Επιλέγουμε διαλέγοντας και Γράφουμε ! Ενδιαφέροντα Θέματα για όλους μας !
+%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD+%CE%91%CE%B3.+%CE%9A%CF%89%CE%BD-%CE%BD%CE%BF+%CE%91%CF%81%CF%86%CE%B1%CF%81%CF%8E%CE%BD++2014.jpg)
*** Λιαντίνης - Αδικία και Τίση :
Είκοσι τρεις λέξεις απόμειναν από τα γραπτά του Αναξίμανδρου. Λιγότερες από τις ώρες της μέρας. Δεν ξέρουμε αν ο χρόνος στάθηκε με δικαιοσύνη πάνω από το έργο αυτού του εξαιρετικού ανθρώπου. Εάν θά ‘πρεπε ή όχι περισσότερα λόγια του να περάσουν τον ποταμό της λήθης και να σωθούν.
Εκείνο που ξέρουμε είναι πως ο Αναξίμανδρος μίλησε για τη δικαιοσύνη του χρόνου μ’ ένα τρόπο που κανείς πριν απ’ αυτόν δεν υποψιάστηκε, και κανείς ύστερα από κείνον δεν μπόρεσε να ξεπεράσει. Είναι κατά τούτο ο πρώτος νομοθέτης όχι μόνο σε πανανθρώπινη, αλλά και σε παγκόσμια βάση.
Η ιδέα του για τη δικαιοσύνη και την αδικία, πέρα από τα στενά όρια του ανθρώπου, περιχωρεί και τα απεριόριστα πεδία των πραγμάτων και των δράσεων. Και το εύρος της δικής μας ερμηνείας δεν πρόκειται να συμπέσει με το εύρος της δικής του σύλληψης, εάν, υπερβαίνοντας την κοσμική, δεν καλύψει και την οντική περιοχή. Ο Αναξίμανδρος ατένισε την ιδέα της δικαιοσύνης του σύμπαντος.
Μέσα από τις ελάχιστες λέξεις των πέντε αποσπασμάτων του μπορούμε να αναστυλώσουμε την εικόνα μιας αποίητης και απαραποίητης Θέμιδας, που πληρώνει το χώρο και αποληθαργεί το χρόνο.
Για να κατανοήσουμε σωστά τη διδασκαλία του για την αδικία και την πληρωμή, και να μπορέσουμε ακολούθως να εκτιμήσουμε από την άποψη της αγωγής την απόσταση ανάμεσα στον ανθρωπολογικό τύπο που υποδεικνύει η θεωρία αυτή και στον τύπο που απεργάζεται η σύγχρονη αγωγή, πρέπει να εντάξουμε το όλο σύστημα της στοχαστικής του διόδευσης μέσα στο γενικό πλαίσιο του πνεύματος των Προσωκρατικών.
Το κοίτασμα δηλαδή της αφορμητικής στιγμής του εντοπίζεται στην ιδέα του μηδενός και του είναι, όπως την συνέλαβε ο Παρμενίδης.
Είδαμε πώς ο Ηράκλειτος, κάνοντας το πρώτο άλμα, προώθησε τη σύλληψη αυτή στην ιδέα της σταθερότητας και της μεταβολής, και πώς ο Εμπεδοκλής, κάνοντας το δεύτερο άλμα, έφτασε στην ιδέα της φιλίας και της στάσης.
Ο Αναξίμανδρος μ’ ένα τρίτο άλμα ολοκληρώνει τον κύκλο δένοντας τον κρίκο του τέλους με τον κρίκο της αρχής. Η τροχιά της κίνησης που άρχισε από το ακρότατο σημείο του όντος και, διατρέχοντας την κοσμολογική και τη φυσική περιοχή, κατάληξε στην πρόδηλη μερικότητα του ανθρώπου, με το γιγάντιο τάνυσμα του Αναξίμανδρου υψώθηκε πάλι στο ον.
Το καινούργιο στοιχείο που αφήνει ο Αναξίμανδρος να ανιχνευθεί στο ρεύμα του παγκόσμιου κύκλου είναι η έννοια της δικαιοσύνης μ’ έναν τρόπο ανθρώπινα κατανοήσιμο.
Το κοσμικό γεγονός και το κοσμικό δράμα, μας λέει, είναι το πλουμιστό υφάδι του σύμπαντος που υφαίνεται στον αργαλειό της αδικίας και ξυφαίνεται αδιάκοπα από τον αργαλειό της ανταπόδοσης.
Οι νόμοι της φύσης και η λειτουργική των φαινομένων είναι τα ακατασκεύαστα ρείθρα που συγκρατούν και προπέμπουν το αφρισμένο αλαλητό των όντων, καθώς ο λόγος του σφρίγους και της ευδοκίας τους τα προάγει σ’ ένα τέλος αυθαιρεσίας και μέθης.
Η ποικιλία των πραγμάτων με όλο το κατάπληκτο πλέγμα της ζωντανής αλληλουχίας τους είναι οι ορδές των κληρωτών και των επιταγμένων που στρατολογήθηκαν για μια παγκόσμια εκστρατεία θριάμβου προορισμένη, μετά την τροπαιοφόρα καμπή της, να υποτάσσεται στη δικαιοσύνη της ήττας της.
Για να προσεγγίσουμε την έννοια αυτής της ευνομίας πρέπει να θεωρήσουμε τα πράγματα με αναστραμμένη την προοπτική της ηθικής μας συνήθειας.
Τη δικαιοσύνη δηλαδή, πρέπει να την αντικρίσουμε σαν εγκόσμια τάξη, και να την αναζητήσουμε στα μέρη που ξεσυνηθίσαμε να φανταζόμαστε πως υπάρχει.
Θα δεχτούμε τότε ότι αδικεί ο χειμώνας όταν μαργώνει τα δέντρα, ξεκάνει τα ζωύφια, απωθεί τα αγρίμια στις κώχες και ετοιμάζει στους σπόρους τον ενταφιασμό και τη σήψη.
Ότι από την άλλη μεριά, αδικεί το θέρος όταν παραδίνει τις πέτρες στον πυρετό, σωρεύει πατωσιές τον κουρνιαχτό, στερεύει τα ρέματα, μάχεται τα σύννεφα, σπέρνει στον αέρα το πνίγος, και αναγκάζει το μεστωμένο σώμα της νύχτας να αποσαρκώνεται και να λιγνεύει.
Με παρόμοιο τρόπο ότι η στιγμή της ακμής του λουλουδιού συνιστά μια πράξη ύβρης, ότι το μήλο που κοκκινίζει στην άκρη του κλώνου έχει εισέλθει στο στάδιο μιας κολάσιμης υπερβολής, ότι το περιβόλι που πρασινίζει αδικεί την ξερολιθιά. Και ακόμη ότι η στέγνια και η γύμνια της Σαχάρας είναι έγκριτη, μόνο επειδή υπάρχουν οι απέραντες πεδιάδες της Κρακοβίας.
Συνοψίζοντας σε μια τέτοια γραμμή το νόημα των παρατηρήσεων που μπορεί να γίνουν με βάση το σχέδιο της φύσης και την οικονομία της ζωής, καταλήγουμε στο πνεύμα ενός αξιώματος, σύμφωνα με το οποίο τα πράγματα συμμορφώνουν το δραστικό τους λόγο στην πειθώ μιας ενιαίας πορείας με αντίδρομη φορά.
Ο ένας δρόμος συμπροπέμπει τα όντα στην ορμή της πλήρωσης και της ανόδου. Πλειοδοτεί την κατάφαση, ενθαρρύνει τον πλούτο, ευνοεί τη γονιμάδα, κατανεύει σταθερά το ναι και το αμήν.
Είναι ο δρόμος της γέννησης, της ακμής, του θάλους, του πόρου, της κυριαρχίας, της χαράς, της διάχυτης υπεροχής.
Στην πορεία αυτή υπάρχει ένα ακρότατο σημείο, που η ορμή των όντων θα το υπερβεί φυσιολογικά και αβίαστα. Χωρίς δηλαδή υστεροβουλία και πρόθεση, χωρίς κακότητα, περιφρονημό και θράσος. Επειδή η στιγμή αυτή της έξαρσης, της αναπότρεπτης υπερβολής και της φυσικής τελείωσης είναι νόμιμη και κοσμικά διατεταγμένη.
Αλλά τη στιγμή αυτή – κι εδώ βρίσκεται το παράξενο του κόσμου – που η φορά του ρυθμού τους, ανεβάζει τα όντα στην ακμή, τη στιγμή της άκρας επίτασης που τα ίδια τα όντα θα θέλανε να της φωνάξουν εκείνο το
Σταμάτα λοιπόν! είσαι τόσο ωραία
του ανικητονικημένου Φάουστ, έχει κιόλας σημάνει η επίσημη είσοδος στη γη της αδικίας. Η ζαριά της ανταπόδοσης έχει ριχτεί, η απόφαση της τιμωρίας είναι πια υπογραμμένη.
Δεν είναι ανεξήγητο, νομίζω, γιατί αυτή τη στιγμή του ανθρώπου οι έλληνες πίστευαν ότι υπάρχει κίνδυνος να την φθονήσουν οι θεοί:
Εμοί δε αι σαι μεγάλαι ευτυχίαι ουκ αρέσκουσι,
επισταμένω το θείον ως έστι φθονερόν.
Έτσι τα όντα εισέρχονται στον άλλο δρόμο του Αναξίμανδρου, όπου το γενικό πρόσταγμα ανατίθεται στις δυνάμεις της άρνησης.
Η φθορά και η πτώση, ο μαρασμός και η συρρίκνωση, η καταφορά, η ατονία, η φυγή και η κατάλυση, η ελάττωση και ο σωριασμός, η παρέλευση, η εγκατάλειψη και η τύψη, ο αφανισμός και η μεγάλη Λήθη ανεβαίνουν σταθερά στο φως, αναλαβαίνουν εορταστικά την αρχή, και υπηρετούν με πίστη τη θητεία τους.
Τότε σβήνεται η πυρκαγιά της ύβρης, πληρώνεται το χρέος στο μηδέν, κορέννυται το μένος της ανταπόδοσης, και ισοζυγιασμένοι οι βραχίονες της ισορροπίας δείχνουν πάλι τις ανεκτές τιμές της κοσμικής αποκατάστασης.Οπότε αρχίζει εκ νέου η δρομολόγηση των όντων, του καθενός ξεχωριστά, των ζευγών, των ομάδων και των συστημάτων ευρύτερα, και όλων μαζί, στον πρώτο δρόμο της ανόδου.
Ολόκληρη αυτή η διαλεκτική της αδικίας και της τίσης σημαίνει απλά:Θα φυλλομαδήσουν τα μπουμπούκια που άνοιξαν, θα σαπίσει ο καρπός που ευώδιασε, θα βουλιάξει στις ροές της νύχτας ο ήλιος του μεσημεριού, ο ωραίος Αγχίσης που άναψε τον πόθο στη θεά, θα γεράσει και θα ρημαχτεί, θα μαχαιρωθεί στο Καπιτώλιο ο Καίσαρ, οι βοριάδες θα πληρώσουν στη νηνεμία, το Αούστερλιτς θα γεννήσει την Αγία Ελένη του Ατλαντικού, οι πόλεμοι του Οκταβιανού θα κλείσουν την πύλη του ναού του πολέμου, ο μουζίκος θα κοιμηθεί στον κοιτώνα του τσάρου, εκείνος που τον τραγούδησαν δεν αμφιβάλλει πως θα τον κλάψουν. Και δεν θα πεθάνει, μόνον όποιος δεν εγεννήθηκε. Βέβαια δεν πρέπει να παραβλέψει κανείς ότι η σύλληψη του Αναξίμανδρου για την αδικία και την πληρωμή, με τον τρόπο που εκτίθεται από τον ίδιο, έχει κοσμικό κυρίως και λιγότερο ηθικό νόημα.Κατά τούτο μοιάζει περισσότερο με τις ανάλογες οράσεις των άλλων Προσωκρατικών, όπως είναι η άνω και κάτω οδός του Ηράκλειτου, η φιλία και το νείκος του Εμπεδοκλή ή, εάν αποβλέψουμε στο ευρύτατο πλάτος της έννοιας, το μηδέν και το είναι του Παρμενίδη.
Και μοιάζει ακόμη περισσότερο, όταν αναλογιστούμε ότι ο δικαστής που προεδρεύει σε μια τέτοια Δίκη – σ’ ένα τέτοιο Prozess θα λέγαμε στη γλώσσα του Κάφκα – είναι ο χρόνος.Ένα στοιχείο δηλαδή, που στέκεται πολύ πιο μακρυά από την ανθρώπινη συλλογιστική και την ανθρώπινη κρίση, όπως αυτή παρουσιάζεται στο δικαστήριο της Ιστορίας, είτε σαν η σοφία του Σολομώντα, είτε σαν η Ηλιαία του 399 π.Χ., είτε σαν το Συνέδριο του Καϊάφα, είτε σαν ο Magnus Inquisitor της μαύρης Ισπανίας.Και η νομοθεσία σύμφωνα με την οποία δικάζει ο χρόνος είναι η τάξη των πραγμάτων. Ένα βιβλίο δηλαδή, που στέκεται επίσης πολύ πιο μακρυά από τις πλάκες του Μωυσή, τίς κύρβεις του Σόλωνα, ή τη ρωμαϊκή Δωδεκάδελτο.
Ο χώρος του δικαστηρίου είναι το άπειρο. Μια έννοια με την οποία ο Αναξίμανδρος απασχολεί τη σύγχρονη μακροφυσική όχι λιγότερο απ’ όσο απασχολεί τη σύγχρονη μικροφυσική ο Δημόκριτος με την έννοια του ατόμου. Ολόκληρο το απόσπασμα είναι το ακόλουθο:
Α... αρχήν... είρηκε των όντων το άπειρον... εξ ων δε η
γένεσις εστι τοις ούσι, και την φθοράν εις ταύτα γίγνεσθαι
κατά το χρεών, διδόναι γαρ αυτά δίκην και τίσιν αλλήλοις
της αδικίας κατά την του χρόνου τάξιν.
Είναι φανερό ότι η παράσταση της δικαιοσύνης του Αναξίμανδρου μπορεί να εφαρμοστεί στην περιοχή της ανθρώπινης πράξης, όταν ο άνθρωπος κατανοήσει ότι αποτελεί μικρογραφία του σύμπαντος.
Όσο περισσότερο μπορούμε να υπερβαίνουμε το περίγραμμα της ατομικής μας κατασκευής και να απλώνουμε την προσωπική μας ύπαρξη στην έκταση του κόσμου, τόσο περισσότερο πλησιάζουμε το λόγο της αναξιμάνδρειας δικαιοσύνης.
Τόσο, που στο τέρμα αυτής της ροπής θα βρίσκαμε την ταύτιση τού ενός υποκείμενου με τα πολλά αντικείμενα. Αδειάζοντας η ατομική μας λήθη, θα μας γέμιζε η φυσική αλήθεια. Ο άνθρωπος θα γινόταν ένα με τα δέντρα, με τα φύκια και με τα χρώματα. Στο στίχο
Λέω: να γίνει αληθινή σα δέντρο η ωραία Μυρτώ,
η λέξη ‘αληθινή’ είναι ό,τι για τα ζωντανά το μυστικό σημείο που τα κάνει ζωντανά.
Το δεύτερο στοιχείο που οικοδομεί τη δυσκολία, προκειμένου να εφαρμοστεί στα ανθρώπινα η δικαιοσύνη του Αναξίμανδρου, είναι η σφοδρή αντιδικία ανάμεσα στους δύο αυτουργούς του ανθρώπινου και του φυσικού δράματος. Ο ύπατος στην ανθρώπινη πράξη είναι η ελευθερία, ο ύπατος στη φυσική τάξη είναι η ανάγκη.
_____ Δημήτρης Λιαντίνης "Homo Educandus (Φιλοσοφία της Αγωγής)"
Επιλεγμένα αποσπάσματα από το βιβλίο. Πηγή: liantinis.org
*** Σενέκας - Για μια ευτυχισμένη ζωή
«Αδελφέ μου Γαλλίωνα, όλοι επιθυμούν να ζήσουν μια ευτυχισμένη ζωή, όταν όμως πρόκειται να διαγνώσουν τι είναι εκείνο που κάνει τη ζωή ευτυχισμένη, εκεί τυφλώνονται· και, χωρίς να είναι βέβαια εύκολο να επιτύχει κανείς ευτυχισμένη ζωή, είναι πάντως γεγονός ότι, όσο πιο πολύ αγωνίζεται να την πλησιάσει, τόσο περισσότερο απομακρύνεται από αυτή, αν κάπου έχει κάνει λάθος στο δρόμο του. Και, ακριβώς επειδή οδηγείται στην αντίθετη κατεύθυνση, η ίδια η ταχύτητα του πολλαπλασιάζει και την απόσταση που τον χωρίζει από τον στόχο του.
Πριν από οτιδήποτε άλλο, λοιπόν, θα πρέπει να δούμε τι είναι αυτό προς το οποίο στοχεύουμε· ύστερα, θα πρέπει να εξετάσουμε από ποιο δρόμο θα μπορούσαμε να το πλησιάσουμε γρηγορότερα, ενώ στο ίδιο το ταξίδι-υπό την πρϋπόθεση πάντοτε ότι έχουμε πάρει το σωστό δρόμο-θα ανακαλύψουμε πόση απόσταση διανύουμε καθημερινά και πόσο πλησιάζουμε το στόχο μας, προς τον οποίο μας έλκει φυσική ανάγκη. Όσο όμως πλανιόμαστε άσκοπα, χωρίς οδηγό, και υπακούουμε μόνο στο θόρυβο και στις διιστάμενες κραυγές εκείνων που μας καλούν να προχωρήσουμε προς διάφορες κατευθύνσεις, τόσο η ζωή μας θα χαραμίζεται σε λάθη, αυτή η ζωή που είναι σύντομη, ακόμα κι αν μέρα και νύχτα παλεύουμε για τη πραγματική σοφία.
Ας εξετάσουμε λοιπόν τόσο το στόχο όσο και το δρόμο που θα ακολουθήσουμε, και ας πάρουμε μαζί μας κάποιον έμπειρο οδηγό,που έχει ήδη εξερευνήσει την περιοχή στην οποία βαδίζουμε, γιατί οι συνθήκες που επικρατούν σ'ένα τέτοιο ταξίδι είναι διαφορετικές από εκείνες που χαρακτηρίζουν τα άλλα ταξίδια. Σ'αυτά, ένας ευδιάκριτος δρόμος και οι πληροφορίες από τους κατοίκους της περιοχής σε προφυλάσσουν από το λάθος, σ'εκείνο όμως τα πολύχρηστα και πολυσύχναστα μονοπάτια είναι και τα πιο απατηλά.
Τίποτε επομένως δεν είναι ανάγκη να τονιστεί περισσότερο από την προειδοποίηση ότι δεν θα πρέπει να πάρουμε, σαν τα πρόβατα, τη γραμμή του κοπαδιού που προηγείται, ταξιδεύοντας έτσι πάνω στο δρόμο που βαδίζουν όλοι, αλλά πάνω στο δρόμο που οφείλουμε να βαδίσουμε. Τίποτε, πράγματι, δε μας δημιουργεί μεγαλύτερα προβλήματα από το γεγονός ότι προσαρμόζουμε τον εαυτό μας στις κοινές διαδόσεις, πιστεύοντας ότι όσα γίνονται αποδεκτά με την ευρύτερη δυνατή συναίνεση, αυτά είναι και τα άριστα-το γεγονός δηλαδή ότι, με το να ακολουθούμε τόσους πολλούς, ζούμε στην ουσία σύμφωνα με τους κανόνες όχι τόσο της λογικής αλλά της μίμησης.
Το αποτέλεσμα είναι πως, ο ένας μετά τον άλλο, συσσωρεύονται οι άνθρωποι που οδεύουν ολοταχώς προς την καταστροφή. Και, όπως ακριβώς συμβαίνει όταν, σε μια μεγάλη ανθρώπινη συμφορά, οι άνθρωποι συμπιέζουν ο ένας τον άλλο και κανείς δεν μπορεί να καταρρεύσει χωρίς να συμπαρασύρει και τους άλλους στην πτώση του, καθώς η κατάρρευση των πρώτων επιφέρει τον όλεθρο και των τελευταίων, το ίδιο πράγμα θα μπορούσες να δεις σε κάθε περίπτωση και στη ζωή. Τα σφάλματα κάθε ανθρώπου δεν προκαλούν σ'εκείνον μόνο ζημιά, αλλά καθένας απο μας είναι ο ίδιος αιτία και υπεύθυνος του λάθους που θα κάνει και κάποιος άλλος. Γιατί είναι επικίνδυνο να αναθέτουμε την ασφάλεια του εαυτού μας στο πλήθος που προπορεύεται και-ακριβώς επειδή καθένας μας είναι προθυμότερος να εμπιστευτεί κάποιον άλλο παρά να αποφασίσει ανεξάρτητα για τον εαυτό του-ουδέποτε να θέτουμε υπό έλεγχο τη ζωή μας, αλλά να δείχνουμε απεναντίας τυφλή εμπιστοσύνη στους άλλους, έτσι ώστε κάποιο λάθος που έχει περάσει από τον ένα στον άλλο να εμπλέκει τελικά και μας τους ίδιους και να απεργάζεται την καταστροφή μας.
Το παράδειγμα των άλλων μας καταστρέφει· η αποδέσμευση από το πλήθος είναι σωτήρια. Γιατί αυτό, υπερασπίζοντας το λάθος του, έρχεται σε αντίθεση με τη λογική. Συμβαίνει έτσι το ίδιο ακριβώς πράγμα που γίνεται και στις εκλογές, όπου τα ίδια εκείνα άτομα που εξέλεξαν τοους πραίτορες απορούν όταν η ευμετάβλητη λαϊκή εύνοια μετατοπιστεί στο θέμα της εκλογής των πραιτόρων. Το ίδιο πράγμα έχει τη μία στιγμή την εύνοια μας, την άλλη την αποδοκιμασία μας· αυτή είναι η έκβαση κάθε απόφασης που ακολουθεί τις επιλογές του πλήθους».
«Για μια ευτυχισμένη ζωή» - Σενέκας monopatia-pou-diastavronontai.blogspot.gr
*** 7 σημαντικά πράγματα για τον χρόνο :
Ο 'χρόνος' είναι ένα ουσιαστικό που χρησιμοποιούμε πολύ συχνά όταν μιλάμε ή γράφουμε, όμως παραμένει ακόμα μυστήριο. Παρακάτω παραθέτουμε τα κυριότερα συμπεράσματα από το συνέδριο "Setting Time Aright" που έγινε στην Δανία, και είχε ως θέμα συζήτησης τον 'χρόνο'.
1. Ο χρόνος υπάρχει. Θα μπορούσαμε να το παραλείψουμε αυτό. Φυσικά υπάρχει ο χρόνος, αλλιώς πώς θα ρυθμίζαμε ξυπνητήρια μας; Ο χρόνος οργανώνει το σύμπαν σε μια διατεταγμένη σειρά από στιγμές, και ευτυχώς συμβαίνει αυτό γιατί αλλιώς φανταστείτε τι χάος θα προέκυπτε αν η πραγματικότητα ήταν εντελώς διαφορετική κάθε στιγμή που περνούσε. Το πραγματικό ερώτημα είναι εάν ή όχι ο χρόνος είναι θεμελιώδης χαρακτηριστικό του σύμπαντος, ή προκύπτει από κάτι άλλο. Παλιότερα πιστεύαμε ότι η "θερμοκρασία" ήταν ένα θεμελιώδες χαρακτηριστικό της φύσης, αλλά τώρα γνωρίζουμε ότι προκύπτει από την κίνηση των ατόμων. Όσο αφορά τον χρόνο, η απάντηση είναι ότι κανείς δεν ξέρει.
2. Το παρελθόν και το μέλλον είναι εξίσου πραγματικά. Αυτό δεν είναι ευρέως αποδεκτό, όμως θα έπρεπε να είναι. Διαισθητικά θεωρούμε ότι το «τώρα» είναι πραγματικό, ενώ το παρελθόν είναι κάτι σταθερό που αφορά μόνο τα βιβλία, και το μέλλον δεν έχει ακόμη συμβεί. Αλλά η φυσική μας διδάσκει κάτι αξιοσημείωτο: κάθε στιγμή του παρελθόντος και του μέλλοντος εμμέσως προκύπτει από την τρέχουσα στιγμή. Αυτό είναι δύσκολο να το κατανοήσει κάποιος στην καθημερινή ζωή του. Άλλωστε δεν έχουμε πλησιάσει καθόλου στο να γνωρίζουμε τα πάντα για το σύμπαν, και ούτε θα φτάσουμε. Αλλά οι εξισώσεις δεν ψεύδονται. Όπως το έθεσε και ο Αϊνστάιν, «Φαίνεται πιο λογικό να φανταστούμε τη φυσική πραγματικότητα ως τεσσάρων διαστάσεων, και όχι ως τρισδιάστατη όπως πιστεύαμε μέχρι τώρα"
3. Ο καθένας βιώνει με διαφορετικό τρόπο τον χρόνο. Αυτό ισχύει σε όρους τόσο φυσικής όσο και βιολογίας. Στη φυσική χρησιμοποιούσαμε την άποψη Ισαάκ Νεύτωνα για τον χρόνο. Όμως στη συνέχεια, ο Αϊνστάιν εξήγησε ότι πως το κάθε άτομο αντιλαμβάνεται τον χρόνο, εξαρτάται από το πώς ταξιδεύει μέσα στο χώρο (ειδικά όταν βρίσκεται κοντά στην ταχύτητα του φωτός), καθώς επίσης και από το βαρυτικό πεδίο (ειδικά όταν είναι κοντά σε μια μαύρη τρύπα). Από βιολογική ή ψυχολογική σκοπιά, ο χρόνος που μετριέται με τα ατομικά ρολόγια δεν είναι τόσο σημαντικός όσο ο χρόνος που μετριέται με το εσωτερικό ρολόι μας και τη συσσώρευση των αναμνήσεων. Αυτά συμβαίνουν με διαφορετικό τρόπο ανάλογα με το ποιοι είμαστε και του τι βιώνουμε. Άλλωστε υπάρχει μια πραγματική αίσθηση κατά την οποία ο χρόνος κινείται πιο γρήγορα όταν μεγαλώνουμε.
4. Ζούμε στο παρελθόν. Περίπου 80 χιλιοστά του δευτερολέπτου στο παρελθόν, για να είμαστε ακριβείς. Χρησιμοποιήστε το ένα χέρι για να αγγίξτε τη μύτη σας, και το άλλο για να αγγίξτε ένα από τα πόδια σας, την ίδια ακριβώς στιγμή. Θα το αντιληφθείτε ως δύο ταυτόχρονες πράξεις. Όμως αυτό δεν είναι πραγματικό ! Προφανώς χρειάζεται περισσότερος χρόνο ώστε το σήμα να ταξιδέψει μέσω των νεύρων σας από τα πόδια σας στον εγκέφαλό σας (παρά από τη μύτη σας στον εγκέφαλο σας). Η εξήγηση είναι απλή: Η συνειδητοποίηση μιας αίσθησης χρειάζεται χρόνο για να πραγματοποιηθεί, και το μυαλό περιμένει για όλες τις σημαντικές πληροφορίες πριν βιώσει την αίσθηση. Πειράματα έχουν δείξει ότι η υστέρηση μεταξύ των πράγματα που συμβαίνουν και αυτών που αντιλαμβανόμαστε είναι περίπου 80 χιλιοστά του δευτερολέπτου.
5. Η μνήμη μας δεν είναι τόσο καλή όσο νομίζουμε. Όταν θυμόμαστε ένα γεγονός που συνέβη στο παρελθόν, ο εγκέφαλός μας χρησιμοποιεί μια πολύ παρόμοια τεχνική με αυτή που χρησιμοποιεί για να φανταστεί το μέλλον. Η διαδικασία μοιάζει λιγότερο με το «ξαναπαίζουμε ένα βίντεο" από την διαδικασία του "αναπαράγουμε κάτι από ένα χειρόγραφο." Αν το χειρόγραφο είναι λάθος, για οποιονδήποτε λόγο, μπορεί να έχουμε ψευδή μνήμη που να είναι εξίσου ζωντανή ως αληθινή. Οι μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων, αποτελούν ένα από τα λιγότερο αξιόπιστα αποδεικτικά μέσα που γίνονται αποδεκτά σε δικαστικές αίθουσες.
6. Η γήρανση μπορεί να αναστραφεί. Όλοι μας γερνάμε, είναι μέρος της γενικότερης τάσης του σύμπαντος για αταξία. Αλλά το ότι πρέπει να αυξηθεί η εντροπία του σύμπαντος, αφορά το σύνολό του, όχι κάθε ξεχωριστά κομμάτια του. (Διαφορετικά θα ήταν αδύνατον να φτιάξουμε ένα ψυγείο.) Η αντιστροφή του χρόνου για τους ζωντανούς οργανισμούς είναι μια τεχνολογική πρόκληση, και όχι μια φυσική αδυναμία. Και πράγματι σημειώνουμε πρόοδο σε αρκετά μέτωπα: βλαστικά κύτταρα, και μάλιστα ανθρώπινους ιστούς μυών. Πολλοί βιολόγοι ισχυρίζονται ότι κανείς δεν θα έπρεπε να βάλει στοίχημα ότι τα εγγόνια του δεν θα ζήσουν παντοτινά.
7. Η διάρκεια ζωής είναι ένα δισεκατομμύριο καρδιακοί παλμοί. Υπάρχουν απλοί νόμοι που συνδέουν τον μεταβολισμό με τη μάζα του σώματος. Τα μεγαλύτερα ζώα, ζουν περισσότερο αλλά ο μεταβολισμός τους είναι πιο αργός, και κατά συνέπεια έχει βραδύτερο ρυθμό η καρδιά τους. Αυτά τα δύο (μεταβολισμός-καρδιακοί παλμοί) αλληλοεξουδετερώνονται, έτσι ώστε τα ζώα από τα μικρότερα μέχρι τα μεγαλύτερα έχουν διάρκεια ζωής περίπου ίση με ένα δισεκατομμύριο καρδιακών παλμών. Υπό αυτή την πραγματική έννοια, όλα τα ζώα ζουν το ίδιο χρονικό διάστημα.
by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com
*** Τα 10 πιο παράξενα πράγματα που γνωρίζουν οι φυσικοί :
Η φυσική είναι αναμφισβήτητα δυσνόητη και κατά συνέπεια παράξενη. Σίγουρα πάντως δεν είναι βαρετή. Για να υποστηρίξει αυτήν την άποψη, το βρετανικό πρακτορείο Telegraph, παρουσιάζει τα δέκα πιο παράξενα πράγματα που η Φυσική γνωρίζει αλλά οι περισσότεροι αγνοούν.Τη σχετική ανάλυση έκανε ο φυσικός - κοσμολόγος και συγγραφέας εκπαιδευτικών επιστημονικών βιβλίων, Μάρκους Τσόουν.
Τα δέκα πιο παράξενα πράγματα στη Φυσική:
1. Αν ο ήλιος αποτελείτο από μπανάνες θα ήταν εξίσου καυτός.
Ο ήλιος μας είναι καυτός, επειδή το τεράστιο βάρος του δημιουργεί μια πανίσχυρη βαρύτητα που ασκεί τεράστια πίεση στον πυρήνα του, που με τη σειρά της αυξάνει τη θερμοκρασία του. Αν αντί για υδρογόνο ο ήλιος αποτελείτο ακόμα και από… μπανάνες ίδιου βάρους, πάλι θα υπήρχε η ίδια πίεση, άρα η ίδια τεράστια θερμοκρασία.
2. Όλη η ύλη από την οποία αποτελείται η ανθρώπινη φυλή, δεν είναι μεγαλύτερη από ένα κύβο ζάχαρης.
Τα άτομα της ύλης είναι κατά 99,999999999% κενός χώρος. Αν κανείς μπορούσε να συμπιέσει όλα τα άτομα, αφαιρώντας τον κενό χώρο στο εσωτερικό τους, θα προέκυπτε ένας κύβος ύλης (με μέγεθος όσο ένας κύβος ζάχαρης), που θα ζύγιζε πέντε δισεκατομμύρια τόνους και θα ήταν δέκα φορές βαρύτερος από όλους μαζί τους ανθρώπους που σήμερα ζουν στη Γη. Η εν λόγω συμπίεση της ύλης συμβαίνει σε ένα υπέρ-πυκνό άστρο νετρονίων, που έχει απομείνει μετά από μια έκρηξη σουπερ-νόβα.
3. Τα γεγονότα στο μέλλον μπορούν να επηρεάσουν αυτό που συνέβη στο παρελθόν.
Καλωσορίσατε στον κόσμο της "Αλίκης στην χώρα των θαυμάτων", δηλαδή στην κβαντομηχανική. Πειράματα (που προτάθηκαν από τον διάσημο φυσικό Τζον Γουίλερ το 1978 και τελικά πραγματοποιήθηκαν το 2007) έδειξαν ότι η παρατήρηση ενός σωματιδίου τώρα μπορεί να αλλάξει τι συνέβη σε ένα άλλο σωματίδιο στο παρελθόν. Με άλλα λόγια, η αιτιότητα μπορεί να "δουλέψει" και ανάστροφα και άρα το παρόν να επηρεάσει το παρελθόν. Προς το παρόν αυτό έχει καταστεί εφικτό να παρατηρηθεί μόνο στο εργαστήριο και η επίδραση προς τα πίσω στον χρόνο δεν έχει ξεπεράσει κάποιο ασύλληπτα μικρό κλάσμα του δευτερολέπτου.
4. Σχεδόν ολόκληρο το σύμπαν λείπει.
Υπάρχουν πιθανότατα πάνω από 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες στο σύμπαν. Κάθε ένας από αυτούς έχει από δέκα εκατομμύρια έως ένα τρισεκατομμύριο άστρα (χώρια τους πλανήτες). Αν και υπάρχουν τόσα πράγματα να δούμε "εκεί έξω", υπάρχουν πολύ περισσότερα, αλλά δεν μπορούμε να τα δούμε. Ξέρουμε όμως ότι υπάρχουν, επειδή έχουν βαρύτητα και επιδρούν στην ορατή ύλη γύρω τους. Αυτά τα "άλλα" μυστηριώδη αόρατα πράγματα έχουν ονομαστεί "σκοτεινή ύλη" και "σκοτεινή ενέργεια" (μέχρι να ρίξουμε φως στο τι ακριβώς είναι) αποτελώντας το 98% του σύμπαντος. Η ορατή ύλη δεν είναι παρά το 2% περίπου (άντε 4%).
5. Κάποια πράγματα μπορούν να ταξιδέψουν πιο γρήγορα απ' το φως. Το φως δεν ταξιδεύει πάντα πολύ γρήγορα.
Η ταχύτητα του φωτός στο κενό είναι σταθερή στα 300.000 χλμ το δευτερόλεπτο. Όμως το φως δεν ταξιδεύει πάντα στο κενό. Έτσι, στο νερό, για παράδειγμα, τα φωτόνια ταξιδεύουν με περίπου τα τρία τέταρτα της παραπάνω ταχύτητας, ενώ στους πυρηνικούς αντιδραστήρες μερικά σωματίδια (όταν διέρχονται μέσα από κάποιο μονωτικό υλικό που επιβραδύνει το φως) μπορεί να εξαναγκαστούν να κινηθούν σε ταχύτητες υψηλότερες και από αυτή του φωτός γύρω τους. Όταν αυτό συμβαίνει, τότε δημιουργείται η γαλάζια "ακτινοβολία Τσερένκοφ", κάτι αντίστοιχο με την υπερηχητική έκρηξη, αλλά στο πεδίο του φωτός, και γι' αυτό, άλλωστε, οι πυρηνικοί αντιδραστήρες λάμπουν μέσα στο σκοτάδι. Παρεμπιπτόντως, η πιο αργή ταχύτητα φωτός που έχει ποτέ μετρηθεί, είναι μόλις 17 μέτρα το δευτερόλεπτο ή περίπου 61 χλμ. την ώρα (σαν… σακαράκα στη λεωφόρο!), κάτι που συμβαίνει όταν το φως διέρχεται μέσα από ρουβίδιο που έχει θερμοκρασία κοντά στο απόλυτο μηδέν.
6. Υπάρχουν άπειρα "εγώ" και "εσύ" που διαβάζουν τώρα αυτό το άρθρο.
Σύμφωνα με το καθιερωμένο μοντέλο της κοσμολογίας, το σύμπαν που μπορούμε να παρατηρήσουμε (με όλα τα άστρα και τους γαλαξίες του) δεν είναι παρά ένα ανάμεσα σε άπειρα άλλα σύμπαντα που συνυπάρχουν δίπλα-δίπλα, όπως οι φυσαλίδες σε ένα αφρό. Επειδή είναι άπειρα, οτιδήποτε δεν είστε σε αυτό το σύμπαν, μπορεί να είστε σε ένα άλλο (αφήστε ελεύθερη τη φαντασία σας…). Αν και τα πιθανά "σενάρια" που εκτυλίσσονται στα διάφορα σύμπαντα είναι πάρα πολλά, ο αριθμός τους τελικά είναι πεπερασμένος και όχι άπειρος. Συνεπώς, ένα γεγονός (π.χ. το γράψιμο ή η ανάγνωση αυτού του άρθρου) πρέπει να έχει συμβεί άπειρες φορές στο παρελθόν (κάτι παρόμοιο είχε πει και ο Νίτσε, αλλά κατέληξε στο ψυχιατρείο).
7. Οι μαύρες τρύπες δεν είναι μαύρες.
Πολύ σκούρες μπορεί να είναι, αλλά όχι μαύρες. Στην πραγματικότητα, λάμπουν ελαφρά εκπέμποντας σε όλο το φάσμα της ακτινοβολίας -και στο μήκος κύματος του ορατού φωτός. Η εκπεμπόμενη ακτινοβολία αποκαλείται "ακτινοβολία Χόκινγκ", προς τιμήν του διάσημου φυσικού Στέφεν Χόκινγκ που πρώτος πρότεινε την ύπαρξή της. Επειδή συνεχώς εκπέμπουν ακτινοβολία, οι μαύρες τρύπες σταδιακά χάνουν μάζα και τελικά θα εξαφανιστούν, αν δεν αναπληρώνουν με κάποιο τρόπο (π.χ. από διαστρικά αέρια) την μάζα που συνεχώς χάνουν.
8. Δεν έχει νόημα η αναφορά σε παρελθόν, παρόν και μέλλον στο σύμπαν.
Σύμφωνα με την ειδική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, δεν υπάρχουν στο σύμπαν πράγματα όπως το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Ο χρόνος είναι σχετικός. Ο δικός μας χρόνος μοιάζει με του διπλανού μας, επειδή βρισκόμαστε στον ίδιο πλανήτη και κινούμαστε με την ίδια ταχύτητα. Αν βρισκόμασταν ο ένας στη Γη και ο άλλος σε ένα άλλο πλανήτη και κινούμασταν με πολύ διαφορετική ταχύτητα, θα γερνούσαμε με διαφορετικό ρυθμό.
9. Ένα σωματίδιο εδώ μπορεί να επηρεάσει αυτομάτως ένα άλλο σωματίδιο στην άλλη πλευρά της Γης
Και πάλι η κβαντομηχανική με τα θαύματά της (το συγκεκριμένο αποκαλείται "κβαντική εμπλοκή"). Πειράματα έχουν δείξει ότι η παρατήρηση ενός σωματιδίου στο εργαστήριο μπορεί να επηρεάσει μυστηριωδώς ένα άλλο σωματίδιο σε μεγάλη απόσταση.
10. Όσο πιο γρήγορα κινείστε, τόσο πιο βαρύς γίνεστε.
Αν τρέχετε πραγματικά γρήγορα, κερδίζετε βάρος, ευτυχώς όχι μόνιμα, αλλά στιγμιαία. Αν κάτι κινείται σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός, αποκτά μεγάλη ενέργεια που γίνεται μάζα (ενέργεια και μάζα είναι ισοδύναμες, σύμφωνα με τη θεωρία της σχετικότητας). Το φαινόμενο αυτό όμως είναι αμελητέο στις χαμηλές ανθρώπινες ταχύτητες πάνω στον πλανήτη μας, έτσι οι σπρίντερ δεν έχουν ανιχνεύσιμο μεγαλύτερο βάρος όταν τρέχουν από ό,τι όταν μένουν ακίνητοι. Μετά από όλα αυτά, μπορείτε να συνεχίσετε να ζείτε την καθημερινή σας ζωή, σαν να μην τρέχει τίποτε. Αφήστε τον εαυτό σας να προβληματίζεται σε ένα άλλο σύμπαν! enet.gr
*** Πως γεννήθηκε ο χρόνος :
Τι είναι ο χρόνος; Το ερώτημα έχει απασχολήσει μερικά από τα μεγαλύτερα μυαλά – από τους αρχαίους φιλοσόφους ως τους επιστήμονες του Διαφωτισμού και ακόμη παραπέρα.
Παρ’ όλα αυτά, ύστερα από χιλιετίες στοχασμού και επιστημονικής προόδου η συναίνεση γύρω από τη φύση του χρόνου δεν έχει επιτευχθεί. «Μπορούμε να αναγνωρίσουμε τον χρόνο αλλά δεν τον καταλαβαίνουμε» λέει ο φιλόσοφος Τζούλιαν Μπάρμπουρ. «Είναι αξιοσημείωτο ότι υπάρχει τόσο μικρή συμφωνία σχετικά με το τι είναι ο χρόνος, ή ακόμη και σχετικά με το πώς πρέπει να διερευνήσουμε μια απάντηση σε αυτό».
Αυτό ίσως συμβαίνει επειδή η βαθιά κατανόηση του χρόνου αποδείχθηκε σχεδόν περιττή για την πρόοδό μας. Στη Φυσική, για παράδειγμα, οι νόμοι του Νεύτωνος για την κίνηση, η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν και η Κβαντική Θεωρία δεν απαιτούν από εμάς να γνωρίζουμε τη φύση του χρόνου για να τις κάνουμε να λειτουργήσουν. Ακόμη και οι ωρολογοποιοί δεν χρειάζεται να καταλαβαίνουν τον χρόνο. Τα ρολόγια, παρ’ όλα αυτά, μας δίνουν μια ένδειξη ως προς το πού θα πρέπει να επικεντρώσουμε τις προσπάθειές μας, επειδή ένα ρολόι χρειάζεται κάποιο είδος κινούμενου τμήματος για να εκτιμήσει την πάροδο του χρόνου. Αυτό μπορεί να είναι το τικ-τακ ενός εκκρουστήρα, οι παλμοί ενός κρυστάλλου χαλαζία ή η εκτόξευση ενός σωματιδίου από ένα ραδιενεργό άτομο – με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο θα πρέπει να υπάρχει κίνηση.
Χρόνος και αλλαγή
Οταν κάτι κινείται, αλλάζει. Ετσι τα ρολόγια μάς λένε ότι ο χρόνος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος κατά κάποιον τρόπο με την αλλαγή. Αυτό όμως μας φέρνει μόνο ως εδώ. Από αυτό το σημείο υπάρχουν δύο πιθανές οδοί οι οποίες οδηγούν σε εντελώς αντίθετες απόψεις του χρόνου.
Η πρώτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο χρόνος είναι μια πραγματική, θεμελιώδης ιδιότητα του Σύμπαντος. Οπως ο χώρος ή η μάζα, υπάρχει από μόνος του. Παρέχει το πλαίσιο μέσα στο οποίο συντελούνται τα γεγονότα. Αυτή ήταν η άποψη που υιοθέτησε ο Ισαάκ Νεύτων, ο οποίος θεώρησε ότι για να ποσοτικοποιήσεις την κίνηση πρέπει να θεωρήσεις ότι ο χρόνος είναι τόσο στέρεος όσο οι τοίχοι ενός σπιτιού. Μόνο τότε μπορείς να μετρήσεις σε πόση απόσταση και πόσο γρήγορα κινείται ένα αντικείμενο.
Ο Αϊνστάιν κατήργησε αυτή τη «στέρεη» αντίληψη δείχνοντας ότι ο χρόνος κυλάει με διαφορετικό ρυθμό σε εξάρτηση με την κίνηση του παρατηρητή και την ένταση της έλξης που ασκεί σε αυτόν η βαρύτητα. Η θεωρία του εγκαταλείπει την αντίληψη ότι ο χώρος και ο χρόνος είναι αυθύπαρκτοι και φθάνει μάλιστα ως το σημείο να δηλώσει ότι «ο χρόνος δεν είναι παρά μια πεισματικά επίμονη ψευδαίσθηση». Παρ’ όλα αυτά ο χωροχρόνος μπορεί να προσφέρει ένα χρήσιμο πλαίσιο αναφοράς για να μετρήσουμε το Σύμπαν – ή, όπως γράφει ο φυσικός Μπράιαν Γκριν στο βιβλίο του «The Fabric of the Cosmos», «ο χωροχρόνος είναι κάτι».
Η δεύτερη οδός οδηγεί στην ιδέα ότι η αλλαγή είναι η θεμελιώδης ιδιότητα του Σύμπαντος και ότι ο χρόνος προκύπτει από τις νοητικές προσπάθειές μας να οργανώσουμε τον μεταβαλλόμενο κόσμο που βλέπουμε γύρω μας. Ο μεγάλος αντίπαλος του Νεύτωνος, ο Γκότφριντ Λάιμπνιτς, προτιμούσε αυτό το είδος ερμηνείας, το οποίο υποδηλώνει ότι ο χρόνος δεν είναι πραγματικός αλλά δημιουργείται μέσα στον εγκέφαλό μας. Βρισκόμαστε λοιπόν απέναντι σε ένα μεγάλο αίνιγμα: είναι ο χρόνος πραγματικός;
Υπάρχει ο χρόνος;
Οι φυσικοί και οι φιλόσοφοι εξακολουθούν να βρίσκονται σε πολύ μεγάλη αντιπαράθεση σχετικά με αυτό το ζήτημα, το οποίο η Κβαντομηχανική μπερδεύει ακόμη περισσότερο. Μια από τις βασικές αιτίες είναι ότι οι απαντήσεις που θα δοθούν θα μπορούσαν να μας οδηγήσουν σε μια «θεωρία των πάντων» η οποία θα εξηγεί όλα τα σωμάτια και τις δυνάμεις της Φύσης.
Υπάρχει όμως και ένα άλλο ερώτημα που ελλοχεύει. Αν ο χρόνος είναι πραγματικός, από πού προήλθε; Ως πρόσφατα οι περισσότεροι φυσικοί θεωρούσαν ότι δημιουργήθηκε στη Μεγάλη Εκρηξη, όταν γεννήθηκαν η ύλη, η ενέργεια και το ίδιο το Διάστημα. Οποιαδήποτε αντίληψη ότι ο χρόνος υπήρχε πριν από τη Μεγάλη Εκρηξη θεωρείτο λανθασμένη. Σήμερα ωστόσο δεν είναι και τόσο βέβαιοι. «Δεν έχουμε λόγο να ισχυριστούμε ότι το Σύμπαν και ο χρόνος ξεκίνησαν στη Μεγάλη Εκρηξη και ότι δεν είχαν κάποιο είδος προϊστορίας» λέει ο Σον Κάρολ του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας στην Πασαντίνα. «Και οι δύο επιλογές βρίσκονται εξίσου στο τραπέζι και προσωπικά είμαι υπέρ της ιδέας ότι το Σύμπαν διαρκεί από πάντα».
Οι θεωρίες των χορδών είναι αυτές που οδήγησαν σε αυτή την επανεκτίμηση των πραγμάτων. Σε αυτές τις υποθετικές προεκτάσεις της θεμελιώδους Φυσικής, η πραγματικότητα αποτελείται από περισσότερες διαστάσεις από τις γνωστές μας τέσσερις. Αν και δεν μπορούμε να αντιληφθούμε άμεσα αυτές τις άλλες σφαίρες, προσφέρουν χώρους για την ύπαρξη εναλλακτικών συμπάντων. Τα σύμπαντα αυτά βλασταίνουν το ένα μέσα από το άλλο σε μια διαρκή αλληλουχία μεγάλων εκρήξεων, κάτι το οποίο σημαίνει ότι το Σύμπαν μας γεννήθηκε από κάποιο άλλο και άρα ο χρόνος υπήρχε πριν από τη δική μας Μεγάλη Εκρηξη.
Η απάντηση στην ακτινοβολία υποβάθρου
Τα προηγούμενα σύμπαντα ενδέχεται να έχουν αφήσει ενδείξεις της ύπαρξής τους μέσα στο δικό μας.
Το 2008 ο κ. Κάρολ και οι συνάδελφοί του υποστήριξαν ότι ιδιομορφίες που παρατηρούνται στην ακτινοβολία που έχει αφήσει πίσω της η Μεγάλη Εκρηξη ίσως αποτελούν την «υπογραφή» προηγούμενων συμπάντων. Πέρυσι ο Ρότζερ Πένροουζ του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και ο Βάχε Γκουρζαντιάν του Πανεπιστημίου του Γερεβάν στην Αρμενία προχώρησαν ακόμη περισσότερο και υποστήριξαν ότι τα κυκλικά μοτίβα σε αυτή την κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου (CMB) αποτελούν ένδειξη πρότερων συμπάντων και μεγάλων εκρήξεων. Θα έχουμε μια ευκαιρία να τεστάρουμε αυτές τις ιδέες σε λίγα χρόνια, όταν ο δορυφόρος Planck του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) θα ολοκληρώσει τον χάρτη της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου.
Προς το παρόν απλώς δεν υπάρχει τρόπος να ξεφύγουμε από τη σατανική δυσκολία αυτών των ερωτημάτων, ούτε να μπορέσουμε να συλλάβουμε το βάθος που θα προσφέρουν κάποτε οι απαντήσεις τους στις γνώσεις μας. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, θα πρέπει να παραδεχθούμε την άγνοιά μας σχετικά με τον χρόνο. Του Stuart Clark Πηγή: http://www.tovima.gr/
*** Σύμφωνα και με την επιστήμη, ο χρόνος όλα τα γιατρεύει :
Υπάρχει μια σχολή ψυχολογίας που υποστηρίζει ότι η ευτυχία είναι υποκειμενική. Μπορεί στην ζωή μας να συμβαίνουν καλά ή κακά πράγματα, όμως πάντα επιστρέφουμε στο ίδιο βασικό επίπεδο ευτυχίας.
Αυτή η θεωρία βασίζεται σε μία μελέτη που έγινε το 2008 και δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό "The Economic Journal", από τον Δρ. Γιάννη Γεωργέλη (καθηγητή στο πανεπιστήμιο Μπρουνέλ) σε συνεργασία με τους Andrew E. Clark, Ed Diener, Yannis Georgellis, και Richard E. Lucas, .
Αυτή η θεωρία βασίζεται σε μία μελέτη που έγινε το 2008 και δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό "The Economic Journal", από τον Δρ. Γιάννη Γεωργέλη (καθηγητή στο πανεπιστήμιο Μπρουνέλ) σε συνεργασία με τους Andrew E. Clark, Ed Diener, Yannis Georgellis, και Richard E. Lucas, .
Μελέτησαν για είκοσι χρόνια τα στοιχεία μιας έρευνας που έγινε στη Γερμανία, και έφτασαν στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι προσαρμόζονται πλήρως σε νέες καταστάσεις στη ζωή τους, όπως ο γάμος, το διαζύγιο, η χηρεία, η γέννηση ενός παιδιού.
Για παράδειγμα, ο θάνατος ενός συζύγου είναι ένα πολύ άσχημο γεγονός που συνοδεύεται από ριζική πτώση του επιπέδου της ευτυχίας. Όμως κατά τη διάρκεια του έτους η ευτυχία αυξάνεται, και μέσα σε δύο χρόνια επιστρέφει στα φυσιολογικά επίπεδα, ενώ μπορεί και να ξεπεράσει τη γραμμή βάσης.
Παρόμοιο μοτίβο παρουσιάζεται στα περισσότερα αρνητικά, αλλά και θετικά γεγονότα. Οι άνθρωποι παίρνουν τα πάνω τους μετά από κάποιο χρονικό διάστημα.
Παρακάτω παρουσιάζουμε κάποια γραφήματα από την συγκεκριμένη μελέτη. Παρατηρείστε ότι σχεδόν σε όλα τα διαγράμματα, τα επίπεδα ευτυχίας επανήλθαν στην αρχική τιμή. Η μόνη εξαίρεση ήταν η περίπτωση που έμενε άνεργος κάποιος άντρας. Αυτό το συμβάν προκαλούσε δυστυχία για όσο διάστημα διαρκούσε.___
___
*** Περί ευτυχίας :
Έχει γίνει ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα από τους ψυχολόγους. Πήραν δύο ομάδες ανθρώπων και τους ζήτησαν να κάνουν κάποιες φωτοτυπίες. Για την πρώτη ομάδα είχαν τοποθετήσει ένα κέρμα πάνω στο φωτοτυπικό μηχάνημα, έτσι ώστε όταν πήγαιναν τα μέλη της να χρησιμοποιήσουν το μηχάνημα, να το έβρισκαν μπροστά τους.
Στην άλλη ομάδα ζητήθηκε να κάνει το ίδιο, αλλά χωρίς κέρμα. Μετά, οι ψυχολόγοι τούς ρωτούσαν να τους πουν πόσο ευτυχισμένοι είναι με τη ζωή τους στο σύνολό της. Τα αποτελέσματα ήταν πολύ ενδιαφέροντα. Τα άτομα της πρώτης ομάδας απάντησαν σε μεγαλύτερο ποσοστό ότι ήταν ευτυχισμένα με τη ζωή τους στο σύνολό της, εμφανώς επηρεασμένα από το κέρμα που βρήκαν στο φωτοτυπικό μηχάνημα.
Σε ένα δεύτερο πείραμα, οι ψυχολόγοι ρωτούσαν τους ανθρώπους (η έρευνα έγινε τηλεφωνικά) να τους πουν πόσο ευτυχισμένοι είναι με τη ζωή τους στο σύνολό της. Αυτό το έκαναν κάποιες ημέρες με ηλιοφάνεια και κάποιες ημέρες με άσχημο καιρό. Το αποτέλεσμα ήταν ότι οι άνθρωποι που ρωτήθηκαν για το επίπεδο της ευτυχίας τους στο σύνολο της ζωής τους, απάντησαν σε μεγαλύτερο βαθμό θετικά τις ηλιόλουστες ημέρες.
Αυτό, για τον καθηγητή ψυχολογίας του πανεπιστημίου του Yale, Paul Bloom, δηλώνει κάτι πολύ σημαντικό: ότι η ευτυχία είναι ένας στόχος για τον οποίο έχουμε εξελιχτεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να τον επιδιώκουμε συνεχώς. Με άλλα λόγια, η ευτυχία είναι κάτι σαν ένα μήνυμα που μας ειδοποιεί ότι οι ανάγκες μας έχουν ικανοποιηθεί.
Ένα απλό παράδειγμα που επιβεβαιώνει τον παραπάνω ορισμό, είναι το φαγητό. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι ευτυχισμένος αν δεν έχει να φάει. Η έλλειψη του φαγητού επισκιάζει οποιαδήποτε άλλη υλική άνεση ή απόλαυση έχει στη διάθεσή του. Αλλά το φαγητό δεν είναι ο σημαντικότερος παράγοντας για την ευτυχία μας. Από τα στοιχεία που έχουν συλλέξει ψυχολόγοι, σήμερα οι κάτοικοι των Η.Π.Α. δεν είναι περισσότερο ευτυχισμένοι απ’ ό,τι ήταν τη δεκαετία του 1950. Ενώ σήμερα οι υλικές ανέσεις έχουν πολλαπλασιαστεί, η αφθονία του φαγητού είναι πολύ μεγαλύτερη, το προσδόκιμο ζωής έχει αυξηθεί, παρ’ όλα αυτά οι άνθρωποι δεν δηλώνουν περισσότερο ευτυχισμένοι. Η ευτυχία τους κυμαίνεται στα ίδια επίπεδα. Άρα, άλλοι είναι οι καθοριστικοί παράγοντες που επηρεάζουν την ευτυχία.
Η ευτυχία φαίνεται ότι δεν εξαρτάται τόσο πολύ από τα εξωτερικά γεγονότα που μας συμβαίνουν. Αρκετοί ψυχολόγοι πιστεύουν ότι υπάρχει μια έμφυτη κλίση προς την ευτυχία, η οποία παραμένει σταθερή καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας, ενώ η διάθεσή μας αυξομειώνεται και κυμαίνεται γύρω από αυτό το, λίγο έως πολύ, σταθερό επίπεδο. Υπάρχει δηλαδή μια τάση σε όλους μας να είμαστε περισσότερο ή λιγότερο χαρούμενοι. Ένα ακραίο παράδειγμα είναι οι άνθρωποι που έχουν πάθει κάποιο ατύχημα και έχουν μείνει παράλυτοι από το λαιμό και κάτω. Οι μελέτες δείχνουν ότι αυτοί οι άνθρωποι, ένα χρόνο μετά το ατύχημα, αρχίζουν και αισθάνονται περίπου το ίδιο ευτυχισμένοι, όσο ήταν και πριν το ατύχημα. Δηλαδή, η ευτυχία επανέρχεται στα, προ του ατυχήματος, επίπεδα. Ένα άλλο παράδειγμα είναι οι άνθρωποι που έχουν κερδίσει μεγάλα ποσά στο Λόττο. Η ευτυχία τους μπορεί να αυξάνεται παροδικά, και μάλιστα να αποκορυφώνεται τη στιγμή της συνειδητοποίησης της νίκης, αλλά σιγά-σιγά υποχωρεί και επανέρχεται στα αρχικά της επίπεδα. Φυσικά, η ζωή ενός τέτοιου ανθρώπου θα αλλάξει ριζικά, αλλά το επίπεδο της ευτυχίας του όχι τόσο όσο θα περιμέναμε.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τον υπερκαταναλωτισμό. Οι άνθρωποι αποκτούν αντικείμενα, παιχνίδια, ρούχα, αυτοκίνητα ή οτιδήποτε άλλο, χαίρονται για λίγο καιρό, αλλά σιγά-σιγά τα βαριούνται και μετά θέλουν να αγοράσουν κάτι καινούριο. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι οι άνθρωποι συνηθίζουν τις καταστάσεις. Με άλλα λόγια, προσαρμόζονται. Μάλιστα, όπως συνηθίζουν τις θετικές καταστάσεις, έτσι συνηθίζουν και τις αρνητικές.
Στη συνήθεια όμως υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις. Για παράδειγμα, οι μελέτες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να συνηθίσουν το θόρυβο. Αν στο περιβάλλον στο οποίο ζούμε καθημερινά υπάρχουν ενοχλητικοί θόρυβοι, η ευτυχία μας μειώνεται και δεν επανέρχεται στα φυσιολογικά της επίπεδα, εάν οι θόρυβοι δεν σταματήσουν. Μια άλλη εξαίρεση είναι η ευτυχία που αυξάνεται λόγω των αισθητικών πλαστικών επεμβάσεων. Όταν κάποιος διορθώνει ένα ελάττωμά του (ή τουλάχιστον, κάτι που αυτός θεωρεί ως ελάττωμα), ζει όντας περισσότερο ευτυχισμένος. Και αυτό διαρκεί για όλη του τη ζωή. Οι ψυχολόγοι πιστεύουν ότι αυτό συμβαίνει επειδή έχει μεγάλη σημασία ο τρόπος με τον οποίο μας αντιμετωπίζουν και μας βλέπουν οι άλλοι. Εκτός όμως από αυτές τις εξαιρέσεις, η ευτυχία μας γενικά δεν εξαρτάται από τις εξωτερικές αλλαγές.
Ένας άλλος κυρίαρχος παράγοντας για τη διαβάθμιση της ευτυχίας είναι η σχετικότητά της. Η ευτυχία επηρεάζεται, όχι τόσο από τα αγαθά που έχει κανείς, αλλά συγκριτικά με αυτά που έχουν οι άλλοι γύρω του (φυσικά, με την προϋπόθεση ότι ικανοποιεί τις βασικές ανάγκες του – επιβίωση και φαγητό). Για παράδειγμα, οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, προτιμούν να παίρνουν 1000 ευρώ το μήνα γνωρίζοντας ότι όλοι οι άλλοι παίρνουν 900, παρά να παίρνουν 1100 όταν όλοι οι άλλοι παίρνουν 1200. Αν και δεν αλλάζουν πολλά ως προς την οικονομική τους κατάσταση, το επίπεδο της ευτυχίας τους επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από τη σύγκριση που κάνουν με τους άλλους. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι είμαστε κοινωνικά όντα και ότι η ιεραρχία παίζει έναν σημαντικό ρόλο στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τη ζωή και τον εαυτό μας.
Τέλος, κάτι που επηρεάζει σημαντικά την ευτυχία, είναι οι αναμνήσεις του παρελθόντος. Συγκεκριμένα, δεν είναι μόνο π.χ. μια ανάμνηση στο σύνολό της, αλλά κυρίως το τέλος της ανάμνησης. Η τελευταία εντύπωση αποτυπώνεται πιο έντονα στο μυαλό μας, κάτι που στη συνέχεια επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο θυμόμαστε τη ζωή μας. Για παράδειγμα, αν βρισκόμαστε σε ένα πάρτι που στο μεγαλύτερο μέρος του βαριόμαστε και δεν περνάμε καλά, αλλά ξαφνικά στα τελευταία λεπτά συμβεί κάτι που θα μας ευχαριστήσει ιδιαίτερα, τότε η ανάμνησή μας απ’ αυτό το πάρτι θα είναι σχετικά θετική. Αντίθετα, αν σε ένα πάρτι περνάμε καλά την περισσότερη ώρα αλλά στο τέλος συμβεί κάτι άσχημο, το πάρτι θα το θυμόμαστε περισσότερο για το άσχημο περιστατικό.
Συμπερασματικά, θα λέγαμε ότι η ευτυχία δεν είναι κάτι απόλυτο, ούτε είναι μια ιδανική κατάσταση. Σημασία στη ζωή μας έχει ο μέσος όρος της ευτυχίας μας. Είναι σίγουρο ότι όλοι θα βιώσουμε κάποια στιγμή καταστάσεις που θα μας χαροποιήσουν και καταστάσεις που θα μας στενοχωρήσουν. Θα μπορούσαμε να σχηματοποιήσουμε την ευτυχία μας και να την παρομοιάσουμε με μια κυματοειδή καμπύλη που ανεβαίνει και κατεβαίνει συνέχεια γύρω από ένα σχετικά σταθερό επίπεδο. Σ’ αυτό υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά γενικά, οι περισσότεροι άνθρωποι, δεν βιώνουν στη ζωή τους συνταρακτικά δραματικά γεγονότα. Μάλιστα, δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι όταν μια μέρα βρισκόμαστε πάνω από τον μέσο όρο, οι περισσότερες πιθανότητες ορίζουν ότι την επόμενη μέρα η διάθεσή μας θα ακολουθήσει μάλλον καθοδική πορεία. Και αντίστροφα, όταν βρισκόμαστε στα «down» μας, οι περισσότερες πιθανότητες είναι ότι τις επόμενες ημέρες θα τείνουμε ξανά προς το μέσο όρο.
Το άρθρο βασίστηκε σε διάλεξη του καθηγητή Paul Bloom στο πανεπιστήμιο Yale. Μπορείτε να παρακολουθήσετε ολόκληρη τη διάλεξη στο βίντεο που ακολουθεί.
20. The Good Life: Happiness : http://youtu.be/7dep9KPWp3g , *** Ευτυχία, Φιλοσοφία και Επιστήμη :
Από την φιλοσοφία ξεκίνησαν οι περισσότεροι επιστημονικοί κλάδοι. Ο Αριστοτέλης μπορεί να θεωρηθεί ότι ήταν αστρονόμος, φυσικός, βιολόγος, ψυχολόγος και πολιτικός επιστήμονας.
Καθώς διάφορες φιλοσοφικές παραφυάδες επέλεξαν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα με πειραματικές μεθόδους, σταδιακά χώρισαν τον δρόμο τους από τη φιλοσοφία, η οποία συνέχισε να λειτουργεί όχι στην βάση ελεγχόμενων πειραμάτων, αλλά με την κοινή λογική και την διανόηση.
Ωστόσο τα τελευταία χρόνια, οι επιστήμες - ιδιαίτερα η ψυχολογία και οι κοινωνικές επιστήμες - έχουν αρχίσει να επιστρέφουν στις ρίζες τους, συνδυάζοντας τα δεδομένα και τις παραδοχές με τις εννοιολογικές προσεγγίσεις που είναι ουσιαστικά φιλοσοφικές. Ένα εξαιρετικό παράδειγμα αυτής της επιστροφής είναι η νέα ψυχολογική επιστήμη της ευτυχίας, βασισμένη στο θεμελιώδες έργο του Edward Diener.
Η εμπειρική θεμελίωση αυτού του κλάδου προκύπτει από μία τεράστια ποσότητα δεδομένων που καταδεικνύει την συσχέτιση (ή την έλλειψη αυτής) μεταξύ ευτυχίας και διάφορων γενετικών, κοινωνικών, οικονομικών, και προσωπικών παραγόντων.
Μερικά από τα ερευνητικά αποτελέσματα αποτελούν παλιά νέα: ο πλούτος και η ομορφιά έχουν μικρή επίδραση στην ευτυχία. Αλλά υπάρχουν και κάποιες εκπλήξεις: μια σοβαρή ασθένεια συνήθως δεν μας κάνει πολύ λιγότερο ευτυχισμένους, ο γάμος - σε μακροπρόθεσμη βάση- δεν είναι μια σημαντική πηγή ευτυχίας ή δυστυχίας.
Η νέα έρευνα έχει δημιουργήσει ελπίδες αλλά προκαλεί και σκεπτικισμό. Ψυχολόγοι έχουν δημοσιεύσει ένα νέο είδος βιβλίων αυτοβοήθειας, που υποτίθεται ότι αντικαθιστούν τις συμβουλές των παραδοσιακών συμβούλων με επιστημονικά προγράμματα που κάνουν ευτυχισμένους τους ανθρώπους. Παράλληλα, υπάρχουν σοβαρές μεθοδολογικές προκλήσεις που αμφισβητούν για παράδειγμα τη χρήση των λεγομένων μας για το πόσο ευτυχισμένοι είμαστε, καθώς και την προσπάθεια να αντικειμενοποιηθεί και να ποσοτικοποιηθεί κάτι τόσο υποκειμενικό όπως η ευτυχία.
Αλλά η πιο μεγάλη πρόκληση αφορά το νόημα και την αξία της ευτυχίας. Οι ερευνητές τονίζουν ότι, όταν ρωτούμε τους ανθρώπους αν είναι ευτυχισμένοι, οι απαντήσεις τους δεν έχουν καμία σημασία αν δεν ξέρουμε τι εννοούν με τον όρο "ευτυχία". Για κάποιον μπορεί να σημαίνει, «Δεν αισθάνομαι σήμερα κανένα σοβαρό πόνο". Για άλλον, "Η ζωή μου είναι φρικτή, αλλά έχω συμφιλιωθεί με την ιδέα". Για άλλον, "Αισθάνομαι πολύ καλύτερα από ό, τι αισθανόμουν χθες".
Η έρευνα για την ευτυχία απαιτεί την σαφή κατανόηση των πιθανών ερμηνειών του όρου. Για παράδειγμα, οι περισσότεροι ερευνητές διακρίνουν την ευτυχία ως μια ψυχολογική κατάσταση (όπως το να αισθάνεσαι συνολικά περισσότερη ευχαρίστηση παρά πόνο) και την ευτυχία ως μια θετική αξιολόγηση της ζωής μας (ακόμα κι αν αισθανόμαστε περισσότερο πόνο παρά ευχαρίστηση. Πάνω απ 'όλα, υπάρχει το θεμελιώδες ερώτημα: Υπό ποια έννοια αποτελεί η ευτυχία τον στόχο της κάθε ανθρώπινης ζωής;
Τα ζητήματα αυτά αναπόφευκτα οδηγούν σε φιλοσοφικό προβληματισμό. Πειραματικές έρευνες μπορούν να μας προσφέρουν μια λίστα με τις διαφορετικές απόψεις που έχουν οι άνθρωποι για την ευτυχία τους. Αλλά η έρευνα έχει δείξει ότι όταν οι άνθρωποι πετύχουν αυτά που θεωρούν απαραίτητα για την ευτυχία (γάμος, παιδιά, πλούτος, φήμη), τις περισσότερες φορές δεν είναι πάλι ευτυχείς. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστεύουμε ότι οι απόψεις για την ευτυχία που παίρνουμε από εμπειρικές έρευνες, είναι επαρκώς τεκμηριωμένες για να μας οδηγήσουν στην έννοια της πραγματικής ευτυχίας. Για πολύ καλύτερη αντίληψη της ευτυχίας, θα πρέπει να στραφούμε σε φιλοσόφους, οι οποίοι, από τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, τον Χιούμ και τον Μιλ, τον Χέγκελ και τον Νίτσε, μας έδωσαν κάποιες από τις βαθύτερες απόψεις σχετικά με την πιθανή σημασία της ευτυχίας.
Ακόμη και αν η εμπειρική διερεύνηση θα μπορούσε να ανακαλύψει το πλήρες φάσμα των πιθανών ερμηνειών της ευτυχίας, θα εξακολουθεί να υπάρχει το ερώτημα με ποιο τρόπο οφείλουμε να προσπαθήσουμε να την πετύχουμε. Εδώ τίθεται ζήτημα αξιών, και η εμπειρική έρευνα από μόνη της δεν είναι σε θέση να αποφασίσει, χωρίς την προσφυγή στην φιλοσοφική σκέψη.
Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε απλά να απευθυνθούμε στους γκουρού της φιλοσοφίας για να μας πουν πώς πρέπει να ζούμε. Θα πρέπει όλοι μας να απαντήσουμε αυτό το ερώτημα για τους εαυτούς μας. Αλλά αν η φιλοσοφία δεν έχει τις απαντήσεις, εντούτοις παρέχει τα αναγκαία εργαλεία για να καταλήξουμε σε απαντήσεις. Αν, για παράδειγμα, πιστεύουμε ότι η ευχαρίστηση είναι το κλειδί για την ευτυχία, ο Τζον Στιούαρτ Μιλ, μας δείχνει πώς να κάνουμε την διάκριση μεταξύ της περισσότερο αισθητήριας και της πιο πνευματικής ευχαρίστησης. Ο Ρόμπερτ Νόζικ μας προτρέπει να αναρωτηθούμε κατά πόσον θα επιλέγαμε να συνδεθούμε σε μια συσκευή που θα μπορούσε να παράγει μια συνεχή κατάσταση έντονης ευχαρίστησης, ακόμη και αν δεν βιώναμε τίποτα άλλο στη ζωή μας εκτός από αυτή την ευχαρίστηση.
Σε μία άλλη προσέγγιση, ο Ιμμάνουελ Καντ αναρωτιέται αν η ευτυχία πρέπει να είναι ο στόχος μιας 'καλής' ανθρώπινης ζωής, η οποία όπως ισχυρίζεται θα έπρεπε μάλλον να κατευθύνεται προς το να επιλέγουμε να κάνουμε το σωστό, ακόμη και αν αυτό καταστρέφει την ευτυχία μας. Ο Νίτσε και ο Σαρτρ μας βοηθούν να εξετάσουμε κατά πόσον ακόμη και η ίδια ηθική είναι ένας αξιόλογος στόχος της ανθρώπινης ύπαρξης. Αυτά τα ουσιαστικά ερωτήματα δεν μπορούν να απαντηθούν πειραματικά.
Παρόλα αυτά, είναι κατανοητό ότι οι ψυχολόγοι θέλουν να αντιμετωπίσουν τέτοια ζητήματα, και τα επιστημονικά δεδομένα τους μπορούν να έχουν σημαντική συμβολή στη συζήτηση. Αλλά στο βαθμό που η ψυχολογία εμπλέκεται με ερωτήσεις για τις βασικές ανθρώπινες αξίες, θα πρέπει να συνδυαστεί με τη φιλοσοφία και άλλες επιστήμες - ιστορία, τέχνη, λογοτεχνία, ακόμη και τη θεολογία - που είναι απαραίτητες για να αντιμετωπίσουν το ζήτημα της ευτυχίας. Οι ψυχολόγοι θα πρέπει να το αναγνωρίσουν αυτό και να αποδεχτούν ότι οι εμπειρικές έρευνες δεν μπορούν από μόνες τους να απαντήσουν στα μεγάλα ερωτήματα σχετικά με την ευτυχία. Οι φιλόσοφοι και άλλοι επιστήμονες, θα πρέπει με τη σειρά τους να καλωσορίσουν στον κόσμο τους και τους ψυχολόγους .
Gary Gutting, καθηγητής φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο του Notre Dame
*** Τέσσερις τρόποι που μπορεί η ευτυχία να μας βλάψει :
Είναι δυνατόν να αισθανόμαστε ωραία, και να είναι αυτό κακό; Νέες έρευνες απαντούν 'ναι', και τονίζουν την σημασία της υγιής και ισορροπημένης ζωής.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει άνθηση της επιστημονικής έρευνας που καταδεικνύει πώς τα θετικά συναισθήματα, όπως η ευτυχία, μας κάνουν καλό. Γνωρίζουμε ότι μας παρακινούν να κυνηγήσουμε τους σημαντικούς στόχους και να ξεπεράσουμε τα εμπόδια, μας προστατεύουν από επιπτώσεις του στρες, μας φέρνουν πιο κοντά σε άλλους ανθρώπους, ενώ ακόμα καταπολεμούν σωματικές και ψυχικές ασθένειες.
Σαφώς, η ευτυχία είναι κάτι που θέλουμε όλοι μας. Αλλά είναι πάντα η ευτυχία καλή; Μπορεί ένα πολύ καλό συναίσθημα να μας κάνει κακό; Οι ερευνητές, μόλις τώρα αρχίζουν να διερευνούν με σοβαρότητα αυτά τα ερωτήματα, και ο λόγος είναι ο εξής: Αναγνωρίζοντας τις πιθανές παγίδες της ευτυχίας, μας επιτρέπει να την κατανοήσουμε βαθύτερα, και να μάθουμε πως θα προάγουμε μια πιο υγιή και ισορροπημένη ζωή.
Αυτές οι μελέτες έχουν αποκαλύψει τέσσερις τρόπους που η ευτυχία μπορεί να είναι κακή για εμάς.
1. H πολύ ευτυχία μπορεί να μας κάνει λιγότερο δημιουργικoύς και λιγότερο ασφαλείς.
Η ευτυχία έχει κάποιο κόστος, όταν βιώνετε πολύ έντονα.
Για παράδειγμα, λένε συχνά ότι η ευτυχία μπορεί να ανοίξει το μυαλό μας, να καλλιεργήσει τη δημιουργική σκέψη, και να μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα. Αυτό πράγματι συμβαίνει όταν βιώνουμε μέτρια επίπεδα ευτυχίας. Όμως, σύμφωνα με μελέτη που αναλύει την σχέση μεταξύ της διάθεσης και της δημιουργικότητας, όταν οι άνθρωποι βιώνουν έντονη ευτυχία, δεν έχουν την ίδια δύναμη δημιουργικότητας. Και σε ακραίες περιπτώσεις, οι άνθρωποι χάνουν την ικανότητα να αξιοποιήσουν δημιουργικά τις ικανότητες τους.
Όχι απλώς η υπερβολική ευτυχία ακυρώνει τα όποια οφέλη της για μας, αλλά μπορεί πράγματι να προκαλέσει και ψυχολογική βλάβη. Γιατί; Η απάντηση βρίσκεται στον σκοπό και τη λειτουργία της ευτυχίας. Όταν βιώνουμε την ευτυχία, η προσοχή μας στρέφεται προς τα συναρπαστικά και θετικά πράγματα στη ζωή μας, έτσι ώστε να διατηρήσουμε το ωραίο συναίσθημα. Όταν αισθανόμαστε ευτυχισμένοι, παραβλέπουμε τους κινδύνους και τις απειλές (όπως η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, η κραιπάλη, η χρήση ναρκωτικών), ενώ είναι επίσης λιγότερο πιθανό να διερευνήσουμε νέες δυνατότητες και να πάρουμε λελογισμένα ρίσκα.
2. Η ευτυχία δεν ταιριάζει σε κάθε περίσταση.
Τα συναισθήματά μας βοηθούν να προσαρμοστούμε στις νέες συνθήκες, τις προκλήσεις και τις ευκαιρίες. Ο θυμός μας κινητοποιεί να ξεπεράσουμε τα εμπόδια. Ο φόβος μας προειδοποιεί για τις απειλές και μας δραστηριοποιεί να τις αντιμετωπίσουμε. Η θλίψη σηματοδοτεί την απώλεια. Αυτά τα συναισθήματα μας δίνουν τη δυνατότητα να ανταποκρινόμαστε στις ιδιαίτερες ανάγκες, σε συγκεκριμένες περιστάσεις.
Το ίδιο ισχύει και για την ευτυχία. Μας βοηθά να επιδιώξουμε και να επιτύχουμε σημαντικούς στόχους, και μας ενθαρρύνει να συνεργάζομαστε με άλλους. Αλλά όπως δεν θα θέλαμε να αισθανόμαστε διαρκώς θυμωμένοι ή λυπημένοι σε κάθε περίσταση, έτσι δεν θα πρέπει να θέλουμε να αισθανόμαστε την ευτυχία σε κάθε περίσταση.
Τα θετικά συναισθήματα όπως η ευτυχία, μας στέλνουν το μήνυμα ότι οι στόχοι μας έχουν εκπληρωθεί, κάτι που μας κάνει να επιβραδύνουμε, να κάνουμε βήματα προς τα πίσω, και διανοητικά να χαλαρώσουμε. Γι 'αυτό η ευτυχία μπορεί να μας βλάψει πραγματικά σε συνθήκες ανταγωνισμού. Μελέτες που έχουν γίνει έδειξαν ότι οι άνθρωποι που βρίσκονταν σε χαρούμενη διάθεση έχουν χειρότερες επιδόσεις από άλλους ανθρώπους που βρίσκονταν σε οργισμένη διάθεση, όταν έπαιζαν ένα ανταγωνιστικό παιχνίδι στον υπολογιστή.
3. Δεν είναι καλά όλα τα είδη της ευτυχίας.
"Ευτυχία" είναι ένας όρος που αναφέρεται σε ένα ευρύ φάσμα από διαφορετικούς τύπους του συναισθήματος: Κάποιοι τύποι μας κάνουν πιο ενεργητικούς, μερικοί όμως λειτουργούν ανασταλτικά. Κάποιοι μας κάνουν να αισθανόμαστε πιο κοντά σε άλλους ανθρώπους, και κάποιοι άλλοι μας κάνουν πιο γενναιόδωρους.
Όλοι οι τύποι ευτυχίας φέρνουν κάποια οφέλη; Δεν φαίνεται να ισχύει αυτό. Στην πραγματικότητα, μια πιο διαφοροποιημένη ανάλυση των διαφόρων τύπων της ευτυχίας δείχνει ότι ορισμένες μορφές μπορούν να γίνουν πηγή δυσλειτουργίας.
Ένα παράδειγμα είναι η υπερηφάνεια, ένα ευχάριστο συναίσθημα που συνδέεται με την επίτευξη κάποιου στόχου, ή την αναρρίχηση σε υψηλότερο κοινωνικό στάτους. Ως εκ τούτου, θεωρείται συχνά ως ένα θετικό συναίσθημα που μας κάνει να εστιάσουμε περισσότερο στους εαυτούς μας. Η υπερηφάνεια μπορεί να λειτουργήσει θετικά σε ορισμένα πλαίσια και περιστάσεις, όπως για να κερδίσουμε ένα βραβείο ή μία προαγωγή.
Ωστόσο, η έρευνα δείχνει ότι όταν βιώνουμε πάρα πολλή υπερηφάνεια ή υπερηφάνεια που δεν ανταποκρίνεται σε πραγματική αξία, αυτό μπορεί να μας οδηγήσει σε αντικοινωνική συμπεριφορά και επιθετικότητα προς τους άλλους, ακόμα και σε διαταραχές της διάθεσης μας. Επίσης, η έρευνα δείχνει ότι θετικά συναισθήματα όπως η υπερηφάνεια, μπορεί στην πράξη να μας εμποδίσουν να συμπάσχουμε με κάποιο άλλο άτομο κατά τη διάρκεια δύσκολων συναισθηματικών καταστάσεων. Και τελικά κάποιες φορές μας δυσκολεύουν να δεθούμε με τους γύρω μας.
4. Το κυνήγι της ευτυχία μπορεί να μας κάνει δυστυχισμένους.
Δεν αποτελεί έκπληξη, οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι. Ωστόσο πρέπει να αναρωτηθούμε αν η επιδίωξη της ευτυχίας είναι πάντα κάτι υγιές. Μια πρόσφατη πρωτοποριακή ερευνητική έδειξε πότι η επιδίωξη της ευτυχίας μπορεί να προκαλέσει στην πραγματικότητα περισσότερο κακό παρά καλό.
Αρκετές φορές όσο περισσότερο κυνηγάμε την ευτυχία, τόσο λιγότερο μπορούμε να την φτάσουμε. Όταν αγωνιζόμαστε για την ευτυχία, το πιο πιθανό είναι πως έχουμε θέσει υψηλά τον πήχη, οπότε απογοητευόμαστε όταν δεν μπορούμε να τον περάσουμε.
Με βάση την έρευνα, η επιδίωξη της ευτυχίας συνδέεται αρκετές φορές με σοβαρές ψυχικές διαταραχές, όπως κατάθλιψη.
Πώς να βρούμε την υγιή ευτυχία;
Πώς ακριβώς μπορούμε να πετύχουμε την υγιή δοσολογία της ευτυχίας; Δύσκολη η απάντηση...
Πρώτον, είναι σημαντικό να βιώσουμε την ευτυχία στη σωστή ποσότητα. Πολύ λίγη ευτυχία είναι το ίδιο προβληματική με την πάρα πολύ ευτυχία.
Δεύτερον, η ευτυχία δεν μπορεί να είναι εκτός τόπου και χρόνου, και πρέπει να είμαστε προσεκτικοί σχετικά με το πλαίσιο ή την περίσταση κατά την οποία την βιώνουμε.
Τρίτον, είναι σημαντικό να επιτευχθεί μια συναισθηματική ισορροπία. Κανείς δεν μπορεί να βιώσει την ευτυχία με αντάλλαγμα και κόστος αρνητικά συναισθήματα, όπως θυμός, θλίψη, ενοχή. Όλα αυτά είναι μέρος μιας σύνθετης συνταγής για την συναισθηματική μας υγεία, και μας βοηθούν να επιτύχουμε μια πιο ρεαλιστική προοπτική. Η συναισθηματική ισορροπία είναι ζωτικής σημασίας.
Τέλος, είναι σημαντικό να επιδιώκουμε και να βιώνουμε την ευτυχία για τους σωστούς λόγους. Αν η ευτυχία αποτελεί αυτοσκοπό, τότε η μανιώδης επιδίωξη της μπορεί να αποβεί αυτοκαταστροφική. Αντί να προσπαθούμε απεγνωσμένα να βρούμε την ευτυχία, είναι προτιμότερο να προσπαθήσουμε να αποδεχτούμε την τρέχουσα συναισθηματική μας κατάσταση, όποια και αν είναι αυτή. Η αληθινή ευτυχία μπορεί να έλθει όταν προωθούμε την καλοσύνη προς τους άλλους αλλά και προς τον εαυτό μας.
Η έρευνα πάνω στην οποία βασίστηκε αυτή η ανάρτηση, βρίσκεται στο εξής link
*** 10 πράγματα για τα οποία πρέπει να σταματήσετε να νοιάζεστε :
Κάθε μέρα είναι μια νέα αρχή. Αλλά στη ζωή, μερικές φορές πρέπει να σταματάς κάποια πράγματα, προτού να αρχίσεις κάτι άλλο. Έτσι, ξεκινώντας από σήμερα ...Σταματήστε να νοιάζεστε για τη γνώμη του καθενός .
Το τι πιστεύουν ή λένε οι άλλοι για σας, δεν πρέπει να σας νοιάζει. Τουλάχιστον για τους περισσότερους από αυτούς. Όταν ήσασταν μαθητές, οι απόψεις των συμμαθητών σας, επηρέαζαν τις αποφάσεις σας. Και υπήρχαν φορές που διαμόρφωναν τις απόψεις σας και τους στόχους σας. Με την πάροδο των χρόνων, οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους για τις απόψεις των οποίων νοιαζόσασταν τόσο πολύ, δεν αποτελούν καν κομμάτι της ζωής σας.
Εκτός κάποιων εξαιρέσεων πχ όταν προσπαθείτε να κάνετε μια καλή πρώτη εντύπωση (συνέντευξη για δουλειά, πρώτη επέτειος, κλπ.), μην αφήνετε τις απόψεις των άλλων να στέκονται εμπόδιο στο δρόμο σας. Το τι σκέφτονται και λένε οι άλλοι για σας δεν είναι το πλεον σημαντικό. Αυτό που είναι σημαντικό είναι το πώς εσείς αισθάνεστε για τον ίδιο τον εαυτό σας. . .
Σταματήστε να νοιάζεστε αν είστε "καθωσπρέπει"
Ο καθένας έχει ένα μικρό 'φύλακα' μέσα στο κεφάλι του. Είναι πάντα εκεί παρατηρώντας σας. Γεννήθηκε και μεγάλωσε με την οικογένεια σας, τους φίλους σας, τους συνεργάτες σας και την κοινωνία γενικότερα, και μοναδικός σκοπός του είναι να σας κρατάει στη 'τάξη'. Από κάποια στιγμή και μετά, αρχίζετε να θεωρείτε ότι η γνώμη του, για το τι είναι αποδεκτό ή όχι, αποτελεί την απόλυτη αλήθεια. Όμως οι απόψεις του δεν ταυτίζονται με την μία και μοναδική αλήθεια, είναι απλώς απόψεις.
Μην επιτρέπετε να σας λογοκρίνει . Βαδίστε με βάση την δικιά σας αλήθεια.
Σταματήστε να νοιάζεστε για την εύρεση μιας σίγουρης οδού.
Δεν υπάρχει ιδανικός και σωστός τρόπος για τα περισσότερα πράγματα, ακόμα και για το πως να ντυθείτε ή πως να φτιάξετε τα μαλλιά σας. Να είστε ο εαυτός σας, με τον μοναδικό τρόπο που μόνο εσείς ξέρετε.
Προσπαθώντας να μοιάσετε με κάποιον άλλο χάνετε τη δική σας ομορφιά.
Σταματήστε να ενδιαφέρεστε για το τι θέλουν οι άλλοι για σας.
Έτσι θεωρούν ότι σας προστατεύουν από το ενδεχόμενο της αποτυχίας, όμως αυτό που πετυχαίνουν είναι να σας απομακρύνουν από την πιθανότητα να κάνετε τα όνειρά σας πραγματικότητα.
Όπως είπε και ο Steve Jobs :
"Δεν έχετε πολύ χρόνο, μην τον σπαταλήσετε ζώντας τις ζωές κάποιων άλλων. Μην παγιδευτείτε από δογματισμούς που λένε να ζείτε σύμφωνα με το τι νομίζουν οι άλλοι. Μην αφήσετε τη γνώμη των άλλων να πνίξει την εσωτερική σας φωνή. Και το σημαντικότερο, να έχετε το θάρρος να ακούτε την καρδιά και τη διαίσθησή σας. Με κάποιον περίεργο τρόπο, ξέρουν αυτό που θέλετε στην πραγματικότητα να γίνετε. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα"
Σταματήστε να νοιάζεστε για τα όρια που οι βάζουν άλλοι
Δεν έχει σημασία πόσο μεγάλη είναι η πρόοδος που έχετε κάνει, πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα επιμένουν ότι αυτό που προσπαθείτε να πετύχετε είναι αδύνατο. Ή μπορεί να υποστηρίζουν ότι η ιδέα σας ή ο στόχος σας, δεν έχουν κάποιο νόημα και ενδιαφέρον. Όταν συναντήσετε τέτοιους ανθρώπους, μην προσπαθήσετε να συζητήσετε μαζί τους. Απεναντίας ξεχάστε τους . Θα σπαταλήσετε τον χρόνο και την ενέργειά σας.
Προσπαθήστε ό, τι θέλετε να πετύχετε. Ακολουθήστε τη διαίσθησή σας. Μην αφήνετε τους άλλους να τοποθετήσουν ένα κλουβί γύρω σας. Και σίγουρα μην ακούσετε το 'φύλακα' (για τον οποίο μιλήσαμε πριν).
Κάθε φορά που κάποιος σας απαξιώνει και σας λέει ότι δεν μπορείτε να πετύχετε κάτι, να ξέρετε ότι μιλούν μέσα από το πρίσμα των δικών τους δυνατοτήτων και περιορισμών. Αγνοήστε τους και προσπεράστε τους..
Σταματήστε να ενδιαφέρεστε για το τι έχουν όλοι οι άλλοι .
Όταν 'πιάνετε' τον εαυτό σας, να σας συγκρίνει με έναν συνάδελφο, γείτονα, φίλο ή κάποιον διάσημο, σταματήστε τον. Συνειδητοποιήστε ότι είστε διαφορετικός, με διαφορετικές δυνατότητες που πιθανώς οι άλλοι άνθρωποι δεν διαθέτουν. Αφιερώστε λίγο χρόνο για να αναλογστείτε τις ικανότητες που έχετε, και να είστε ευγνώμονες για τα καλά πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή σας.
Το πρόβλημα με τους περισσότερους ανθρώπους είναι ότι πιστεύουν πως θα είναι ευτυχείς όταν θα αποκτήσουν ένα συγκεκριμένο επίπεδο διαβίωσης. Το επίπεδο που βλέπουμε να έχουν κάποιοι άλλοι, το αφεντικό μας, ο φίλος ενός φίλου μας, κλπ. Δυστυχώς, όταν φτάσετε εκεί που βρίσκονται αυτοί, θα διαπιστώσετε ότι επιθυμείτε ένα ακόμα καλύτερο επίπεδο διαβίωσης.
Εκτιμήστε αυτό που έχετε τώρα. Δοκιμάστε να συγκρίνετε τον εαυτό σας με όσους έχουν λιγότερα, όσους βρίσκονται αντιμέτωποι με άσχημες καταστάσεις και εκείνους που αγωνίζονται να επιβιώσουν. Ενδεχομένως αυτό να σας ανοίξει τα μάτια για εκείνα τα πράγματα για τα οποία θα πρεπε να είστε ευγνώμονες.
Σταματήστε να ψάχνετε την ιδανική κατάσταση .![]()
Το τέλειο είναι ο εχθρός του καλού.
Πολλοί από εμάς είναι τελειομανείς, και δεν είναι κακό αυτό. Θέτουμε πολύ ψηλά τον πήχη για τον εαυτό μας και 'κολυμπάμε' στα βαθυά. Το πάθος μας για την τελειότητα, μας οδηγεί στο να κυνηγάμε πάντα το κάτι καλύτερο, ποτέ δεν σταματάμε, δεν κάμπτομαστε. Αυτή η αφοσίωση προς την τελειότητα μας βοηθά αναμφίβολα στην επίτευξη αποτελεσμάτων. Εφ 'όσον όμως δεν παρασυρόμαστε.
Αλλά τι συμβαίνει όταν παρασυρόμαστε από την τελειομανία;
Εφόσον δεν καταφέρουμε να πετύχουμε τους υψηλούς στόχους που θέσαμε, η αποθάρυνση και η δυσαρέσκεια κυριαρχούν μέσα μας, κάτι που μας αποτρέπει από το να αναλάβουμε νέες προκλήσεις ή ακόμα και να τελειώσουμε ότι ξεκινήσαμε. Τελικά καταλήγουμε σε μεγάλες καθυστερήσεις, υπερφόρτωση, άγχος.
Θυμηθείτε, ο πραγματικός κόσμος δεν ανταμείβει τους τελειομανείς. Ανταμείβει τους ανθρώπους που καταφέρνουν να τελειώσουν την δουλειά που ανέλαβαν. Σχεδόν τις περισσότερες φορές, ο σίγουρος τρόπος να τελειώσετε μια δουλεια, είναι να μην κυνηγάτε το τέλειο.
Πάψτε να προσπαθείτε να είστε πάντα εσείς οι σωστοί
Υπάρχουν μόνο λίγα απόλυτα 'σωστά' και 'λάθη' στον κόσμο. Αυτό που είναι σωστό για σας μπορεί να είναι λάθος για κάποιον άλλο, και αντίστροφα. Οι άνθρωποι πρέπει να ζουν τη ζωή τους όπως ταιριάζει σε αυτούς.
Όταν πρόκειται για στάση κι άποψη ζωής , δεν υπάρχουν και πολλά για τα οποία αξίζει να διαφωνείτε. Αφήστε τις διαφωνίες με το σύζυγο, τα μέλη της οικογένειάς σας ή τους γείτονες. Δεν χρειάζεται πάντα να είστε εσείς ο σωστός ή να κερδίσετε σε μια διαφωνία.
Αντ 'αυτού, ανοίξτε το μυαλό σας σε νέες ιδέες και απόψεις. Μην επικεντρώνεστε απλώς στο τι κάνουν οι άλλοι, ξοδέψτε χρόνο παρατηρώντας γιατί το κάνουν και τι κάνουν.
Σταματήστε να νοιάζεστε για τα λάθη σας.
Τα λάθη σας διδάσκουν σημαντικά μαθήματα. Το μεγαλύτερο λάθος που μπορείτε να κάνετε είναι να μην κάνετε τίποτα, διότι φοβάστε μην κάνετε ένα λάθος. Επομένως, μην διστάσετε – μην αμφιβάλλετε για τον εαυτό σας. Ποτέ δεν θα είστε 100% σίγουροι ότι κάτι θα 'δουλέψει', αλλά μπορείτε πάντα να είστε 100% σίγουροι ότι η απραξία δεν θα λειτουργήσει. Τις περισσότερες φορές, απλά πρέπει να αναλάβουμε το ρίσκο!
Και δεν έχει σημασία τι αποδεικνύεται στο τέλος. Είτε θα πετύχετε είτε θα μάθετε από το λάθος σου. Και στις δύο περιπτώσεις κερδίζεις. Άλλωστε αν δεν πάρετε το ρίσκο, ποτέ δεν θα μάθετε τι έπρεπε να κάνετε εκείνη την στιγμή, και θα παραμείνετε στο ίδιο σημείο για πάντα.
Σταματήστε να νοιάζεστε για πράγματα που δεν μπορείτε να ελέγξετε.
Μερικά πράγματα είναι εκτός του έλεγχου σας. Αποδεχτείτε το σαν γεγονός της ζωής. Σπαταλώντας το χρόνο σας, το ταλέντο και τη ενέργεια σας, σε πράγματα που δεν ελέγχετε, είναι σίγουρο ότι θα σας οδηγήσει σε απογοήτευση και στασιμότητα.
Αναλίσκοντας τον εαυτό σας με τις αρνητικές πτυχές ενός περιστατικού που δεν μπορούσατε να αλλάξετε, δεν έχετε να κερδίσετε τίποτα.
Όπως είπε και η Maria Robinson: "Κανείς δεν μπορεί να πάει πίσω και να κάνει μια νέα αρχή, αλλά ο καθένας μπορεί να ξεκινήσει σήμερα και να δημιουργήσει ένα διαφορετικό τέλος."
Δεν μπορείτε να αλλάξετε αυτό που συνέβη, μπορείτε μόνο να αλλάξετε τον τρόπο που αντιδράτε σε αυτό. _________ by Αντικλείδι , http://antikleidi.com
*** 11 τεχνικές που χρησιμοποιούν οι άλλοι για να σας εκμεταλλευτούν. :
Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι, εάν τους δοθεί η ευκαιρία, θα προσπαθήσουν να σας εκμεταλλευτούν. Η γνώση αποτελεί την καλύτερη άμυνα, γι' αυτό χρήσιμο είναι να γνωρίζετε κάποιες από τις τεχνικές που θα χρησιμοποιήσουν για να πετύχουν τον σκοπό τους.1. Αξιοποιούν την αδυναμία σας όταν έχετε έλλειψη χρόνου ή είστε κουρασμένοι.
Την κατάλληλη στιγμή θα προσπαθήσουν να σας πείσουν να δεσμευτείτε για κάτι, που υπό διαφορετικές συνθήκες θα είχατε αρνηθεί. Η κατάλληλη στιγμή είναι συνήθως όταν βιάζεστε ή είστε πνευματικά κουρασμένοι.Παράδειγμα:
Την Παρασκευή, καθώς φεύγετε από το γραφείο, ο συνάδελφός σας ρωτάει αν θα μπορούσατε την επόμενη εβδομάδα να κάνετε μία δικιά του δουλειά, αφού αυτός θα λείπει διακοπές.
"Φυσικά, μπορώ" απαντάτε βιαστικά. "Στείλε μου με ένα e-mail με τις λεπτομέρειες."
Τη Δευτέρα το πρωί που θα διαβάσετε το email θα συνειδητοποιήσετε ότι πρόκειται για σημαντικές και δύσκολες εργασίες, και θα μετανιώσετε που δεσμευτήκατε.
2. Παραποιούν δεδομένα και γεγονότα.
Συχνά συμβαίνει κάποιος να επιχειρηματολογεί αναφέροντας κάτι αναληθές ως γεγονός.Παράδειγμα:
"Μην το δέχεσαι μόνο και μόνο επειδή το λέω, να ξέρεις ότι 9 στους 10 γιατρούς συμφωνούν ότι αυτό το χάπι διατροφής είναι ασφαλές."
Όμως, το στατιστικό στοιχείο που συνήθως χρησιμοποιούν είναι αυθαίρετο.
3. Χρησιμοποιούν περίπλοκες έννοιες για να εξηγήσουν κάτι απλό.
Ειδικά στον χώρο της υψηλής τεχνολογίας , η χρησιμοποίηση τεχνικών και πολύπλοκων όρων ακόμα και στην Αγγλική γλώσσα, είναι μια τακτική που χρησιμοποιοείται συχνά για να συμφωνήσετε με κάτι που δεν κατανοείτε πλήρως.Παράδειγμα:
"Το dynamic flow capacity matrix χρησιμοποιεί πρωτόκολλο απαράμιλλης αντοχής σε downtime."
4. Εκμεταλλεύονται την θέσης εξουσίας.
Είναι πολύ πιο πιθανό να πειστείτε από κάποιον που σας αρέσει ή από κάποιον που κατέχει θέση εξουσίας .Παράδειγμα:
Ένας αστυνομικός σας λέει «Πρέπει και είναι νόμιμο να ψάξω το διαμέρισμά σας." Δεδομένου της ιδιότητας του ως αστυνομικός (παρόλο που δεν σας δείχνει το ένταλμα έρευνας) πιστεύετε ότι πρέπει να λέει την αλήθεια.
5. Ζητούν αρχικά κάτι υπερβολικό.
Πρώτα ζητάει κάτι υπερβολικό το οποίο φυσικά θα αρνηθείτε. Στη συνέχεια, προσποιούμενος τον απογοητευμένο, ζητάει κάτι που είναι πιο λογικό.Παράδειγμα:
"Θα μου δανείσεις 1000 ευρώ ?"
"Δυστυχώς δεν μου το επιτρέπουν τα οικονομικά μου."
" Καλά, θα μπορούσες να μου δανείσεις τουλάχιστον 300 ευρώ ? "
6. Αναφέρουν αυθαίρετα συμπεράσματα.
Όταν κάποιος προσπαθεί να σας πείσει, αναφέροντας αυθαίρετα συμπεράσματα που δεν σχετίζονται με αυτό για το οποίο θέλει να σας πείσει.Παράδειγμα:
«Αυτή η παιδική τροφή είναι εμπλουτισμένη με βιταμίνες και μέταλλα. Είναι εξαιρετικά υγιεινή. Εάν συνεχίσετε ν' αγοράζετε άλλα είδη παιδικών τροφών, τότε διακινδυνεύετε την υγεία του μωρού σας. "
7. Δημιουργούν την ψευδαίσθηση της έλλειψης.
Αν για ένα προιόν δεν υπάρχει διαθεσιμότητα, θα πρέπει να υπάρχει μεγάλη ζήτηση γι 'αυτό, έτσι δεν είναι; Πολλές φορές η έλλειψη διαθέσιμων προιόντων είναι τεχνητή και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα . Τα προϊόντα (και οι ευκαιρίες), μας φαίνονται πολύ πιο ελκυστικά, όταν νομίζουμε ότι υπάρχει περιορισμένη διαθεσιμότητα.Παράδειγμα:
"Τελευταία ημέρα πωλήσεων! Περιορισμένη διαθεσιμότητα! Προλάβετε, πριν ξεπουλήσουμε! "
8. Παρουσιάζουν κάπως καλύτερη την πραγματικότητα.
Πολλές φορές προσπαθούν να σας πείσουν για κάτι που δεν είναι ακριβώς όπως το θέλετε, παρουσιάζοντας τα δεδομένα καλύτερα από ότι πραγματικά είναι.Παράδειγμα:
"Θα είναι όλα έτοιμα σε πέντε λεπτά."
Έτσι ακούγεται πολύ καλύτερα από από ότι αν έλεγε την πραγματικότητα : "σε δεκαπέντε λεπτά".
9. Το τεκμήριο της ενοχής.
Όταν προβάλει κάποιον ισχυρισμό που αυτομάτως εικάζει και την ενοχή σας.Παράδειγμα:
«Είδα τους μώλωπες στην πλάτη του γιου σας. Δεν πιστεύετε ότι είναι κακό να χτυπάτε ένα παιδί ; "
10. Ο εκφοβισμός και η λύση.
Παίζοντας με τα συναισθήματα σας και προξενώντας το αίσθημα του φόβου. Έτσι είστε πιο έτοιμος να αποδεχτείτε την πρόταση που σας κάνει στην συνέχεια.Παράδειγμα:
"Η απόδοση σου δεν είναι καλή τελευταία και ο διευθυντής είπε ότι αν δεν βελτιωθείς θα σε διώξει. Μην ανησυχείς όμως, δεν θα το κάνει άμεσα. Αλλά ως αντάλλαγμα θέλει να του αποδείξεις ότι είσαι ικανός. Θα σε πείραζε λοιπόν αν εργαζόσουν και το Σάββατο για να βελτιώσεις τα αποτελέσματα της δουλειάς σου ;...."
11. Ξεκινούν με μικρές απαιτήσεις, και ζητούν όλο και περισσότερα.
Σας ζητάνε αρχικά κάτι μικρό, και όταν το πάρουν ζητάνε κάτι μεγαλύτερο. Στην συνεχεια κάτι ακόμα μεγαλύτερο...Παράδειγμα:
Γιος: "Μαμά, μπορώ να πάω έξω για μια ώρα για να δω τον Αντώνη ;"
Μαμά : «Φυσικά».
Γιος: "Θα πάει στον κινηματογράφο. Μπορώ να πάω μαζί του; "
Μαμά : «Ναι».
Γιος: «Έχω μόνο 10 ευρώ . Θα μπορούσες να μου δώσεις χρήματα να ψωνίσω κάτι από εκεί; "
Γιος: «... Μήπως θα μπορούσε να μας "πετάξεις" μέχρι εκεί;" .-
***
*** ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΙΟΥΝΙΟΥ 2014 :
~ http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/2014/06/01-2014.html , Άρωμα Κυριακάτικης ενημέρωσης 01 Ιούνιος 2014,.- ~ http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/2014/06/16-2014.html , ΑΡΩΜΑ ΑΠΟ ΜΟΥΝΤΙΑΛ ΒΡΑΖΙΛΙΑΣ Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014 ~ http://arfaramessiniasgreece.blogspot.gr/2014/06/16-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης 16 Ιουνίου 2014 .-
~ http://snsstamoskal.blogspot.gr/2014/06/28-2014.html , ΜΟΥΝΤΙΑΛ - Η Ιστορία Κυπέλλου Παγκοσμίου Ποδοσφαίρου Σάββατο 28 Ιουλίου 2014 .-
~ http://vlasisarfarablogspotcom.blogspot.gr/2014/06/29-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Κυριακή 29 Ιουνίου 2014 .-
~ http://dimmetoparfara.blogspot.gr/2014/06/30-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσής Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014 .-
ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΙΟΥΛΙΟΥ 2014 :
~ http://arfara-messinias-stamos.blogspot.gr/2014/07/01-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Τρίτη 01 Ιουλίου 2014 .- ~ http://snsarfara.blogspot.gr/2014/07/01-2014.html , Άρωμα Ενημέρωσης Τρίτη 01 Ιουλίου 2014 .-
~ http://httpdimmetoparfarablogspotcom.blogspot.gr/2014/07/02-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης 02 Ιουλίου 2014 .-
~ http://httpdimmetoparfarablogspotcom.blogspot.gr/2014/07/02-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης 02 Ιουλίου 2014.-
~ http://stamos-dynami.blogspot.gr/2014/07/03-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Πέμπτη 03 Ιουλίου 2014 .-
~ http://snsarfara-stamos-dynami.blogspot.gr/2014/07/04-2014.html , Άρωμα ενημέρωσης Παρασκευή 04 Ιουλίου 2014 .-
~ . http://arfara-messinias-stamos-2010.blogspot.gr/2014/07/05-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Σάββατο 05 Ιουλίου 2014 .-
~** http://arfara-kalamata-greece.blogspot.gr/2014/07/05-2014.html , Άρωμα ενημέρωσης Σάββατο 05 Ιουλίου 2014 .-
~ http://snsstamoskal.blogspot.gr/2014/07/06-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Κυριακή 06 Ιουλίου 2014 .-
~ http://vlasisarfarablogspotcom.blogspot.gr/2014/07/06-2014.html , Επιλογές Κυριακή 06 Ιουλίου 2014 .-
~ http://dimmetoparfara.blogspot.gr/2014/07/10-2014.html , Άρωμα ενημέρωσης 10 Ιουλίου 2014 .-
~ http://arfaramessiniasgreece.blogspot.gr/2014/07/78-9-2014.html , Τριήμερη εκδρομή στα Τσουμέρκα 7.8.και 9 Ιουλίου 2014 , Πέμπτη 10 Ιουλίου 2014 .-
~ http://arfara-messinia-stamos-stamos.blogspot.gr/2014/07/10-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Πέμπτη 10 Ιουλίου 2014 .-
~ http://stamos-stamoskalsnsblogspotcom.blogspot.gr/2014/07/11-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Παρασκευή 11 Ιουλίου 2014 .-
~ http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2014/07/11-2014.html ., Άρωμα Ελλάδας από τριήμερη εκδρομή στα ΤΖΟΥΜΕΡΚΑ Παρασκευή 11 Ιουλίου 2014 .-
~ http://vlasisarfarablogspot.blogspot.gr/2014/07/12-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Σάββατο 12 Ιουλίου 2014.-
~ http://vlasisarfarablogspot.blogspot.gr/2014/07/13.html ΚΤΗΜΑ ΤΑΤΟΪΟΥ Κυριακή 13 Ιουλίου 2014 .-
~ http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2014/07/13-20124.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Κυριακή 13 Ιουλίου 20124 .-
~ http://snsarfara.blogspot.gr/2014/07/14-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Δευτέρα 14 Ιουλίου 2014 .-
~ http://arfara-messinias-stamos.blogspot.gr/2014/07/15.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Τρίτη 15 Ιουλίου 2014 , .- ~
~ Το αγιάζι της ενημέρωσης Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014 : http://httpdimmetoparfarablogspotcom.blogspot.gr/2014/07/16-2014.html ,
~ Επιλογές Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014 http://arfara-messinia-stamos.blogspot.gr/2014/07/16-2014.html ,
~ Το αγιάζι της ενημέρωσης Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014 : http://stamos-dynami.blogspot.gr/2014/07/17-2014.html , .-
~ ΕΠΙΛΟΓΕΣ Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014 : http://snsarfara-stamos-dynami.blogspot.gr/2014/07/17-2014.html ,.-
~ Ανθολόγιο Επιλογών Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014 : http://arfara-messinias-stamos-2010.blogspot.gr/2014/07/17-2014.html ,
~ Άρωμα Επιλογών Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014 : http://arfara-kalamata-greece.blogspot.gr/2014/07/17-2014.html , .-
~ Το αγιάζι της ενημέρωσης Παρασκευή 18 Ιουλίου 2014 : http://snsstamoskal.blogspot.gr/2014/07/18-2014.html , .-
~ ΕΠΙΛΟΓΕΣ Παρασκευή 18 Ιουλίου 2014 : http://dimmetoparfara.blogspot.gr/2014/07/18-2014.html ,.-
~ ΕΠΙΛΟΓΕΣ Θεμάτων , Παρασκευή 17 Ιουλίου 2014 : http://snsarfara.blogspot.gr/2014/07/17-2014.html , .-
~ Το αγιάζι της ενημέρωσης Σάββατο 19 Ιουλίου 2014 : http://vlasisarfarablogspotcom.blogspot.gr/2014/07/19-2014.html , .-
~ Άρωμα ενημέρωσης Κυριακή 20 Ιουλίου 2014 : http://arfaramessiniasgreece.blogspot.gr/2014/07/20-2014.html ,.-
~ Το αγιάζι της ενημέρωσης Κυριακή 20 Ιουλίου 2014 : http://asterasarfaron2011.blogspot.com/2014/07/20-2014.html ,
~ Επιλογές , Κυριακή 20 Ιουλίου 2014 : http://arfara-messinia-stamos-stamos.blogspot.gr/2014/07/20-2014.html , .-
~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου