, αλλά συνάντησαν γηγενές πληθυσμιακό υπόστρωμα με δυνατές αρχαίες μνήμες, στο οποίο εντάχθηκαν και με το οποίο συγχωνεύτηκαν, με αποτέλεσμα να αποβάλλουν το όποιο γλωσσικό ιδίωμά τους, και το μόνο κειμήλιο που άφησαν στην περιοχή της Αράχωβας για να θυμίζει στις νεότερες γενιές την εγκατάσταση τους ήταν ορισμένα ξενόγλωσσα (βλαχικής ή αλβανικής ρίζας) τοπωνύμια, τα οποία σχετίζονταν με τη ιδιαίτερη ασχολία τους, που δεν ήταν άλλη από τη βόσκηση του ποιμνίου τους στις πλαγιές του Παρνασσού.
~** Σύμφωνα με μαρτυρίες , το 1435 μ.Χ. «η Αράχωβα είναι πόλη πολυάνθρωπη». Στον 16º αιώνα εμφανίζει άνθηση. Αρκετά χρόνια μετά οι περιηγητές Τζέικομπ Σπον και Τζόρτζ Ουέλερ που έφτασαν στο χωριό το 1675-1676 αναφέρουν πως η Αράχωβα ήταν ένα μεγάλο χωριό με 200 ή 300 οικογένειες, ενώ όλοι οι κάτοικοι της ήταν Έλληνες με ελάχιστους Αρβανίτες και μόνο έναν Τούρκο, ο οποίος ήταν σούμπασης ή βοεβόδας της περιοχής. Ο μητροπολίτης Αθηνών Μελέτιος αναφέρει ότι η Αράχωβα ήταν, γύρω στο 1728, η σπουδαιότερη κωμόπολη του Παρνασσού. Γι’ αυτήν αναφέρει και ο περιηγητής Κλάρκ, ότι κατά το 1801 είχε 250 σπίτια και ότι κανένας Τούρκος δεν έμενε εκεί. Αναφέρεται ότι η Αράχωβα πυρπολήθηκε από τους Τούρκους το 1803 ή 1804, εξαιτίας των φιλονικιών που υπήρχαν ανάμεσα στους κλέφτες και τους αρματολούς.
Κατά την Επανάσταση του 1821 οι κάτοικοι της Αράχωβας πήραν ενεργό μέρος στον αγώνα και έπαθαν μεγάλες καταστροφές. Το Νοέμβριο του 1826 η Μάχη της Αράχωβας έσωσε την επανάσταση των Ελλήνων από μια μεγάλη παρακμή της. Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης αντιμετώπισε νικηφόρα 2000 Τουρκαλβανούς, απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Το χωριό απελευθερώθηκε στις 2 Νοεμβρίου 1828 από το Δημήτριο Υψηλάντη και αμέσως μετά την απελευθέρωση ιδρύθηκε ελληνικό σχολείο. Προχωρώντας μέσα στο χρόνο συναντάμε πάντα παρόντες του Αραχωβίτες να πολεμούν τα ιδανικά της Ελλάδας, λαμβάνοντας μέρος σε όλους τους Εθνικούς Αγώνες.
~** Το 1833 χτίστηκε ο σημερινός Ναός του Αγίου Γεωργίου, ο οποίος υπήρχε από το 1676 με διαφορετική μορφή, όπως δείχνει ανάγλυφη πλάκα στο Ιερό Βήμα. Το 1870 ένας ολέθριος σεισμός κόστιζε στη ζωή αρκετών Αραχωβιτών και πολλών σπιτιών και δημοσίων κτηρίων όπως το περίφημο Ρολόι.Στις 10 -11 Σεπτεμβρίου 1944, στη θέση «Σφάλα» Αράχωβας πραγματοποιήθηκε μια μάχη μεταξύ των Αντάρτων και των Γερμανών της περιοχής, η περίφημη μάχη της Σφάλας στην οποία συμμετείχαν αρκετοί Αραχωβίτες.
Μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Κοινότητα Αράχωβας έγινε πια δήμος με το όνομα Δήμος Αράχωβας, το 1948. Το 1959 ιδρύθηκε το Γυμνάσιο Αράχωβας, ενώ κάποια χρόνια αργότερα δημιουργήθηκε το Ενιαίο Λύκειο Αράχωβας. To 1957 ιδρύθηκε ο Αθλητικός Σύλλογος Αράχωβας «Παρνασσός» και το 1985 ο Μορφωτικός, Εκπολιτιστικός & Ψυχαγωγικός Σύλλογος Αραχωβιτών «Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης». Το 1870 ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Λουκά, Νεκτάριος Καμβασινός, ανέλαβε με δικά του έξοδα την ανακατασκευή του κατεστραμμένου Ρολογιού, δίνοντας του τη σημερινή μορφή του.
Η Αράχωβα στα μέσα της δεκαετίας του '70, ένα χρόνο πριν ολοκληρωθεί η κατασκευή του Χιονοδρομικού Κέντρου στο Παρνασσό, ήταν ένα μικρό χωριό, ενώ ευνοΐθηκε από τη γειτνίασή της με τους Δελφούς. Οι ομάδες επισκεπτών του αρχαιολογικού χώρου των Δελφών οδήγησαν στην τουριστική αξιοποίηση της περιοχής που έγινε μεγαλύτερη μετά την δημιουργία των χιονοδρομικών κέντρων και την ανάπτυξη του χειμερινού τουρισμού στην Ελλάδα. Στις 11 Ιουλίου 2000 με την απόφαση ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ26/ΚΗΡ/22508/680, το Υπουργείο Πολιτισμού χαρακτήρισε το Ναό του Αγίου Γεωργίου, τον περίβολο και το παρεκκλήσι του Αγίου Σπυρίδωνος ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο. Πολιούχος της Αράχωβας είναι ο Άγιος Γεώργιος και κάθε χρόνο λαμβάνουν χώρα τριήμερες εκδηλώσεις προς τιμήν του αγίου, το περίφημο Πανηγυράκι που έχει χαρακτηριστεί ως μία από τις εκατό πιο ωραίες εμπειρίες στον κόσμο, με διάφορα τοπικά έθιμα τα οποία έχουν τις ρίζες τους σε αρχαία ελληνικά έθιμα. Το 2004 ιδρύθηκε ο Λαογραφικός Όμιλος Αράχωβας, ενώ το 2009 το Παλαιό Δημοτικό Σχολείο χαρακτηρίστηκε ως διατηρητέο μνημείο και αναστηλώθηκε σε Λαοραφικό Μουσείο, το οποίο χρησιμοποιείται ως κτήριο του δήμου. Το 2010 με τις μεταρρυθμίσεις του προγράμματος Καλλικράτης, η Αράχωβα περιήλθε στο διευρυμένο Δήμο Διστόμου-Αράχωβας-Αντίκυρας, του οποίου αποτελεί Δημοτική Ενότητα.
~** Το Ρολόι
Αληθινό στολίδι για την Αράχωβα αποτελεί ο απόκρημνος βράχος με το ρολόι.
Χτισμένο στις αρχές του 18ου αιώνα ως καμπαναριό του Μητροπολιτικού Ναού των Εισοδίων της Θεοτόκου, δεν άντεξε στον ολέθριο σεισμό του 1870 και κατέρρευσε. Την ίδια τύχη είχε το Μάρτιο του 1944, όταν οι Γερμανοί, ανάμεσα σε όλες τις καταστροφές που προξένησαν στο χωριό, το ανατίναξαν.
Λίγα χρόνια αργότερα, και συγκεκριμένα το 1966, ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Λουκά, Νεκτάριος Καμβασινός, ανέλαβε με δικά του έξοδα την ανακατασκευή του, δίνοντας του τη σημερινή μορφή του.
Όσο για το βράχο στον οποίο δεσπόζει, ονομάζεται Τυριάς και χρησίμευε ως φυσικό ψυγείο για τη φύλαξη τυριών, ενώ στη διάρκεια της Κατοχής οι ντόπιοι έκρυβαν εκεί μέσα διάφορα αντικείμενα. Σύμφωνα με εξιστορήσεις των Αραχωβιτών, στο σημείο εκείνο ανέβαινε ο Ντελάλης για να ανακοινώνει τα νέα του χωριού. Σήμερα το Ρολόι ή η "Ώρα"- για τους ντόπιους-, στέκει αγέρωχο, υπενθυμίζοντας κάθε στιγμή το ατέρμονο ταξίδι του χρόνου, ενώ το βράδυ, φωταγωγημένο αποτελεί ιδανική "καρτ-ποστάλ".
~** Ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου είναι ένας από τους δύο ενοριακούς ναούς του χωριού και και βρίσκεται σε περίοπτη θέση στην κορυφή του χωριού, στους πρόποδες του Παρνασσού.
Η εκκλησία αυτή εντυπωσίαζε πάντα τους ξένους. Γραπτές μαρτυρίες βεβαιώνουν πως υπήρχε ήδη ναός το 1676. Όμως είναι άγνωστο πόσα χρόνια πριν υπήρχε ήδη στον ίδιο χώρο.
Ο σημερινός ναός χτίστηκε το 1833, όπως δείχνει ανάγλυφη πλάκα στο Ιερό Βήμα, σε ρυθμό σταυρεπίστεγης τρίκλιτης βασιλικής με τρούλο. Πρόκειται για ένα λαμπρό ναό, κατάγραφο από σύγχρονες τοιχογραφίες, με τεράστιες καμπάνες στα καμπαναριά που πλαισιώνουν την είσοδο της εκκλησίας (η παλιά μεγάλη καμπάνα ζυγίζει ένα τόνο και έχει διάμετρο 1,2 μέτρα). Ο αύλειος χώρος στολίζεται από ανάγλυφες πλάκες με σχέδια από αραχωβίτικα υφαντά, έργο που υλοποιήσαν Αραχωβίτες τεχνίτες.
Ο χώρος γύρω από την εκκλησία έχει συνδεθεί με την ιστορία του τόπου ως στρατηγείο του Καραϊσκάκη στη μάχη της Αράχωβας το 1826, καθώς και με τα γεγονότα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και της περιόδου που ακολούθησε, όπως δείχνουν ο ιστορικός περίβολος με τις πολεμίστρες το παλιό κανόνι, ο βόρειος τοίχος της εκκλησίας χτυπημένος από σφαίρες.
Το Υπουργείο Πολιτισμού στις 11 Ιουλίου 2000 με την απόφαση ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ26/ΚΗΡ/22508/680 έχει χαρακτηρίσει το ναό, τον περίβολο και το παρεκκλήσι του Αγίου Σπυρίδωνος ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο.
Από την ανέγερσή του μέχρι τη σημερινή μορφή του όλα τα έξοδα κατασκευής και διακόσμησης καλύφθηκαν από τους Αραχωβίτες.
Σε τούτη την πανέμορφη εκκλησία και το γύρο χώρο γιορτάζουν οι Αραχωβίτες το Πανηγυράκι, την τριήμερη γιορτή προς τιμήν του Αγίου Γεωργίου.
~** Στη δυτική έξοδο της Αράχωβας προβάλει η μορφή του Γεωργίου Καραϊσκάκη πάνω σε τριακόσιες πέτρες που θυμίζουν τα κεφάλια των νεκρών Τούρκων που είχε ζητήσει ο αρχιστράτηγος Καραϊσκάκης, για το μνημείο που στήθηκε, αμέσως μετά το τέλος της νικηφόρας Μάχης.
Στο Ηρώο λαμβάνουν χώρα εκδηλώσεις τις παραμονές των εθνικών εορτών με τις παρελάσεις των σχολείων και τις καταθέσεις στεφάνων από τους τοπικούς φορείς.
Ως έθιμο έχει φτάσει έως τις μέρες μας, ένας μικρός μαθητής του Δημοτικού Σχολείου Αράχωβας συνήθως, με το πέρας της κατάθεσης να παίρνει ένα από τα στεφάνια και σκαρφαλώνοντας έως την προτομή από το πίσω μέρος να δαφνοστεφανώνει το μεγάλο στρατηγό της Ελλάδας και έπειτα να του στρίβει τα μουστάκια με τέτοια απλότητα, όπως ο εγγονός παίζει με τον παππού του.
~** Η ιστορία του Χιονοδρομικού Κέντρου Παρνασσού ξεκινά από το 1967, όποτε η γαλλική εταιρεία Πεσινέ (Pechiney) Αλουμίνιο της Ελλάδος, με έδρα την Παραλία Διστόμου (Άσπρα Σπίτια), τοποθέτησε τους πρώτους αναβατήρες στη θέση Φτερόλακκα, δημιουργώντας ένα υποτυπώδες χιονοδρομικό κέντρο. Τον Δεκέμβρη του 1974 εγκαινιάστηκε με την παρουσία του τότε πρωθυπουργού, Κωνσταντίνου Καραμανλή, στο Γεροντόβραχο το πρώτο ιδιωτικής πρωτοβουλίας (από μερικούς φίλους του Ski Club, του αθηναϊκού Ομίλου Φίλων Σκι)χιονοδρομικό κέντρο. Η κατασκευή του κέντρου σε Κελλάρια και Φτερόλακκα ξεκίνησε το 1975. Από το 2007 εως το 2010 την διαχείριση του Χιονοδρομικού Κέντρου Παρνασσού είχε αναλάβει η κοινοπραξία Άκτωρ ΑΤΕ-Παντράκ ΑΕ, ενώ κατά την διάρκεια της έγιναν πολλά σημαντικά έργα αναβάθμισής του. Το 2011 την ευθύνη της λειτουργίας του πήρε πάλι η ΕΤΑ (Εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης). Τα τελευταία χρόνια, λόγω του Χιονοδρομικού Κέντρου Παρνασσού η Αράχωβα έχει καταλήξει να είναι ο №1 τουριστικός χειμερινός προορισμός στην Ελλάδα.
~**ΔΕΛΦΟΙ , Η Αράχωβα ευνοήθηκε από την γειτνίασή της με τους Δελφούς. Οι ομάδες επισκεπτών του αρχαιολογικού χώρου των Δελφών οδήγησαν στην τουριστική αξιοποίηση της περιοχής που έγινε μεγαλύτερη μετά την δημιουργία των χιονοδρομικών κέντρων και την ανάπτυξη του χειμερινού τουρισμού στην Ελλάδα. Ως πέρασμα για τους Δελφούς, η Αράχωβα επωφελήθηκε από τη μεγάλη επισκεξιμότητα του αρχαιολογικού τόπου, στον οποίο κατέφθαναν και συνεχίζουν να καταφθάνουν ορδές τουριστών από όλη την Ελλάδα και από όλον τον κόσμο. Η Αράχωβα έχει επωφεληθεί πολύ από την παρουσία των Δελφών δίπλα της, ιδιαίτερα τα χρόνια που δεν υπήρχε το Χιονοδρομικό Κέντρο Παρνασσού, αφού η μόνη πηγή εσόδων λόγω τουρισμού ήταν το πέρασμα από την Αράχωβα για τους Δελφούς, αλλά και σήμερα συμβαίνει αυτό και ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες, όταν το χιονοδρομικό κέντρο είναι κλειστό. Η απόσταση Αράχωβας-Δελφών είναι μόλις 10 χλμ.
~* Η Αράχωβα ανέκαθεν αποτελούσε πόλο έλξης σημαντικών ανθρώπων παγκοσμίου βεληνέκους: Ο Αριστοτέλης Ωνάσης παρέα με τον Ουίνστον Τσόρτσιλ (1959), η Μαρία Κάλλας (1959), Οι Μπίτλς (1967), Ο Κωνσταντίνος και η Άννα-Μαρία (1966), ο βασιλιάς Παύλος και η Φρειδερίκη (1939), η Μις Υφήλιος, Κορίνα Τσοπέη (1964), η Τζάκι Κένεντι και τόσοι άλλοι έχουν αφήσει το στίγμα της παρουσίας τους στο διάσημο χωριό
*** Λιδορίκι – Μόρνος, ατίθαση Ρούμελη
Η παρουσία της τεχνητής λίμνης του Μόρνου μπορεί να εξομάλυνε το γεωμορφολογικό ανάγλυφο της περιοχής, όμως η ιστορία που γράφτηκε σε τούτα τα χώματα εδώ και αιώνες τώρα παραμένει πολυκύμαντη και ανεξίτηλη, όπως επίσης και η ορεινή φύση που σφραγίζει το ίδιο δυνατά εδώ όσο και στις πιο ψηλές ακρώρειες της Γκιόνας και των Βαρδουσίων, την φυσιογνωμία αυτού του τόπου.
Ανηφορίζοντας από τα παράλια του Κορινθιακού για τα υψίπεδα της Φωκίδας, δύσκολα υποψιάζεσαι πως μέσα σε λίγα μόνο χιλιόμετρα η τοπιογραφία της περιοχής κυριολεκτικά θα έχει μεταμορφωθεί. Στη σκιά των επιβλητικών και χιονισμένων κορυφογραμμών της Γκιόνας και των Βαρδουσίων, σε ελάχιστη απόσταση από τις όχθες της τεχνητής λίμνης του Μόρνου και σε ύψος 550 μέτρων, βρίσκεται το Λιδορίκι.
Φυσική πρωτεύουσα της πιο τραχιάς περιοχής της Ρούμελης, το Λιδορίκι υπήρξε μέχρι πρόσφατα το σημαντικότερο εμπορικό και οικονομικό κέντρο της ορεινής Φωκίδας. Λόγω της φυσικής θέσης του αποτελούσε ανέκαθεν ένα πραγματικό ορεινό κάστρο, αφού οι σκληροτράχηλοι ορεσίβιοι αντιστάθηκαν στους βυζαντινούς φοροεισπράκτορες, στους Λατίνους (Φράγκους – Καταλανούς) και φυσικά στους μετέπειτα τούρκους κατακτητές.
Σήμερα εδώ ζουν σχεδόν 1.500 άνθρωποι, οι οποίοι ασχολούνται κυρίως με την κτηνοτροφία, την υλοτομία και το μεταπρατικό εμπόριο.
Η χάραξη της καινούργιας παραλιακής οδού που συνδέει την Άμφισσα με τη Ναύπακτο, αλλά και η καθιέρωση διαφορετικού τρόπου ζωής οδήγησαν την βουκολική πολιτεία σε μαρασμό. Παρ’ όλα αυτά το Λιδορίκι παραμένει ακόμα και σήμερα το μόνο αστικό κέντρο σε μια εκτεταμένη και ιδιαίτερα ορεινή περιοχή.
Λίμνη Μόρνου: Η τεχνητή λίμνη βρίσκεται σε ύψος 500 μέτρων και κυριολεκτικά μοιάζει να πολιορκείται από τις αλπικές κορφές των Βαρδουσίων και της Γκιόνας. Σχηματίστηκε μετά την ανύψωση χωμάτινου φράγματος ύψους 126 μέτρων που έκοψε την ροή του ποταμού Μόρνου, ο οποίος για αιώνες ευεργετούσε την κοιλάδα της Βελάς. Επτακόσια ογδόντα εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού πλημμύρισαν το χωριό Κάλιο και την περιοχή της αρχαίας Καλλίπολης, δημιουργώντας έτσι ένα τεχνητό ταμιευτήρια με κυριότερο σκοπό την ύδρευση της πρωτεύουσας. Το υδραγωγείο μ’ ένα κανάλι μήκους 192 χιλιομέτρων που θεωρείται από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης, ανέλαβε να μεταφέρει το νερό που γεννιέται από τα χιόνια των βουνών στις βρύσες των νοικοκυριών της Αθήνας.
Αφήνοντας πίσω το Λιδορίκι ο δρόμος κατεβαίνει κοντά στις «κινούμενες» όχθες της λίμνης που μετακινούνται ανάλογα με το βαθμό των βροχοπτώσεων. Περιμετρικά της λίμνης υπάρχει ένας ασφάλτινος, αλλά με πολλές στροφές δρόμος που θα μας φέρει κοντά στα ομορφότερα σημεία. Το ενδιαφέρον ωστόσο του ταξιδιώτη δεν εξαντλείται στην ακρολιμνιά. Ολόγυρα στα δασωμένα υψώματα που αγκαλιάζουν τον τόπο φωλιάζουν δεκάδες μικρά και μεγαλύτερα χωριά που προσεγγίζονται οδικά, αρκεί βέβαια να μην έχει προηγηθεί χιονόπτωση που αυτήν την εποχή δεν είναι καθόλου σπάνιο φαινόμενο.
Ο γύρος της λίμνης βήμα – βήμα
Λιδορίκι – Κάλιο: Από την πλατεία του Λιδορικίου θ’ ακολουθήσετε τις ταμπέλες για Λευκαδίτι. Ευχάριστες ασφάλτινες κορδέλες με κατεύθυνση προς βορρά διασχίζουν το γνήσιο αγροτικό τοπίο. Στα 8 χιλιόμετρα βγαίνετε σε κεντρική διασταύρωση. Αν θέλετε να πραγματοποιήσετε το γύρο της λίμνης θα περάσετε τη γέφυρα του Μόρνου και θα στρίψετε αριστερά, καθώς το βόρειο παρακλάδι τερματίζει στην Παύλιανη. Πρώτη στάση το χωριό Κάλιο, από το οποίο διασώζονται μόνο ελάχιστα σπίτια, αφού μεγάλο μέρος του οικισμού πνίγηκε στα νερά του τεχνητού έργου.
Λίγο ψηλότερα αναβλύζει η πηγή Βελούχοβο, η μεγαλύτερη από τις πηγές που τροφοδοτούν με νερό τον ταμιευτήρα απ’ όπου ξεδιψά η Αθήνα. Σε μικρή απόσταση στην κορφή του απόκρημνου βράχου βρίσκεται η αρχαία ακρόπολη του Καλίου (υψομ. 650) με ορατά τμήματα της τειχοποιίας (προσεγγίζεται με σύντομο αλλά στενό και απότομο χωματόδρομο μήκους 1000 μέτρων). Τα υπόλοιπα ερείπια είναι βυθισμένα στο νερό. Ότι κατάφεραν να διασώσουν οι αρχαιολόγοι εκθέτονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Λιδορικίου.
Κάλιο – Φράγμα: Από το Κάλιο ο δρόμος συνεχίζει με κατεύθυνση δυτική να κινείται σε ατελείωτες στροφές και κακό οδόστρωμα (κάποια σημεία) σε μικρή απόσταση από τις όχθες της λίμνης χαρίζοντάς σας με τον τρόπο αυτό μερικές από τις ομορφότερες εικόνες της. Στα 7 χιλιόμετρα θα διασταυρωθείτε με το Γρανιτσόρεμα κι αμέσως μετά με τον Κόκκινο ποταμό. Τα δυο αυτά ορεινά ρέματα με παροχή νερού όλο το χρόνο, κατεβαίνουν από τα υψίπεδα των Βαρδουσίων και χύνονται στη λίμνη. Στις όχθες τους σχηματίζεται ένα πλούσιο πλατανόδασος έως την ακρoλιμνιά. Στη συνέχεια ο δρόμος απομακρύνεται, ανεβαίνει λίγο ψηλότερα και στριφογυρνά για περισσότερα από 15 χιλιόμετρα ως το φράγμα. Μια καταπληκτική άποψη της λίμνης θα έχετε από το χωριό Κόκκινο όπου θα φτάσετε με σύντομη παράκαμψη (800 μέτρα) από τον περιμετρικό δρόμο.
Φράγμα – Λιδορίκι: Μετά το φράγμα ο δρόμος στρέφεται νοτιοδυτικά και τρέχει πάνω στις νότιες όχθες της λίμνης περνώντας μέσα ή κοντά από τα χωριά Αβορός, Δωρικό, Λεύκα, Πεντάπολη και καταλήγει μετά από 25 χιλιόμετρα στο Λιδορίκι. Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της διαδρομής είναι το «Στενό», το στενότερο σημείο της λίμνης όπου οι αντικρινές όχθες σχεδόν ακουμπούν μεταξύ τους. Απέναντι, πάνω στο λόφο ξεχωρίζει η ακρόπολη του Κάλιου. Στο βάθος ξεπροβάλλουν οι ψηλότερες κορφές των Βαρδουσίων, ενώ στ’ ανατολικά ορθώνει το στιβαρό παράστημά της η Γκιόνα, το μεγαλύτερο βουνό της Ρούμελης. Παλιότερα σε αυτό το σημείο υπήρχε μεγάλη πέτρινη γέφυρα που σήμερα βρίσκεται στο βυθό της λίμνης.
Προτεινόμενες διαδρομές
Προς Δάφνο: Πραγματοποιώντας τον γύρο της λεκάνης του Μόρνου θα συναντήσετε αλλεπάλληλους ασφάλτινους δρόμους να φεύγουν ακτινωτά και χάνονται στις πλαγιές των δυσπρόσιτων Βαρδουσίων. Αν μπορούσαμε να αξιολογήσουμε τις πραγματικά άφθονες διαδρομές που ξανοίγονται μπροστά σας, θα προτείναμε μια μικτή σε χώμα και άσφαλτο πορεία που θα σας φέρει πιο κοντά στην άγνωστη ορεινή φύση της περιοχής. Μόνο εμπόδιο αυτήν την εποχή, μπορεί να είναι το χιόνι που δυσκολεύει σημαντικά τις μετακινήσεις, κυρίως στους χωματόδρομους.
Μετά το Κάλιο πηγαίνοντας προς φράγμα και λίγα μέτρα πριν τη γέφυρα του Γρανιτσορέματος, θα δείτε δεξιά έναν ασφάλτινο δρόμο ν’ ανηφορίζει στο βουνό. Πρώτο χωριό που θα συναντήσετε είναι το Διακόπι (4 χλμ.). Στη συνέχεια βατός χωματόδρομος περνά μέσα από ελατόδασος και καταλήγει στον όμορφο Δάφνο -παλιά Βοστινίτσα - (9 χλμ), όπου υπάρχουν καταλύματα και ταβέρνες. Αξίζει να δείτε τον μεταβυζαντινό ναό του Αγ. Νικολάου (τρίκλιτη βασιλική με τρούλο κτίσμα του 17ου αι΄).
Από Δάφνο εδώ μπορείτε είτε να γυρίσετε πάλι στον περιμετρικό ασφάλτινο άξονα της λίμνης του Μόρνου, οδηγώντας σε άσφαλτο (13 χλμ.), είτε να συνεχίσετε σε χώμα για Διχώρι, Ψηλό Χωριό, Αρτοτίνα ανακαλύπτοντας την πιο όμορφη και άγρια πλευρά των Βαρδουσίων. Από Ψηλό Χωριό και Αρτοτίνα έχετε επιλογή στην επιστροφή να γυρίσετε μέσω το ασφάλτινου δρόμου που περνά από Πενταγιού, το χωριό της θρυλικής Μαρίας Πενταγιώτισσας.
Στη σκιά της Γκιόνας: Κατευθυνόμενοι από Λιδορίκι προς Λευκαδίτι παρακολουθούμε την κοίτη του ποταμού Μόρνου που σε αυτό το σημείο διαχωρίζει τους ορεινούς όγκους της Γκιόνας και των Βαρδουσίων. Στην πορεία μας θα συναντήσουμε τα χωριά Λευκαδίτι και Συκιά. Στη Συκιά αξίζει να πεζοπορήσετε ως το σπήλαιο της Ζωοδ. Πηγής. Το σημαδεμένο μονοπάτι χάνεται μέσα στα έλατα και καταλήγει στην είσοδο των δυο σπηλαίων όπου βρίσκονται ο ναοί του Αγ. Δημητρίου και της Ζωοδόχου Πηγής (υψομ.980) μετά από 45 λεπτά. Μπορείτε όμως να έρθετε και με το όχημά σας μέσω στενού χωμάτινου και έντονα ανηφορικού δρόμου (2 χλμ.). Επιστρέφουμε στον οδικό άξονα προς Λαμία και περνάμε τη διασταύρωση για τους δυο οικισμούς της Μουσουνίτσας (Αθανάσιος Διάκος) με τα τρεχούμενα νερά και τους καλούς ξενώνες. Ακολουθεί το χωριό Στρώμη με τους παλιούς νερόμυλους και ο ελατοσκέπαστος Πανουργιάς (με σύντομη παράκαμψη 3 χλμ). Πάντα στο ίδιο ορεινό μοτίβο συνεχίζουμε για Παύλιανη (από Εθνική Οδό Αθηνών- Λαμίας).
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ
Το χωριό Πεντεόρια: Είχε ανέκαθεν ιστορική σημασία καθώς βρισκόταν πάνω στις στράτες των βουνών που ένωναν τη θάλασσα με την ορεινή Ρούμελη (θα το δείτε ανηφορίζοντας για Λιδορίκι από Γαλαξίδι). Έχοντας αυτή τη γνώση οι παλιοί ορεσίβιοι προσπάθησαν εδώ, στα Πεντεόρια να κρατήσουν τους Τούρκους μακριά από τη Στερεά Ελλάδα. Φονικές μάχες έγιναν το 1770, αλλά και το 1821 και το 1825, κατά τη διάρκεια του μεγάλου ξεσηκωμού των Ελλήνων.
«Αρνητική κλίση» στην Πλάκα: Στο χωριό Συκιά που βρίσκεται πάνω στο δρόμο Λιδορικίου – Παύλιανης συναντάμε την περίφημη «ορθοπλαγιά της Γκιώνας», ένα από τα πιο ενδιαφέροντα φυσικά αναρριχητικά πεδία της Ευρώπης με κλίση αρνητική και υψομετρική διαφορά 1.100 μέτρων περίπου. Αν και έχει εδώ και χρόνια ανακοινωθεί η δημιουργία Κέντρου Αναρρίχησης με κατάλληλους χώρους διανυκτέρευσης, υποδοχής και ενημέρωσης, ακόμη δεν έχει γίνει τίποτα. Παρόλα αυτά αν θέλετε να αναρριχηθείτε στα βράχια του Ασέληνου Όρους των αρχαίων Ελλήνων (έτσι λεγόταν η Γκιόνα) επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.natureinaction.gr
Αρχαία Καλλίπολη: Ένας από τους παλαιότερους οικισμούς της περιοχής ήταν το χωριό Κάλιο, αφού εδώ άκμασε η αρχαία αιτωλική πόλη Καλλίπολη. Η μοίρα της συνδέθηκε με δύο σημαντικά γεγονότα. Το 426 π.Χ. κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου, οι Αιτωλοί νίκησαν κατά κράτος τους Αθηναίους, ενώ το 279 π.Χ. η καταστροφή ήρθε με την εισβολή των Γαλατών.
Καρούτες: Ένα πολύ μικρό χωριό, 8 χλμ. νότια από το από το Λιδορίκι έγινε γνωστό από τη νικηφόρα μάχη που έδωσαν οι αντάρτες του 2/34 Τάγματος του ΕΛΑΣ τον Αύγουστο του 1944, εναντία σε ναζιστικό σώμα ορεινών καταδρομών που απαρτίζονταν από τριακόσιους πενήντα άνδρες.
Που θα μείνετε
Λιδορίκι: Ξενοδοχείο «Καλλίπολις» κτισμένο σε ήσυχη σημείο με εξαιρετική θέα στη λίμνη του Μόρνου και τα Βαρδούσια. Διαθέτει 12 δωμάτια και ευχάριστους κοινοχρήστους χώρους (22660 22880 www.hotelkallipolis.gr)
Συκιά: «Chalet Ασέληνος» στους πρόποδες του Όρους Γκιόνα (Ασέληνον Όρος) στις παρυφές του χωριού Συκιά. (22660 51455, 555 www.aselinoshotels.gr).
Δάφνος:. Ο καινούργιος ξενώνας με το φιλικό περιβάλλον και την ποιότητα υπηρεσιών επιχειρεί να εισάγει το χωριό στα ορεινά τουριστικά δρώμενα. Ο ξενώνας «Ελατιάς» διαθέτει 9 ευρύχωρα επιπλωμένα διαμερίσματα που παρέχουν όλες τις ανέσεις και θέα στο ελατόδασος που αγκαλιάζει από παντού το χωριό. Στα συν οι οικοδέσποινες Ασπασία και Ρούλα και το ενισχυμένο πρωινό (22660 52500 www.elatiashotel.gr).
Ακόμη «Δημοτικός ξενώνας Δάφνου» ( 22660 51745)
Πενταγιού: «Ξενώνας Εν Πενταγιοίς» στεγάζεται στο δημοτικό σχολείο του χωριού (κτίριο 1862) που βρίσκεται στην ιστορική πλατεία με τον πελώριο πλάτανο, διαθέτει τρία δίκλινα, τρία τρίκλινα και δύο τετράκλινα (22660 52340 www.enpentagis.gr)
«Αρχοντικό Ξενοφώντα» δωμάτια με αυτόνομη θέρμανση, κουζίνα με ψυγείο, TV (22660 52219 www.arxontiko-xenofonta.gr)
Που θα φάτε
Στο Λιδορίκι θα βρείτε τις καλές παραδοσιακές ταβέρνες «Γιώργηδες» (22660 22225) , «Το κελάρι του μπάρμπα-Γιάννη» (22650 63130), «Το καπηλειό του Βασίλη» (22660 22017).
Οι ντόπιοι για εξαιρετικό κρέας κοκορέτσι και κοντοσούβλι, θα πάνε στο Μαλανδρίνο στη ταβέρνα – ψησταριά «Παπαλέξης».
Το ξενοδοχείο «Chalet Ασέληνος» διαθέτει και εστιατόριο.
Στο Δάφνο θα βρείτε την ταβέρνα του δημοτικού ξενώνα και στην όμορφη πλατεία με τους δυο αιωνόβιους πλάτανους την ψησταριά – ταβέρνα «Πλατεία», Στην Πενταγιού, ο ξενώνας του Ασημάκη διαθέτει και εστιατόριο ανοικτό τα Σαββατοκύριακα.
Στον δρόμο για Παύλιανη καλύτερη επιλογή για φαγητό θα βρείτε στην πλατεία της Άνω Μουσουνίτσας.
Κείμενο: Ζερμαίν Αλεξάκη
Φωτογραφίες: Θοδωρής Αθανασιάδης
~** Η Θέμις, ο Μόρνος και ο βιολογικός
Zητά νομιμοποίηση του βιολογικού καθαρισμού των Φυλακών Μαλανδρίνου, λίγες εκατοντάδες μέτρα από την τεχνητή λίμνη
ΛΑΜΙΑ Του Γιώργου Δελιχά
Να νομιμοποιήσει τη λειτουργία του βιολογικού καθαρισμού των Φυλακών Μαλανδρίνου, που βρίσκεται λίγες εκατοντάδες μέτρα από την τεχνητή λίμνη του Μόρνου, προσπαθεί η εποπτευόμενη από το Δημόσιο ανώνυμη εταιρεία «Θέμις Κατασκευαστική Α.Ε.», συναντώντας ωστόσο τις αρνητικές γνωμοδοτήσεις των αρμόδιων τοπικών υπηρεσιών αλλά και τις αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας...
Ο βιολογικός καθαρισμός των Φυλακών Μαλανδρίνου στη Φωκίδα λειτουργεί χωρίς να διαθέτει αποδέκτη και εγκεκριμένη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, γεγονός που σε αρκετές περιπτώσεις έχει προκαλέσει τις αντιδράσεις φορέων και συλλόγων της περιοχής, οι οποίοι δεν αντιδρούν μόνο στο γεγονός ότι ο βιολογικός καθαρισμός έχει κατασκευαστεί και λειτουργεί μόλις λίγες εκατοντάδες μέτρα από τη λίμνη του Μόρνου, που χρησιμοποιείται για την ύδρευση της Αθήνας και των γύρω χωριών ενώ ουσιαστικά υπάρχει απαγόρευση εκτέλεσης έργων εντός της ζώνης προστασίας των 1.500 μέτρων, αλλά προσδιορίζουν ότι σε αρκετές περιπτώσεις τα επεξεργασμένα λύματα καταλήγουν στη λίμνη του Μόρνου, κάτι το οποίο επίσης απαγορεύεται βάσει των υγειονομικών διατάξεων.
Μέχρι τώρα ο βιολογικός καθαρισμός λειτουργεί χωρίς αποδέκτη, καθώς απαγορεύεται η διάθεση κάθε είδους λυμάτων είτε απευθείας στη λίμνη του Μόρνου είτε σε ρέματα που εισρέουν σε αυτήν και σε απόσταση μικρότερη των 10.000 μ., κάτι που στερεί τη δυνατότητα της έγκρισης της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του έργου. Τα επεξεργασμένα λύματα μεταφέρονται με βυτιοφόρα είτε στην Ερατεινή είτε στην Αμφισσα. Ωστόσο, κάτοικοι και φορείς της περιοχής έχουν καταγγείλει ότι σε αρκετές περιπτώσεις και εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων με τους ιδιώτες μεταφορείς είτε δεν γίνεται η μεταφορά είτε μεταφέρεται μόνο ένα μέρος των λυμάτων.
Σε παρακείμενο ρέμα…
Σύμφωνα με τις καταγγελίες, αυτό έχει αποτέλεσμα μέρος των επεξεργασμένων λυμάτων να πηγαίνει σε παρακείμενο ρέμα που καταλήγει στη λίμνη του Μόρνου και μαζί με άλλες εστίες ρύπανσης να προκαλούν σοβαρά ζητήματα στην ποιότητα των υδάτων της λίμνης.
Στο πλαίσιο αυτό και στην προσπάθειά της να αποφύγει το κόστος της μεταφοράς των λυμάτων, που σύμφωνα με τα όσα δηλώνουν τα στελέχη της ανέρχεται στις 800 χιλιάδες ευρώ τον χρόνο, η «Θέμις Κατασκευαστική» Α.Ε.» προσπαθεί να πάρει την έγκριση της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και να της δοθεί παράλληλα η δυνατότητα να διαθέτει τα λύματα για την άρδευση υδροχαρών φυτών που θα φυτέψει στην περιοχή. Μάλιστα η εταιρεία έχει πάρει τη θετική γνωμοδότηση της ΕΥΔΑΠ, η οποία παραβλέπει για λόγους «εξυπηρέτησης του δημόσιου συμφέροντος και βελτίωσης της υφιστάμενης περιβαλλοντικής κατάστασης» το γεγονός ότι ο βιολογικός καθαρισμός έχει κατασκευαστεί εντός της ζώνης προστασίας των 1.500 μέτρων από τη λίμνη του Μόρνου και συναινεί στην έγκριση της ΜΠΕ, βάζοντας ωστόσο ορισμένους περιοριστικούς όρους για τα όρια της έκτασης που θα υδρεύεται από τα επεξεργασμένα λύματα.
Αντίθετα, αρνητικά γνωμοδότησε το Τμήμα Περιβαλλοντικής Υγιεινής και Υγειονομικού Ελέγχου της Π.Ε. Φωκίδας, το οποίο σε έγγραφό του προς τη Διεύθυνση Περιβάλλοντος της Αποκεντρωμένης Διοίκησης στις 29 Απριλίου του 2013 σημειώνει τις απαγορευτικές διατάξεις που ισχύουν, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «από τις έως τώρα αυτοψίες αρμοδίου υπαλλήλου της υπηρεσίας στις εγκαταστάσεις του βιολογικού καθαρισμού του Σωφρονιστικού Καταστήματος Μαλανδρίνου διαπιστώνεται ότι δεν λειτουργούν όλα τα στάδια επεξεργασίας αυτών και η όλη εικόνα που παρουσιάζει είναι εικόνα έλλειψης συντήρησης και επίβλεψης».
Αρνητική γνωμοδότηση
Το αίτημα της «Θέμις Κατασκευαστική Α.Ε.» για έγκριση της ΜΠΕ έφτασε για συζήτηση και έκφραση γνώμης στην Επιτροπή Περιβάλλοντος της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, η οποία μετά από αρνητική εισήγηση της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος και Χωρικού Σχεδιασμού γνωμοδότησε ομόφωνα αρνητικά. Μάλιστα, εκτός από τις σχετικές απαγορευτικές υγειονομικές διατάξεις, η Επιτροπή Περιβάλλοντος και οι αρμόδιες υπηρεσίες στάθηκαν στο γεγονός ότι ήδη στην ευρύτερη περιοχή σχεδιάζεται η κατασκευή νέου βιολογικού καθαρισμού, ο οποίος θα επεξεργάζεται τα λύματα όλων των οικισμών αλλά και τα λύματα του Σωφρονιστικού Καταστήματος Μαλανδρίνου.
Μάλιστα, αρχές και φορείς της περιοχής δεν κρύβουν την ανησυχία τους ότι στην περίπτωση που η κεντρική διοίκηση και τα αρμόδια υπουργεία εγκρίνουν τη ΜΠΕ για τον ΒΙΟ.ΚΑ. των Φυλακών Μαλανδρίνου υπάρχει ο κίνδυνος να εγκαταλειφθεί η κατασκευή του νέου ΒΙΟ.ΚΑ. και να μετατραπεί ο ΒΙΟ.ΚΑ. των Φυλακών Μαλανδρίνου σε λύση για την επεξεργασία όλων των λυμάτων της περιοχής, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη λίμνη του Μόρνου.
http://www.efsyn.gr/?p=55372
*** ΦΡΑΓΜΑ ΜΟΡΝΟΥ-ΒΑΡΔΟΥΣΙΑ-ΓΚΙΩΝΑ,κλπ
*Χαρακτηριστικά Ταμιευτήρα Μόρνου:
Το Μοναστήρι Κουτσουρού βρίσκεται στη διασταύρωση του 36ου χλμ του εθνικού δρόμου Άμφισσας – Λιδωρικίου. Σε σπήλαιο είχε βρεθεί η εικόνα της Παναγίας και εκεί χτίσθηκε ναός του οποίου σώζονται λείψανα. Νέος ναός, προσιτός, χτίσθηκε κοντά στον παλαιό τον 7ο αιώνα, με κελιά για τους μοναχούς και τους προσκυνητές. Κάηκε δύο φορές από τους Οθωμανούς και ξαναχτίσθηκε το1830 από τον μοναχό Ιωαννίκιο.
Δυτικά του Λιδωρικίου στα Βαρδούσια, βρίσκεται το Διακόπι (Γρανίτσα) παλαιό θέρετρο φυματικών με ξενώνα θερμαινόμενο 20 κλινών.
Στα Βαρδούσια, σε υψόμετρο 950 μ., βρίσκεται ο Δάφνος (Βοστινίτσα). Διαθέτει ξενώνα με επαρκή εξοπλισμό. Η νέα ονομασία δόθηκε για να σωθεί το όνομα του ποταμού Μόρνου, που λεγόταν Δάφνος στην αρχαιότητα.
Το Κάλλιο (Βελούχι) βρίσκεται στους πρόποδες των Βαρδουσίων και έχει μεγάλη ιστορία (βλέπε αρχαιολογικά στοιχεία). Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, το Κάλλιο έγινε βυθός της τεχνητής λίμνης του Μόρνου. Προηγήθηκε αρχαιολογική ανασκαφή και τα ευρήματα μεταφέρθηκαν στο Αρχαιολογικό Μουσείο Λιδωρικίου. Σήμερα σώζονται τα υπερκείμενα της λίμνης τείχη του αρχαίου κάστρου. Το χωριό ξαναζωντάνεψε με τα νέα σπίτια που χτίσθηκαν σε μεγαλύτερο υψόμετρο, πλησίον του παλιού χωριού.
Στις πλαγιές της Γκιώνας, στα 1100μ., ανάμεσα σε ελατόφυτη περιοχή βρίσκεται το μικρό χωριό Καρούτες, με κλίμα υγιεινό και άλλες φυσικές καλλονές. Στην Κατοχή η μάχη των Καρουτών ήταν από τις σπουδαιότερες της Εθνικής Αντίστασης. 200 Γερμανοί σκοτώθηκαν και 128 αιχμαλωτίσθηκαν. Στην ευρύτερη περιοχή του χωριού δραστηριοποιείται η εταιρεία S & B Βιομηχανικά Ορυκτά Α.Ε. η οποία εκμεταλλεύεται τα πλούσια κοιτάσματα (υπόγεια & υπέργεια) βωξίτη της περιοχής.
Στους πρόποδες της Γκιώνας βρίσκεται το Λευκαδίτι με πλατύ ορίζοντα και μεγάλη πλατεία που σκεπάζει αιωνόβιο δέντρο πουρνάρας.
Άλλο χωριό των Βαρδουσίων είναι ο Κονιάκος σε υψόμετρο 850μ. Ορεινό χωριό στις ανατολικές πλαγιές του βουνού, έχει αρκετά δύσβατα μέρη που του προσδίδουν χάρη και ομορφιά, που αν τα συνδυάσει κανείς με τον παραδοσιακό τρόπο ζωής των κατοίκων βρίσκεται μπροστά σε ένα γνήσια αντιπροσωπευτικό κομμάτι της Ρούμελης.
Ένα από τα πλέον αναπτυγμένα χωριά του νέου δήμου είναι το Μαλανδρίνο, σε υψόμετρο 580μ. με 400 κατοίκους, που συναντάμε έναντι του εθνικού δρόμου Άμφισσας – Λιδωρικίου σε απόσταση 10 χλμ. από το Λιδωρίκι. Είναι το μοναδικό χωριό της περιοχής που εξακολουθεί να οινοποιεί με τον παραδοσιακό τρόπο τις εγχώριες ποικιλίες κρασιού (μαύρο-κόκκινο-άσπρο).Είναι χτισμένο στη θέση της αρχαίας πόλης Φυσκός, της οποίας σώζονται τα ερείπια και τμήμα του κάστρου με περίφημη θέα προς τον κάμπο και τη λίμνη του Μόρνου.
Επί ενετοκρατίας το Μαλανδρίνο υπήρξε κέντρο διαμετακομιστικού εμπορίου, με συγκέντρωση και προώθηση στο Γαλαξίδι προϊόντων εξαγωγής. Λόγω της γεωγραφικής του θέσης στην Τουρκοκρατία ήταν έδρα Καζά (17ος αιώνας), με 24 χωριά και 535 οικογένειες.
Σήμερα διαθέτει Λαογραφικό Μουσείο, ορισμένα δωμάτια υποδοχής ξένων και ταβέρνες με κοντοσούβλι από αρνί και προβατίνα, ρουμελιώτικος «μεζές» που είναι χαρακτηριστικός σε όλα τα χωριά της περιοχής.
Λίγο έξω από το Μαλανδρίνο τον Ιούλιο του 1998 θεμελιώθηκαν οι σύγχρονες σωφρονιστικές φυλακές. Το έργο κατασκευάστηκε σε έκταση 60 στρεμμάτων, είναι προϋπολογισμού 3.3 δις δρχ. Το έργο ολοκληρώθηκε στις αρχές του 2001 και εγκαινιάσθηκε στις 25/7/2001 και λειτουργεί με πλήρες στελεχωμένο προσωπικό από 10/12/2001. Η κύρια δικαιοδοσία ανήκει στο Υπ. Δικαιοσύνης.
Η Πεντάπολη είναι νέο χωριό 600 περίπου κατοίκων. Χτίσθηκε το 1950 από κατοίκους 5 χωριών της περιοχής που πυρπολήθηκαν στην Κατοχή από τους Γερμανούς (Αιγίτιο, Λεύκα, Παλαιόκαστρο, Σκαλούλα υπάρχοντες οικισμοί σήμερα). Ανατολικά του χωριού υπάρχουν ίχνη αρχαίου οικισμού, ενώ σώζεται η βάση αρχαίας φρυκτωρίας, δηλ. πύργου από όπου μεταδίδονταν φωτεινά μηνύματα.
Ένα ακόμη μικρό αξιόλογο χωριό συμπληρώνει το νέο δήμο. Είναι η Συκέα (Συκιά) περίπου 200 κατοίκων απομονωμένη σε υψόμετρο 800 μ. στα ριζά της Γκιώνας υπό την προστασία και απειλή θεόρατου βράχου κάθετα κομμένου. Στη βόρεια πλευρά της χαράδρας του χωριού υπάρχουν μεγάλα συνεχόμενα σπήλαια που συγκεντρώνουν το καλοκαίρι πλήθος επισκεπτών και παραθεριστών. Στη Συκιά δημιουργείται αναρριχητικό κέντρο με κτίριο υποστήριξης αναρριχητών.
Ο βράχος πάνω από τη Συκιά έχει κλίση αρνητική και ύψος 1500 μ., που οι ορειβάτες ονόμασαν «πλάκα». Στη δεκαετία του1960 οι ορειβάτες με 3 προσπάθειες 15-20 ωρών κατέκτησαν αυτή την κορυφή. Το 1959 ο «Πεζοπορικός Όμιλος Αθηνών» έχτισε καταφύγιο στη θέση «Λάκκα Καρβούνη» της Γκιώνας, που μπορεί να στεγάσει 20 άτομα. Γενικά το τοπίο μοιάζει αλπικό .
*****ΒΑΡΔΟΥΣΙΑ
Η τοποθεσία είναι ιδανική, ανάμεσα σε τρία μεγάλα βουνά (Βαρδούσια, Γκιόνα, Οίτη).
Οι μεγάλοι ορεινοί όγκοι δεσπόζουν και προσφέρουν πολύ όμορφες εικόνες, ενώ το μαύρο έλατο και τα νερά βρίσκονται σε αφθονία. Για του πεζοπόρους, υπάρχουν πολλές διαδρομές προς τα βουνά, για τους χωματερούς, πολλά χωμάτινα χιλιόμετρα, ενώ για τους καλοπερασάκηδες, υπάρχει τρομερό παϊδάκι και κλίμα που ευνοεί το βαθύ ύπνο!
Τα Βαρδούσια (ή Κόρακας) είναι σύμπλεγμα βουνών που περιλαμβάνει το νοτιότερο άκρο της Πίνδου στη Στερεά Ελλάδα. Υψώνεται στα σύνορα των νομών Φωκίδας και Φθιώτιδας. Είναι το δεύτερο υψηλότερο βουνό της Ρούμελης μετά την Γκιώνα, με ύψος που φτάνει τα 2.495 μέτρα (κορυφή Κόρακας).
Χαρακτηριστικά
Ο κύριος όγκος των Βαρδουσίων υψώνεται στα εδάφη της επαρχίας Δωρίδας του νομού Φωκίδας, ενώ μικρό τμήμα του στα βόρεια υπάγεται στο νομό Φθιώτιδας. Τα Βαρδούσια αποτελούνται από τρία συγκροτήματα κορυφών, το βόρειο, το δυτικό και το νότιο. Το βόρειο συγκροτήμα χαρακτηρίζεται από ομαλές κορφές, το δυτικό παρουσιάζει πολλές απόκρημνες και ανεξάρτητες μεταξύ τους κορυφές ενώ το νότιο που είναι και το υψηλότερο, σχηματίζει μία απόκρημνη και μεγάλη σε μήκος κορυφογραμμή. Είναι από τις ελάχιστες οροσειρές της Ελλάδας που έχουν αλπικό χαρακτήρα.
Η οροσειρά ορίζεται από τους ποταμούς Μόρνο, Εύηνο και Κοκκινοπόταμο και έχει πλούσια χλωρίδα. Μεγάλο τμήμα της επιφάνειας της καλύπτεται από δάση ελάτης, βελανιδιάς και κέδρων (αρκεύθων) ενώ στα εκτεταμένα υψίπεδα που σχηματίζονται ανάμεσα στις κορυφές βόσκουν μεγάλα κοπάδια προβάτων και γιδιών. Πολλά σημεία του βουνού είναι κατάλληλα για ορειβασία ενώ στις πλαγιές των Σκόρδων λειτουργούν δύο ορειβατικά καταφύγια.
Ψηλές κορυφές των Βαρδουσίων είναι ο Κοκκινιάς (2.404 μ.), η Πυραμίδα (2.348 μ.), η Μεγάλη Σούφλα (περ. 2.340 μ.), η Πλάκα (περ. 2.320 μ.), το Βουνό της Χωμήριανης ή Μεγάλη Χούνη (2.294 μ.), η Αλογόραχη (2.265 μ.), το Βουνό της Κωστάριτσας (2.216 μ.), το Κάτω Ψηλό (περ. 2.140 μ.), το Γιδοβούνι (2.065 μ.), το Σινάνι (2.055 μ.) και άλλες.
Συνηθέστερη ανάβαση για τα καταφύγια και τις ψηλές κορυφές είναι από το χωριό Αθανάσιος Διάκος (ή Άνω Μουσουνίτσα). Ορισμένες από τις δυτικές κορυφές είναι προσβάσιμες και από την Αρτοτίνα.
Ιστορία
Το αρχαίο ελληνικό όνομα των Βαρδουσίων είναι Κόραξ, ονομασία που επιβιώνει μέχρι σήμερα στον τοπικό πληθυσμό ο οποίος τη χρησιμοποιεί για την υψηλότερη κορυφή. Ο Στράβων τα ονόμαζε μέγιστον όρος εξαιτίας του ύψους του.
Στα χρόνια της Επανάστασης του 1821 στα Βαρδούσια έδρασαν και προφυλάχτηκαν στις λεγόμενες αποκλείστρες, οι εξεγερμένοι κάτοικοι των γύρω χωριών.
**ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ ***
– Τα Βαρδούσια, οι Ελληνικές ΑλπειςΤα 13 χωριά του Δήμου Βαρδουσίων :
Κροκύλειο ( Παλιο-κάτουνο), Αρτοτίνα, Πενταγιού, Διχώρι (Κωστάρτσα), Τρίστενο (Ντρεστενά),
Κερασιά (Σουρούστι), Κριάτσι, Ψηλό χωριό (Νούτσομπρο), Αλ(ε)ποχώρι, Ζοργιάνου,
Κουπάκι, Κόκκινος (Λούτσοβο), Περιβόλι (Αγλαβίστα)
Το Διχώρι είναι ένα από τα 13 χωριά του νεοσύστατου Δήμου Βαρδουσίων.
Στο χάρτη της περιοχής φαίνονται : ο κεντρικός οδικός άξονας που βόρεια οδηγεί προς
Αρτοτίνα Γραμμένη Οξυά Γαρδίκι Λαμία
και Δυτικά και Νότια προς Ναύπακτο και Άμφισσα ανίστοιχα
Η Κωστάρτσα (Διχώρι) βρίσκεται προς τα Ανατολικά του οδικού άξονα μεταξύ Πενταγιούς και Αρτοτίνας
και συνδέεται με αυτόν με αμαξιτή οδό καλής κατάστασης, θερινής όμως βατότητας.
Μικρές Πληροφορίες για χωριά του Δήμου
Έδρα του Δήμου Βαρδουσίων είναι το ιστορικό χωριό Κροκύλειο – ονομασία
παρακείμενης περιοχής – γνωστής από τους Κλασικούς χρόνους.
Είναι πατρίδα του Στρατηγού Μακρυγιάννη.
Στο βορειότερο τμήμα του Δήμου ευρίσκεται η Αρτοτίνα με την
Ιστορική Μονή του Αη – Γιάννη.
Στην Αρτοτίνα γεννήθηκε και στο Μοναστήρι του Αη – Γιάννη διακόνεψε, ο Ήρωας της Επανάστασης Θανάσης Διάκος.
Στο χωριό βρίσκεται επίσης το σπίτι του Οπλαρχηγού της Επανάστασης Σιαφάκα στο οποίο σήμερα
λειτουργεί αξιόλογο Λαογραφικό Μουσείο.
Στο Μοναστήρι του Άι – Γιαννη λειτουργεί Ξενώνας
( ΠΗΓΗ, wikipedia )
——————
ΓΚΙΩΝΑ
Βρίσκεται στη Φωκίδα, είναι το ψηλότερο βουνό της Στερεάς Ελλάδας, ανάμεσα στο Παρνασσό και τα Βαρδούσια.
Στις πλαγιές της Γκιώνας φύονται έλατα και κέδροι που μαζί τα αγριολούλουδα, τις αγριοτρανταφυλλιές, τη χλωρίδα και τη πανίδα της δημιουργούν ένα φανταστικό οικοσύστημα, την «ορεινή Ριβιέρα , την Αλπική Δωρίδα».
Φιλοξενεί όμως και άγρια ζώα (λύκους-αγριογούρουνα-ζαρκάδια και γυπαετούς).
Εκτός όπως από τον οικολογικό θησαυρό που αναφέραμε, υπάρχει στο υπέδαφός της και ένας άλλος θησαυρός, ένα σημαντικό πέτρωμα που ακούει στο όνομα ο «βωξίτης».
Σε ολόκληρο τον κόσμο υπάρχουν 50 εκατομ τόννοι βωξίτη και στη Γκιώνα τα 45εκατομ.Δηλαδή το 90% του παγκόσμιου βωξίτη, βρίσκεται στα σωθικά της Γκιώνας μας.
Το 85% της παραγωγής του βωξίτη χρησιμοποιείται για να φτιάξουμε το αλουμίνιο και το υπόλοιπο 15% για τσιμέντο ταχείας πήξεως, πυρίμαχα κλπ.
Στη Γκιώνα συγκρούονται τα οικονομικά συμφέροντα με την οικολογία και είναι γνωστό σε όλους μας τι επικρατεί στο τέλος.
Πρέπει να προλάβουμε τη ζημιά από την αλόγιστη χρήση των οκονομικών αυτών συμφερόντων.
Πρέπει να γίνει έλεγχος της αλόγιστης αυτής μεταλλευτικής εκμετάλλευσης και αλλοίωσης της Γκιώνας, της Αλπικής Δωρίδας μας.
Παρατηρούνται αυθαιρεσίες σε βαθμό ασυδοσίας σε ολόκληρο το μηχανισμό εξόρυξης του βωξίτη, απειλές κατά της ζωής των ανθρώπων που θέλουν να προστατέψουν το περιβάλλον.
Όπως είπαμε τα οικονομικά συμφέροντα είναι μεγάλα και η χρήση παραμένει αλόγιστη.Πρέπει να βρεθεί η χρυσή τομή της συνύπαρξης, διότι όλοι έχουν δικαίωμα στη φύση και στην ελευθερία.
Θαν. Παπαχαραλάμπους
*** Η Ιερά Μονή Παναγίας Βαρνάκοβας, αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου, είναι ένα από τα ιστορικότερα Μοναστήρια της Ελλάδας. Ιδρύθηκε κατά τη μεσοβυζαντινή περίοδο, το έτος 1077, από τον Όσιο Αρσένιο τον Βαρνακοβίτη και γρήγορα ανεδείχθη σε θρησκευτικό κέντρο μεγάλης ακτινοβολίας, θέση που διατηρεί μέχρι και σήμερα, αποκαλούμενη "η Αγία Λαύρα της Ρούμελης". Το χαρακτηριστικό της όνομα, Βαρνάκοβα ή Βερνίκοβα (ή Βερνίκωβα), είναι πιθανόν σλαβικής (σερβικής ή ρωσικής) προέλευσης.
Η Μονή βρίσκεται στο νοτιοδυτικό άκρο του νομού Φωκίδας, στο Δήμο Ευπαλίου, 25 περίπου χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Ναυπάκτου, στον παλαιό δρόμο του Λιδωρικίου. Είναι κτισμένη πάνω σε έναν μικρό λόφο στις παρυφές των Βαρδουσίων Ορέων και σε υψόμετρο 750 περίπου μέτρων, μέσα σε πυκνό δάσος από δρυς και αγριοκαστανιές, με πλουσιότατη θέα προς την ορεινή Ναυπακτία, τη Δωρίδα, το Όρος Γκιώνα και τον ποταμό Μόρνο.
Άποψη της Ιεράς Μονής Παναγίας Βαρνάκοβας.
Ανάμεσα στα αξιοθέατα του Μοναστηριού, δεσπόζει η εικόνα της Παναγίας Βαρνάκοβας. Η εικόνα φέρει εμφανές ράγισμα κατά μήκος του προσώπου τής Θεοτόκου, το οποίο σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες δημιουργήθηκε από τοπικό σεισμό που συνέβη στις 15 Αυγούστου 1940, την ώρα του τορπιλισμού του ευδρόμου Έλλη στην Τήνο.
~ Όπως αναφέρει η κτητορική επιγραφή, η οποία βρίσκεται στο εσωτερικό του καθολικού, εντοιχισμένη υπεράνω της πύλης που συνδέει τον εξωνάρθηκα με τον κυρίως ναό, η Μονή ιδρύθηκε το 1077, επί αυτοκράτορος Μιχαήλ Ζ' Δούκα (ή Παραπινάκη) (1071-1078) και Οικουμενικού Πατριάρχου Κοσμά Α' Ιεροσολυμίτου (1075-1081). Ιδρυτής της ήταν ο Όσιος Αρσένιος ο Βαρνακοβίτης, μοναχός καταγόμενος από την Καρυά Δωρίδας.
Επί αυτοκράτορος Αλεξίου Α' Κομνηνού (1081-1118) και Οικουμενικού Πατριάρχου Νικολάου Γ' Κυρδινιάτη (ή Γραμματικού) (1084-1111), ολοκληρώνεται η κατασκευή του μοναστικού συγκροτήματος, ενώ ιδρύεται δεύτερος και μεγαλοπρεπέστερος ναός το 1148. Ο Αλέξιος Κομνηνός περιεβλήθη το Μοναχικό Σχήμα με το όνομα "Ακάκιος" και ετάφη μέσα στον Ναό της Παναγίας. Στον ίδιο Ναό ετάφη και ο Εμμανουήλ Πορφυρογέννητος, που είχε διαδεχθεί τον Ιωάννη Ανδρόνικο και αυτός τον Αλέξιο Κομνηνό στο θρόνο. Στη Μονή βρέθηκε επιγραφή σε πέτρινη λάρνακα που αναφέρει τα ονόματα "Σεβαστοκράτωρ Άννα και Κωνσταντίνος" (Κομνηνοί)[1] Την περίοδο εκείνη η Μονή κατέχει αρκετά μετόχια στην γύρω περιοχή, με μερικά από αυτά να προέρχονται από αφιερώσεις των Κομνηνών, γεγονός που μαρτυρεί την ακτινοβολία της. Στις αρχές του 13ου αιώνα, όπως αναφέρεται στο κτητορικό της Μονής για το έτος 1212, ζούσαν στη Βαρνάκοβα 96 ιερομόναχοι και διάκονοι, ενώ η περιουσία του Μοναστηριού ήταν μεγάλη, ανάλογη του κύρους του.
Μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους, το 1204, το Μοναστήρι τέθηκε υπό το Δεσποτάτο της Ηπείρου (1204-1359) και παρέμεινε εντεταγμένο σε αυτό για όσο το Δεσποτάτο υπήρχε (δηλαδή ως το 1359, οπότε και ενσωματώθηκε ξανά στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία).
Οι Κομνηνοί, άρχοντες του Δεσποτάτου, αγάπησαν τόσο πολύ την Παναγία τη Βαρνάκοβα, ώστε μερικοί εξ αυτών επέλεξαν το Καθολικό της Μονής ως τόπο ενταφιασμού τους. Μάλιστα, τουλάχιστον δύο από αυτούς έγιναν μοναχοί: ο Αλέξιος, με το όνομα Ακάκιος, ο κάποτε ηγούμενος (όπως αναφέρθηκε ήδη) και ο πατέρας του Εμμανουήλ, με το όνομα Ματθαίος. Το 1919, ο αρχαιολόγος Αναστάσιος Ορλάνδος ανακάλυψε τους τάφους τους κάτω από το δάπεδο του εσωνάρθηκα, ενώ σώζονται μέχρι σήμερα στη Μονή οι επιτύμβιες πλάκες.
Ανάλογη με τους Κομνηνούς εύνοια προς το Μοναστήρι λέγεται πως επέδειξαν και οι τελευταίοι αυτοκράτορες του Βυζαντίου, οι Παλαιολόγοι.
Μετά το τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, προς τα τέλη του 15ου αιώνα, η παράδοση θέλει τη Μονή να πυρπολείται μερικώς και κατόπιν να γνωρίζει παρακμή. Η Βαρνάκοβα, πάντως, επανέρχεται στην Ιστορία λίγα χρόνια αργότερα, το 1520, όταν ηγούμενός της αναλαμβάνει ο Όσιος Δαυίδ (1520-1532). Η Μονή γνωρίζει τότε σημαντική ακμή, ενώ εκεί λειτουργεί, από τις αρχές του 16ου αιώνα (πριν από το 1550) και ως το 1900, περίφημο σχολειό Ελληνικών σε επίπεδο Σχολαρχείου.
Ακολουθεί έπειτα δύσκολη περίοδος, καθώς οι Τούρκοι κλέβουν την περιουσία του Μοναστηριού, το οποίο μετά λεηλατείται στα πλαίσια διενέξεων Τούρκων και Βένετων (1687-1699). Σε μια περίοδο διαδοχικών εχθροπραξιών, η Βαρνάκοβα κατορθώνει να συντηρείται χάρη αφ' ενός στη χρήση διπλωματίας του τότε ηγουμένου Ιακώβου, αφ' ετέρου στις καλές σχέσεις της με τους Βένετους, οι οποίοι κατείχαν ακόμη τη Ναύπακτο, κοντά στην οποία ανήκαν τα περισσότερα κτήματά της.
Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, η Μονή διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο ως εθνικό και πατριωτικό κέντρο. Υπήρξε κρησφύγετο-ορμητήριο πολλών Κλεφτών και Αρματωλών της γύρω περιοχής (όπως οι Δήμος Σκάλτσας ή Σκαλτσοδήμος, Κωνσταντάρας ή Ζαχαριάς, Καλύβας), ενώ δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που ενεπλάκη σε ένοπλη αντιπαράθεση με τους Τούρκους, λόγω της φιλοξενίας κυνηγημένων Ελλήνων οπλαρχηγών. Σε διάφορες μάχες της περιοχής την περίοδο της Επανάστασης του 1821 έλαβε σημαντικό ρόλο και ο μοναχός της μονής Παρθένιος Ζωγράφος, επικαλούμενος για τη δράση του και «Παπαφλέσσας της Δωρίδας».[2]
Κατά το έκτο έτος της επανάστασης (1826), λίγες εβδομάδες μετά την Έξοδο του Μεσολογγίου, δύναμη 4.000 ανδρών του Κιουταχή, προελαύνοντας προς τα ανατολικά, πολιορκεί την Βαρνάκοβα. Ηγούμενος είναι τότε ο Κοσμάς Θεοχάρης. Μαζί με τους μοναχούς, μέσα στο μοναστήρι βρίσκονται αρκετοί οπλαρχηγοί της περιοχής και όχι μόνο (π.χ. Κίτσος Τζαβέλας). Η πολιορκία κρατάει ημέρες, ωστόσο οι Τούρκοι αδυνατούν να καταλάβουν το μοναστήρι. Ύστερα από επανειλημμένες προσπάθειες εκπόρθησης των οχυρώσεών του χωρίς επιτυχία, αποφασίζουν μυστικά να σκάψουν υπόγεια, κάτω από τη Μονή, με σκοπό να την ανατινάξουν. Το μυστικό τους προδίδεται, όμως, στους μοναχούς από έναν Αλβανό και στις 26 Μαΐου αποφασίζεται έξοδος, η οποία και πραγματοποιείται, με απώλεια δύο μοναχών και ενός λαϊκού. Η Βαρνάκοβα, έπειτα, ανατινάζεται από τους Τούρκους, για να ξαναχτιστεί μετά από πέντε χρόνια, το 1831, με (μάλλον προσωπική) επιχορήγηση 1.800 φοινίκων από τον Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος θεωρείται δεύτερος κτήτωρ της Μονής.
Με τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους, το Μοναστήρι λειτουργεί ξανά, χωρίς να έχει την ίδια περιουσία, ούτε την ίδια έκταση, όπως άλλοτε. Το 1984 η Μονή θα ερημωθεί, αλλά από το 1992 και έπειτα επαναλειτουργεί από γυναίκες μοναχές, με επικεφαλής την ηγουμένη Θεοδοσία Ανδρικοπούλου.
Από την κτίση της μέχρι και σήμερα, αποδίδονται στην Παναγία Βαρνάκοβα ένα πλήθος θαυμάτων. Μερικά από αυτά καταγράφονται σε βιβλία που έχει εκδόσει η ίδια η Μονή, κατά καιρούς.
~ Ο αρχικός ναός ξεκίνησε να δημιουργείται το 1077. Το 1148 δημιουργείται ένας δεύτερος, μεγαλύτερος ναός, είτε με εκ βάθρων ανέγερση είτε επεκτείνοντας τον πρώτο ναό. Ο νέος αυτός ναός ήταν αρχιτεκτονικού τύπου βασιλικής με τρούλο, με τρία ζεύγη κιόνων σε δύο σειρές, που χώριζαν το εσωτερικό του σε τρία κλίτη. Στην τελική του μορφή, το καθολικό της μονής αποτελούταν από έναν εξωτερικό νάρθηκα (εξωνάρθηκας), έναν εσωτερικό νάρθηκα (εσωνάρθηκας) και τον κυρίως ναό, που ήταν και το παλαιότερο μέρος του αρχιτεκτονικού συνόλου. Ο εσωνάρθηκας ανεγέρθη εκ βάθρων το 1151 ενώ ο εξωνάρθηκας το 1229, όπως δηλώνεται σε χρονικό σημείωμα του 1690, ένα από τα πολλά έγγραφα που διασώθηκαν στον θησαυρό της μονής. Το δάπεδο του ναού ήταν διακοσμημένο με μαρμαροθετήματα. Ο ναός αυτός πυρπολήθηκε το 1700 (ίσως, μάλιστα, να είχε προηγηθεί μια παρόμοια πυρκαγιά και το δεύτερο μισό του 15ου αιώνα), ανακαινίσθηκε το 1805 και τελικά ανατινάχθηκε στις 26 Μαΐου 1826, κατά την τελική φάση της πολιορκίας της μονής.
~ Ο σημερινός ναός κατασκευάστηκε το 1831. Όπως και ο παλαιός, είναι τρίκλιτος βασιλική με τρούλο, αμφικλινής, κεραμοσκεπής, κτισμένος δια λαξευτών λίθων. Εξωτερικά, στα δεξιά της εισόδου του, υπάρχει δίλοβο κωδωνοστάσιο, σε σχέδιο του Ανδρέα Γάσπαρη Κάλανδρου, υπεύθυνου της ανακατασκευής, επηρεασμένο από την επτανησιώτικη αρχιτεκτονική.[3] Ο νάρθηκας και ο κυρίως ναός διαιρούνται σε τρία κλίτη από δύο σειρές κιόνων, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν οι κίονες του παλαιού εξωνάρθηκα, οι μοναδικοί σωζόμενοι κίονες του παλαιού ναού. Ο κύριος ναός περιέχει 4 ζεύγη κιόνων.
Ο μοναδικός νάρθηκας του σημερινού ναού βρίσκεται στη θέση του παλαιού εξωτερικού νάρθηκα, ενώ διασώζει μέρος του. Πάνω από την πύλη από την οποία επικοινωνεί ο νάρθηκας με τον κυρίως ναό είναι εντοιχισμένη η κτητορική επιγραφή, ενώ έχει διασωθεί και τοιχογραφία του εικονογραφικού τύπου της Παναγίας Οδηγήτριας, που σύμφωνα με τον Ορλάνδο ανάγεται σε εποχή πριν την άλωση της Κωνσταντινούπολης (πριν το 1453).[4]
Αντίθετα με τον εξωνάρθηκα, ο παλαιός εσωτερικός νάρθηκας δεν διακρίνεται στον σημερινό ναό. Ο αρχικός διαχωρισμός του ναού σε εσωτερικό νάρθηκα και κύριο μέρος μπορεί να παρατηρηθεί από μια μικρή υψομετρική διαφορά ελάχιστων εκατοστών στο δάπεδο του κυρίως ναού.[5]
Το δάπεδο του κυρίως ναού αποτελείται εν μέρει από μαρμαροθετήματα του 11ου αιώνα, τα οποία είναι και το μοναδικό στοιχείο διακόσμησης που διασώζεται από τον παλαιό ναό, καθώς οι τοιχογραφίες και το ξυλόγλυπτο τέμπλο χρονολογούνται από τον 19ο αιώνα και συγκεκριμένα από την περίοδο 1831-1838, κατά την οποία ανοικοδομήθηκε ο ναός.
Θεματικά, τα μαρμαροθετήματα του δαπέδου χωρίζονται σε 25 μικρά τετράγωνα ή ορθογώνια πλαίσια, ομαδοποιημένα σε 14 ομάδες, τα οποία φέρουν είτε γεωμετρικές παραστάσεις είτε παραστάσεις ζώων. Οι παραστάσεις είναι κατασκευασμένες με την τεχνική της εκτομής του μαρμάρου με βάση το σχέδιο του πλαισίου και τοποθετημένα στις τομές μικρών μαρμάρινων τεμαχίων. Λόγω της δυσκολίας της τεχνικής, η ύπαρξη παρόμοιων παραστάσεων ζώων σε βυζαντινούς ναούς είναι σπάνια.[6
~** «Παναγία Βαρνάκοβα».
***Είναι το πέμπτο αρχαιότερο μοναστήρι της πατρίδας μας ***
Ο ναός ανεγέρθηκε το 1077 από τον πρώτο μοναχό τον Αρσένιο υπό την προστασία των Κομνηνών( και όπως μαρτυρεί σχετική κτητική επιγραφή ανακαινίστηκε στα 1448) , έπειτα περιήλθε το 1204 στη δικαιοδοσία του Δεσποτάτου της Ηπείρου, οι ηγεμόνες του οποίου κόσμησαν το μοναστήρι.
Σε έγγραφο του 1212 αναφέρονται 96 Ιερομόναχοι.
~ Μέχρι την άλωση της Κωνσταντινούπολης η Μονή προστατεύεται από τους Παλαιολόγους.
Υπάρχουν αναφορές για την ύπαρξη ελληνικού σχολείου εντός της Μονής μετά το 1530, ένας από τους σημαντικότερους δασκάλους υπήρξε και ο Νικόδημος Καβάσιλας.
Η επόμενη χρονική περίοδος 1687-1700 βρίσκει την Μονή στην εξουσία των Βενετών.
** 1821 – ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ .
Το μοναστήρι της Βαρνάκοβας είναι απ’ τα αρχαιότερα της Χριστιανοσύνης , ιδρύθηκε το 977 επί αυτοκράτορος Μανουήλ Ζ’ του Παραπινάκη . Εκεί έχουν ταφεί δυό Αυτοκράτορες και τρεις Πατριάρχες .
” Ήγαγεν ημάς ώδε θανάτου νόμος Σεβαστοκράτωρ Άννα και Κωνσταντίνος . Και λοίσθον δι’ αυτόν δεσπότης Κωνσταντίνος προ της δίκης ρύσαι με της καταδίκης ” . ( Επιτύμβιος επιγραφή των Αγγέλων Κομνηνών Άννας και Κωνσταντίνου ).
Σ’ όλη την μακραίωνα ιστορία του , το μοναστήρι αυτό ήταν φάρος που φώτιζε και καθοδηγούσε το δυστυχισμένο γένος των Ελλήνων που από τότε που φάνηκε στην ιστορία δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να πολεμάει τους κάθε λογής επιδρομείς που επιβουλεύονται την ανεξαρτησία του .
Στο διάστημα της Τουρκοκρατίας , ήταν το καταφύγιο όλων των διωκωμένων ραγιάδων και κρυφό σχολειό όπου καλόγεροι τη νύχτα , με το καντήλι η τα τρεμοσβύνοντα κεριά , μάθαιναν τα Ελληνόπουλα τα λίγα γράμματα που ήξεραν κι’ αυτοί . Τους δίδασκαν την ιστορία κι τη θρησκεία του γένους μας . Εκεί δίδαξε και ο δάσκαλος του γένους , περίφημος Νικόδημος Καβάσιλας από την Αγιά Θυμιά , τον 17ο αιώνα .
Αν δεν υπήρχαν τα μοναστήρια να κρατήσουν , και η ιστορία και η θρησκεία και η γλώσσα μας θα χάνονταν και σήμερα θα είμασταν όλοι η Τούρκοι , η Φράγκοι η οτιδήποτε άλλο και μόνο Έλληνες δεν θα είμασταν . Σ’ όλο το διάστημα της Επανάστασης του 1821 , το μοναστήρι έλαβε ενεργότατο μέρος στον αγώνα . Διέθεσε ολόκληρη την περιουσία του και περιέθαλψε γερούς και τραυματίες . Οι καλόγεροι με το όπλο στο χέρι μάχονταν στην πρώτη γραμμή .
Όταν έπεσε το Μεσολόγγι , στις 10 Απριλίου 1826 , ο Κιουταχής στράφηκε προς τη Δωρίδα και τα Σάλωνα . Γιά να του κόψει το δρόμο ο Καραισκάκης , άρρωστος τότε , στέλνει το Σκαλτσά , το Σαφάκα , το Φραγκίστα και τον Καλύβα να πιάσουν το μοναστήρι και τα γύρω . Όλο το μήνα Μάιο , 4.000 Τούρκοι ρίχνονταν σαν ταλυσσασμένα σκυλιά απάνω να πατήσουν το ιστορικό μοναστήρι . Ο γενναίος όμως Καλύβας στεκόταν ακλόνητος από μέσα , ενώ απ’ έξω βοηθούσαν ο Σκαλτσάς και ο Σαφάκας .
Όλοι οι καλόγεροι , περί τους εκατό , με επικεφαλής τον ηρωικό ηγούμενο Κοσμά , πολεμούσαν λιονταρίσια στις πολεμίστρες , ενώ συγχρόνως έψελναν μεγαλόφωνα παρακλήσεις προς τη Θεοτόκο , και οι καμπάνες χτυπούσαν ασταμάτητα όλη μέρα . Απελπισμένοι οι Τούρκοι έσκαψαν λαγούμια αλλά τους πρόδωσε ένας Αρβανίτης και απέτυχαν . Τότε έφεραν κανόνια και έκαναν ρήγμα στους τοίχους .
Μετά απ’ αυτό οι Έλληνες , τα μεσάνυχτα της 26ης Μαίου 1826 , και μετά από αγώνα ενός μηνός σχεδόν , ξιφήρεις βγήκαν έξω σκορπίζοντας τον όλεθρο . Εκεί ο ήρωας Καλύβας έχασε το χέρι του . Οι Τούρκοι έβαλαν φωτιά και έκαναν στάχτη το μοναστήρι . Ξαναχτίστηκε το 1831 με χρήματα που έδωσε ο Καποδίστριας ( 1.800 φοίνικες ) . Επέζησαν μόνο εννιά καλόγεροι οι , Κοσμάς ηγούμενος , Παρθένιος , Ανατόλιος , Ιωακείμ , Κυπριανός , Κάλιστρος , Θεόφιλος , Διονύσιος και Χρρύσανθος , όλοι οι άλλοι χάθηκαν….
*** Το 1831 (με τα χρήματα του Καποδίστρια) το καθολικό του έγινε πάνω στο σχέδιο του παλιού – τρίκλιτη βασιλική με τρούλο, νάρθηκα και εξωνάρθηκα.
Στο δάπεδό του διατηρούνται μαρμαροθετήματα με παραστάσεις του 11 ου ή 12ου αι.
Ακολούθησε σχεδόν ένας αιώνας, κατά τον οποίον το μοναστήρι της Βαρνάκοβας άλλοτε ανέκαμπτε κι άλλοτε υπέφερε δεινά. Το διάστημα 1941-1949, δοκιμάστηκε σκληρά τόσο κατά τη διάρκεια της ξενικής κατοχής όσο και κατά τον εμφύλιο.
ΒΑΡΝΑΚΟΒΑ *Σήμερα ο επισκέπτης της Μονής θα βρει φιλοξενία από την γερόντισσα Θεοδοσία και την αδελφότητα των 10 μοναχών γυναικών.
Πολλοί είναι εκείνοι που πάνε με τα πόδια για προσκύνημα στην εικόνα της Παναγιάς κάθε Αύγουστο
Αξιοθέατα είναι μεταξύ άλλων τρία σημεία της Μονής.
1• Η εντοιχισμένη κτητορική επιγραφή. Πέτρινη πλάκα μήκους 1,52μ. και ύψους 0,22μ. επάνω από την θύρα εισόδου από τον πρόναο στον κυρίως Ναό.
2• Η βυζαντινή τοιχογραφία της βρεφοκρατούσας Θεοτόκου κατά τον τύπο της Οδηγήτριας. Κατά τον Ορλάνδο κατασκευάσθηκε προ του 1453.
3• Το δάπεδο της Μονής το οποίο είναι μαρμαροθετημένο και εκτείνεται σε όλη την επιφάνεια του κυρίως Ναού και του εσωνάρθηκα, δηλαδή εκτάσεως 100τ.μ. Διατηρεί την αρχική διάταξη και είναι πλούσιο σε παραστάσεις ζωικές και γεωμετρικές. Θεωρείται μοναδικό και άριστο βυζαντινό παράδειγμα του 11ου και 12ου μ.Χ. αιώνα Η Βαρνάκοβα είναι για την μείζονα περιοχή μας Ιερό σημείο αναφοράς, παράδοσης και Ιστορίας. Κατά την εορτή της Παναγίας πλήθος κόσμου συρρέει εκεί από όλα τα μέρη της Ελλάδας.
ΒΑΡΝΑΚΟΒΑ-ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΗ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΘΕΟΔΟΣΙΑ & ΤΙΣ ΜΟΝΑΧΕΣ
ΒΑΡΝΑΚΟΒΑ
***Αξιοθέατα είναι μεταξύ άλλων τρία σημεία της Μονής.
1• Η εντοιχισμένη κτητορική επιγραφή. Πέτρινη πλάκα μήκους 1,52μ. και ύψους 0,22μ. επάνω από την θύρα εισόδου από τον πρόναο στον κυρίως Ναό.
2• Η βυζαντινή τοιχογραφία της βρεφοκρατούσας Θεοτόκου κατά τον τύπο της Οδηγήτριας. Κατά τον Ορλάνδο κατασκευάσθηκε προ του 1453.
3• Το δάπεδο της Μονής το οποίο είναι μαρμαροθετημένο και εκτείνεται σε όλη την επιφάνεια του κυρίως Ναού και του εσωνάρθηκα, δηλαδή εκτάσεως 100τ.μ. Διατηρεί την αρχική διάταξη και είναι πλούσιο σε παραστάσεις ζωικές και γεωμετρικές. Θεωρείται μοναδικό και άριστο βυζαντινό παράδειγμα του 11ου και 12ου μ.Χ. αιώνα Η Βαρνάκοβα είναι για την μείζονα περιοχή μας Ιερό σημείο αναφοράς, παράδοσης και Ιστορίας. Κατά την εορτή της Παναγίας πλήθος κόσμου συρρέει εκεί από όλα τα μέρη της Ελλάδας. –
Μοναστήρι Βαρνάκοβα
Ο Αγωνιστής καλόγερος της Παναγίας Βαρνάκοβας
. “Ο Παπαφλέσσας της Δωρίδας” (1789-1850)
.Οι Καρυές, πάνω και κάτω Καρυά, είναι τα προγονικά χωριά του σημερινού Ευπαλίου Δωρίδας.
Μεσαιωνικά χωριά που η ιστορία τους χάνεται στα βάθη των αιώνων.
Ο Όσιος Αρσένιος καταγόταν από τη Καρυά και πριν 1000 χρόνια έχτισε τη Παναγία τη Βαρνάκοβα, ένα από τα πιό σημαντικά Μοναστήρια της Ορθοδοξίας.
Για αιώνες η ΒΑΡΝΑΚΟΒΑ είναι το κέντρο αναφοράς για όλους τους Δωριείς, όπου της γής.
Το Βιβλίο αναφέρεται στον Παρθένιο Ζωγράφο (1789-1850), τον Καρυώτη μοναχό της Παναγίας Βαρνάκοβας , που συμμετείχε ως οπλαρχηγός σε πολλές κρίσιμες μάχες της Εθνικής μας παλιγγενεσίας.
Η Βαρνάκοβα αποτέλεσε προπύργιο του Απελευθερωτικού Αγώνα και θέατρο αιματηρών μαχών.
Η δράση του μοναχού Παρθένιου Ζωγράφου ήταν τέτοια, που δίκαια του απονεμήθηκε ο τίτλος του ¨Παπαφλέσσα της Δωρίδας».
.Ο “Παπαφλέσσας της Δωρίδας”
του Γιάννη Ηλιόπουλου
Εκδοση της Ένωσης Ευπαλιωτών Δωρίδας
Στις 26 Μαΐου 1826 τα μεσάνυχτα , έπεσε το Μοναστήρι της Βαρνάκοβας
~ Όταν έπεσε το Μεσολόγγι , στις 10 Απριλίου 1826 , ο Κιουταχής στράφηκε προς τη Δωρίδα και τα Σάλωνα . Γιά να του κόψει το δρόμο ο Καραισκάκης , άρρωστος τότε , στέλνει το Σκαλτσά , το Σαφάκα , το Φραγκίστα και τον Καλύβα να πιάσουν το μοναστήρι και τα γύρω .
Όλο το μήνα Μάιο , 4.000 Τούρκοι ρίχνονταν σαν τα λυσσασμένα σκυλιά απάνω να πατήσουν το ιστορικό μοναστήρι . Ο γενναίος όμως Καλύβας στεκόταν ακλόνητος από μέσα , ενώ απ’ έξω βοηθούσαν ο Σκαλτσάς και ο Σαφάκας.
Όλοι οι καλόγεροι , περί τους εκατό , με επικεφαλής τον ηρωικό ηγούμενο Κοσμά , πολεμούσαν λιονταρίσια στις πολεμίστρες , ενώ συγχρόνως έψελναν μεγαλόφωνα παρακλήσεις προς τη Θεοτόκο , και οι καμπάνες χτυπούσαν ασταμάτητα όλη μέρα . Απελπισμένοι οι Τούρκοι έσκαψαν λαγούμια αλλά τους πρόδωσε ένας Αρβανίτης και απέτυχαν . Τότε έφεραν κανόνια και έκαναν ρήγμα στους τοίχους.
Μετά απ’ αυτό οι Έλληνες , τα μεσάνυχτα της 26ης Μαίου 1826,και μετά από αγώνα ενός μηνός σχεδόν, ξιφήρεις βγήκαν έξω σκορπίζοντας τον όλεθρο .
Εκεί ο ήρωας Καλύβας έχασε το χέρι του .
Οι Τούρκοι έβαλαν φωτιά και έκαναν στάχτη το μοναστήρι.
Ξαναχτίστηκε το 1831 με χρήματα που έδωσε ο Καποδίστριας (1.800 φοίνικες).Επέζησαν μόνο εννιά καλόγεροι οι: Κοσμάς ηγούμενος, Παρθένιος, Ανατόλιος, Ιωακείμ, Κυπριανός, Κάλιστρος, Θεόφιλος, Διονύσιος και Χρύσανθος, όλοι οι άλλοι χάθηκαν….
~*** Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος
Η Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναυπάκτου, είναι ένα σύγχρονο μοναστήρι που στηρίχτηκε κυρίως σε εθελοντικές προσφορές και οικονομική συμπαράσταση ιδιωτών, καθώς και στην εργασία των μοναχών και ιερομονάχων, μελών της μοναστικής αδελφότητος.
Ιδρύθηκε με βάση τα προβλεπόμενα από την ισχύουσα στην Ελλάδα Δημόσια και Εκκλησιαστική Νομοθεσία, ως αυτοδιοίκητο νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου. Διοικείται από την μοναστική Αδελφότητα, βάσει εσωτερικού Κανονισμού και τελεί υπό την πνευματική εποπτεία του Μητροπολίτη Ναυπάκτου. Θεμελιώθηκε το 1977, στο Δημοτικό Διαμέρισμα (τότε κοινότητας) Σκάλας, σήμερα Δήμος Ναυπάκτου. Ιδρυτής, ευεργέτης και πρώτος Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής, ο Αρχιμανδρίτης Σπυρίδων Λογοθέτης. Οι διαδικασίες ίδρυσης, νομιμοποίησης, απόκτησης οικοπέδου, θεμελίωσης, ανέγερσης κλπ. έγιναν επί Μητροπολίτη Ναυπάκτου Δαμασκηνού Κοτζιά.
Πρόκειται για ένα σύγχρονο μοναστήρι με συνεδριακό κέντρο, δικό του ραδιοφωνικό σταθμό, αγιογραφείο, μουσείο ελληνορθόδοξης παράδοσης, μουσείο Ναυμαχίας της Ναυπάκτου αλλά και μια υπερσύγχρονη μονάδα ιχθυοκαλλιέργειας για τις ανάγκες της μονής.
Η Αδελφότητα του Μοναστηριού αποτελείται από νέους και καταρτισμένους Μοναχούς, πτυχιούχους Ανωτάτων - Πανεπιστημιακών Σχολών, ενώ, σήμερα απαρτίζεται από είκοσι ένα μέλη.
Ειδικά αν πρόκειται να έλθει ομάδα εκδρομέων, ή σχολείων, συνιστάται, πριν ξεκινήσει για την επίσκεψη, να τηλεφωνήσει στη Μονή, για καλύτερη οργάνωση, υποδοχής και ξενάγησης, και ταυτοχρόνως, σωστής λειτουργίας του προγράμματος του Μοναστηριού. (τηλ. 26340 - 22324 & 22731, από 9-1π.μ. και 6-7.30μ.μ. φαξ 26340 22466 και e mail: metamorf77@yahoo.com )
Εορτές:
-Το πανηγύρι του μοναστηριού γίνεται της Μεταμορφώσεως Σωτήρος στις 5 και 6 Αυγούστου.
-Επίσης εορτάζεται πανηγυρικά η Παναγία η Ναυπακτιώτισσα, την Τρίτη της Διακαινισίμου μετά το Πάσχα, καθώς και την 1η Κυριακή του Οκτωβρίου.
~ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ- ΟΙ ΣΚΛΗΡΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΠΕΝΔΥΣΗΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΑ “ΘΕΛΩ”
Το 1972 ο τότε Ιεροκήρυκας της Μητροπόλεως Ναυπάκτου Αρχ. Σπυρίδων
Λογοθέτης οραματίζεται την ίδρυση νέου Mοναστηριού κοντά τη Ναύπακτο, και
την αναβίωση του ανδρικού μοναχισμού στην ευρύτερη περιοχή, που είχε ιερή
παράδοση και ιστορία στο μοναχισμό. Κατόπιν σχετικών ενεργειών, το 1976 η
Νομαρχία Αιτωλ/νίας, παραχωρεί 13 στρ. για το σκοπό αυτό. Ταυτόχρονα εκδίδεται
και η ιστορική άδεια 1696/76 ανέγερσης της Ιεράς Μονής και ιερού ναού στην
περιοχή της πρώην Κοινότητας Σκάλας, σε απόσταση μόλις 4 χιλιόμετρα από την
Ναύπακτο.
Μέχρι το Δεκέμβριο του 1997, με τη βοήθεια του Θεού, με πολύ κοπιαστικό έργο, της ήδη ιδρυθείσας Κοινοβιακής Αδελφότητας, των πιστών κατοίκων, των φίλων αποδήμων και γηγενών, των δωρητών και των εθελοντών και των μελών των συλλόγων και φίλων της Ιεράς Μονής, συντελέστηκε το μέγα αυτό θαύμα της δημιουργίας, απ’ το μηδέν. Το έργο που οραματίστηκε πρώτος ο ιδρυτής του, ο σεβαστός Γέροντάς μας και οι πρώτοι αδελφοί μοναχοί, έγινε πραγματικότητα.
Έτσι, η Ιερά Μονή Μεταμόρφωσης Σωτήρος, με τη βοήθεια του Θεού και την βοήθεια και αλληλεγγύη του Ναυπακτιακού λαού μεν, αλλά και πολλών φίλων από όλο τον κόσμο, αναδεικνύει πανελλαδικά αλλά και παγκόσμια, το μικρό χωριό της Σκάλας, σε σημαντικό θρησκευτικό κέντρο για την περιοχή. Έγινε πλέον, ένα "περιβόλι" της ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΙΩΤΙΣΣΑΣ και μια άλλη μικρή ΟΥΡΑΝΟΥΠΟΛΗ, για την ΝΑΥΠΑΚΤΙΑ
Το εθνικό, φιλανθρωπικό, κοινωνικό, λατρευτικό, ιεραποστολικό και χριστιανικό έργο δεν μπορεί να έχει σύνορα! Δεν έχει σταμάτημα, δεν έχει όρια. Όλο και νέες δράσεις εγκαινιάζονται, όλο και νέοι στόχοι τίθενται.
Η γιγάντια ήδη σε ΚΑΡΔΙΑ – ΘΕΛΗΣΗ – ΠΙΣΤΗ και ΕΛΠΙΔΑ 25 μελής ΑΝΔΡΩΑ ΚΟΙΝΟΒΙΑΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως, αποφάσισε να κάνει την υπέρβαση και να δυναμώσει, να τελειοποιήσει και εκσυγχρονίσει το μοναστηριακό κτιριακό συγκρότημα, με την προσθήκη και κατασκευή νέων κτιρίων, για την εξυπηρέτηση κοινωνικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων, που θα περιλαμβάνει ξενώνα, αίθουσα συνεδρίων, ηχοληψιών, ροτόντα και βοηθητικούς χώρους, στη Ναύπακτο. Ηταν η επέκταση και ολοκλήρωση των εγκαταστάσεων του Συνεδριακού Κέντρου. Του πρώτου Συνεδριακού Κέντρου για το νομό Αιτ/νίας τότε, όπως υποστήριζε και ο Νομάρχης προς το αρμόδιο Υπουργείο.
Έτσι η Μονή, υπέβαλε πρόταση και προυπολογισμό γιά αίτηση επιδότησης κρατικής και Ευρωπαϊκής. Πράγμα που επέτυχε λόγω της πρωτοτυπίας για την εποχή, αλλά και γιά την περιοχή.
Πράγματι, με την υπ’ αριθμ. 64131/ΝΝ711/Ν.1892/90/04.12.1997 απόφαση του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας, εγκρίθηκε η υπαγωγή επένδυσής της Ιεράς Ανδρώας Κοινοβιακής Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Σκάλας Ναυπάκτου, νπδδ, στις διατάξεις του Ν. 1892/1990. Έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο και πρόσφερε ουσιαστική βοήθεια, για την ένταξη και χρηματοδότηση του έργου, ο τότε Νομάρχης Αιτωλ/νίας κ. Γιάννης Βαϊνάς.
Έτσι επιχορηγήθηκε η Μονή, για τις δαπάνες της επένδυσής της στο κτηριακό συγκρότημα της στη Σκάλα Ναυπάκτου με το ανωτέρω αντικείμενο, κατ’ εφαρμογή του αρθ. 2 παρ. 1 περ. ιζ΄ του Ν. 1892/1990, αρχικά με ποσό ύψους 229.285.000 δρχ. (ήτοι 672.882,55 €), το οποίο αντιστοιχεί στο 35% της συνολικής δαπάνης της παραγωγικής επένδυσης (η οποία ανερχόταν στο συνολικό ποσό των 655.100.000 δρχ., ήτοι 1.922.523,84 €).
Το έργο πέρασε στη φάση των κατασκευών, της υλοποίησης, της τελειοποίησης και του οριστικού προβλεπόμενου απολογισμού, με την παράδοσή του σε λειτουργία στο κοινωνικό σύνολο. Κλήθηκαν τα αρμόδια ΚΕΝΤΡΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ και με το υπ’ αριθμ. 148ο Πρακτικό της 28.01.2000 ομόφωνης γνωμοδότησης της Επιτροπής του άρθρου 8 του Ν. 2601/98 για α) την ολοκλήρωση της επένδυσης και της οριστικοποίηση του κόστους της στο ποσό των 630.012.000 δρχ., β) την πιστοποίηση έναρξης παραγωγικής λειτουργίας, γ) τον καθορισμό της 30.11.1999 ως ημερομηνίας ολοκλήρωσης της επένδυσης και δ) την απαλοιφή από την εγκριτική απόφαση του όρου για την δημιουργία θέσεων απασχόλησης.
Από τότε, στο Συνεδριακό Κέντρο του Μοναστηριού Μεταμορφώσεως, τα συνέδρια που ακολούθησαν εθνικά και διεθνή, οι φιλοξενίες, οι εκπαιδευτικού χαρακτήρα διάφορες εκδηλώσεις, οι ημερίδες, και οι πολιτιστικές δράσεις, υπήρξαν ως σήμερα πάρα πολλά, αλλά και ακόμα συνεχίζονται αδιάκοπα.
ΟΙ ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ &ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ.
Το χρήμα δυστυχώς "ΑΡΕΣΕΙ" και μάλιστα πολύ, ακόμα και στους κληρικούς και στους μητροπολίτες... Δυστυχώς, οι περισσότεροι ρέπουν στη φιλοχρηματία, πλην ολίγων και μετρημένων στα δάχτυλα [αείμνηστοι Δαμασκηνός Ναυπάκτου, Καλίννικος Εδέσσης, Καντιώτης Φλωρίνης, Σεβαστιανός Κονίτσης, κ.λ.π]. Άλλοι ζητούν παρανόμως χρήματα "ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΡΑΜΑΤΑ ΤΟΥΣ", όπως έλεγαν, άλλοι για να "κινούνται" ΟΤΑΝ και αν, γίνουν… ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΙ και άλλοι πάλι, για το δικό τους λόγο... Ως επί 49 χρόνια, άμισθος ιεροψάλτης, έχω βαρεθεί πια να διαβάζω στο ψαλτήρι μητροπολιτικές εγκυκλίους με την ΔΕΣΠΟΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΓΗ – ΠΡΟΤΡΟΠΗ – “ΘΑ ΠΕΡΙΕΛΘΕΙ ΔΙΣΚΟΣ.” !!! Το περιεχόμενο δε που συλλέγεται από τους χριστιανούς, σχεδόν ποτέ δεν παραμένει στην ενορία για τις πολλές ανάγκες της, αλλά κατευθύνεται … για άλλες ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ… Και μιλάμε για ποσοστά επί τοις % που έχουν ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ Η ΙΣΟΝ!!!
Στη Θεσσαλία τιμωρήθηκε ένας απλός παππούλης γιατί … ΔΕΝ "ΕΠΙΑΣΕ" στην ενορία του, ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΥΣ!!!
http://www.newsbomb.gr/prionokordela/rokanidia/story/272251/apisteyto-ieri-kampana-se-ierea-giati-den-epiase-ton-oikonomiko-stoho
Όσο ήταν επίσκοποι Ναυπάκτου, οι αείμνηστοι Δαμασκηνός Κοτζιάς, Νικόδημος Ζαλούμης και ο κ. Αλέξανδρος Παπαδόπουλος, τα έργα ανέγερσης του Μοναστηριού Μεταμορφώσεως, προχώρησαν χωρίς πρόβλημα… Αλλά ο νυν σεβασμιότατος Ναυπάκτου, ήθελε πολλά… δια “τας επισκοπικάς ανάγκας”!!!
Η εποχή που ο μακαριστός Δαμασκηνός Κοτζιάς, είχε δώσει ΚΑΙ ΓΡΑΠΤΩΣ, ότι η Μονή είναι αφορολόγητη επειδή ανεγείρεται, ΕΙΧΕ ΠΑΡΕΛΘΕΙ ΑΝΕΠΙΣΤΡΕΠΤΙ!
Δείτε εδώ στην αρχή που ήρθε το μέγεθος του αρμέγματος και τα σχετικά… που όλα ξεκίνησαν το 1998, με τις καταγγελίες του σεβ. κ. Ιεροθέου Βλάχου στη εφημερίδα Καθημερινή, και μετά, με τρόπο, στον αρμόδιο Εισαγγελέα.
http://syletpatr.blogspot.gr/2013/10/blog-post_11.html
Το μοναστήρι έμεινε στον άσσο… οπότε ο καλός μας ιεράρχης ζήτησε από την Ιερά Μονή να παρανομήσει ευθέως !!! Ξέρετε πως;;; Διαβάστε εδώ:
http://ignatiosstavropoulos.blogspot.gr/search?updated-max=2013-10-13T09:06:00-07:00&max-results=7
Να σας πω εγώ να μην κουράζεστε, ήθελε η επιδότηση να καταχωρηθεί λογιστικά στα έσοδα της Μονής, για να «αρμέξει», υποτίθεται νόμιμα, ένα ποσό γύρω στο 15 με 25 %!!! Θα ήταν φοβερή η απάτη εις βάρος του Δημοσίου!!! Τα χρήματα ήταν του Δημοσίου, ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΕΡΓΟΥ ΒΑΣΕΙ ΕΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ και αυτός ο ευλογημένος τα ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΤΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΧΡΗΣΗ!!! Γίνεται αυτό αγαπητοί αδελφοί Έλληνες, χριστιανοί αναγνώστες;;;
Αν θέλετε αναλυτική εξήγηση, ανατρέξτε εδώ:
http://syletpatr.blogspot.gr/2013/01/httpwww.html
Ή εδώ:
http://www.axiaplus.gr/article/26244/to-iero-skandalo-toy-mhtropolith-naypaktoy/#.UMtyIPBZcXo.email
Η συνέχεια ήταν ο ανελέητος ασταμάτητος «ιερός» διωγμός, με καταιγισμό εγγράφων καταγγελιών του μητροπολίτη Ιερόθεου Βλάχου κατά των μοναχών, προς κάθε αρμόδια Αρχή, προς τον τύπο, και για κάθε τι που είχε σχέση με το μοναστήρι και τις δραστηριότητες των Μοναχών.
Μερικές από αυτές που έχουμε υπ' όψη μας:
Καταγγελία
κακουργηματικού χαρακτήρα, εκ μέρους του μητροπολίτη, το 1998, στις εισαγγελικές Αρχές γιά τάχα παρακράτηση/ κατάχρηση του ΦΠΑ.
Καταγγελία
κακουργηματικού χαρακτήρα, εκ μέρους του μητροπολίτη, για τάχα παράνομη εκσκαφή και παράβαση του νόμου περί αρχαίων.
Επίσης καταγγελία
κατά των μοναχών, για τάχα λήξη και υπέρβαση της οικοδομικής άδειας της Μονής.
Καταγγελία
στη ΔΟΥ και στο ΣΔΟΕ και στην Επιθεώρηση Οικονομικών Ελεγκτών, για δήθεν οικονομικές ατασθαλίες των μοναχών και κακοδιαχείριση στα οικονομικά.
Καταγγελία
πολλές φορές στην Ιερά Σύνοδο, ότι τάχα η συγκεκριμένη Μονή είναι αδιοίκητη και ανέλεγκτη και ότι οι μοναχοί είναι "ανυπάκουοι" και δεν εφαρμόζουν τους Ιερούς Κανόνες.
Καταγγελία
στο Υπουργείο Οικονομικών, γιά να ανακληθεί η επιδότηση.
Καταγγελία
στον Γενικό Επιθεωρητή Λ. Ρακιτζή για κακοδιαχείριση του μοναστηριού. ως νπδδ.
Καταγγελία
στον Άρειο Πάγο, για δήθεν σοβαρές ποινικές παραβάσεις των μοναχών, στα περί λειτουργίας και ίδρυσης του μουσείου στη Μονή.
Καταγγελία
στη Σύνοδο για να ανακληθεί το Προεδρικό Διάταγμα Ίδρυσης της Μονής του 1980, που είχε εκδώσει η Μονή, με την Απόφαση του μακαριστού Μητροπολίτη Δαμασκηνού Κοτζιά.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ
Αξίζει να σημειωθεί εν συντομία (χρειάζεται άλλο άρθο) το πλήθος των δικαστικών διώξεων που έκανε με αγωγές, ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου, κατά διάφορων που ή τους θεωρούσε εχθρούς του ή τους πίστευε ως συμπαραστάτες του μοναστηριού!!!
Υπέβαλε αγωγές κατά καιρούς κατά των Διονύση Μακρή, Λούκα Βασίλη, Γεώργιου Κουβέλη Μ. Πηλαβάκη, π. Ιωάννη Διώτη, κατα όλου του Ηγουμενοσυμβουλίου και του γραμματέα του μοναστηριού κλπ κλπ.
Στα πλαίσια του ανελέητου και ασταμάτητου «ιερού» διωγμού, εκτός από τα δικαστήρια, και εκτός απ’ τις καταγγελίες και τα αμέτρητα δημοσιεύματα και τα δελτία τύπου, έγινε απίστευτος καταιγισμός πειθαρχικών ποινών, απ τον κ. Βλάχο, εναντίον των ιδρυτικών στελεχών του μοναστηριού αλλά και κατά των υπολοίπων μοναχών.
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΉ ΚΑΙ ΠΑΓΚΌΣΜΙΑ η ΠΡΩΤΟΤΥΠΙΑ ΤΟΥ κ. Ιερόθεου Βλάχου, που θα μείνει στην εκκλησιαστική ιστορία της σύγχρονης Ελλάδος, ως ο Νεο-βαυαρός ΔΙΩΚΤΗΣ ΤΟΥ κοινοβιακού ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΥ.
Στόχος του προμελετημένος και προφανής, το ΝΑ ΑΔΕΙΑΣΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΚΑΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ.
Μερικές μόνο από τις "ιερές" πειθαρχικές ποινές, που ο ίδιος ο κ. Βλάχος, απλόχερα, άδικα, και αβίαστα, παρανόμως επέβαλε:
α) Επέβαλε «έκπτωση» από την Ηγουμενία, στον κτήτορα και ιδρυτή Καθηγούμενο Αρχιμ. Σπυρίδωνα Λογοθέτη, που πρώτος έδωσε όλη του την περιουσία, για την ανέγερση του μοναστηριού, και παραμένει πάντα ο Πνευματικός πατέρας, όλων των μοναχών και όχι μόνο.
β) Για να επιτύχει πλήρη οικονομικό μποϊκοτάζ της μοναστικής Αδελφότητος, "έκοψε" τους μισθούς και απέλυσε όλους ανεξαιρέτως τους θεολόγους, αρχιμανδρίτες - ιερομονάχους του μοναστηριού (Ιερώνυμο, Νεκτάριο, Συμεών, Ιγνάτιο, Ειρηναίο, Ρωμανό). Οι δύο, επαναδιορίστηκαν αργότερα, αφού βέβαια πρώτα "πείστηκαν" και "υπέκυψαν" με κατάλληλους χειρισμούς, ώστε να εγκαταλείψουν το μοναστήρι, οριστικά. Πληροφορίες δημοσιογραφικές μάλιστα, αλλά ανεξακρίβωτες, μας αναφέρουν, ότι "πιέστηκαν" και υπέγραψαν και επαίσχυντη "δήλωση μετάνοιας", στην μητρόπολη... Αν αληθεύει αυτό, είναι ένα ακόμη αίσχος για τον "πολυγραφότατο" μητροπολίτη που το ζήτησε ή που το επέτρεψε να συμβεί στην εποχή μας.
γ) Επιβολή πειθαρχικής ποινής ακοινωνησίας, (τηλεγραφικώς το 2007) στους τέσσερις του Ηγουμενοσυμβουλίου, ώστε να επηρεαστεί ή δυνατό, το ποινικό δικαστήριο Μεσολογγίου, κατά της κας Κ. Σ. , που πλαστογράφησε στη ΔΟΥ, φορολογικά έγγραφα του μοναστηριού και δικαζόταν σε δύσκολη πολυήμερη δίκη, με συνήγορο τον γνωστό Διονύσιο Πελέκη, και δικηγόρο τότε, του μητροπολίτη κ. Ι. Βάχου.
δ) Ειδική πειθαρχική "καταδίωξη" με μανία και με κάθε μέσο, και κατά του Γραμματέα του μοναστηριού, Αρχιμ κ. Ιγνατίου, εναντίον του οποίου διενήργησε ακόμα και πλειστηριασμό κατάσχεσης στο πατρικό σπίτι, για ευτελές χρηματικό ποσό, δήθεν για δικαστικά έξοδα. Και μάλιστα μέσα στη Μ. Εβδομάδα. Σε επικοινωνία για το θέμα, με τον π. Ιγνάτιο, μας είπε, ότι του έχει επιβάλλει ο κ. Ιερόθεος πάνω από δέκα ποινές και συνεχίζει ακόμη.
ε) Επιβολή πειθαρχικής ποινής ακοινωνησίας σε ολόκληρη την Αδελφότητα, ώστε να επικρατήσει πανικός, σε όλο τον κόσμο, με το μέτρο της "μαζικής ποινής"! Αδιανόητο στην ορθόδοξη Παράδοση.
στ) Σιμωνιακός εκβιασμός, σε κάθε διορισμένο ιερομόναχο. Δηλαδή, σου κόβω τα χρήματα εντελώς, εκτός εάν φύγεις από το μοναστήρι. Ετσι υπέκυψαν μερικοί και "αποχώρησαν", μπροστά στο φόβο να χάσουν μισθό, ασφάλεια υγείας, σύνταξη.
ζ) Απόφαση του Μητροπολίτη για διαγραφή δύο μοναχών από το μοναχολόγιο του μοναστηριού. Πράξη αδιανόητη στην Ορθόδοξη Παράδοση, που βέβαια δεν υπάρχει πουθενά στο νόμο, αλλά ούτε και στους Ι. Κανόνες.
Γενικές συνέπειες:
Στις ασθενείς συνειδήσεις πολλών πιστών χριστιανών, αλλά και διαφόρων μοναχών, κινδύνεψε να επέλθει, διχασμός, σκανδαλισμός, πείσμα, αμφιβολίες, φόβος.
Στις ενορίες που πήγαιναν παλαιότερα οι ιερομόναχοι, ήρθε η εγκατάλειψη.
Στους ιερείς της Μητροπολιτικής περιφέρειας, ήρθε η απογοήτευση και έμειναν αβοήθητοι και με πολλές απορίες.
Στη νεολαία και στις οικογένειες, δημιουργήθηκαν πλήθος τα αναπάντητα ερωτήματα και ο σκανδαλισμός των συνειδήσεων, κλπ κλπ
Η τελευταία πράξη τον Ιανουάριο του 2013 ήταν των πολιτικών, που έλαβαν την "εντολή" να εκτελέσουν τυφλά την απόφαση του μητροπολίτη Ναυπάκτου, που ήταν
α) η νομική "διάλυση" του μοναστηριού" και
β) η "επιστροφή" της επιδότησης, γιά το έργο που χτίστηκε!!! (Ελλάς το μεγαλείο σου...)
-- Συμφωνήθηκε λοιπόν με τον υπουργό ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟ ή ΠΑΡΑΝΟΜΗ έκδοση του Προεδρικού ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ!!! Συνέβη μάλιστα, για πρώτη φορά μετά την Βαυαροκρατία στην Ελλάδα. Δράστης ο αυτοαποκαλούμενος ως φιλομόναχος Ιερόθεος Βλάχος, που έβγαλε και προώθησε τέτοιο αίτημα. Εκδόθηκε με άλλα λόγια μιά διοικητική πράξη, νομοθετικού περιεχομένου, που αναμένεται τώρα να ελεγχθεί η νομιμότητά της στα αρμόδια ακυρωτικά δικαστήρια, όπου κατέφυγαν οι μοναχοί ζητώντας την προστασία του νόμου στο Συμβούλιο Επικρατείας.
--Επίσης συμφωνήθηκε με τον κ. Μηταράκη, που υπέγραψε τα σχετικά, η ΠΑΡΑΝΟΜΗ επιστροφή του ποσού της επιδότησης, για το έργο που ολοκληρώθηκε με επιτυχία στο μοναστήρι. Αναμένεται τώρα να ελεγχθεί η νομιμότητα και της πράξης αυτής, στα αρμόδια ακυρωτικά δικαστήρια, όπου κατέφυγαν οι μοναχοί ζητώντας την προστασία του νόμου και δικάζεται η υπόθεση στο Διοικητικό Εφετείο Αθηνών.
Θα μου πείτε γιατί να είναι παράνομες αυτές οι δύο πράξεις;
Πολύ απλά, απαντώ, γιατί ΒΑΣΙΣΤΗΚΑΝ ΣΕ ΨΕΥΔΗ ΣΤΟΙΧΕΙΑ, ΑΒΑΣΙΜΑ ΕΡΕΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΑ!!!
Αφήστε που η περιβόητη ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΕΓΚΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΔΟΤΗΣΗΣ επέστρεψε ΜΠΟΥΜΕΡΑΝΓΚ στους επινοητές, μια και τώρα πρέπει να τα ΚΑΤΑΒΆΛΕΙ η ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ, μια και άφησε χωρίς διοίκηση όλα τα χρόνια το μοναστήρι της ΜΕΤΑΜΟΡΦΏΣΕΩΣ και "διοικούσε" εξ αποστάσεως και εκ ΤΩΝ ΓΡΑΦΕΊΩΝ ΤΗΣ Μητροπόλεως με ΤΡΙΜΕΛΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ, ΕΓΓΆΜΩΝ "ΒΟΛΙΚΏΝ" ΙΕΡΈΩΝ!
Σήμερα,
Οι διωγμοί, συνεχίζονται, τα δικαστήρια είναι ατέλειωτα, αλλά ο κόσμος παραμένει προσηλωμένος στο μοναστήρι του! Όπως το αγάπησε εδώ και τόσες δεκαετίες. Παράλληλα, ο σεβασμιότατος έχει πλέον φοβερά δυσεπίλυτα προβλήματα, από δεκάδες ανοικτά εις βάρος του μέτωπα και ζητήματα κυρίως οικονομικής διαχείρισης και διαχείρισης κληροδοτημάτων, δωρεών και θρησκευτικής πολιτιστικής κληρονομιάς.
***
**ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2015 :
~ Η Εφημερίδα μας ARFARA NEWS Στο αγιάζι της ενημέρωσης 01 Οκτωβρίου 2015 : http://snsstamoskal.blogspot.gr/2015/10/arfara-news-01-2015.html .-
~ Η Εφημερίδα μας ARFARA NEWS Στο αγιάζι της ενημέρωσης Παρασκευή 02 Οκτωβρίου 2015 : http://snsarfara-stamos-dynami.blogspot.gr/2015/10/arfara-news-02-2015.html .-
~ΥΓΕΙΑ για ΟΛΟΥΣ μας Παρασκευή 02 Οκτωβρίου 2015 : http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2015/10/02-2015.html .-
~Η Εφημερίδα μας ARFARA NEWS Σάββατο 03 Οκτωβρίου 2015 : http://arfara-messinias-stamos-2010.blogspot.gr/2015/10/arfara-news-03-2015.html .-
~ Αθλητικό Σαββατοκύριακο 03 , 04 και 05 Οκτωβρίου 2015 : http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/2015/10/03-04-05-2015.html .-
~ Το αγιάζι της ενημέρωσης Σάββατο 03 Οκτωβρίου 2015: http://arfara-kalamata-greece.blogspot.gr/2015/10/03-2015.html .-
~Το αγιάζι της ενημέρωσης Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2015 : http://arfara-kalamata-greece.blogspot.gr/2015/10/14-2015.html .-~ ~ Η Εφημερίδα μας ARFARA NEWS Το αγιάζι της ενημέρωσης Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2015 : http://dimmetoparfara.blogspot.gr/2015/10/arfara-news-15-2015.html .-
~ Η Εφημερίδα μας ARFARA NEWS στο αγιάζι της ενημέρωσης Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2015: http://arfara-messinias-stamos.blogspot.gr/2015/10/arfara-news-16-2015.html .-
~ ~ Εκδρομές -διαδρομές στις ομορφιές της Ελλάδας Σ/Κ 17 ΚΑΙ 18 Οκτωβρίου 2015 : http://arfara-messinia-stamos-stamos.blogspot.gr/2015/10/17-18-2015_16.html .-
~
1η ΗΜΕΡΑ : ΜΕΛΙΓΑΛΑ-ΖΑΧΑΡΩ-ΠΑΤΡΑ-ΝΑΥΠΑΚΤΟΣ-Ι.ΜΟΝΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ (Πλησίον Ναυπάκτου ) ΄στο Γαλαξίδι μεσημεριανό φαγητό .- ΔΕΛΦΟΙ (Προαιρετική επίσκεψη στον Αρχαιολογικό χώρο ) -ΑΡΑΧΩΒΑ διανυκτέρευση .-
2η ΗΜΕΡΑ : ΑΡΑΧΩΒΑ-ΑΜΦΙΣΣΑ-ΛΙΔΟΡΙΚΙ , μετά το Λιδορίκι ακολουθώντας την Επαρχιακή οδό προς Ναύπακτο θα απολαύσουμε την όμορφη και ευχάριστη διαδρομή της ορεινής Ναυπακτίας , βλέποντας την Τεχνιτή Λίμνη του ΜΟΡΝΟΥ και το Φράγμα που αρδεύεται η ΑΘΗΝΑ , κάνοντας ένα ιερό προσκύνημα στην Ιερά Μονή ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ .-
Στη συνέχεια και πάλι προς Ναύπακτο , όπου στο παραλιακό χωριό ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ (περιοχή Ναυπάκτου) για μεσημεριανό φαγητό , και στη συνέχεια επιστροφή από ΠΑΤΡΑ -ΠΥΡΓΟ -ΜΕΛΙΓΑΛΑ .- {Ώρα αναχώρησης 06.30 από Μελιγαλά}.-
Η Αράχωβα, στολίδι στις ράχες του Παρνασσού, γνωστή απο τα χιονοδρομικά της κέντρα και την κοσμοπολίτικη ζωή, εχει να δείξει πολύ περισσότερα απο αυτά που οι περισσότεροι ξέρουν.
Χιονοδρομία
Πολιτισμός
Φυσική ομορφιά
Μονοπάτια
Διαδρομές για περίπατο, hiking, ποδήλατο, Down Hill και ορειβασίες ξεκινούν απο την Αράχωβα, οπου θα βρείτε οδηγούς βουνού να σας συνοδεύσουν στις εξορμήσεις σας.
Φύση και ηρεμία
Αράχωβα, ζήστε την εμπειρία του Βουνού...
Σκαρφαλωμένο στον Παρνασσό σε υψόμετρο 1250 μέτρων και σε απόσταση αναπνοής από την κοσμική Αράχωβα (12xιλ.) και τα Χιονοδρομικά Κέντρα Παρνασσού (9 χιλ.), το Ξενοδοχείο ΣΚΑΜΝΟΣ απευθύνεται σε όσους θέλουν να αποδράσουν απο το stress και την φασαρία της πόλης, σε όσους λατρεύουν το βουνό, την ησυχία της φύσης, τα σπορ και τις εξορμήσεις στο δάσος... Πέρα από την κλασσική επιλογή του να επιδοθείτε σε σκι 'περιπέτειες' στα γύρω χιονοδρομικά κέντρα, η πεζοπορία την άνοιξη και το καλοκαίρι με έμπειρους οδηγούς στα μονοπάτια του Παρνασσού, οι βόλτες με 4χ4, το mountain bike, το παραπέντε και η ιππασία που προσφέρει το ΣΚΑΜΝΟΣ είναι οι ενδιαφέρουσες εναλλακτικές λύσεις, που θα γεμίσουν την ημέρα σας. Εναλλακτικά, η κοσμοπολίτικη Αράχωβα, ο αρχαιολογικός χώρος των Δελφών, ο Όσιος Λουκάς στο Στείρι, το Κορύκειον Άνδρον μόλις 2 χιλιόμετρα μακριά από το ξενοδοχείο, η Ιτέα, η Αντίκυρα και το μαγευτικό Γαλαξείδι είναι σε απόσταση βολής! - http://www.skamnos.com/#sthash.TDoOfPxp.dpuf .-
~ Τρίημερο της αποκριάς στην Αράχωβα
Η πόλη ντύνεται γιορτινά και φιλοξενεί αγαπημένα μοντέλα της Renault Το τριήμερο της αποκριάς η Αράχωβα, ο πιο αγαπημένος χειμερινός προορισμός, ντύνεται γιορτινά παρέα με αγαπημένα μοντέλα της Renault και περιμένει τους μικρούς και μεγάλους επισκέπτες της ...
Η πόλη ντύνεται γιορτινά και φιλοξενεί αγαπημένα μοντέλα της Renault Το τριήμερο της αποκριάς η Αράχωβα, ο πιο αγαπημένος χειμερινός προορισμός, ντύνεται γιορτινά παρέα με αγαπημένα μοντέλα της Renault και περιμένει τους μικρούς και μεγάλους επισκέπτες της ...
Το τριήμερο της αποκριάς η Αράχωβα, ο πιο αγαπημένος χειμερινός προορισμός, ντύνεται γιορτινά παρέα με αγαπημένα ...
~** Η Αράχωβα (ή Αράχοβα) είναι μία ορεινή κωμόπολη του Νομού Βοιωτίας χτισμένη στις νότιες πλαγιές του Παρνασσού σε υψόμετρο 968 μέτρων. Αποτελούσε έδρα[1] του ομώνυμου δήμου μέχρι τα τέλη του ενώ με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης εντάχθηκε στον νέο Δήμο Διστόμου-Αράχωβας-Αντίκυρας, του οποίου αποτελεί Δημοτική Ενότητα. Ο πληθυσμός της σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είναι 2.657 κάτοικοι. Αποτελεί δημοφιλές χειμερινό θέρετρο, χάρη στην ύπαρξη χιονοδρομικού κέντρου, (που τελευταία επεκτάθηκε και ανακαινίστηκε) και τη μικρή της απόσταση από την Αθήνα (153 χιλιόμετρα).
~* Η Αράχωβα είναι χτισμένη σε μία πλαγιά του Παρνασσού, που καταλήγει σε μία χαράδρα, στο βάθος της οποίας ρέει ποταμός Πλείστος. Το μέσο υψόμετρο του οικισμού είναι 960 μέτρα. Ο οικισμός βρίσκεται πάνω στην κύρια οδό που συνέδεε από την αρχαιότητα τους Δελφούς και την πεδιάδα της Άμφισσας με την Βοιωτία. Η θέση της πάνω σε ένα σημαντικό πέρασμα βοήθησε στην ανάπτυξη της Αράχωβας σε μεγαλύτερο βαθμό από τα γειτονικά της μέρη. Ο οικισμός απέχει 12 χιλιόμετρα από τους Δελφούς, που βρίσκονται δυτικότερά και 160 χιλιόμετρα από την Αθήνα.
~* Η επικρατέστερη άποψη για την προέλευση της ονομασία της είναι πως προέρχεται από τη νοτιοσλαβική λέξη Οrechova που σημαίνει καρυδότοπος. Όμως υπάρχουν ακόμη δύο εκδοχές για την προέλευση της ονομασίας της. Σύμφωνα με την πρώτη, η περιοχή ήταν γνωστή στα χρόνια της Επανάστασης ως "Ράχωβα", λέξη ελληνικής ρίζας, η οποία προέρχεται από το συνδυασμό "ράχις" και "ωβάς", κι η οποία χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει την οικιστική ένωση κατοίκων που ζούσαν σε μικρότερα μορφώματα. Σύμφωνα πάντως με τον Αραχωβίτη συγγραφέα του πονήματος "Ο παππούς μου κι εγώ στην Αράχωβα" (εκδόσεις "Α. Πιτσιλός", Αθήνα, 1998, σελ. 13) Γεώργιο Θ. Σύρο, η ονομασία αυτή πιθανόν να προέρχεται από το παλαιό χωριό Ράχωβο Γρεβενών, εκ του οποίου ήρθαν κάτοικοι διωγμένοι από τους Τούρκους κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Η άλλη εκδοχή θέλει τη λέξη να προέρχεται από την ελληνική "ράχις" και τη σλαβική "ova" (τόπος), άρα "Αράχωβα" (Αράχοβα) = "ραχότοπος"~* Το κλίμα της Αράχωβας είναι ξηρό το καλοκαίρι, με δροσιά και ψύχρα ακόμη τις βραδινές ώρες, ειδικά στο Λιβάδι, ενώ το χειμώνα επικρατεί κρύο με αξιόλογες βροχές και χιονοπτώσεις.
Χιονίζει πυκνά με ΒΔ ή ΝΔ ανέμους, αρκετές φορές μέσα στην πόλη, αλλά ο Νότιος προσανατολισμός της, που έχει ως αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη έκθεση στον ήλιο, δεν ευνοεί στη διατήρηση του χιονιού για αρκετές μέρες.
Ο τοπικός ΒΑ άνεμος (Κατεβατός), δεν ευνοεί σε φαινόμενα την Αράχωβα, παρά μόνο επικρατεί τσουχτερό κρύο με διαστήματα ηλιοφάνειας, σε αντίθεση με άλλες περιοχές. Αυτό συμβαίνει γιατί η Αράχωβα βρίσκεται στις νότιες πλαγιές του Παρνασσού, οπότε ο ορεινός όγκος Παρνασσού εμποδίζει σε μεγάλο βαθμό τη διέλευση συστημάτων από το Βορά.
Το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών έχει τοποθετήσει μετεωρολογικό σταθμό στην Αράχωβα, όπου μπορείτε να δείτε μετεωρολογικά δεδομένα και πρόβλεψη καιρού.[16]
~** Από τη μαρτυρία του Βυζαντινού γραμματικού Στέφανου Βυζαντίου, στο γεωγραφικό λεξικό του «Εθνικά», σχετικά με την Ανεμώρεια, αποδεικνύεται ξεκάθαρα η ύπαρξη αυτού του οικισμού μέχρι τις αρχές του 6ου μ.Χ. αιώνα. Ύστερα από τους καταστρεπτικούς σεισμούς, του έτους 551 μ.Χ., τους οποίους μαρτυρά ο Βυζαντινός ιστορικός Προκόπιος, σύμφωνα με τον οποίο πολλά χωριά του Κρισσαίου Κόλπου καταστράφηκαν, τότε καταστράφηκε και η Ανεμώρεια σε τέτοιο βαθμό, που πλέον δεν μπορούσε να ανασυγκροτηθεί και έκτοτε οι διασωθέντες κάτοικοι έζησαν διασκορπισμένοι σε διάφορες κατάλληλες θέσεις της ευρύτερης περιοχής της, όπως θέσεις του σημερινού Ελαιώνα, στο Ζεμενό κ.α.
Το σημερινό χωριό Αράχωβα ιδρύθηκε γύρω στα 1300 μ.Χ., όταν η φραγκική κυριαρχία στη Φωκίδα και στη Βοιωτία βρισκόταν στο ζενίθ της ακμής της και τοπικός φεουδάρχης είχε ορισθεί ο ευπατρίδης Ντε Νέσλε, ο οποίος οργάνωσε καλύτερα την περιοχή και ένωσε τους διασκορπισμένους πυρήνες της περιοχής σε έναν στη θέση Άι Γιάννης της σημερινής Αράχωβας, που είναι κατά κάποιο τρόπο το κέντρο βάρους της περιοχής, κι επιπλέον κατάλληλο μέρος για οίκηση (υπήνεμο, με νερά και με φυσική προστασία από το χιονιά και τον παγετό) με σκοπό την ανάπτυξη σημαντικού οικισμού για τον αποτελεσματικότερο έλεγχο κι εκμετάλευση του ευρύτερου τιμαρίου του. Το όνομα του οικισμού αυτού προήλθε από το αντίστοιχο όνομα που χαρακτήριζε το στρατηγικό κάστρο ή ακόμα τον οικισμό που υφίστατο μέχρι τότε στην περιοχή του σημερινού Ζεμενού. Στη συνέχεια αυτό το χωριό αναπτύχθηκε γοργά έτσι ώστε, όταν μετά από 150 χρόνια περίπου, δηλαδή το 1436 μ.Χ., ο περιηγητής Κυριάκος από την Άγκονα της Ιταλίας, το χαρακτήρισε πολυάνθρωπο χωριό.
Πολλοί ιστορικοί είχαν επιμείνει κατά τις περιηγήσεις τους ότι η Αράχωβα είχε αλιωθεί ελάχιστα από το ελληνικό στοιχείο. Η ύπαρξη μιας αραχωβίτικης παράδοσης, της: «Λάμνιας στην Τούμπρη» είναι από μόνη της πολύ ισχυρή ένδειξη για να μας πείσει για τη συνέχεια της ελληνικής φυλής σε τούτη την περιοχή του Παρνασσού και έτσι να δεχτούμε ότι οι Αρβανιτόβλαχοι σκηνίτες τσοπάνηδες που έφτασαν κάποτε εδώ (αρχές 2ης χιλιετίας) δε βρήκαν τόπο εντελώς ακατοίκητο, αλλά συνάντησαν γηγενές πληθυσμιακό υπόστρωμα με δυνατές αρχαίες μνήμες, στο οποίο εντάχθηκαν και με το οποίο συγχωνεύτηκαν, με αποτέλεσμα να αποβάλλουν το όποιο γλωσσικό ιδίωμά τους, και το μόνο κειμήλιο που άφησαν στην περιοχή της Αράχωβας για να θυμίζει στις νεότερες γενιές την εγκατάσταση τους ήταν ορισμένα ξενόγλωσσα (βλαχικής ή αλβανικής ρίζας) τοπωνύμια, τα οποία σχετίζονταν με τη ιδιαίτερη ασχολία τους, που δεν ήταν άλλη από τη βόσκηση του ποιμνίου τους στις πλαγιές του Παρνασσού.
Κατά την Επανάσταση του 1821 οι κάτοικοι της Αράχωβας πήραν ενεργό μέρος στον αγώνα και έπαθαν μεγάλες καταστροφές. Το Νοέμβριο του 1826 η Μάχη της Αράχωβας έσωσε την επανάσταση των Ελλήνων από μια μεγάλη παρακμή της. Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης αντιμετώπισε νικηφόρα 2000 Τουρκαλβανούς, απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Το χωριό απελευθερώθηκε στις 2 Νοεμβρίου 1828 από το Δημήτριο Υψηλάντη και αμέσως μετά την απελευθέρωση ιδρύθηκε ελληνικό σχολείο. Προχωρώντας μέσα στο χρόνο συναντάμε πάντα παρόντες του Αραχωβίτες να πολεμούν τα ιδανικά της Ελλάδας, λαμβάνοντας μέρος σε όλους τους Εθνικούς Αγώνες.
~** Το 1833 χτίστηκε ο σημερινός Ναός του Αγίου Γεωργίου, ο οποίος υπήρχε από το 1676 με διαφορετική μορφή, όπως δείχνει ανάγλυφη πλάκα στο Ιερό Βήμα. Το 1870 ένας ολέθριος σεισμός κόστιζε στη ζωή αρκετών Αραχωβιτών και πολλών σπιτιών και δημοσίων κτηρίων όπως το περίφημο Ρολόι.Στις 10 -11 Σεπτεμβρίου 1944, στη θέση «Σφάλα» Αράχωβας πραγματοποιήθηκε μια μάχη μεταξύ των Αντάρτων και των Γερμανών της περιοχής, η περίφημη μάχη της Σφάλας στην οποία συμμετείχαν αρκετοί Αραχωβίτες.
Μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Κοινότητα Αράχωβας έγινε πια δήμος με το όνομα Δήμος Αράχωβας, το 1948. Το 1959 ιδρύθηκε το Γυμνάσιο Αράχωβας, ενώ κάποια χρόνια αργότερα δημιουργήθηκε το Ενιαίο Λύκειο Αράχωβας. To 1957 ιδρύθηκε ο Αθλητικός Σύλλογος Αράχωβας «Παρνασσός» και το 1985 ο Μορφωτικός, Εκπολιτιστικός & Ψυχαγωγικός Σύλλογος Αραχωβιτών «Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης». Το 1870 ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Λουκά, Νεκτάριος Καμβασινός, ανέλαβε με δικά του έξοδα την ανακατασκευή του κατεστραμμένου Ρολογιού, δίνοντας του τη σημερινή μορφή του.
Η Αράχωβα στα μέσα της δεκαετίας του '70, ένα χρόνο πριν ολοκληρωθεί η κατασκευή του Χιονοδρομικού Κέντρου στο Παρνασσό, ήταν ένα μικρό χωριό, ενώ ευνοΐθηκε από τη γειτνίασή της με τους Δελφούς. Οι ομάδες επισκεπτών του αρχαιολογικού χώρου των Δελφών οδήγησαν στην τουριστική αξιοποίηση της περιοχής που έγινε μεγαλύτερη μετά την δημιουργία των χιονοδρομικών κέντρων και την ανάπτυξη του χειμερινού τουρισμού στην Ελλάδα. Στις 11 Ιουλίου 2000 με την απόφαση ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ26/ΚΗΡ/22508/680, το Υπουργείο Πολιτισμού χαρακτήρισε το Ναό του Αγίου Γεωργίου, τον περίβολο και το παρεκκλήσι του Αγίου Σπυρίδωνος ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο. Πολιούχος της Αράχωβας είναι ο Άγιος Γεώργιος και κάθε χρόνο λαμβάνουν χώρα τριήμερες εκδηλώσεις προς τιμήν του αγίου, το περίφημο Πανηγυράκι που έχει χαρακτηριστεί ως μία από τις εκατό πιο ωραίες εμπειρίες στον κόσμο, με διάφορα τοπικά έθιμα τα οποία έχουν τις ρίζες τους σε αρχαία ελληνικά έθιμα. Το 2004 ιδρύθηκε ο Λαογραφικός Όμιλος Αράχωβας, ενώ το 2009 το Παλαιό Δημοτικό Σχολείο χαρακτηρίστηκε ως διατηρητέο μνημείο και αναστηλώθηκε σε Λαοραφικό Μουσείο, το οποίο χρησιμοποιείται ως κτήριο του δήμου. Το 2010 με τις μεταρρυθμίσεις του προγράμματος Καλλικράτης, η Αράχωβα περιήλθε στο διευρυμένο Δήμο Διστόμου-Αράχωβας-Αντίκυρας, του οποίου αποτελεί Δημοτική Ενότητα.
~** Το Ρολόι
Αληθινό στολίδι για την Αράχωβα αποτελεί ο απόκρημνος βράχος με το ρολόι.
Χτισμένο στις αρχές του 18ου αιώνα ως καμπαναριό του Μητροπολιτικού Ναού των Εισοδίων της Θεοτόκου, δεν άντεξε στον ολέθριο σεισμό του 1870 και κατέρρευσε. Την ίδια τύχη είχε το Μάρτιο του 1944, όταν οι Γερμανοί, ανάμεσα σε όλες τις καταστροφές που προξένησαν στο χωριό, το ανατίναξαν.
Λίγα χρόνια αργότερα, και συγκεκριμένα το 1966, ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Λουκά, Νεκτάριος Καμβασινός, ανέλαβε με δικά του έξοδα την ανακατασκευή του, δίνοντας του τη σημερινή μορφή του.
Όσο για το βράχο στον οποίο δεσπόζει, ονομάζεται Τυριάς και χρησίμευε ως φυσικό ψυγείο για τη φύλαξη τυριών, ενώ στη διάρκεια της Κατοχής οι ντόπιοι έκρυβαν εκεί μέσα διάφορα αντικείμενα. Σύμφωνα με εξιστορήσεις των Αραχωβιτών, στο σημείο εκείνο ανέβαινε ο Ντελάλης για να ανακοινώνει τα νέα του χωριού. Σήμερα το Ρολόι ή η "Ώρα"- για τους ντόπιους-, στέκει αγέρωχο, υπενθυμίζοντας κάθε στιγμή το ατέρμονο ταξίδι του χρόνου, ενώ το βράδυ, φωταγωγημένο αποτελεί ιδανική "καρτ-ποστάλ".
~** Ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου είναι ένας από τους δύο ενοριακούς ναούς του χωριού και και βρίσκεται σε περίοπτη θέση στην κορυφή του χωριού, στους πρόποδες του Παρνασσού.
Η εκκλησία αυτή εντυπωσίαζε πάντα τους ξένους. Γραπτές μαρτυρίες βεβαιώνουν πως υπήρχε ήδη ναός το 1676. Όμως είναι άγνωστο πόσα χρόνια πριν υπήρχε ήδη στον ίδιο χώρο.
Ο σημερινός ναός χτίστηκε το 1833, όπως δείχνει ανάγλυφη πλάκα στο Ιερό Βήμα, σε ρυθμό σταυρεπίστεγης τρίκλιτης βασιλικής με τρούλο. Πρόκειται για ένα λαμπρό ναό, κατάγραφο από σύγχρονες τοιχογραφίες, με τεράστιες καμπάνες στα καμπαναριά που πλαισιώνουν την είσοδο της εκκλησίας (η παλιά μεγάλη καμπάνα ζυγίζει ένα τόνο και έχει διάμετρο 1,2 μέτρα). Ο αύλειος χώρος στολίζεται από ανάγλυφες πλάκες με σχέδια από αραχωβίτικα υφαντά, έργο που υλοποιήσαν Αραχωβίτες τεχνίτες.
Ο χώρος γύρω από την εκκλησία έχει συνδεθεί με την ιστορία του τόπου ως στρατηγείο του Καραϊσκάκη στη μάχη της Αράχωβας το 1826, καθώς και με τα γεγονότα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και της περιόδου που ακολούθησε, όπως δείχνουν ο ιστορικός περίβολος με τις πολεμίστρες το παλιό κανόνι, ο βόρειος τοίχος της εκκλησίας χτυπημένος από σφαίρες.
Το Υπουργείο Πολιτισμού στις 11 Ιουλίου 2000 με την απόφαση ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ26/ΚΗΡ/22508/680 έχει χαρακτηρίσει το ναό, τον περίβολο και το παρεκκλήσι του Αγίου Σπυρίδωνος ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο.
Από την ανέγερσή του μέχρι τη σημερινή μορφή του όλα τα έξοδα κατασκευής και διακόσμησης καλύφθηκαν από τους Αραχωβίτες.
Σε τούτη την πανέμορφη εκκλησία και το γύρο χώρο γιορτάζουν οι Αραχωβίτες το Πανηγυράκι, την τριήμερη γιορτή προς τιμήν του Αγίου Γεωργίου.
~** Στη δυτική έξοδο της Αράχωβας προβάλει η μορφή του Γεωργίου Καραϊσκάκη πάνω σε τριακόσιες πέτρες που θυμίζουν τα κεφάλια των νεκρών Τούρκων που είχε ζητήσει ο αρχιστράτηγος Καραϊσκάκης, για το μνημείο που στήθηκε, αμέσως μετά το τέλος της νικηφόρας Μάχης.
Στο Ηρώο λαμβάνουν χώρα εκδηλώσεις τις παραμονές των εθνικών εορτών με τις παρελάσεις των σχολείων και τις καταθέσεις στεφάνων από τους τοπικούς φορείς.
Ως έθιμο έχει φτάσει έως τις μέρες μας, ένας μικρός μαθητής του Δημοτικού Σχολείου Αράχωβας συνήθως, με το πέρας της κατάθεσης να παίρνει ένα από τα στεφάνια και σκαρφαλώνοντας έως την προτομή από το πίσω μέρος να δαφνοστεφανώνει το μεγάλο στρατηγό της Ελλάδας και έπειτα να του στρίβει τα μουστάκια με τέτοια απλότητα, όπως ο εγγονός παίζει με τον παππού του.
~** Η ιστορία του Χιονοδρομικού Κέντρου Παρνασσού ξεκινά από το 1967, όποτε η γαλλική εταιρεία Πεσινέ (Pechiney) Αλουμίνιο της Ελλάδος, με έδρα την Παραλία Διστόμου (Άσπρα Σπίτια), τοποθέτησε τους πρώτους αναβατήρες στη θέση Φτερόλακκα, δημιουργώντας ένα υποτυπώδες χιονοδρομικό κέντρο. Τον Δεκέμβρη του 1974 εγκαινιάστηκε με την παρουσία του τότε πρωθυπουργού, Κωνσταντίνου Καραμανλή, στο Γεροντόβραχο το πρώτο ιδιωτικής πρωτοβουλίας (από μερικούς φίλους του Ski Club, του αθηναϊκού Ομίλου Φίλων Σκι)χιονοδρομικό κέντρο. Η κατασκευή του κέντρου σε Κελλάρια και Φτερόλακκα ξεκίνησε το 1975. Από το 2007 εως το 2010 την διαχείριση του Χιονοδρομικού Κέντρου Παρνασσού είχε αναλάβει η κοινοπραξία Άκτωρ ΑΤΕ-Παντράκ ΑΕ, ενώ κατά την διάρκεια της έγιναν πολλά σημαντικά έργα αναβάθμισής του. Το 2011 την ευθύνη της λειτουργίας του πήρε πάλι η ΕΤΑ (Εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης). Τα τελευταία χρόνια, λόγω του Χιονοδρομικού Κέντρου Παρνασσού η Αράχωβα έχει καταλήξει να είναι ο №1 τουριστικός χειμερινός προορισμός στην Ελλάδα.
~**ΔΕΛΦΟΙ , Η Αράχωβα ευνοήθηκε από την γειτνίασή της με τους Δελφούς. Οι ομάδες επισκεπτών του αρχαιολογικού χώρου των Δελφών οδήγησαν στην τουριστική αξιοποίηση της περιοχής που έγινε μεγαλύτερη μετά την δημιουργία των χιονοδρομικών κέντρων και την ανάπτυξη του χειμερινού τουρισμού στην Ελλάδα. Ως πέρασμα για τους Δελφούς, η Αράχωβα επωφελήθηκε από τη μεγάλη επισκεξιμότητα του αρχαιολογικού τόπου, στον οποίο κατέφθαναν και συνεχίζουν να καταφθάνουν ορδές τουριστών από όλη την Ελλάδα και από όλον τον κόσμο. Η Αράχωβα έχει επωφεληθεί πολύ από την παρουσία των Δελφών δίπλα της, ιδιαίτερα τα χρόνια που δεν υπήρχε το Χιονοδρομικό Κέντρο Παρνασσού, αφού η μόνη πηγή εσόδων λόγω τουρισμού ήταν το πέρασμα από την Αράχωβα για τους Δελφούς, αλλά και σήμερα συμβαίνει αυτό και ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες, όταν το χιονοδρομικό κέντρο είναι κλειστό. Η απόσταση Αράχωβας-Δελφών είναι μόλις 10 χλμ.
~* Η Αράχωβα ανέκαθεν αποτελούσε πόλο έλξης σημαντικών ανθρώπων παγκοσμίου βεληνέκους: Ο Αριστοτέλης Ωνάσης παρέα με τον Ουίνστον Τσόρτσιλ (1959), η Μαρία Κάλλας (1959), Οι Μπίτλς (1967), Ο Κωνσταντίνος και η Άννα-Μαρία (1966), ο βασιλιάς Παύλος και η Φρειδερίκη (1939), η Μις Υφήλιος, Κορίνα Τσοπέη (1964), η Τζάκι Κένεντι και τόσοι άλλοι έχουν αφήσει το στίγμα της παρουσίας τους στο διάσημο χωριό
*** Λιδορίκι – Μόρνος, ατίθαση Ρούμελη
Η παρουσία της τεχνητής λίμνης του Μόρνου μπορεί να εξομάλυνε το γεωμορφολογικό ανάγλυφο της περιοχής, όμως η ιστορία που γράφτηκε σε τούτα τα χώματα εδώ και αιώνες τώρα παραμένει πολυκύμαντη και ανεξίτηλη, όπως επίσης και η ορεινή φύση που σφραγίζει το ίδιο δυνατά εδώ όσο και στις πιο ψηλές ακρώρειες της Γκιόνας και των Βαρδουσίων, την φυσιογνωμία αυτού του τόπου.Ανηφορίζοντας από τα παράλια του Κορινθιακού για τα υψίπεδα της Φωκίδας, δύσκολα υποψιάζεσαι πως μέσα σε λίγα μόνο χιλιόμετρα η τοπιογραφία της περιοχής κυριολεκτικά θα έχει μεταμορφωθεί. Στη σκιά των επιβλητικών και χιονισμένων κορυφογραμμών της Γκιόνας και των Βαρδουσίων, σε ελάχιστη απόσταση από τις όχθες της τεχνητής λίμνης του Μόρνου και σε ύψος 550 μέτρων, βρίσκεται το Λιδορίκι.
Φυσική πρωτεύουσα της πιο τραχιάς περιοχής της Ρούμελης, το Λιδορίκι υπήρξε μέχρι πρόσφατα το σημαντικότερο εμπορικό και οικονομικό κέντρο της ορεινής Φωκίδας. Λόγω της φυσικής θέσης του αποτελούσε ανέκαθεν ένα πραγματικό ορεινό κάστρο, αφού οι σκληροτράχηλοι ορεσίβιοι αντιστάθηκαν στους βυζαντινούς φοροεισπράκτορες, στους Λατίνους (Φράγκους – Καταλανούς) και φυσικά στους μετέπειτα τούρκους κατακτητές.
Σήμερα εδώ ζουν σχεδόν 1.500 άνθρωποι, οι οποίοι ασχολούνται κυρίως με την κτηνοτροφία, την υλοτομία και το μεταπρατικό εμπόριο.
Η χάραξη της καινούργιας παραλιακής οδού που συνδέει την Άμφισσα με τη Ναύπακτο, αλλά και η καθιέρωση διαφορετικού τρόπου ζωής οδήγησαν την βουκολική πολιτεία σε μαρασμό. Παρ’ όλα αυτά το Λιδορίκι παραμένει ακόμα και σήμερα το μόνο αστικό κέντρο σε μια εκτεταμένη και ιδιαίτερα ορεινή περιοχή.
Λίμνη Μόρνου: Η τεχνητή λίμνη βρίσκεται σε ύψος 500 μέτρων και κυριολεκτικά μοιάζει να πολιορκείται από τις αλπικές κορφές των Βαρδουσίων και της Γκιόνας. Σχηματίστηκε μετά την ανύψωση χωμάτινου φράγματος ύψους 126 μέτρων που έκοψε την ροή του ποταμού Μόρνου, ο οποίος για αιώνες ευεργετούσε την κοιλάδα της Βελάς. Επτακόσια ογδόντα εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού πλημμύρισαν το χωριό Κάλιο και την περιοχή της αρχαίας Καλλίπολης, δημιουργώντας έτσι ένα τεχνητό ταμιευτήρια με κυριότερο σκοπό την ύδρευση της πρωτεύουσας. Το υδραγωγείο μ’ ένα κανάλι μήκους 192 χιλιομέτρων που θεωρείται από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης, ανέλαβε να μεταφέρει το νερό που γεννιέται από τα χιόνια των βουνών στις βρύσες των νοικοκυριών της Αθήνας.Αφήνοντας πίσω το Λιδορίκι ο δρόμος κατεβαίνει κοντά στις «κινούμενες» όχθες της λίμνης που μετακινούνται ανάλογα με το βαθμό των βροχοπτώσεων. Περιμετρικά της λίμνης υπάρχει ένας ασφάλτινος, αλλά με πολλές στροφές δρόμος που θα μας φέρει κοντά στα ομορφότερα σημεία. Το ενδιαφέρον ωστόσο του ταξιδιώτη δεν εξαντλείται στην ακρολιμνιά. Ολόγυρα στα δασωμένα υψώματα που αγκαλιάζουν τον τόπο φωλιάζουν δεκάδες μικρά και μεγαλύτερα χωριά που προσεγγίζονται οδικά, αρκεί βέβαια να μην έχει προηγηθεί χιονόπτωση που αυτήν την εποχή δεν είναι καθόλου σπάνιο φαινόμενο.
Ο γύρος της λίμνης βήμα – βήμα
Λιδορίκι – Κάλιο: Από την πλατεία του Λιδορικίου θ’ ακολουθήσετε τις ταμπέλες για Λευκαδίτι. Ευχάριστες ασφάλτινες κορδέλες με κατεύθυνση προς βορρά διασχίζουν το γνήσιο αγροτικό τοπίο. Στα 8 χιλιόμετρα βγαίνετε σε κεντρική διασταύρωση. Αν θέλετε να πραγματοποιήσετε το γύρο της λίμνης θα περάσετε τη γέφυρα του Μόρνου και θα στρίψετε αριστερά, καθώς το βόρειο παρακλάδι τερματίζει στην Παύλιανη. Πρώτη στάση το χωριό Κάλιο, από το οποίο διασώζονται μόνο ελάχιστα σπίτια, αφού μεγάλο μέρος του οικισμού πνίγηκε στα νερά του τεχνητού έργου.
Λίγο ψηλότερα αναβλύζει η πηγή Βελούχοβο, η μεγαλύτερη από τις πηγές που τροφοδοτούν με νερό τον ταμιευτήρα απ’ όπου ξεδιψά η Αθήνα. Σε μικρή απόσταση στην κορφή του απόκρημνου βράχου βρίσκεται η αρχαία ακρόπολη του Καλίου (υψομ. 650) με ορατά τμήματα της τειχοποιίας (προσεγγίζεται με σύντομο αλλά στενό και απότομο χωματόδρομο μήκους 1000 μέτρων). Τα υπόλοιπα ερείπια είναι βυθισμένα στο νερό. Ότι κατάφεραν να διασώσουν οι αρχαιολόγοι εκθέτονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Λιδορικίου.
Φράγμα – Λιδορίκι: Μετά το φράγμα ο δρόμος στρέφεται νοτιοδυτικά και τρέχει πάνω στις νότιες όχθες της λίμνης περνώντας μέσα ή κοντά από τα χωριά Αβορός, Δωρικό, Λεύκα, Πεντάπολη και καταλήγει μετά από 25 χιλιόμετρα στο Λιδορίκι. Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της διαδρομής είναι το «Στενό», το στενότερο σημείο της λίμνης όπου οι αντικρινές όχθες σχεδόν ακουμπούν μεταξύ τους. Απέναντι, πάνω στο λόφο ξεχωρίζει η ακρόπολη του Κάλιου. Στο βάθος ξεπροβάλλουν οι ψηλότερες κορφές των Βαρδουσίων, ενώ στ’ ανατολικά ορθώνει το στιβαρό παράστημά της η Γκιόνα, το μεγαλύτερο βουνό της Ρούμελης. Παλιότερα σε αυτό το σημείο υπήρχε μεγάλη πέτρινη γέφυρα που σήμερα βρίσκεται στο βυθό της λίμνης.
Προτεινόμενες διαδρομές
Προς Δάφνο: Πραγματοποιώντας τον γύρο της λεκάνης του Μόρνου θα συναντήσετε αλλεπάλληλους ασφάλτινους δρόμους να φεύγουν ακτινωτά και χάνονται στις πλαγιές των δυσπρόσιτων Βαρδουσίων. Αν μπορούσαμε να αξιολογήσουμε τις πραγματικά άφθονες διαδρομές που ξανοίγονται μπροστά σας, θα προτείναμε μια μικτή σε χώμα και άσφαλτο πορεία που θα σας φέρει πιο κοντά στην άγνωστη ορεινή φύση της περιοχής. Μόνο εμπόδιο αυτήν την εποχή, μπορεί να είναι το χιόνι που δυσκολεύει σημαντικά τις μετακινήσεις, κυρίως στους χωματόδρομους.Μετά το Κάλιο πηγαίνοντας προς φράγμα και λίγα μέτρα πριν τη γέφυρα του Γρανιτσορέματος, θα δείτε δεξιά έναν ασφάλτινο δρόμο ν’ ανηφορίζει στο βουνό. Πρώτο χωριό που θα συναντήσετε είναι το Διακόπι (4 χλμ.). Στη συνέχεια βατός χωματόδρομος περνά μέσα από ελατόδασος και καταλήγει στον όμορφο Δάφνο -παλιά Βοστινίτσα - (9 χλμ), όπου υπάρχουν καταλύματα και ταβέρνες. Αξίζει να δείτε τον μεταβυζαντινό ναό του Αγ. Νικολάου (τρίκλιτη βασιλική με τρούλο κτίσμα του 17ου αι΄).
Από Δάφνο εδώ μπορείτε είτε να γυρίσετε πάλι στον περιμετρικό ασφάλτινο άξονα της λίμνης του Μόρνου, οδηγώντας σε άσφαλτο (13 χλμ.), είτε να συνεχίσετε σε χώμα για Διχώρι, Ψηλό Χωριό, Αρτοτίνα ανακαλύπτοντας την πιο όμορφη και άγρια πλευρά των Βαρδουσίων. Από Ψηλό Χωριό και Αρτοτίνα έχετε επιλογή στην επιστροφή να γυρίσετε μέσω το ασφάλτινου δρόμου που περνά από Πενταγιού, το χωριό της θρυλικής Μαρίας Πενταγιώτισσας.
Στη σκιά της Γκιόνας: Κατευθυνόμενοι από Λιδορίκι προς Λευκαδίτι παρακολουθούμε την κοίτη του ποταμού Μόρνου που σε αυτό το σημείο διαχωρίζει τους ορεινούς όγκους της Γκιόνας και των Βαρδουσίων. Στην πορεία μας θα συναντήσουμε τα χωριά Λευκαδίτι και Συκιά. Στη Συκιά αξίζει να πεζοπορήσετε ως το σπήλαιο της Ζωοδ. Πηγής. Το σημαδεμένο μονοπάτι χάνεται μέσα στα έλατα και καταλήγει στην είσοδο των δυο σπηλαίων όπου βρίσκονται ο ναοί του Αγ. Δημητρίου και της Ζωοδόχου Πηγής (υψομ.980) μετά από 45 λεπτά. Μπορείτε όμως να έρθετε και με το όχημά σας μέσω στενού χωμάτινου και έντονα ανηφορικού δρόμου (2 χλμ.). Επιστρέφουμε στον οδικό άξονα προς Λαμία και περνάμε τη διασταύρωση για τους δυο οικισμούς της Μουσουνίτσας (Αθανάσιος Διάκος) με τα τρεχούμενα νερά και τους καλούς ξενώνες. Ακολουθεί το χωριό Στρώμη με τους παλιούς νερόμυλους και ο ελατοσκέπαστος Πανουργιάς (με σύντομη παράκαμψη 3 χλμ). Πάντα στο ίδιο ορεινό μοτίβο συνεχίζουμε για Παύλιανη (από Εθνική Οδό Αθηνών- Λαμίας).
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ
Το χωριό Πεντεόρια: Είχε ανέκαθεν ιστορική σημασία καθώς βρισκόταν πάνω στις στράτες των βουνών που ένωναν τη θάλασσα με την ορεινή Ρούμελη (θα το δείτε ανηφορίζοντας για Λιδορίκι από Γαλαξίδι). Έχοντας αυτή τη γνώση οι παλιοί ορεσίβιοι προσπάθησαν εδώ, στα Πεντεόρια να κρατήσουν τους Τούρκους μακριά από τη Στερεά Ελλάδα. Φονικές μάχες έγιναν το 1770, αλλά και το 1821 και το 1825, κατά τη διάρκεια του μεγάλου ξεσηκωμού των Ελλήνων.«Αρνητική κλίση» στην Πλάκα: Στο χωριό Συκιά που βρίσκεται πάνω στο δρόμο Λιδορικίου – Παύλιανης συναντάμε την περίφημη «ορθοπλαγιά της Γκιώνας», ένα από τα πιο ενδιαφέροντα φυσικά αναρριχητικά πεδία της Ευρώπης με κλίση αρνητική και υψομετρική διαφορά 1.100 μέτρων περίπου. Αν και έχει εδώ και χρόνια ανακοινωθεί η δημιουργία Κέντρου Αναρρίχησης με κατάλληλους χώρους διανυκτέρευσης, υποδοχής και ενημέρωσης, ακόμη δεν έχει γίνει τίποτα. Παρόλα αυτά αν θέλετε να αναρριχηθείτε στα βράχια του Ασέληνου Όρους των αρχαίων Ελλήνων (έτσι λεγόταν η Γκιόνα) επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.natureinaction.gr
Αρχαία Καλλίπολη: Ένας από τους παλαιότερους οικισμούς της περιοχής ήταν το χωριό Κάλιο, αφού εδώ άκμασε η αρχαία αιτωλική πόλη Καλλίπολη. Η μοίρα της συνδέθηκε με δύο σημαντικά γεγονότα. Το 426 π.Χ. κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου, οι Αιτωλοί νίκησαν κατά κράτος τους Αθηναίους, ενώ το 279 π.Χ. η καταστροφή ήρθε με την εισβολή των Γαλατών.
Καρούτες: Ένα πολύ μικρό χωριό, 8 χλμ. νότια από το από το Λιδορίκι έγινε γνωστό από τη νικηφόρα μάχη που έδωσαν οι αντάρτες του 2/34 Τάγματος του ΕΛΑΣ τον Αύγουστο του 1944, εναντία σε ναζιστικό σώμα ορεινών καταδρομών που απαρτίζονταν από τριακόσιους πενήντα άνδρες.
Που θα μείνετε
Λιδορίκι: Ξενοδοχείο «Καλλίπολις» κτισμένο σε ήσυχη σημείο με εξαιρετική θέα στη λίμνη του Μόρνου και τα Βαρδούσια. Διαθέτει 12 δωμάτια και ευχάριστους κοινοχρήστους χώρους (22660 22880 www.hotelkallipolis.gr)
Συκιά: «Chalet Ασέληνος» στους πρόποδες του Όρους Γκιόνα (Ασέληνον Όρος) στις παρυφές του χωριού Συκιά. (22660 51455, 555 www.aselinoshotels.gr).
Δάφνος:. Ο καινούργιος ξενώνας με το φιλικό περιβάλλον και την ποιότητα υπηρεσιών επιχειρεί να εισάγει το χωριό στα ορεινά τουριστικά δρώμενα. Ο ξενώνας «Ελατιάς» διαθέτει 9 ευρύχωρα επιπλωμένα διαμερίσματα που παρέχουν όλες τις ανέσεις και θέα στο ελατόδασος που αγκαλιάζει από παντού το χωριό. Στα συν οι οικοδέσποινες Ασπασία και Ρούλα και το ενισχυμένο πρωινό (22660 52500 www.elatiashotel.gr).
Ακόμη «Δημοτικός ξενώνας Δάφνου» ( 22660 51745)
Πενταγιού: «Ξενώνας Εν Πενταγιοίς» στεγάζεται στο δημοτικό σχολείο του χωριού (κτίριο 1862) που βρίσκεται στην ιστορική πλατεία με τον πελώριο πλάτανο, διαθέτει τρία δίκλινα, τρία τρίκλινα και δύο τετράκλινα (22660 52340 www.enpentagis.gr)
«Αρχοντικό Ξενοφώντα» δωμάτια με αυτόνομη θέρμανση, κουζίνα με ψυγείο, TV (22660 52219 www.arxontiko-xenofonta.gr)
Που θα φάτε
Στο Λιδορίκι θα βρείτε τις καλές παραδοσιακές ταβέρνες «Γιώργηδες» (22660 22225) , «Το κελάρι του μπάρμπα-Γιάννη» (22650 63130), «Το καπηλειό του Βασίλη» (22660 22017).
Οι ντόπιοι για εξαιρετικό κρέας κοκορέτσι και κοντοσούβλι, θα πάνε στο Μαλανδρίνο στη ταβέρνα – ψησταριά «Παπαλέξης».
Το ξενοδοχείο «Chalet Ασέληνος» διαθέτει και εστιατόριο.
Στο Δάφνο θα βρείτε την ταβέρνα του δημοτικού ξενώνα και στην όμορφη πλατεία με τους δυο αιωνόβιους πλάτανους την ψησταριά – ταβέρνα «Πλατεία», Στην Πενταγιού, ο ξενώνας του Ασημάκη διαθέτει και εστιατόριο ανοικτό τα Σαββατοκύριακα.
Στον δρόμο για Παύλιανη καλύτερη επιλογή για φαγητό θα βρείτε στην πλατεία της Άνω Μουσουνίτσας.
Κείμενο: Ζερμαίν Αλεξάκη
Φωτογραφίες: Θοδωρής Αθανασιάδης
~** Η Θέμις, ο Μόρνος και ο βιολογικός
Zητά νομιμοποίηση του βιολογικού καθαρισμού των Φυλακών Μαλανδρίνου, λίγες εκατοντάδες μέτρα από την τεχνητή λίμνη
ΛΑΜΙΑ Του Γιώργου Δελιχά
Να νομιμοποιήσει τη λειτουργία του βιολογικού καθαρισμού των Φυλακών Μαλανδρίνου, που βρίσκεται λίγες εκατοντάδες μέτρα από την τεχνητή λίμνη του Μόρνου, προσπαθεί η εποπτευόμενη από το Δημόσιο ανώνυμη εταιρεία «Θέμις Κατασκευαστική Α.Ε.», συναντώντας ωστόσο τις αρνητικές γνωμοδοτήσεις των αρμόδιων τοπικών υπηρεσιών αλλά και τις αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας...
Ο βιολογικός καθαρισμός των Φυλακών Μαλανδρίνου στη Φωκίδα λειτουργεί χωρίς να διαθέτει αποδέκτη και εγκεκριμένη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, γεγονός που σε αρκετές περιπτώσεις έχει προκαλέσει τις αντιδράσεις φορέων και συλλόγων της περιοχής, οι οποίοι δεν αντιδρούν μόνο στο γεγονός ότι ο βιολογικός καθαρισμός έχει κατασκευαστεί και λειτουργεί μόλις λίγες εκατοντάδες μέτρα από τη λίμνη του Μόρνου, που χρησιμοποιείται για την ύδρευση της Αθήνας και των γύρω χωριών ενώ ουσιαστικά υπάρχει απαγόρευση εκτέλεσης έργων εντός της ζώνης προστασίας των 1.500 μέτρων, αλλά προσδιορίζουν ότι σε αρκετές περιπτώσεις τα επεξεργασμένα λύματα καταλήγουν στη λίμνη του Μόρνου, κάτι το οποίο επίσης απαγορεύεται βάσει των υγειονομικών διατάξεων.
Μέχρι τώρα ο βιολογικός καθαρισμός λειτουργεί χωρίς αποδέκτη, καθώς απαγορεύεται η διάθεση κάθε είδους λυμάτων είτε απευθείας στη λίμνη του Μόρνου είτε σε ρέματα που εισρέουν σε αυτήν και σε απόσταση μικρότερη των 10.000 μ., κάτι που στερεί τη δυνατότητα της έγκρισης της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του έργου. Τα επεξεργασμένα λύματα μεταφέρονται με βυτιοφόρα είτε στην Ερατεινή είτε στην Αμφισσα. Ωστόσο, κάτοικοι και φορείς της περιοχής έχουν καταγγείλει ότι σε αρκετές περιπτώσεις και εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων με τους ιδιώτες μεταφορείς είτε δεν γίνεται η μεταφορά είτε μεταφέρεται μόνο ένα μέρος των λυμάτων.
Σε παρακείμενο ρέμα…
Σύμφωνα με τις καταγγελίες, αυτό έχει αποτέλεσμα μέρος των επεξεργασμένων λυμάτων να πηγαίνει σε παρακείμενο ρέμα που καταλήγει στη λίμνη του Μόρνου και μαζί με άλλες εστίες ρύπανσης να προκαλούν σοβαρά ζητήματα στην ποιότητα των υδάτων της λίμνης.
Στο πλαίσιο αυτό και στην προσπάθειά της να αποφύγει το κόστος της μεταφοράς των λυμάτων, που σύμφωνα με τα όσα δηλώνουν τα στελέχη της ανέρχεται στις 800 χιλιάδες ευρώ τον χρόνο, η «Θέμις Κατασκευαστική» Α.Ε.» προσπαθεί να πάρει την έγκριση της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και να της δοθεί παράλληλα η δυνατότητα να διαθέτει τα λύματα για την άρδευση υδροχαρών φυτών που θα φυτέψει στην περιοχή. Μάλιστα η εταιρεία έχει πάρει τη θετική γνωμοδότηση της ΕΥΔΑΠ, η οποία παραβλέπει για λόγους «εξυπηρέτησης του δημόσιου συμφέροντος και βελτίωσης της υφιστάμενης περιβαλλοντικής κατάστασης» το γεγονός ότι ο βιολογικός καθαρισμός έχει κατασκευαστεί εντός της ζώνης προστασίας των 1.500 μέτρων από τη λίμνη του Μόρνου και συναινεί στην έγκριση της ΜΠΕ, βάζοντας ωστόσο ορισμένους περιοριστικούς όρους για τα όρια της έκτασης που θα υδρεύεται από τα επεξεργασμένα λύματα.
Αντίθετα, αρνητικά γνωμοδότησε το Τμήμα Περιβαλλοντικής Υγιεινής και Υγειονομικού Ελέγχου της Π.Ε. Φωκίδας, το οποίο σε έγγραφό του προς τη Διεύθυνση Περιβάλλοντος της Αποκεντρωμένης Διοίκησης στις 29 Απριλίου του 2013 σημειώνει τις απαγορευτικές διατάξεις που ισχύουν, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «από τις έως τώρα αυτοψίες αρμοδίου υπαλλήλου της υπηρεσίας στις εγκαταστάσεις του βιολογικού καθαρισμού του Σωφρονιστικού Καταστήματος Μαλανδρίνου διαπιστώνεται ότι δεν λειτουργούν όλα τα στάδια επεξεργασίας αυτών και η όλη εικόνα που παρουσιάζει είναι εικόνα έλλειψης συντήρησης και επίβλεψης».
Αρνητική γνωμοδότηση
Το αίτημα της «Θέμις Κατασκευαστική Α.Ε.» για έγκριση της ΜΠΕ έφτασε για συζήτηση και έκφραση γνώμης στην Επιτροπή Περιβάλλοντος της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, η οποία μετά από αρνητική εισήγηση της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος και Χωρικού Σχεδιασμού γνωμοδότησε ομόφωνα αρνητικά. Μάλιστα, εκτός από τις σχετικές απαγορευτικές υγειονομικές διατάξεις, η Επιτροπή Περιβάλλοντος και οι αρμόδιες υπηρεσίες στάθηκαν στο γεγονός ότι ήδη στην ευρύτερη περιοχή σχεδιάζεται η κατασκευή νέου βιολογικού καθαρισμού, ο οποίος θα επεξεργάζεται τα λύματα όλων των οικισμών αλλά και τα λύματα του Σωφρονιστικού Καταστήματος Μαλανδρίνου.
Μάλιστα, αρχές και φορείς της περιοχής δεν κρύβουν την ανησυχία τους ότι στην περίπτωση που η κεντρική διοίκηση και τα αρμόδια υπουργεία εγκρίνουν τη ΜΠΕ για τον ΒΙΟ.ΚΑ. των Φυλακών Μαλανδρίνου υπάρχει ο κίνδυνος να εγκαταλειφθεί η κατασκευή του νέου ΒΙΟ.ΚΑ. και να μετατραπεί ο ΒΙΟ.ΚΑ. των Φυλακών Μαλανδρίνου σε λύση για την επεξεργασία όλων των λυμάτων της περιοχής, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη λίμνη του Μόρνου.
http://www.efsyn.gr/?p=55372
*** ΦΡΑΓΜΑ ΜΟΡΝΟΥ-ΒΑΡΔΟΥΣΙΑ-ΓΚΙΩΝΑ,κλπ
ΦΡΑΓΜΑ ΜΟΡΝΟΥ ΤΕΧΝΙΤΗ ΛΙΜΝΗ ΜΟΡΝΟΥ
τα βουνά της Δωρίδας, από αεροπλάνο
*** ΦΡΑΓΜΑ ΜΟΡΝΟΥ
Στην κοίτη του ποταμού Μόρνου 7 χιλιόμετρα δυτικά του Λιδορικίου στο Νομό Φωκίδος δημιουργήθηκε με την κατασκευή χωμάτινου φράγματος ο Ταμιευτήρας του Μόρνου. Το έργο άρχισε τον Μάιο του 1969 και ολοκληρώθηκε το 1979, αλλά η κανονική λειτουργία του άρχισε το 1981.
Τεχνικά χαρακτηριστικά Φράγματος Μόρνου.
Το φράγμα, ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης, αποτελείται από αδιαπέραστο αργιλικό πυρήνα, μεταβατικές ζώνες φίλτρων εκατέρωθεν του πυρήνα, σώματα στήριξης του πυρήνα ανάντη – κατάντη από αμμοχάλικο και προστατευτική λιθορριπή στην ανάντη πλευρά. Ο ανάντη πόδας του Φράγματος είναι διαμορφωμένος σε πρόφραγμα με στεγανό αργιλικό πυρήνα.
Στην κοίτη του ποταμού Μόρνου 7 χιλιόμετρα δυτικά του Λιδορικίου στο Νομό Φωκίδος δημιουργήθηκε με την κατασκευή χωμάτινου φράγματος ο Ταμιευτήρας του Μόρνου. Το έργο άρχισε τον Μάιο του 1969 και ολοκληρώθηκε το 1979, αλλά η κανονική λειτουργία του άρχισε το 1981.
Τεχνικά χαρακτηριστικά Φράγματος Μόρνου.
Το φράγμα, ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης, αποτελείται από αδιαπέραστο αργιλικό πυρήνα, μεταβατικές ζώνες φίλτρων εκατέρωθεν του πυρήνα, σώματα στήριξης του πυρήνα ανάντη – κατάντη από αμμοχάλικο και προστατευτική λιθορριπή στην ανάντη πλευρά. Ο ανάντη πόδας του Φράγματος είναι διαμορφωμένος σε πρόφραγμα με στεγανό αργιλικό πυρήνα.
- Τύπος Φράγματος: Χωμάτινο, με αργιλικό «πυρήνα»
- Μέγιστο ύψος Φράγματος: 126 μ.
- Μέγιστο ύψος Φράγματος (από στάθμη θεμελίωσης): 139 μ.
- Μέγιστο πλάτος στη βάση: 595 μ.
- Πλάτος στέψης: 10 μ.
- Μήκος βάσης: 250 μ.
- Μήκος στέψης: 815 μ.
- Όγκος υλικού Φράγματος: 17 εκατ. μ3
- Υψόμετρο στέψης: + 446,50 μ.υ.θ.
- Ανώτερη στάθμη πλημμύρας: + 443,50 μ.υ.θ.
- Κλίσεις πρανών: Ανάντη 1:2,4 – Κατάντη 1:2
- Στάθμη υπερχειλιστή: + 435 μ.υ.θ.
- Παροχή σηραγγοειδούς υπερχειλιστή: 1.300 μ3 /δευτ.
- Παροχή σήραγγας εκκένωσης: 400 μ3 /δευτ.
- Κατωτάτη στάθμη εκκένωσης: + 347,50 μ.υ.θ.
- Επιφάνεια στη στάθμη Υπερχείλισης: 19,9 τετραγωνικά χιλιόμετρα
- Λεκάνη απορροής: 588 τετραγωνικά χιλιόμετρα
- Μέσο υψόμετρο λεκάνης απορροής: +1.082 μ.υ.θ.
- Μέση βροχόπτωση: 948 mm/έτος (τυπική απόκλιση 198 mm/έτος)
- Μέση εισορή: 240 εκατ. μ3 /έτος
- Μέση εκροή: 195 εκατ. μ3 /έτος
- Μέγιστη χωρητικότητα: 764 εκατ. μ3
- Μέγιστος ωφέλιμος όγκος: 630 εκατ. μ3
- Μέγιστος ωφέλιμος όγκος με άντληση: 722 εκατ. μ3
- Κανονική στάθμη λειτουργίας πύργου υδροληψίας: +394 μ.υ.θ.
- Ελάχιστη στάθμη λειτουργίας Πύργου Υδροληψίας: + 378 μ.υ.θ.
ΦΡΑΓΜΑ ΜΟΡΝΟΥ
ΦΡΑΓΜΑ ΜΟΡΝΟΥ
ΦΡΑΓΜΑ ΜΟΡΝΟΥ
λιμνη - φράγμα Μόρνου
ΦΡΑΓΜΑ ΜΟΡΝΟΥ
Λίμνη Μόρνου (από το μπλόκ Κώστα Καψάλη)
——————————————————————————————————————————–
**ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ – ΓΡΑΝΙΤΣΑ-ΔΑΦΝΟΣ-ΚΑΛΛΙΟ-ΛΕΥΚΑΔΙΤΙ-ΚΟΝΙΑΚΟΣ-ΜΑΛΑΝΔΡΙΝΟ-ΠΕΝΤΑΠΟΛΗ-ΣΥΚΙΑ
Αντιθέτως υπάρχουν στον ίδιο δήμο αρκετά χωριά που σημειώνουν διαρκή ανάπτυξη. Ένα από αυτά είναι η Αμυγδαλιά (Πλέσσα), κεφαλοχώρι 600 περίπου κατοίκων, σε υψόμετρο 650 μ., εξελισσόμενο συνεχώς. Κοντά του (στα 5χλμ.) βρίσκεται η Ιερά Μονή Παναγίας Κουτσουριώτισσας όπου οι Πλεσσιώτες οργανώνουν κάθε χρόνο στις 22 – 23 Αυγούστου πανηγύρι με μεγάλη επιτυχία.Το Μοναστήρι Κουτσουρού βρίσκεται στη διασταύρωση του 36ου χλμ του εθνικού δρόμου Άμφισσας – Λιδωρικίου. Σε σπήλαιο είχε βρεθεί η εικόνα της Παναγίας και εκεί χτίσθηκε ναός του οποίου σώζονται λείψανα. Νέος ναός, προσιτός, χτίσθηκε κοντά στον παλαιό τον 7ο αιώνα, με κελιά για τους μοναχούς και τους προσκυνητές. Κάηκε δύο φορές από τους Οθωμανούς και ξαναχτίσθηκε το1830 από τον μοναχό Ιωαννίκιο.
Δυτικά του Λιδωρικίου στα Βαρδούσια, βρίσκεται το Διακόπι (Γρανίτσα) παλαιό θέρετρο φυματικών με ξενώνα θερμαινόμενο 20 κλινών.
Στα Βαρδούσια, σε υψόμετρο 950 μ., βρίσκεται ο Δάφνος (Βοστινίτσα). Διαθέτει ξενώνα με επαρκή εξοπλισμό. Η νέα ονομασία δόθηκε για να σωθεί το όνομα του ποταμού Μόρνου, που λεγόταν Δάφνος στην αρχαιότητα.
Το Κάλλιο (Βελούχι) βρίσκεται στους πρόποδες των Βαρδουσίων και έχει μεγάλη ιστορία (βλέπε αρχαιολογικά στοιχεία). Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, το Κάλλιο έγινε βυθός της τεχνητής λίμνης του Μόρνου. Προηγήθηκε αρχαιολογική ανασκαφή και τα ευρήματα μεταφέρθηκαν στο Αρχαιολογικό Μουσείο Λιδωρικίου. Σήμερα σώζονται τα υπερκείμενα της λίμνης τείχη του αρχαίου κάστρου. Το χωριό ξαναζωντάνεψε με τα νέα σπίτια που χτίσθηκαν σε μεγαλύτερο υψόμετρο, πλησίον του παλιού χωριού.
Στις πλαγιές της Γκιώνας, στα 1100μ., ανάμεσα σε ελατόφυτη περιοχή βρίσκεται το μικρό χωριό Καρούτες, με κλίμα υγιεινό και άλλες φυσικές καλλονές. Στην Κατοχή η μάχη των Καρουτών ήταν από τις σπουδαιότερες της Εθνικής Αντίστασης. 200 Γερμανοί σκοτώθηκαν και 128 αιχμαλωτίσθηκαν. Στην ευρύτερη περιοχή του χωριού δραστηριοποιείται η εταιρεία S & B Βιομηχανικά Ορυκτά Α.Ε. η οποία εκμεταλλεύεται τα πλούσια κοιτάσματα (υπόγεια & υπέργεια) βωξίτη της περιοχής.
Στους πρόποδες της Γκιώνας βρίσκεται το Λευκαδίτι με πλατύ ορίζοντα και μεγάλη πλατεία που σκεπάζει αιωνόβιο δέντρο πουρνάρας.
Άλλο χωριό των Βαρδουσίων είναι ο Κονιάκος σε υψόμετρο 850μ. Ορεινό χωριό στις ανατολικές πλαγιές του βουνού, έχει αρκετά δύσβατα μέρη που του προσδίδουν χάρη και ομορφιά, που αν τα συνδυάσει κανείς με τον παραδοσιακό τρόπο ζωής των κατοίκων βρίσκεται μπροστά σε ένα γνήσια αντιπροσωπευτικό κομμάτι της Ρούμελης.
Ένα από τα πλέον αναπτυγμένα χωριά του νέου δήμου είναι το Μαλανδρίνο, σε υψόμετρο 580μ. με 400 κατοίκους, που συναντάμε έναντι του εθνικού δρόμου Άμφισσας – Λιδωρικίου σε απόσταση 10 χλμ. από το Λιδωρίκι. Είναι το μοναδικό χωριό της περιοχής που εξακολουθεί να οινοποιεί με τον παραδοσιακό τρόπο τις εγχώριες ποικιλίες κρασιού (μαύρο-κόκκινο-άσπρο).Είναι χτισμένο στη θέση της αρχαίας πόλης Φυσκός, της οποίας σώζονται τα ερείπια και τμήμα του κάστρου με περίφημη θέα προς τον κάμπο και τη λίμνη του Μόρνου.
Επί ενετοκρατίας το Μαλανδρίνο υπήρξε κέντρο διαμετακομιστικού εμπορίου, με συγκέντρωση και προώθηση στο Γαλαξίδι προϊόντων εξαγωγής. Λόγω της γεωγραφικής του θέσης στην Τουρκοκρατία ήταν έδρα Καζά (17ος αιώνας), με 24 χωριά και 535 οικογένειες.
Σήμερα διαθέτει Λαογραφικό Μουσείο, ορισμένα δωμάτια υποδοχής ξένων και ταβέρνες με κοντοσούβλι από αρνί και προβατίνα, ρουμελιώτικος «μεζές» που είναι χαρακτηριστικός σε όλα τα χωριά της περιοχής.
Λίγο έξω από το Μαλανδρίνο τον Ιούλιο του 1998 θεμελιώθηκαν οι σύγχρονες σωφρονιστικές φυλακές. Το έργο κατασκευάστηκε σε έκταση 60 στρεμμάτων, είναι προϋπολογισμού 3.3 δις δρχ. Το έργο ολοκληρώθηκε στις αρχές του 2001 και εγκαινιάσθηκε στις 25/7/2001 και λειτουργεί με πλήρες στελεχωμένο προσωπικό από 10/12/2001. Η κύρια δικαιοδοσία ανήκει στο Υπ. Δικαιοσύνης.
Η Πεντάπολη είναι νέο χωριό 600 περίπου κατοίκων. Χτίσθηκε το 1950 από κατοίκους 5 χωριών της περιοχής που πυρπολήθηκαν στην Κατοχή από τους Γερμανούς (Αιγίτιο, Λεύκα, Παλαιόκαστρο, Σκαλούλα υπάρχοντες οικισμοί σήμερα). Ανατολικά του χωριού υπάρχουν ίχνη αρχαίου οικισμού, ενώ σώζεται η βάση αρχαίας φρυκτωρίας, δηλ. πύργου από όπου μεταδίδονταν φωτεινά μηνύματα.
Ένα ακόμη μικρό αξιόλογο χωριό συμπληρώνει το νέο δήμο. Είναι η Συκέα (Συκιά) περίπου 200 κατοίκων απομονωμένη σε υψόμετρο 800 μ. στα ριζά της Γκιώνας υπό την προστασία και απειλή θεόρατου βράχου κάθετα κομμένου. Στη βόρεια πλευρά της χαράδρας του χωριού υπάρχουν μεγάλα συνεχόμενα σπήλαια που συγκεντρώνουν το καλοκαίρι πλήθος επισκεπτών και παραθεριστών. Στη Συκιά δημιουργείται αναρριχητικό κέντρο με κτίριο υποστήριξης αναρριχητών.
Ο βράχος πάνω από τη Συκιά έχει κλίση αρνητική και ύψος 1500 μ., που οι ορειβάτες ονόμασαν «πλάκα». Στη δεκαετία του1960 οι ορειβάτες με 3 προσπάθειες 15-20 ωρών κατέκτησαν αυτή την κορυφή. Το 1959 ο «Πεζοπορικός Όμιλος Αθηνών» έχτισε καταφύγιο στη θέση «Λάκκα Καρβούνη» της Γκιώνας, που μπορεί να στεγάσει 20 άτομα. Γενικά το τοπίο μοιάζει αλπικό .
ΤΑ ΒΑΡΔΟΥΣΙΑ ΧΙΟΝΙΣΜΕΝΑ
Η τοποθεσία είναι ιδανική, ανάμεσα σε τρία μεγάλα βουνά (Βαρδούσια, Γκιόνα, Οίτη).
Οι μεγάλοι ορεινοί όγκοι δεσπόζουν και προσφέρουν πολύ όμορφες εικόνες, ενώ το μαύρο έλατο και τα νερά βρίσκονται σε αφθονία. Για του πεζοπόρους, υπάρχουν πολλές διαδρομές προς τα βουνά, για τους χωματερούς, πολλά χωμάτινα χιλιόμετρα, ενώ για τους καλοπερασάκηδες, υπάρχει τρομερό παϊδάκι και κλίμα που ευνοεί το βαθύ ύπνο!
Τα Βαρδούσια (ή Κόρακας) είναι σύμπλεγμα βουνών που περιλαμβάνει το νοτιότερο άκρο της Πίνδου στη Στερεά Ελλάδα. Υψώνεται στα σύνορα των νομών Φωκίδας και Φθιώτιδας. Είναι το δεύτερο υψηλότερο βουνό της Ρούμελης μετά την Γκιώνα, με ύψος που φτάνει τα 2.495 μέτρα (κορυφή Κόρακας).
Χαρακτηριστικά
Ο κύριος όγκος των Βαρδουσίων υψώνεται στα εδάφη της επαρχίας Δωρίδας του νομού Φωκίδας, ενώ μικρό τμήμα του στα βόρεια υπάγεται στο νομό Φθιώτιδας. Τα Βαρδούσια αποτελούνται από τρία συγκροτήματα κορυφών, το βόρειο, το δυτικό και το νότιο. Το βόρειο συγκροτήμα χαρακτηρίζεται από ομαλές κορφές, το δυτικό παρουσιάζει πολλές απόκρημνες και ανεξάρτητες μεταξύ τους κορυφές ενώ το νότιο που είναι και το υψηλότερο, σχηματίζει μία απόκρημνη και μεγάλη σε μήκος κορυφογραμμή. Είναι από τις ελάχιστες οροσειρές της Ελλάδας που έχουν αλπικό χαρακτήρα.
Η οροσειρά ορίζεται από τους ποταμούς Μόρνο, Εύηνο και Κοκκινοπόταμο και έχει πλούσια χλωρίδα. Μεγάλο τμήμα της επιφάνειας της καλύπτεται από δάση ελάτης, βελανιδιάς και κέδρων (αρκεύθων) ενώ στα εκτεταμένα υψίπεδα που σχηματίζονται ανάμεσα στις κορυφές βόσκουν μεγάλα κοπάδια προβάτων και γιδιών. Πολλά σημεία του βουνού είναι κατάλληλα για ορειβασία ενώ στις πλαγιές των Σκόρδων λειτουργούν δύο ορειβατικά καταφύγια.
Ψηλές κορυφές των Βαρδουσίων είναι ο Κοκκινιάς (2.404 μ.), η Πυραμίδα (2.348 μ.), η Μεγάλη Σούφλα (περ. 2.340 μ.), η Πλάκα (περ. 2.320 μ.), το Βουνό της Χωμήριανης ή Μεγάλη Χούνη (2.294 μ.), η Αλογόραχη (2.265 μ.), το Βουνό της Κωστάριτσας (2.216 μ.), το Κάτω Ψηλό (περ. 2.140 μ.), το Γιδοβούνι (2.065 μ.), το Σινάνι (2.055 μ.) και άλλες.
ΒΑΡΔΟΥΣΙΑ
- Βαρδουσια
ΒΑΡΔΟΥΣΙΑ
Ιστορία
Το αρχαίο ελληνικό όνομα των Βαρδουσίων είναι Κόραξ, ονομασία που επιβιώνει μέχρι σήμερα στον τοπικό πληθυσμό ο οποίος τη χρησιμοποιεί για την υψηλότερη κορυφή. Ο Στράβων τα ονόμαζε μέγιστον όρος εξαιτίας του ύψους του.
Στα χρόνια της Επανάστασης του 1821 στα Βαρδούσια έδρασαν και προφυλάχτηκαν στις λεγόμενες αποκλείστρες, οι εξεγερμένοι κάτοικοι των γύρω χωριών.
**ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ ***
| Στους πρόποδες της κεντρικής τοποθεσίας του όρους Κόρακα ( Βαρδούσια ) και σε υψόμετρο 1100 μέτρα, βρίσκεται απλωμένη η ‘Ανω Μουσουνίτσα, γενέτειρα του Αθανασίου Διάκου, καθώς η ιστορία μας βεβαιώνει και συνηγορεί η λαϊκή μας παράδοση. Γι’ αυτό το χωριό μετονομάστηκε από το επίσημο κράτος το 1959 σε κοινότητα «Αθανασίου Διάκου» για να τιμήσει την μνήμη του τέκνου της εθνομάρτυρα και ήρωα της Επαναστάσεως του 1821 Θανάση Διάκου |
Κροκύλειο ( Παλιο-κάτουνο), Αρτοτίνα, Πενταγιού, Διχώρι (Κωστάρτσα), Τρίστενο (Ντρεστενά),
Κερασιά (Σουρούστι), Κριάτσι, Ψηλό χωριό (Νούτσομπρο), Αλ(ε)ποχώρι, Ζοργιάνου,
Κουπάκι, Κόκκινος (Λούτσοβο), Περιβόλι (Αγλαβίστα)
Το Διχώρι είναι ένα από τα 13 χωριά του νεοσύστατου Δήμου Βαρδουσίων.
Στο χάρτη της περιοχής φαίνονται : ο κεντρικός οδικός άξονας που βόρεια οδηγεί προς
Αρτοτίνα Γραμμένη Οξυά Γαρδίκι Λαμία
και Δυτικά και Νότια προς Ναύπακτο και Άμφισσα ανίστοιχα
Η Κωστάρτσα (Διχώρι) βρίσκεται προς τα Ανατολικά του οδικού άξονα μεταξύ Πενταγιούς και Αρτοτίνας
και συνδέεται με αυτόν με αμαξιτή οδό καλής κατάστασης, θερινής όμως βατότητας.
Μικρές Πληροφορίες για χωριά του Δήμου
Έδρα του Δήμου Βαρδουσίων είναι το ιστορικό χωριό Κροκύλειο – ονομασία
παρακείμενης περιοχής – γνωστής από τους Κλασικούς χρόνους.
Είναι πατρίδα του Στρατηγού Μακρυγιάννη.
Στο βορειότερο τμήμα του Δήμου ευρίσκεται η Αρτοτίνα με την
Ιστορική Μονή του Αη – Γιάννη.
Στην Αρτοτίνα γεννήθηκε και στο Μοναστήρι του Αη – Γιάννη διακόνεψε, ο Ήρωας της Επανάστασης Θανάσης Διάκος.
Στο χωριό βρίσκεται επίσης το σπίτι του Οπλαρχηγού της Επανάστασης Σιαφάκα στο οποίο σήμερα
λειτουργεί αξιόλογο Λαογραφικό Μουσείο.
Στο Μοναστήρι του Άι – Γιαννη λειτουργεί Ξενώνας
( ΠΗΓΗ, wikipedia )
ΧΑΝΗ ΤΗΣ ΓΡΑΒΙΑΣ
Η ΓΚΙΩΝΑ, ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
ΓΚΙΩΝΑ
Βρίσκεται στη Φωκίδα, είναι το ψηλότερο βουνό της Στερεάς Ελλάδας, ανάμεσα στο Παρνασσό και τα Βαρδούσια.
Στις πλαγιές της Γκιώνας φύονται έλατα και κέδροι που μαζί τα αγριολούλουδα, τις αγριοτρανταφυλλιές, τη χλωρίδα και τη πανίδα της δημιουργούν ένα φανταστικό οικοσύστημα, την «ορεινή Ριβιέρα , την Αλπική Δωρίδα».
Φιλοξενεί όμως και άγρια ζώα (λύκους-αγριογούρουνα-ζαρκάδια και γυπαετούς).
Εκτός όπως από τον οικολογικό θησαυρό που αναφέραμε, υπάρχει στο υπέδαφός της και ένας άλλος θησαυρός, ένα σημαντικό πέτρωμα που ακούει στο όνομα ο «βωξίτης».
Σε ολόκληρο τον κόσμο υπάρχουν 50 εκατομ τόννοι βωξίτη και στη Γκιώνα τα 45εκατομ.Δηλαδή το 90% του παγκόσμιου βωξίτη, βρίσκεται στα σωθικά της Γκιώνας μας.
Το 85% της παραγωγής του βωξίτη χρησιμοποιείται για να φτιάξουμε το αλουμίνιο και το υπόλοιπο 15% για τσιμέντο ταχείας πήξεως, πυρίμαχα κλπ.
Στη Γκιώνα συγκρούονται τα οικονομικά συμφέροντα με την οικολογία και είναι γνωστό σε όλους μας τι επικρατεί στο τέλος.
Πρέπει να προλάβουμε τη ζημιά από την αλόγιστη χρήση των οκονομικών αυτών συμφερόντων.
Πρέπει να γίνει έλεγχος της αλόγιστης αυτής μεταλλευτικής εκμετάλλευσης και αλλοίωσης της Γκιώνας, της Αλπικής Δωρίδας μας.
Παρατηρούνται αυθαιρεσίες σε βαθμό ασυδοσίας σε ολόκληρο το μηχανισμό εξόρυξης του βωξίτη, απειλές κατά της ζωής των ανθρώπων που θέλουν να προστατέψουν το περιβάλλον.
Όπως είπαμε τα οικονομικά συμφέροντα είναι μεγάλα και η χρήση παραμένει αλόγιστη.Πρέπει να βρεθεί η χρυσή τομή της συνύπαρξης, διότι όλοι έχουν δικαίωμα στη φύση και στην ελευθερία.
Θαν. Παπαχαραλάμπους
*** Η Ιερά Μονή Παναγίας Βαρνάκοβας, αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου, είναι ένα από τα ιστορικότερα Μοναστήρια της Ελλάδας. Ιδρύθηκε κατά τη μεσοβυζαντινή περίοδο, το έτος 1077, από τον Όσιο Αρσένιο τον Βαρνακοβίτη και γρήγορα ανεδείχθη σε θρησκευτικό κέντρο μεγάλης ακτινοβολίας, θέση που διατηρεί μέχρι και σήμερα, αποκαλούμενη "η Αγία Λαύρα της Ρούμελης". Το χαρακτηριστικό της όνομα, Βαρνάκοβα ή Βερνίκοβα (ή Βερνίκωβα), είναι πιθανόν σλαβικής (σερβικής ή ρωσικής) προέλευσης.
Η Μονή βρίσκεται στο νοτιοδυτικό άκρο του νομού Φωκίδας, στο Δήμο Ευπαλίου, 25 περίπου χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Ναυπάκτου, στον παλαιό δρόμο του Λιδωρικίου. Είναι κτισμένη πάνω σε έναν μικρό λόφο στις παρυφές των Βαρδουσίων Ορέων και σε υψόμετρο 750 περίπου μέτρων, μέσα σε πυκνό δάσος από δρυς και αγριοκαστανιές, με πλουσιότατη θέα προς την ορεινή Ναυπακτία, τη Δωρίδα, το Όρος Γκιώνα και τον ποταμό Μόρνο.
Άποψη της Ιεράς Μονής Παναγίας Βαρνάκοβας.
Ανάμεσα στα αξιοθέατα του Μοναστηριού, δεσπόζει η εικόνα της Παναγίας Βαρνάκοβας. Η εικόνα φέρει εμφανές ράγισμα κατά μήκος του προσώπου τής Θεοτόκου, το οποίο σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες δημιουργήθηκε από τοπικό σεισμό που συνέβη στις 15 Αυγούστου 1940, την ώρα του τορπιλισμού του ευδρόμου Έλλη στην Τήνο.
~ Όπως αναφέρει η κτητορική επιγραφή, η οποία βρίσκεται στο εσωτερικό του καθολικού, εντοιχισμένη υπεράνω της πύλης που συνδέει τον εξωνάρθηκα με τον κυρίως ναό, η Μονή ιδρύθηκε το 1077, επί αυτοκράτορος Μιχαήλ Ζ' Δούκα (ή Παραπινάκη) (1071-1078) και Οικουμενικού Πατριάρχου Κοσμά Α' Ιεροσολυμίτου (1075-1081). Ιδρυτής της ήταν ο Όσιος Αρσένιος ο Βαρνακοβίτης, μοναχός καταγόμενος από την Καρυά Δωρίδας.
Επί αυτοκράτορος Αλεξίου Α' Κομνηνού (1081-1118) και Οικουμενικού Πατριάρχου Νικολάου Γ' Κυρδινιάτη (ή Γραμματικού) (1084-1111), ολοκληρώνεται η κατασκευή του μοναστικού συγκροτήματος, ενώ ιδρύεται δεύτερος και μεγαλοπρεπέστερος ναός το 1148. Ο Αλέξιος Κομνηνός περιεβλήθη το Μοναχικό Σχήμα με το όνομα "Ακάκιος" και ετάφη μέσα στον Ναό της Παναγίας. Στον ίδιο Ναό ετάφη και ο Εμμανουήλ Πορφυρογέννητος, που είχε διαδεχθεί τον Ιωάννη Ανδρόνικο και αυτός τον Αλέξιο Κομνηνό στο θρόνο. Στη Μονή βρέθηκε επιγραφή σε πέτρινη λάρνακα που αναφέρει τα ονόματα "Σεβαστοκράτωρ Άννα και Κωνσταντίνος" (Κομνηνοί)[1] Την περίοδο εκείνη η Μονή κατέχει αρκετά μετόχια στην γύρω περιοχή, με μερικά από αυτά να προέρχονται από αφιερώσεις των Κομνηνών, γεγονός που μαρτυρεί την ακτινοβολία της. Στις αρχές του 13ου αιώνα, όπως αναφέρεται στο κτητορικό της Μονής για το έτος 1212, ζούσαν στη Βαρνάκοβα 96 ιερομόναχοι και διάκονοι, ενώ η περιουσία του Μοναστηριού ήταν μεγάλη, ανάλογη του κύρους του.
Μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους, το 1204, το Μοναστήρι τέθηκε υπό το Δεσποτάτο της Ηπείρου (1204-1359) και παρέμεινε εντεταγμένο σε αυτό για όσο το Δεσποτάτο υπήρχε (δηλαδή ως το 1359, οπότε και ενσωματώθηκε ξανά στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία).
Οι Κομνηνοί, άρχοντες του Δεσποτάτου, αγάπησαν τόσο πολύ την Παναγία τη Βαρνάκοβα, ώστε μερικοί εξ αυτών επέλεξαν το Καθολικό της Μονής ως τόπο ενταφιασμού τους. Μάλιστα, τουλάχιστον δύο από αυτούς έγιναν μοναχοί: ο Αλέξιος, με το όνομα Ακάκιος, ο κάποτε ηγούμενος (όπως αναφέρθηκε ήδη) και ο πατέρας του Εμμανουήλ, με το όνομα Ματθαίος. Το 1919, ο αρχαιολόγος Αναστάσιος Ορλάνδος ανακάλυψε τους τάφους τους κάτω από το δάπεδο του εσωνάρθηκα, ενώ σώζονται μέχρι σήμερα στη Μονή οι επιτύμβιες πλάκες.
Ανάλογη με τους Κομνηνούς εύνοια προς το Μοναστήρι λέγεται πως επέδειξαν και οι τελευταίοι αυτοκράτορες του Βυζαντίου, οι Παλαιολόγοι.
Μετά το τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, προς τα τέλη του 15ου αιώνα, η παράδοση θέλει τη Μονή να πυρπολείται μερικώς και κατόπιν να γνωρίζει παρακμή. Η Βαρνάκοβα, πάντως, επανέρχεται στην Ιστορία λίγα χρόνια αργότερα, το 1520, όταν ηγούμενός της αναλαμβάνει ο Όσιος Δαυίδ (1520-1532). Η Μονή γνωρίζει τότε σημαντική ακμή, ενώ εκεί λειτουργεί, από τις αρχές του 16ου αιώνα (πριν από το 1550) και ως το 1900, περίφημο σχολειό Ελληνικών σε επίπεδο Σχολαρχείου.
Ακολουθεί έπειτα δύσκολη περίοδος, καθώς οι Τούρκοι κλέβουν την περιουσία του Μοναστηριού, το οποίο μετά λεηλατείται στα πλαίσια διενέξεων Τούρκων και Βένετων (1687-1699). Σε μια περίοδο διαδοχικών εχθροπραξιών, η Βαρνάκοβα κατορθώνει να συντηρείται χάρη αφ' ενός στη χρήση διπλωματίας του τότε ηγουμένου Ιακώβου, αφ' ετέρου στις καλές σχέσεις της με τους Βένετους, οι οποίοι κατείχαν ακόμη τη Ναύπακτο, κοντά στην οποία ανήκαν τα περισσότερα κτήματά της.
Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, η Μονή διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο ως εθνικό και πατριωτικό κέντρο. Υπήρξε κρησφύγετο-ορμητήριο πολλών Κλεφτών και Αρματωλών της γύρω περιοχής (όπως οι Δήμος Σκάλτσας ή Σκαλτσοδήμος, Κωνσταντάρας ή Ζαχαριάς, Καλύβας), ενώ δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που ενεπλάκη σε ένοπλη αντιπαράθεση με τους Τούρκους, λόγω της φιλοξενίας κυνηγημένων Ελλήνων οπλαρχηγών. Σε διάφορες μάχες της περιοχής την περίοδο της Επανάστασης του 1821 έλαβε σημαντικό ρόλο και ο μοναχός της μονής Παρθένιος Ζωγράφος, επικαλούμενος για τη δράση του και «Παπαφλέσσας της Δωρίδας».[2]
Κατά το έκτο έτος της επανάστασης (1826), λίγες εβδομάδες μετά την Έξοδο του Μεσολογγίου, δύναμη 4.000 ανδρών του Κιουταχή, προελαύνοντας προς τα ανατολικά, πολιορκεί την Βαρνάκοβα. Ηγούμενος είναι τότε ο Κοσμάς Θεοχάρης. Μαζί με τους μοναχούς, μέσα στο μοναστήρι βρίσκονται αρκετοί οπλαρχηγοί της περιοχής και όχι μόνο (π.χ. Κίτσος Τζαβέλας). Η πολιορκία κρατάει ημέρες, ωστόσο οι Τούρκοι αδυνατούν να καταλάβουν το μοναστήρι. Ύστερα από επανειλημμένες προσπάθειες εκπόρθησης των οχυρώσεών του χωρίς επιτυχία, αποφασίζουν μυστικά να σκάψουν υπόγεια, κάτω από τη Μονή, με σκοπό να την ανατινάξουν. Το μυστικό τους προδίδεται, όμως, στους μοναχούς από έναν Αλβανό και στις 26 Μαΐου αποφασίζεται έξοδος, η οποία και πραγματοποιείται, με απώλεια δύο μοναχών και ενός λαϊκού. Η Βαρνάκοβα, έπειτα, ανατινάζεται από τους Τούρκους, για να ξαναχτιστεί μετά από πέντε χρόνια, το 1831, με (μάλλον προσωπική) επιχορήγηση 1.800 φοινίκων από τον Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος θεωρείται δεύτερος κτήτωρ της Μονής.
Με τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους, το Μοναστήρι λειτουργεί ξανά, χωρίς να έχει την ίδια περιουσία, ούτε την ίδια έκταση, όπως άλλοτε. Το 1984 η Μονή θα ερημωθεί, αλλά από το 1992 και έπειτα επαναλειτουργεί από γυναίκες μοναχές, με επικεφαλής την ηγουμένη Θεοδοσία Ανδρικοπούλου.
Από την κτίση της μέχρι και σήμερα, αποδίδονται στην Παναγία Βαρνάκοβα ένα πλήθος θαυμάτων. Μερικά από αυτά καταγράφονται σε βιβλία που έχει εκδόσει η ίδια η Μονή, κατά καιρούς.
~ Ο αρχικός ναός ξεκίνησε να δημιουργείται το 1077. Το 1148 δημιουργείται ένας δεύτερος, μεγαλύτερος ναός, είτε με εκ βάθρων ανέγερση είτε επεκτείνοντας τον πρώτο ναό. Ο νέος αυτός ναός ήταν αρχιτεκτονικού τύπου βασιλικής με τρούλο, με τρία ζεύγη κιόνων σε δύο σειρές, που χώριζαν το εσωτερικό του σε τρία κλίτη. Στην τελική του μορφή, το καθολικό της μονής αποτελούταν από έναν εξωτερικό νάρθηκα (εξωνάρθηκας), έναν εσωτερικό νάρθηκα (εσωνάρθηκας) και τον κυρίως ναό, που ήταν και το παλαιότερο μέρος του αρχιτεκτονικού συνόλου. Ο εσωνάρθηκας ανεγέρθη εκ βάθρων το 1151 ενώ ο εξωνάρθηκας το 1229, όπως δηλώνεται σε χρονικό σημείωμα του 1690, ένα από τα πολλά έγγραφα που διασώθηκαν στον θησαυρό της μονής. Το δάπεδο του ναού ήταν διακοσμημένο με μαρμαροθετήματα. Ο ναός αυτός πυρπολήθηκε το 1700 (ίσως, μάλιστα, να είχε προηγηθεί μια παρόμοια πυρκαγιά και το δεύτερο μισό του 15ου αιώνα), ανακαινίσθηκε το 1805 και τελικά ανατινάχθηκε στις 26 Μαΐου 1826, κατά την τελική φάση της πολιορκίας της μονής.
~ Ο σημερινός ναός κατασκευάστηκε το 1831. Όπως και ο παλαιός, είναι τρίκλιτος βασιλική με τρούλο, αμφικλινής, κεραμοσκεπής, κτισμένος δια λαξευτών λίθων. Εξωτερικά, στα δεξιά της εισόδου του, υπάρχει δίλοβο κωδωνοστάσιο, σε σχέδιο του Ανδρέα Γάσπαρη Κάλανδρου, υπεύθυνου της ανακατασκευής, επηρεασμένο από την επτανησιώτικη αρχιτεκτονική.[3] Ο νάρθηκας και ο κυρίως ναός διαιρούνται σε τρία κλίτη από δύο σειρές κιόνων, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν οι κίονες του παλαιού εξωνάρθηκα, οι μοναδικοί σωζόμενοι κίονες του παλαιού ναού. Ο κύριος ναός περιέχει 4 ζεύγη κιόνων.
Ο μοναδικός νάρθηκας του σημερινού ναού βρίσκεται στη θέση του παλαιού εξωτερικού νάρθηκα, ενώ διασώζει μέρος του. Πάνω από την πύλη από την οποία επικοινωνεί ο νάρθηκας με τον κυρίως ναό είναι εντοιχισμένη η κτητορική επιγραφή, ενώ έχει διασωθεί και τοιχογραφία του εικονογραφικού τύπου της Παναγίας Οδηγήτριας, που σύμφωνα με τον Ορλάνδο ανάγεται σε εποχή πριν την άλωση της Κωνσταντινούπολης (πριν το 1453).[4]
Αντίθετα με τον εξωνάρθηκα, ο παλαιός εσωτερικός νάρθηκας δεν διακρίνεται στον σημερινό ναό. Ο αρχικός διαχωρισμός του ναού σε εσωτερικό νάρθηκα και κύριο μέρος μπορεί να παρατηρηθεί από μια μικρή υψομετρική διαφορά ελάχιστων εκατοστών στο δάπεδο του κυρίως ναού.[5]
Το δάπεδο του κυρίως ναού αποτελείται εν μέρει από μαρμαροθετήματα του 11ου αιώνα, τα οποία είναι και το μοναδικό στοιχείο διακόσμησης που διασώζεται από τον παλαιό ναό, καθώς οι τοιχογραφίες και το ξυλόγλυπτο τέμπλο χρονολογούνται από τον 19ο αιώνα και συγκεκριμένα από την περίοδο 1831-1838, κατά την οποία ανοικοδομήθηκε ο ναός.
Θεματικά, τα μαρμαροθετήματα του δαπέδου χωρίζονται σε 25 μικρά τετράγωνα ή ορθογώνια πλαίσια, ομαδοποιημένα σε 14 ομάδες, τα οποία φέρουν είτε γεωμετρικές παραστάσεις είτε παραστάσεις ζώων. Οι παραστάσεις είναι κατασκευασμένες με την τεχνική της εκτομής του μαρμάρου με βάση το σχέδιο του πλαισίου και τοποθετημένα στις τομές μικρών μαρμάρινων τεμαχίων. Λόγω της δυσκολίας της τεχνικής, η ύπαρξη παρόμοιων παραστάσεων ζώων σε βυζαντινούς ναούς είναι σπάνια.[6
~** «Παναγία Βαρνάκοβα».
***Είναι το πέμπτο αρχαιότερο μοναστήρι της πατρίδας μας ***
Ο ναός ανεγέρθηκε το 1077 από τον πρώτο μοναχό τον Αρσένιο υπό την προστασία των Κομνηνών( και όπως μαρτυρεί σχετική κτητική επιγραφή ανακαινίστηκε στα 1448) , έπειτα περιήλθε το 1204 στη δικαιοδοσία του Δεσποτάτου της Ηπείρου, οι ηγεμόνες του οποίου κόσμησαν το μοναστήρι.
Σε έγγραφο του 1212 αναφέρονται 96 Ιερομόναχοι.
~ Μέχρι την άλωση της Κωνσταντινούπολης η Μονή προστατεύεται από τους Παλαιολόγους.
Υπάρχουν αναφορές για την ύπαρξη ελληνικού σχολείου εντός της Μονής μετά το 1530, ένας από τους σημαντικότερους δασκάλους υπήρξε και ο Νικόδημος Καβάσιλας.
Η επόμενη χρονική περίοδος 1687-1700 βρίσκει την Μονή στην εξουσία των Βενετών.
** 1821 – ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ .
Το μοναστήρι της Βαρνάκοβας είναι απ’ τα αρχαιότερα της Χριστιανοσύνης , ιδρύθηκε το 977 επί αυτοκράτορος Μανουήλ Ζ’ του Παραπινάκη . Εκεί έχουν ταφεί δυό Αυτοκράτορες και τρεις Πατριάρχες .
” Ήγαγεν ημάς ώδε θανάτου νόμος Σεβαστοκράτωρ Άννα και Κωνσταντίνος . Και λοίσθον δι’ αυτόν δεσπότης Κωνσταντίνος προ της δίκης ρύσαι με της καταδίκης ” . ( Επιτύμβιος επιγραφή των Αγγέλων Κομνηνών Άννας και Κωνσταντίνου ).
Σ’ όλη την μακραίωνα ιστορία του , το μοναστήρι αυτό ήταν φάρος που φώτιζε και καθοδηγούσε το δυστυχισμένο γένος των Ελλήνων που από τότε που φάνηκε στην ιστορία δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να πολεμάει τους κάθε λογής επιδρομείς που επιβουλεύονται την ανεξαρτησία του .
Στο διάστημα της Τουρκοκρατίας , ήταν το καταφύγιο όλων των διωκωμένων ραγιάδων και κρυφό σχολειό όπου καλόγεροι τη νύχτα , με το καντήλι η τα τρεμοσβύνοντα κεριά , μάθαιναν τα Ελληνόπουλα τα λίγα γράμματα που ήξεραν κι’ αυτοί . Τους δίδασκαν την ιστορία κι τη θρησκεία του γένους μας . Εκεί δίδαξε και ο δάσκαλος του γένους , περίφημος Νικόδημος Καβάσιλας από την Αγιά Θυμιά , τον 17ο αιώνα .
Αν δεν υπήρχαν τα μοναστήρια να κρατήσουν , και η ιστορία και η θρησκεία και η γλώσσα μας θα χάνονταν και σήμερα θα είμασταν όλοι η Τούρκοι , η Φράγκοι η οτιδήποτε άλλο και μόνο Έλληνες δεν θα είμασταν . Σ’ όλο το διάστημα της Επανάστασης του 1821 , το μοναστήρι έλαβε ενεργότατο μέρος στον αγώνα . Διέθεσε ολόκληρη την περιουσία του και περιέθαλψε γερούς και τραυματίες . Οι καλόγεροι με το όπλο στο χέρι μάχονταν στην πρώτη γραμμή .
Όταν έπεσε το Μεσολόγγι , στις 10 Απριλίου 1826 , ο Κιουταχής στράφηκε προς τη Δωρίδα και τα Σάλωνα . Γιά να του κόψει το δρόμο ο Καραισκάκης , άρρωστος τότε , στέλνει το Σκαλτσά , το Σαφάκα , το Φραγκίστα και τον Καλύβα να πιάσουν το μοναστήρι και τα γύρω . Όλο το μήνα Μάιο , 4.000 Τούρκοι ρίχνονταν σαν ταλυσσασμένα σκυλιά απάνω να πατήσουν το ιστορικό μοναστήρι . Ο γενναίος όμως Καλύβας στεκόταν ακλόνητος από μέσα , ενώ απ’ έξω βοηθούσαν ο Σκαλτσάς και ο Σαφάκας .
Όλοι οι καλόγεροι , περί τους εκατό , με επικεφαλής τον ηρωικό ηγούμενο Κοσμά , πολεμούσαν λιονταρίσια στις πολεμίστρες , ενώ συγχρόνως έψελναν μεγαλόφωνα παρακλήσεις προς τη Θεοτόκο , και οι καμπάνες χτυπούσαν ασταμάτητα όλη μέρα . Απελπισμένοι οι Τούρκοι έσκαψαν λαγούμια αλλά τους πρόδωσε ένας Αρβανίτης και απέτυχαν . Τότε έφεραν κανόνια και έκαναν ρήγμα στους τοίχους .
Μετά απ’ αυτό οι Έλληνες , τα μεσάνυχτα της 26ης Μαίου 1826 , και μετά από αγώνα ενός μηνός σχεδόν , ξιφήρεις βγήκαν έξω σκορπίζοντας τον όλεθρο . Εκεί ο ήρωας Καλύβας έχασε το χέρι του . Οι Τούρκοι έβαλαν φωτιά και έκαναν στάχτη το μοναστήρι . Ξαναχτίστηκε το 1831 με χρήματα που έδωσε ο Καποδίστριας ( 1.800 φοίνικες ) . Επέζησαν μόνο εννιά καλόγεροι οι , Κοσμάς ηγούμενος , Παρθένιος , Ανατόλιος , Ιωακείμ , Κυπριανός , Κάλιστρος , Θεόφιλος , Διονύσιος και Χρρύσανθος , όλοι οι άλλοι χάθηκαν….
*** Το 1831 (με τα χρήματα του Καποδίστρια) το καθολικό του έγινε πάνω στο σχέδιο του παλιού – τρίκλιτη βασιλική με τρούλο, νάρθηκα και εξωνάρθηκα.
Στο δάπεδό του διατηρούνται μαρμαροθετήματα με παραστάσεις του 11 ου ή 12ου αι.
Ακολούθησε σχεδόν ένας αιώνας, κατά τον οποίον το μοναστήρι της Βαρνάκοβας άλλοτε ανέκαμπτε κι άλλοτε υπέφερε δεινά. Το διάστημα 1941-1949, δοκιμάστηκε σκληρά τόσο κατά τη διάρκεια της ξενικής κατοχής όσο και κατά τον εμφύλιο.
ΒΑΡΝΑΚΟΒΑ *Σήμερα ο επισκέπτης της Μονής θα βρει φιλοξενία από την γερόντισσα Θεοδοσία και την αδελφότητα των 10 μοναχών γυναικών.
Πολλοί είναι εκείνοι που πάνε με τα πόδια για προσκύνημα στην εικόνα της Παναγιάς κάθε Αύγουστο
Αξιοθέατα είναι μεταξύ άλλων τρία σημεία της Μονής.
1• Η εντοιχισμένη κτητορική επιγραφή. Πέτρινη πλάκα μήκους 1,52μ. και ύψους 0,22μ. επάνω από την θύρα εισόδου από τον πρόναο στον κυρίως Ναό.
2• Η βυζαντινή τοιχογραφία της βρεφοκρατούσας Θεοτόκου κατά τον τύπο της Οδηγήτριας. Κατά τον Ορλάνδο κατασκευάσθηκε προ του 1453.
3• Το δάπεδο της Μονής το οποίο είναι μαρμαροθετημένο και εκτείνεται σε όλη την επιφάνεια του κυρίως Ναού και του εσωνάρθηκα, δηλαδή εκτάσεως 100τ.μ. Διατηρεί την αρχική διάταξη και είναι πλούσιο σε παραστάσεις ζωικές και γεωμετρικές. Θεωρείται μοναδικό και άριστο βυζαντινό παράδειγμα του 11ου και 12ου μ.Χ. αιώνα Η Βαρνάκοβα είναι για την μείζονα περιοχή μας Ιερό σημείο αναφοράς, παράδοσης και Ιστορίας. Κατά την εορτή της Παναγίας πλήθος κόσμου συρρέει εκεί από όλα τα μέρη της Ελλάδας.
ΒΑΡΝΑΚΟΒΑ-ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΗ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΘΕΟΔΟΣΙΑ & ΤΙΣ ΜΟΝΑΧΕΣ
ΒΑΡΝΑΚΟΒΑ
***Αξιοθέατα είναι μεταξύ άλλων τρία σημεία της Μονής.
1• Η εντοιχισμένη κτητορική επιγραφή. Πέτρινη πλάκα μήκους 1,52μ. και ύψους 0,22μ. επάνω από την θύρα εισόδου από τον πρόναο στον κυρίως Ναό.
2• Η βυζαντινή τοιχογραφία της βρεφοκρατούσας Θεοτόκου κατά τον τύπο της Οδηγήτριας. Κατά τον Ορλάνδο κατασκευάσθηκε προ του 1453.
3• Το δάπεδο της Μονής το οποίο είναι μαρμαροθετημένο και εκτείνεται σε όλη την επιφάνεια του κυρίως Ναού και του εσωνάρθηκα, δηλαδή εκτάσεως 100τ.μ. Διατηρεί την αρχική διάταξη και είναι πλούσιο σε παραστάσεις ζωικές και γεωμετρικές. Θεωρείται μοναδικό και άριστο βυζαντινό παράδειγμα του 11ου και 12ου μ.Χ. αιώνα Η Βαρνάκοβα είναι για την μείζονα περιοχή μας Ιερό σημείο αναφοράς, παράδοσης και Ιστορίας. Κατά την εορτή της Παναγίας πλήθος κόσμου συρρέει εκεί από όλα τα μέρη της Ελλάδας. –
Μοναστήρι Βαρνάκοβα
Ο Αγωνιστής καλόγερος της Παναγίας Βαρνάκοβας
. “Ο Παπαφλέσσας της Δωρίδας” (1789-1850)
.Οι Καρυές, πάνω και κάτω Καρυά, είναι τα προγονικά χωριά του σημερινού Ευπαλίου Δωρίδας.
Μεσαιωνικά χωριά που η ιστορία τους χάνεται στα βάθη των αιώνων.
Ο Όσιος Αρσένιος καταγόταν από τη Καρυά και πριν 1000 χρόνια έχτισε τη Παναγία τη Βαρνάκοβα, ένα από τα πιό σημαντικά Μοναστήρια της Ορθοδοξίας.
Για αιώνες η ΒΑΡΝΑΚΟΒΑ είναι το κέντρο αναφοράς για όλους τους Δωριείς, όπου της γής.
Το Βιβλίο αναφέρεται στον Παρθένιο Ζωγράφο (1789-1850), τον Καρυώτη μοναχό της Παναγίας Βαρνάκοβας , που συμμετείχε ως οπλαρχηγός σε πολλές κρίσιμες μάχες της Εθνικής μας παλιγγενεσίας.
Η Βαρνάκοβα αποτέλεσε προπύργιο του Απελευθερωτικού Αγώνα και θέατρο αιματηρών μαχών.
Η δράση του μοναχού Παρθένιου Ζωγράφου ήταν τέτοια, που δίκαια του απονεμήθηκε ο τίτλος του ¨Παπαφλέσσα της Δωρίδας».
.Ο “Παπαφλέσσας της Δωρίδας”
του Γιάννη Ηλιόπουλου
Εκδοση της Ένωσης Ευπαλιωτών Δωρίδας
Στις 26 Μαΐου 1826 τα μεσάνυχτα , έπεσε το Μοναστήρι της Βαρνάκοβας
~ Όταν έπεσε το Μεσολόγγι , στις 10 Απριλίου 1826 , ο Κιουταχής στράφηκε προς τη Δωρίδα και τα Σάλωνα . Γιά να του κόψει το δρόμο ο Καραισκάκης , άρρωστος τότε , στέλνει το Σκαλτσά , το Σαφάκα , το Φραγκίστα και τον Καλύβα να πιάσουν το μοναστήρι και τα γύρω .
Όλο το μήνα Μάιο , 4.000 Τούρκοι ρίχνονταν σαν τα λυσσασμένα σκυλιά απάνω να πατήσουν το ιστορικό μοναστήρι . Ο γενναίος όμως Καλύβας στεκόταν ακλόνητος από μέσα , ενώ απ’ έξω βοηθούσαν ο Σκαλτσάς και ο Σαφάκας.
Όλοι οι καλόγεροι , περί τους εκατό , με επικεφαλής τον ηρωικό ηγούμενο Κοσμά , πολεμούσαν λιονταρίσια στις πολεμίστρες , ενώ συγχρόνως έψελναν μεγαλόφωνα παρακλήσεις προς τη Θεοτόκο , και οι καμπάνες χτυπούσαν ασταμάτητα όλη μέρα . Απελπισμένοι οι Τούρκοι έσκαψαν λαγούμια αλλά τους πρόδωσε ένας Αρβανίτης και απέτυχαν . Τότε έφεραν κανόνια και έκαναν ρήγμα στους τοίχους.
Μετά απ’ αυτό οι Έλληνες , τα μεσάνυχτα της 26ης Μαίου 1826,και μετά από αγώνα ενός μηνός σχεδόν, ξιφήρεις βγήκαν έξω σκορπίζοντας τον όλεθρο .
Εκεί ο ήρωας Καλύβας έχασε το χέρι του .
Οι Τούρκοι έβαλαν φωτιά και έκαναν στάχτη το μοναστήρι.
Ξαναχτίστηκε το 1831 με χρήματα που έδωσε ο Καποδίστριας (1.800 φοίνικες).Επέζησαν μόνο εννιά καλόγεροι οι: Κοσμάς ηγούμενος, Παρθένιος, Ανατόλιος, Ιωακείμ, Κυπριανός, Κάλιστρος, Θεόφιλος, Διονύσιος και Χρύσανθος, όλοι οι άλλοι χάθηκαν….
~*** Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος
Η Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναυπάκτου, είναι ένα σύγχρονο μοναστήρι που στηρίχτηκε κυρίως σε εθελοντικές προσφορές και οικονομική συμπαράσταση ιδιωτών, καθώς και στην εργασία των μοναχών και ιερομονάχων, μελών της μοναστικής αδελφότητος.
Ιδρύθηκε με βάση τα προβλεπόμενα από την ισχύουσα στην Ελλάδα Δημόσια και Εκκλησιαστική Νομοθεσία, ως αυτοδιοίκητο νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου. Διοικείται από την μοναστική Αδελφότητα, βάσει εσωτερικού Κανονισμού και τελεί υπό την πνευματική εποπτεία του Μητροπολίτη Ναυπάκτου. Θεμελιώθηκε το 1977, στο Δημοτικό Διαμέρισμα (τότε κοινότητας) Σκάλας, σήμερα Δήμος Ναυπάκτου. Ιδρυτής, ευεργέτης και πρώτος Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής, ο Αρχιμανδρίτης Σπυρίδων Λογοθέτης. Οι διαδικασίες ίδρυσης, νομιμοποίησης, απόκτησης οικοπέδου, θεμελίωσης, ανέγερσης κλπ. έγιναν επί Μητροπολίτη Ναυπάκτου Δαμασκηνού Κοτζιά.
Πρόκειται για ένα σύγχρονο μοναστήρι με συνεδριακό κέντρο, δικό του ραδιοφωνικό σταθμό, αγιογραφείο, μουσείο ελληνορθόδοξης παράδοσης, μουσείο Ναυμαχίας της Ναυπάκτου αλλά και μια υπερσύγχρονη μονάδα ιχθυοκαλλιέργειας για τις ανάγκες της μονής.
Η Αδελφότητα του Μοναστηριού αποτελείται από νέους και καταρτισμένους Μοναχούς, πτυχιούχους Ανωτάτων - Πανεπιστημιακών Σχολών, ενώ, σήμερα απαρτίζεται από είκοσι ένα μέλη.
Ειδικά αν πρόκειται να έλθει ομάδα εκδρομέων, ή σχολείων, συνιστάται, πριν ξεκινήσει για την επίσκεψη, να τηλεφωνήσει στη Μονή, για καλύτερη οργάνωση, υποδοχής και ξενάγησης, και ταυτοχρόνως, σωστής λειτουργίας του προγράμματος του Μοναστηριού. (τηλ. 26340 - 22324 & 22731, από 9-1π.μ. και 6-7.30μ.μ. φαξ 26340 22466 και e mail: metamorf77@yahoo.com )
Εορτές:
-Το πανηγύρι του μοναστηριού γίνεται της Μεταμορφώσεως Σωτήρος στις 5 και 6 Αυγούστου.
-Επίσης εορτάζεται πανηγυρικά η Παναγία η Ναυπακτιώτισσα, την Τρίτη της Διακαινισίμου μετά το Πάσχα, καθώς και την 1η Κυριακή του Οκτωβρίου.
~ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ- ΟΙ ΣΚΛΗΡΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΠΕΝΔΥΣΗΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΑ “ΘΕΛΩ”
[ΒΗΜΑ – ΒΗΜΑ Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ ΤΗΣ Ι.Μ.
ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ]
|
Με την πέννα του Γιάννη Πορφύρη
|
Μέχρι το Δεκέμβριο του 1997, με τη βοήθεια του Θεού, με πολύ κοπιαστικό έργο, της ήδη ιδρυθείσας Κοινοβιακής Αδελφότητας, των πιστών κατοίκων, των φίλων αποδήμων και γηγενών, των δωρητών και των εθελοντών και των μελών των συλλόγων και φίλων της Ιεράς Μονής, συντελέστηκε το μέγα αυτό θαύμα της δημιουργίας, απ’ το μηδέν. Το έργο που οραματίστηκε πρώτος ο ιδρυτής του, ο σεβαστός Γέροντάς μας και οι πρώτοι αδελφοί μοναχοί, έγινε πραγματικότητα.
Έτσι, η Ιερά Μονή Μεταμόρφωσης Σωτήρος, με τη βοήθεια του Θεού και την βοήθεια και αλληλεγγύη του Ναυπακτιακού λαού μεν, αλλά και πολλών φίλων από όλο τον κόσμο, αναδεικνύει πανελλαδικά αλλά και παγκόσμια, το μικρό χωριό της Σκάλας, σε σημαντικό θρησκευτικό κέντρο για την περιοχή. Έγινε πλέον, ένα "περιβόλι" της ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΙΩΤΙΣΣΑΣ και μια άλλη μικρή ΟΥΡΑΝΟΥΠΟΛΗ, για την ΝΑΥΠΑΚΤΙΑ
Το εθνικό, φιλανθρωπικό, κοινωνικό, λατρευτικό, ιεραποστολικό και χριστιανικό έργο δεν μπορεί να έχει σύνορα! Δεν έχει σταμάτημα, δεν έχει όρια. Όλο και νέες δράσεις εγκαινιάζονται, όλο και νέοι στόχοι τίθενται.
Η γιγάντια ήδη σε ΚΑΡΔΙΑ – ΘΕΛΗΣΗ – ΠΙΣΤΗ και ΕΛΠΙΔΑ 25 μελής ΑΝΔΡΩΑ ΚΟΙΝΟΒΙΑΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως, αποφάσισε να κάνει την υπέρβαση και να δυναμώσει, να τελειοποιήσει και εκσυγχρονίσει το μοναστηριακό κτιριακό συγκρότημα, με την προσθήκη και κατασκευή νέων κτιρίων, για την εξυπηρέτηση κοινωνικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων, που θα περιλαμβάνει ξενώνα, αίθουσα συνεδρίων, ηχοληψιών, ροτόντα και βοηθητικούς χώρους, στη Ναύπακτο. Ηταν η επέκταση και ολοκλήρωση των εγκαταστάσεων του Συνεδριακού Κέντρου. Του πρώτου Συνεδριακού Κέντρου για το νομό Αιτ/νίας τότε, όπως υποστήριζε και ο Νομάρχης προς το αρμόδιο Υπουργείο.
Έτσι η Μονή, υπέβαλε πρόταση και προυπολογισμό γιά αίτηση επιδότησης κρατικής και Ευρωπαϊκής. Πράγμα που επέτυχε λόγω της πρωτοτυπίας για την εποχή, αλλά και γιά την περιοχή.
Πράγματι, με την υπ’ αριθμ. 64131/ΝΝ711/Ν.1892/90/04.12.1997 απόφαση του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας, εγκρίθηκε η υπαγωγή επένδυσής της Ιεράς Ανδρώας Κοινοβιακής Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Σκάλας Ναυπάκτου, νπδδ, στις διατάξεις του Ν. 1892/1990. Έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο και πρόσφερε ουσιαστική βοήθεια, για την ένταξη και χρηματοδότηση του έργου, ο τότε Νομάρχης Αιτωλ/νίας κ. Γιάννης Βαϊνάς.
Έτσι επιχορηγήθηκε η Μονή, για τις δαπάνες της επένδυσής της στο κτηριακό συγκρότημα της στη Σκάλα Ναυπάκτου με το ανωτέρω αντικείμενο, κατ’ εφαρμογή του αρθ. 2 παρ. 1 περ. ιζ΄ του Ν. 1892/1990, αρχικά με ποσό ύψους 229.285.000 δρχ. (ήτοι 672.882,55 €), το οποίο αντιστοιχεί στο 35% της συνολικής δαπάνης της παραγωγικής επένδυσης (η οποία ανερχόταν στο συνολικό ποσό των 655.100.000 δρχ., ήτοι 1.922.523,84 €).
Το έργο πέρασε στη φάση των κατασκευών, της υλοποίησης, της τελειοποίησης και του οριστικού προβλεπόμενου απολογισμού, με την παράδοσή του σε λειτουργία στο κοινωνικό σύνολο. Κλήθηκαν τα αρμόδια ΚΕΝΤΡΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ και με το υπ’ αριθμ. 148ο Πρακτικό της 28.01.2000 ομόφωνης γνωμοδότησης της Επιτροπής του άρθρου 8 του Ν. 2601/98 για α) την ολοκλήρωση της επένδυσης και της οριστικοποίηση του κόστους της στο ποσό των 630.012.000 δρχ., β) την πιστοποίηση έναρξης παραγωγικής λειτουργίας, γ) τον καθορισμό της 30.11.1999 ως ημερομηνίας ολοκλήρωσης της επένδυσης και δ) την απαλοιφή από την εγκριτική απόφαση του όρου για την δημιουργία θέσεων απασχόλησης.
Από τότε, στο Συνεδριακό Κέντρο του Μοναστηριού Μεταμορφώσεως, τα συνέδρια που ακολούθησαν εθνικά και διεθνή, οι φιλοξενίες, οι εκπαιδευτικού χαρακτήρα διάφορες εκδηλώσεις, οι ημερίδες, και οι πολιτιστικές δράσεις, υπήρξαν ως σήμερα πάρα πολλά, αλλά και ακόμα συνεχίζονται αδιάκοπα.
ΟΙ ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ &ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ.
Το χρήμα δυστυχώς "ΑΡΕΣΕΙ" και μάλιστα πολύ, ακόμα και στους κληρικούς και στους μητροπολίτες... Δυστυχώς, οι περισσότεροι ρέπουν στη φιλοχρηματία, πλην ολίγων και μετρημένων στα δάχτυλα [αείμνηστοι Δαμασκηνός Ναυπάκτου, Καλίννικος Εδέσσης, Καντιώτης Φλωρίνης, Σεβαστιανός Κονίτσης, κ.λ.π]. Άλλοι ζητούν παρανόμως χρήματα "ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΡΑΜΑΤΑ ΤΟΥΣ", όπως έλεγαν, άλλοι για να "κινούνται" ΟΤΑΝ και αν, γίνουν… ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΙ και άλλοι πάλι, για το δικό τους λόγο... Ως επί 49 χρόνια, άμισθος ιεροψάλτης, έχω βαρεθεί πια να διαβάζω στο ψαλτήρι μητροπολιτικές εγκυκλίους με την ΔΕΣΠΟΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΓΗ – ΠΡΟΤΡΟΠΗ – “ΘΑ ΠΕΡΙΕΛΘΕΙ ΔΙΣΚΟΣ.” !!! Το περιεχόμενο δε που συλλέγεται από τους χριστιανούς, σχεδόν ποτέ δεν παραμένει στην ενορία για τις πολλές ανάγκες της, αλλά κατευθύνεται … για άλλες ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ… Και μιλάμε για ποσοστά επί τοις % που έχουν ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ Η ΙΣΟΝ!!!
Στη Θεσσαλία τιμωρήθηκε ένας απλός παππούλης γιατί … ΔΕΝ "ΕΠΙΑΣΕ" στην ενορία του, ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΥΣ!!!
http://www.newsbomb.gr/prionokordela/rokanidia/story/272251/apisteyto-ieri-kampana-se-ierea-giati-den-epiase-ton-oikonomiko-stoho
Όσο ήταν επίσκοποι Ναυπάκτου, οι αείμνηστοι Δαμασκηνός Κοτζιάς, Νικόδημος Ζαλούμης και ο κ. Αλέξανδρος Παπαδόπουλος, τα έργα ανέγερσης του Μοναστηριού Μεταμορφώσεως, προχώρησαν χωρίς πρόβλημα… Αλλά ο νυν σεβασμιότατος Ναυπάκτου, ήθελε πολλά… δια “τας επισκοπικάς ανάγκας”!!!
Η εποχή που ο μακαριστός Δαμασκηνός Κοτζιάς, είχε δώσει ΚΑΙ ΓΡΑΠΤΩΣ, ότι η Μονή είναι αφορολόγητη επειδή ανεγείρεται, ΕΙΧΕ ΠΑΡΕΛΘΕΙ ΑΝΕΠΙΣΤΡΕΠΤΙ!
Δείτε εδώ στην αρχή που ήρθε το μέγεθος του αρμέγματος και τα σχετικά… που όλα ξεκίνησαν το 1998, με τις καταγγελίες του σεβ. κ. Ιεροθέου Βλάχου στη εφημερίδα Καθημερινή, και μετά, με τρόπο, στον αρμόδιο Εισαγγελέα.
http://syletpatr.blogspot.gr/2013/10/blog-post_11.html
Το μοναστήρι έμεινε στον άσσο… οπότε ο καλός μας ιεράρχης ζήτησε από την Ιερά Μονή να παρανομήσει ευθέως !!! Ξέρετε πως;;; Διαβάστε εδώ:
http://ignatiosstavropoulos.blogspot.gr/search?updated-max=2013-10-13T09:06:00-07:00&max-results=7
Να σας πω εγώ να μην κουράζεστε, ήθελε η επιδότηση να καταχωρηθεί λογιστικά στα έσοδα της Μονής, για να «αρμέξει», υποτίθεται νόμιμα, ένα ποσό γύρω στο 15 με 25 %!!! Θα ήταν φοβερή η απάτη εις βάρος του Δημοσίου!!! Τα χρήματα ήταν του Δημοσίου, ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΕΡΓΟΥ ΒΑΣΕΙ ΕΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ και αυτός ο ευλογημένος τα ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΤΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΧΡΗΣΗ!!! Γίνεται αυτό αγαπητοί αδελφοί Έλληνες, χριστιανοί αναγνώστες;;;
Αν θέλετε αναλυτική εξήγηση, ανατρέξτε εδώ:
http://syletpatr.blogspot.gr/2013/01/httpwww.html
Ή εδώ:
http://www.axiaplus.gr/article/26244/to-iero-skandalo-toy-mhtropolith-naypaktoy/#.UMtyIPBZcXo.email
Η συνέχεια ήταν ο ανελέητος ασταμάτητος «ιερός» διωγμός, με καταιγισμό εγγράφων καταγγελιών του μητροπολίτη Ιερόθεου Βλάχου κατά των μοναχών, προς κάθε αρμόδια Αρχή, προς τον τύπο, και για κάθε τι που είχε σχέση με το μοναστήρι και τις δραστηριότητες των Μοναχών.
Καταγγελία
κακουργηματικού χαρακτήρα, εκ μέρους του μητροπολίτη, το 1998, στις εισαγγελικές Αρχές γιά τάχα παρακράτηση/ κατάχρηση του ΦΠΑ.
Καταγγελία
κακουργηματικού χαρακτήρα, εκ μέρους του μητροπολίτη, για τάχα παράνομη εκσκαφή και παράβαση του νόμου περί αρχαίων.
Επίσης καταγγελία
κατά των μοναχών, για τάχα λήξη και υπέρβαση της οικοδομικής άδειας της Μονής.
Καταγγελία
στη ΔΟΥ και στο ΣΔΟΕ και στην Επιθεώρηση Οικονομικών Ελεγκτών, για δήθεν οικονομικές ατασθαλίες των μοναχών και κακοδιαχείριση στα οικονομικά.
Καταγγελία
πολλές φορές στην Ιερά Σύνοδο, ότι τάχα η συγκεκριμένη Μονή είναι αδιοίκητη και ανέλεγκτη και ότι οι μοναχοί είναι "ανυπάκουοι" και δεν εφαρμόζουν τους Ιερούς Κανόνες.
Καταγγελία
στο Υπουργείο Οικονομικών, γιά να ανακληθεί η επιδότηση.
Καταγγελία
στον Γενικό Επιθεωρητή Λ. Ρακιτζή για κακοδιαχείριση του μοναστηριού. ως νπδδ.
Καταγγελία
στον Άρειο Πάγο, για δήθεν σοβαρές ποινικές παραβάσεις των μοναχών, στα περί λειτουργίας και ίδρυσης του μουσείου στη Μονή.
Καταγγελία
στη Σύνοδο για να ανακληθεί το Προεδρικό Διάταγμα Ίδρυσης της Μονής του 1980, που είχε εκδώσει η Μονή, με την Απόφαση του μακαριστού Μητροπολίτη Δαμασκηνού Κοτζιά.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ
Αξίζει να σημειωθεί εν συντομία (χρειάζεται άλλο άρθο) το πλήθος των δικαστικών διώξεων που έκανε με αγωγές, ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου, κατά διάφορων που ή τους θεωρούσε εχθρούς του ή τους πίστευε ως συμπαραστάτες του μοναστηριού!!!
Υπέβαλε αγωγές κατά καιρούς κατά των Διονύση Μακρή, Λούκα Βασίλη, Γεώργιου Κουβέλη Μ. Πηλαβάκη, π. Ιωάννη Διώτη, κατα όλου του Ηγουμενοσυμβουλίου και του γραμματέα του μοναστηριού κλπ κλπ.
Στα πλαίσια του ανελέητου και ασταμάτητου «ιερού» διωγμού, εκτός από τα δικαστήρια, και εκτός απ’ τις καταγγελίες και τα αμέτρητα δημοσιεύματα και τα δελτία τύπου, έγινε απίστευτος καταιγισμός πειθαρχικών ποινών, απ τον κ. Βλάχο, εναντίον των ιδρυτικών στελεχών του μοναστηριού αλλά και κατά των υπολοίπων μοναχών.
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΉ ΚΑΙ ΠΑΓΚΌΣΜΙΑ η ΠΡΩΤΟΤΥΠΙΑ ΤΟΥ κ. Ιερόθεου Βλάχου, που θα μείνει στην εκκλησιαστική ιστορία της σύγχρονης Ελλάδος, ως ο Νεο-βαυαρός ΔΙΩΚΤΗΣ ΤΟΥ κοινοβιακού ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΥ.
Στόχος του προμελετημένος και προφανής, το ΝΑ ΑΔΕΙΑΣΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΚΑΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ.
Μερικές μόνο από τις "ιερές" πειθαρχικές ποινές, που ο ίδιος ο κ. Βλάχος, απλόχερα, άδικα, και αβίαστα, παρανόμως επέβαλε:
α) Επέβαλε «έκπτωση» από την Ηγουμενία, στον κτήτορα και ιδρυτή Καθηγούμενο Αρχιμ. Σπυρίδωνα Λογοθέτη, που πρώτος έδωσε όλη του την περιουσία, για την ανέγερση του μοναστηριού, και παραμένει πάντα ο Πνευματικός πατέρας, όλων των μοναχών και όχι μόνο.
β) Για να επιτύχει πλήρη οικονομικό μποϊκοτάζ της μοναστικής Αδελφότητος, "έκοψε" τους μισθούς και απέλυσε όλους ανεξαιρέτως τους θεολόγους, αρχιμανδρίτες - ιερομονάχους του μοναστηριού (Ιερώνυμο, Νεκτάριο, Συμεών, Ιγνάτιο, Ειρηναίο, Ρωμανό). Οι δύο, επαναδιορίστηκαν αργότερα, αφού βέβαια πρώτα "πείστηκαν" και "υπέκυψαν" με κατάλληλους χειρισμούς, ώστε να εγκαταλείψουν το μοναστήρι, οριστικά. Πληροφορίες δημοσιογραφικές μάλιστα, αλλά ανεξακρίβωτες, μας αναφέρουν, ότι "πιέστηκαν" και υπέγραψαν και επαίσχυντη "δήλωση μετάνοιας", στην μητρόπολη... Αν αληθεύει αυτό, είναι ένα ακόμη αίσχος για τον "πολυγραφότατο" μητροπολίτη που το ζήτησε ή που το επέτρεψε να συμβεί στην εποχή μας.
γ) Επιβολή πειθαρχικής ποινής ακοινωνησίας, (τηλεγραφικώς το 2007) στους τέσσερις του Ηγουμενοσυμβουλίου, ώστε να επηρεαστεί ή δυνατό, το ποινικό δικαστήριο Μεσολογγίου, κατά της κας Κ. Σ. , που πλαστογράφησε στη ΔΟΥ, φορολογικά έγγραφα του μοναστηριού και δικαζόταν σε δύσκολη πολυήμερη δίκη, με συνήγορο τον γνωστό Διονύσιο Πελέκη, και δικηγόρο τότε, του μητροπολίτη κ. Ι. Βάχου.
δ) Ειδική πειθαρχική "καταδίωξη" με μανία και με κάθε μέσο, και κατά του Γραμματέα του μοναστηριού, Αρχιμ κ. Ιγνατίου, εναντίον του οποίου διενήργησε ακόμα και πλειστηριασμό κατάσχεσης στο πατρικό σπίτι, για ευτελές χρηματικό ποσό, δήθεν για δικαστικά έξοδα. Και μάλιστα μέσα στη Μ. Εβδομάδα. Σε επικοινωνία για το θέμα, με τον π. Ιγνάτιο, μας είπε, ότι του έχει επιβάλλει ο κ. Ιερόθεος πάνω από δέκα ποινές και συνεχίζει ακόμη.
ε) Επιβολή πειθαρχικής ποινής ακοινωνησίας σε ολόκληρη την Αδελφότητα, ώστε να επικρατήσει πανικός, σε όλο τον κόσμο, με το μέτρο της "μαζικής ποινής"! Αδιανόητο στην ορθόδοξη Παράδοση.
στ) Σιμωνιακός εκβιασμός, σε κάθε διορισμένο ιερομόναχο. Δηλαδή, σου κόβω τα χρήματα εντελώς, εκτός εάν φύγεις από το μοναστήρι. Ετσι υπέκυψαν μερικοί και "αποχώρησαν", μπροστά στο φόβο να χάσουν μισθό, ασφάλεια υγείας, σύνταξη.
ζ) Απόφαση του Μητροπολίτη για διαγραφή δύο μοναχών από το μοναχολόγιο του μοναστηριού. Πράξη αδιανόητη στην Ορθόδοξη Παράδοση, που βέβαια δεν υπάρχει πουθενά στο νόμο, αλλά ούτε και στους Ι. Κανόνες.
Στις ασθενείς συνειδήσεις πολλών πιστών χριστιανών, αλλά και διαφόρων μοναχών, κινδύνεψε να επέλθει, διχασμός, σκανδαλισμός, πείσμα, αμφιβολίες, φόβος.
Στις ενορίες που πήγαιναν παλαιότερα οι ιερομόναχοι, ήρθε η εγκατάλειψη.
Στους ιερείς της Μητροπολιτικής περιφέρειας, ήρθε η απογοήτευση και έμειναν αβοήθητοι και με πολλές απορίες.
Στη νεολαία και στις οικογένειες, δημιουργήθηκαν πλήθος τα αναπάντητα ερωτήματα και ο σκανδαλισμός των συνειδήσεων, κλπ κλπ
Η τελευταία πράξη τον Ιανουάριο του 2013 ήταν των πολιτικών, που έλαβαν την "εντολή" να εκτελέσουν τυφλά την απόφαση του μητροπολίτη Ναυπάκτου, που ήταν
α) η νομική "διάλυση" του μοναστηριού" και
β) η "επιστροφή" της επιδότησης, γιά το έργο που χτίστηκε!!! (Ελλάς το μεγαλείο σου...)
-- Συμφωνήθηκε λοιπόν με τον υπουργό ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟ ή ΠΑΡΑΝΟΜΗ έκδοση του Προεδρικού ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ!!! Συνέβη μάλιστα, για πρώτη φορά μετά την Βαυαροκρατία στην Ελλάδα. Δράστης ο αυτοαποκαλούμενος ως φιλομόναχος Ιερόθεος Βλάχος, που έβγαλε και προώθησε τέτοιο αίτημα. Εκδόθηκε με άλλα λόγια μιά διοικητική πράξη, νομοθετικού περιεχομένου, που αναμένεται τώρα να ελεγχθεί η νομιμότητά της στα αρμόδια ακυρωτικά δικαστήρια, όπου κατέφυγαν οι μοναχοί ζητώντας την προστασία του νόμου στο Συμβούλιο Επικρατείας.
--Επίσης συμφωνήθηκε με τον κ. Μηταράκη, που υπέγραψε τα σχετικά, η ΠΑΡΑΝΟΜΗ επιστροφή του ποσού της επιδότησης, για το έργο που ολοκληρώθηκε με επιτυχία στο μοναστήρι. Αναμένεται τώρα να ελεγχθεί η νομιμότητα και της πράξης αυτής, στα αρμόδια ακυρωτικά δικαστήρια, όπου κατέφυγαν οι μοναχοί ζητώντας την προστασία του νόμου και δικάζεται η υπόθεση στο Διοικητικό Εφετείο Αθηνών.
Θα μου πείτε γιατί να είναι παράνομες αυτές οι δύο πράξεις;
Πολύ απλά, απαντώ, γιατί ΒΑΣΙΣΤΗΚΑΝ ΣΕ ΨΕΥΔΗ ΣΤΟΙΧΕΙΑ, ΑΒΑΣΙΜΑ ΕΡΕΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΑ!!!
Αφήστε που η περιβόητη ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΕΓΚΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΔΟΤΗΣΗΣ επέστρεψε ΜΠΟΥΜΕΡΑΝΓΚ στους επινοητές, μια και τώρα πρέπει να τα ΚΑΤΑΒΆΛΕΙ η ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ, μια και άφησε χωρίς διοίκηση όλα τα χρόνια το μοναστήρι της ΜΕΤΑΜΟΡΦΏΣΕΩΣ και "διοικούσε" εξ αποστάσεως και εκ ΤΩΝ ΓΡΑΦΕΊΩΝ ΤΗΣ Μητροπόλεως με ΤΡΙΜΕΛΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ, ΕΓΓΆΜΩΝ "ΒΟΛΙΚΏΝ" ΙΕΡΈΩΝ!
Σήμερα,
Οι διωγμοί, συνεχίζονται, τα δικαστήρια είναι ατέλειωτα, αλλά ο κόσμος παραμένει προσηλωμένος στο μοναστήρι του! Όπως το αγάπησε εδώ και τόσες δεκαετίες. Παράλληλα, ο σεβασμιότατος έχει πλέον φοβερά δυσεπίλυτα προβλήματα, από δεκάδες ανοικτά εις βάρος του μέτωπα και ζητήματα κυρίως οικονομικής διαχείρισης και διαχείρισης κληροδοτημάτων, δωρεών και θρησκευτικής πολιτιστικής κληρονομιάς.
***
**ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2015 :
~ Η Εφημερίδα μας ARFARA NEWS Στο αγιάζι της ενημέρωσης 01 Οκτωβρίου 2015 : http://snsstamoskal.blogspot.gr/2015/10/arfara-news-01-2015.html .-
~ Η Εφημερίδα μας ARFARA NEWS Στο αγιάζι της ενημέρωσης Παρασκευή 02 Οκτωβρίου 2015 : http://snsarfara-stamos-dynami.blogspot.gr/2015/10/arfara-news-02-2015.html .-
~ΥΓΕΙΑ για ΟΛΟΥΣ μας Παρασκευή 02 Οκτωβρίου 2015 : http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2015/10/02-2015.html .-
~Η Εφημερίδα μας ARFARA NEWS Σάββατο 03 Οκτωβρίου 2015 : http://arfara-messinias-stamos-2010.blogspot.gr/2015/10/arfara-news-03-2015.html .-
~ Αθλητικό Σαββατοκύριακο 03 , 04 και 05 Οκτωβρίου 2015 : http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/2015/10/03-04-05-2015.html .-
~ Το αγιάζι της ενημέρωσης Σάββατο 03 Οκτωβρίου 2015: http://arfara-kalamata-greece.blogspot.gr/2015/10/03-2015.html .-
~ Η Εφημερίδα μας ARFARA NEWS Στο αγιάζι της ενημέρωσης Κυριακή 04 Οκτωβρίου 2015 : http://dimmetoparfara.blogspot.gr/2015/10/arfara-news-04-2015.html .-
~ Η Εφημερίδα μας ARFARA NEWS Δευτέρα 05 Οκτωβρίου 2015 : http://vlasisarfarablogspot.blogspot.gr/2015/10/arfara-news-05-2015.html .-
~ Η Εφημερίδα μας ARFARA NEWS Στο αγιάζι της ενημέρωσης Τρίτη 06 Οκτωβρίου 2015 : http://arfara-messinias-stamos.blogspot.gr/2015/10/arfara-news-06-2015.html .-
~ Το αγιάζι της ενημέρωσης Τρίτη 06 Οκτωβρίου 2015 : http://vlasisarfarablogspotcom.blogspot.gr/2015/10/06-2015.html .-
~ Η Εφημερίδα μας ARFARA NEWS Στο αγιάζι της ενημέρωσης Τετάρτη 07 Οκτωβρίου 2015 : http://snsarfara.blogspot.gr/2015/10/arfara-news-07-2015.html .-
~ Η Εφημερίδα μας ARFARA NEWS Στο αγιάζι της ενημέρωσης Πέμπτη 08 Οκτωβρίου 2015 : http://stamos-dynami.blogspot.gr/2015/10/arfara-news-08-2015.html .-
~ Η Εφημερίδα μας ARFARA NEWS Στο αγιάζι της ενημέρωσης Παρασκευή 09 Οκτωβρίου 2015 : http://httpdimmetoparfarablogspotcom.blogspot.gr/2015/10/arfara-news-09-2015.html .-
~ Το αγιάζι της ενημέρωσης Παρασκευή 09 Οκτωβρίου 2015 : http://arfara-messinia-stamos.blogspot.gr/2015/10/09-2015.html .-
~ Η Εφημερίδα μας ARFARA NEWS Στο αγιάζι της ενημέρωσης Τετάρτη 07 Οκτωβρίου 2015 : http://snsarfara.blogspot.gr/2015/10/arfara-news-07-2015.html .-
~ Η Εφημερίδα μας ARFARA NEWS Στο αγιάζι της ενημέρωσης Πέμπτη 08 Οκτωβρίου 2015 : http://stamos-dynami.blogspot.gr/2015/10/arfara-news-08-2015.html .-
~ Η Εφημερίδα μας ARFARA NEWS Στο αγιάζι της ενημέρωσης Παρασκευή 09 Οκτωβρίου 2015 : http://httpdimmetoparfarablogspotcom.blogspot.gr/2015/10/arfara-news-09-2015.html .-
~ Το αγιάζι της ενημέρωσης Παρασκευή 09 Οκτωβρίου 2015 : http://arfara-messinia-stamos.blogspot.gr/2015/10/09-2015.html .-
~ Αθλητικό Σαββατοκύριακο 10 και 11 Οκτωβρίου 2015: http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/ .-
~ Η Εφημερίδα μας ARFARA NEWS Στο αγιάζι της ενημέρωσης Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2015 : http://arfara-messinia-stamos-stamos.blogspot.gr/2015/10/arfara-news-10-2015.html .-
~ΥΓΕΙΑ για ΟΛΟΥΣ μας Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2015 : http://stamos-stamoskalsnsblogspotcom.blogspot.gr/2015/10/10-2015.html .-
~ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΝΤΟΥ Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2015 : http://arfaramessiniasgreece.blogspot.gr/2015/10/10-2015.html .-
~ ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΝΤΟΥ Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2015 : http://vlasisarfarablogspot.blogspot.gr/2015/10/11-2015.html .-
~Η Εφημερίδα μας ARFARA NEWS Στο αγιάζι της ενημέρωσης Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2015 : http://snsstamoskal.blogspot.gr/2015/10/arfara-news-11-2015.html .-
~ΥΓΕΙΑ για ΟΛΟΥΣ μας Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2015 : http://stamos-stamoskalsnsblogspotcom.blogspot.gr/2015/10/10-2015.html .-
~ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΝΤΟΥ Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2015 : http://arfaramessiniasgreece.blogspot.gr/2015/10/10-2015.html .-
~ ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΝΤΟΥ Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2015 : http://vlasisarfarablogspot.blogspot.gr/2015/10/11-2015.html .-
~Η Εφημερίδα μας ARFARA NEWS Στο αγιάζι της ενημέρωσης Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2015 : http://snsstamoskal.blogspot.gr/2015/10/arfara-news-11-2015.html .-
~ Η Εφημερίδα μας ARFARA NEWS Το αγιάζι της ενημέρωσης Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2015 : http://snsarfara-stamos-dynami.blogspot.gr/2015/10/arfara-news-12-2015.html .-
~Η Εφημερίδα μας ARFARA NEWS Στο αγιάζι της ενημέρωσης Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2015 : http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2015/10/arfara-news-13-2015.html .-
~Η Εφημερίδα μας Arfara News στο αγιάζι της ενημέρωσης Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2015 : http://arfara-messinias-stamos-2010.blogspot.gr/2015/10/arfara-news-14-2015.html .- ~Η Εφημερίδα μας ARFARA NEWS Στο αγιάζι της ενημέρωσης Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2015 : http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2015/10/arfara-news-13-2015.html .-
~Το αγιάζι της ενημέρωσης Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2015 : http://arfara-kalamata-greece.blogspot.gr/2015/10/14-2015.html .-~ ~ Η Εφημερίδα μας ARFARA NEWS Το αγιάζι της ενημέρωσης Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2015 : http://dimmetoparfara.blogspot.gr/2015/10/arfara-news-15-2015.html .-
~ Η Εφημερίδα μας ARFARA NEWS στο αγιάζι της ενημέρωσης Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2015: http://arfara-messinias-stamos.blogspot.gr/2015/10/arfara-news-16-2015.html .-
~ ~ Εκδρομές -διαδρομές στις ομορφιές της Ελλάδας Σ/Κ 17 ΚΑΙ 18 Οκτωβρίου 2015 : http://arfara-messinia-stamos-stamos.blogspot.gr/2015/10/17-18-2015_16.html .-
~
**** BINTEOΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ...ΒΙΝΤΕΟΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ:
1. - Stamatios Skoulikas = Stamatios Skoulikas , http://www.youtube.com/stamos01 , 4389 video. - Σταματης Σκουλικας
2. - Stamos Skoulikas = Stamos Skoulikas
http://www.youtube.com/stamatios01 , 2605 video. σταμος σκουλικας ,
3. - Vlasis Skoulikas = Vlasis Skoulikas , +Stamos ,.
http://www.youtube.com/vlasiskal , = 2606 video. -
https://plus.google.com/u/0/+VlasisSkoulikas/posts?csrc=yt&cfem=1 ,.- - βλάσης σκούλικας ,
Σύνολον 9586 βίντεο .-
~ http://facebook.com/home.php?=home?#!/?ref=home , 4580 - https://www.facebook.com/stamatios.skoulikas ,
https://www.facebook.com/profile.php?id=1037492258 , 556 - https://www.facebook.com/stamatios.n.skoulikas ,
https://www.facebook.com/arfarakalamatasmessinias , = ARFARA MESSINIAS 1.333 Arfara Kalamatas Messinias | Facebook ,
*** https://www.facebook.com/SYLLOGOS.ARFARON.AG.THEODOROI , «ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΔΩΡΟΙ «ΑΡΦΑ ΡΩΝ.- 521 .- https://twitter.com/ , Skoulikas
@stamos01 . ,, http://messinia1234.com/?page_id=937 ,
~ https://www.facebook.com/pages/agios-floros/257560450948935 470. - ΑΓΙΟΣΦΛΩΡΟΣ
~ https://www.facebook.com/profile.php?id=100009016280105 .- = Βρωμόβρυσης Σύλλογος ΔΑΓΡΕ 84 /140 .
*** http://www.twitter.com/stamos01/ , 685/502/28 , 20,5 χιλ./261 / 11 .-
~
STAMOS -ARFARA -GREECE ,
ΑΡΦΑΡΑ-ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ-ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ,
http:// arfara-messinias-news.blogspot.com ,
stamos-dynami ,
http://dimmetop.arfara.blogspot.com ,
Arfara-Messinias ,
Arfara-Messinias 1 - FOTOS ,
http://dimmetop.arfara.blogspot.com ,
Arfara-Messinias 2 ,
http://arfara-messinias-stamos-2010
***
1. - Stamatios Skoulikas = Stamatios Skoulikas , http://www.youtube.com/stamos01 , 4389 video. - Σταματης Σκουλικας
2. - Stamos Skoulikas = Stamos Skoulikas
http://www.youtube.com/stamatios01 , 2605 video. σταμος σκουλικας ,
3. - Vlasis Skoulikas = Vlasis Skoulikas , +Stamos ,.
http://www.youtube.com/vlasiskal , = 2606 video. -
https://plus.google.com/u/0/+VlasisSkoulikas/posts?csrc=yt&cfem=1 ,.- - βλάσης σκούλικας ,
Σύνολον 9586 βίντεο .-
~ http://facebook.com/home.php?=home?#!/?ref=home , 4580 - https://www.facebook.com/stamatios.skoulikas ,
https://www.facebook.com/profile.php?id=1037492258 , 556 - https://www.facebook.com/stamatios.n.skoulikas ,
https://www.facebook.com/arfarakalamatasmessinias , = ARFARA MESSINIAS 1.333 Arfara Kalamatas Messinias | Facebook ,
*** https://www.facebook.com/SYLLOGOS.ARFARON.AG.THEODOROI , «ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΔΩΡΟΙ «ΑΡΦΑ ΡΩΝ.- 521 .- https://twitter.com/ , Skoulikas
@stamos01 . ,, http://messinia1234.com/?page_id=937 ,
~ https://www.facebook.com/pages/agios-floros/257560450948935 470. - ΑΓΙΟΣΦΛΩΡΟΣ
~ https://www.facebook.com/profile.php?id=100009016280105 .- = Βρωμόβρυσης Σύλλογος ΔΑΓΡΕ 84 /140 .
*** http://www.twitter.com/stamos01/ , 685/502/28 , 20,5 χιλ./261 / 11 .-
~
STAMOS -ARFARA -GREECE ,
ΑΡΦΑΡΑ-ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ-ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ,
http:// arfara-messinias-news.blogspot.com ,
stamos-dynami ,
http://dimmetop.arfara.blogspot.com ,
Arfara-Messinias ,
Arfara-Messinias 1 - FOTOS ,
http://dimmetop.arfara.blogspot.com ,
Arfara-Messinias 2 ,
http://arfara-messinias-stamos-2010
***
~Προγράμματα κληρώσεων αγώνων ποδοσφαίρου περιόδου 2015-2-16 στην Ελλάδα , Κυριακή 16 Αυγούστου 2015 : http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/2015/08/2015-2-16.html .-
~ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ 22 , 23 και 24 Αυγούστου 2015 : http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/2015/08/22-23-24-2015.html .-
~ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ 5 και 6 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2015 : http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/2015/09/5-6-2015.html .- ~* Αθλητικό Σαββατοκύριακο 10 και 11 Οκτωβρίου 2015: http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/2015/10/10-11-2015.html .-
~ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ 22 , 23 και 24 Αυγούστου 2015 : http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/2015/08/22-23-24-2015.html .-
~ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ 5 και 6 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2015 : http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/2015/09/5-6-2015.html .- ~* Αθλητικό Σαββατοκύριακο 10 και 11 Οκτωβρίου 2015: http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/2015/10/10-11-2015.html .-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου