ΑΝΘΟΛΟΓΟΝΤΑΣ γράφοντας και αντιγράφοντας
Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014 :
''ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ δεν οδηγούνται όλοι οι ένοχοι και εγκληματίες. Πολλοί απο αυτούς με την πανουργία και την βοήθεια διάφορον προσώπων,κατορθώνουν να ξεφύγουν την δίκη, να αποφύγουν την τιμωρία των ανθρώπων.
- Απο το δικαστήριο του Χριστού όμως δεν μπορεί κανείς να ξεφύγει, όσο πανούργος και δυνατός και αν είναι.
- Μικροί και Μεγάλοι΄΄ Άνδρες και Γυναίκες΄΄ Αμαθείς και Σοφοί΄΄ Βασιλείς και Στρατιώτες΄΄ όλοι το ίδιο θα οδηγηθούν μπροστά στο βήμα του ΧΡΙΣΤΟΥ.
- Είναι αυτός ο Βασιλεύς των Βασιλευόντων και Κύριος των Κυριευόντων.
- Είναι ο ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟς ΚΡΙΤΗς, που θα αποδώσει με δικαιοσύνη στον καθένα κατα τα έργα του.
- Ενώπιον Του λοιπόν θα παραστούν ΜΕΓΑΛΟΙ και ΜΙΚΡΟΙ όσοι έζησαν στον κόσμο αυτό.
- Ενώπιον Του θα λογοδοτήσουν και θα απολογηθούν όλοι ανεξαιρέτως.
Και η κρίσις εκείνη θα σημάνει την ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ και ευτυχία του ανθρώπου, η αντιθέτως, την ΑΙΩΝΙΑ ΚΑΤΑΔΙΚΗ και ΔΥΣΤΥΧΙΑ.
*** Ουιγούροι: Ποιοί είναι οι Τούρκοι της Κίνας που σκορπούν τον θάνατο
Ακούσαμε για πρώτη φορά τους Ουιγούρους, στο φονικό του σιδηροδρομικού σταθμού της νότιας Κίνας όπου με τα χατζάρια σκότωναν όποιον έβρισκαν μπροστά τους.
Τώρα όλοι φωτογραφίζουν τους Ουιγούρους φανατικούς ισλαμιστές πίσω από την εξαφάνιση του αεροσκάφους των Μαλαισιανών αερογραμμών.
Ας δούμε λοιπόν ποιοί είναι οι φανατικοί ισλαμιστές Ουιγούροι:
Ισλαμικό κίνημα Ανατολικού Τουρκιστάν (ΕΤΙΜ)
Ιδρύθηκε το 1997 με στόχο την ανεξαρτησία της επαρχίας Ζινγιάγκ της Κίνας.
Μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους η κυβέρνηση των ΗΠΑ στη λίστα με τις τρομοκρατικές οργανώσεις.
Το 2005 το NBC είχε αναφέρει ότι η οργάνωση ΕΤΙΜ είχε πραγματοποιήσει πάνω από 200 τρομοκρατικές ενέργειες με 162 νεκρούς και 440 τραυματίες.
Το 2006 οι αμερικανοί στρατιώτες συνέλαβαν 22 Ουιγούρους στο Πακιστάν και στο Αφγανιστάν χρησιμοποιώντας πληροφορίες ότι είχαν σχέση με την Αλ Κάιντα.
Μεταφέρθηκαν στο Γκουαντάναμο και μετά από μερικά χρόνια 5 από αυτούς αφέθηκαν ελεύθεροι. Σύμφωνα με αναφορές δημοσιογράφων βρίσκονται στην Αλβανία.
Οι Τουρκικές ρίζες των Ουιγούρων
Οι Ουιγούροι είναι οι Τούρκοι της Κίνας. Είναι τουρκικό φύλο και η λέξη Ουιγούροι μάλλον σημαίνει «ενωμένοι».
Ζουν στην δυτική περιφέρεια Ζινγιάγκ της Κίνας σε μία έκταση που είναι 4 φορές το μέγεθος της Καλιφόρνιας.
Η πρώτη αναφορά στη φυλή των Ουιγούρων είναι από την Δυναστεία του Γουέι (386-534 μ.Χ).
Οι Ουιγούροι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι ζουν στην περιοχή αυτή εδώ και 9.000 χρόνια.
Εξισλαμίστηκαν γύρω στο 1.000 μ.Χ. Πριν ασπάζονταν τον Σαμανισμό και τον Βουδισμό.
Το 1920, οκτώ χρόνια μετά την πτώση της τελευταίας δυναστείας και ίδρυση της Δημοκρατίας της Κίνας, οι ισλαμιστές και οπαδοί του Παντουρκισμού άρχισαν να δημιουργούν προβλήματα στην Κίνα.
Το 1933 και το 1944, βοηθούμενοι από τον Στάλιν, καταφέρνουν να δημιουργήσουν για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, αυτόνομο κράτος: «Δημοκρατία του Ανατολικού Τουρκεστάν».
Την 1η Οκτωβρίου 1949 ιδρύεται η Λαϊκη Δημοκρατία της Κίνας και η περιοχή ονομάζεται «Αυτόνομη περιφέρεια Ζινγιάγκ-Ουιγούροι».
Εκτός της επαρχίας Ζινγιάνγκ, η μεγαλύτερη κοινότητα Ουιγούρων στην Κίνα βρίσκεται στην περιοχή Ταογιουάν, στη νοτιοκεντρική επαρχία της Χουνάν.
Έξω από την Κίνα, σημαντικές κοινότητες Ουιγούρων υπάρχουν στο Καζακστάν, το Κιργιστάν και το Ουζμπεκιστάν. Μικρότερες κοινότητες υπάρχουν στο Αφγανιστάν, Πακιστάν και την Τουρκία.
Γλώσσα
Η γλώσσα των Ουιγούρων είναι γνωστή ως «Ανατολικά Τούρκικα» και ομιλείται από 8-11 εκατομμύρια ανθρώπους που ζούν στη Δυτική Κίνα, αλλά και σε ορισμένες περιοχές του Καζακστάν και του Ουζμπεκιστάν.
Σύμφωνα με τους ειδικούς αναλυτές είναι μία τουρκική γλώσσα με έντονες επιρροές από την περσική, την αραβική, τη ρώσικη και την κινεζική γλώσσα.
Ο χάρτης δείχνει που ομιλείται η γλώσσα των Ουιγούρων:
Επεισόδια 2009
Οι ταραχές τον Ιούλιο του 2009 είχαν διάρκεια πολλών ημερών και οδήγησαν στον θάνατο 200 διαδηλωτών.
Αφορμή των ταραχών στάθηκε διαδήλωση Ουιγούρων, που διαμαρτύρονταν για την πολιτική του Πεκίνου, σχετικά με τον εποικισμό της επαρχίας τους από μέλη της εθνότητας των Χαν.
Τώρα όλοι φωτογραφίζουν τους Ουιγούρους φανατικούς ισλαμιστές πίσω από την εξαφάνιση του αεροσκάφους των Μαλαισιανών αερογραμμών.
Ας δούμε λοιπόν ποιοί είναι οι φανατικοί ισλαμιστές Ουιγούροι:
Ισλαμικό κίνημα Ανατολικού Τουρκιστάν (ΕΤΙΜ)
Ιδρύθηκε το 1997 με στόχο την ανεξαρτησία της επαρχίας Ζινγιάγκ της Κίνας.
Μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους η κυβέρνηση των ΗΠΑ στη λίστα με τις τρομοκρατικές οργανώσεις.
Το 2005 το NBC είχε αναφέρει ότι η οργάνωση ΕΤΙΜ είχε πραγματοποιήσει πάνω από 200 τρομοκρατικές ενέργειες με 162 νεκρούς και 440 τραυματίες.
Το 2006 οι αμερικανοί στρατιώτες συνέλαβαν 22 Ουιγούρους στο Πακιστάν και στο Αφγανιστάν χρησιμοποιώντας πληροφορίες ότι είχαν σχέση με την Αλ Κάιντα.
Μεταφέρθηκαν στο Γκουαντάναμο και μετά από μερικά χρόνια 5 από αυτούς αφέθηκαν ελεύθεροι. Σύμφωνα με αναφορές δημοσιογράφων βρίσκονται στην Αλβανία.
Οι Τουρκικές ρίζες των Ουιγούρων
Οι Ουιγούροι είναι οι Τούρκοι της Κίνας. Είναι τουρκικό φύλο και η λέξη Ουιγούροι μάλλον σημαίνει «ενωμένοι».
Ζουν στην δυτική περιφέρεια Ζινγιάγκ της Κίνας σε μία έκταση που είναι 4 φορές το μέγεθος της Καλιφόρνιας.
Η πρώτη αναφορά στη φυλή των Ουιγούρων είναι από την Δυναστεία του Γουέι (386-534 μ.Χ).
Οι Ουιγούροι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι ζουν στην περιοχή αυτή εδώ και 9.000 χρόνια.
Εξισλαμίστηκαν γύρω στο 1.000 μ.Χ. Πριν ασπάζονταν τον Σαμανισμό και τον Βουδισμό.
Το 1920, οκτώ χρόνια μετά την πτώση της τελευταίας δυναστείας και ίδρυση της Δημοκρατίας της Κίνας, οι ισλαμιστές και οπαδοί του Παντουρκισμού άρχισαν να δημιουργούν προβλήματα στην Κίνα.
Το 1933 και το 1944, βοηθούμενοι από τον Στάλιν, καταφέρνουν να δημιουργήσουν για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, αυτόνομο κράτος: «Δημοκρατία του Ανατολικού Τουρκεστάν».
Την 1η Οκτωβρίου 1949 ιδρύεται η Λαϊκη Δημοκρατία της Κίνας και η περιοχή ονομάζεται «Αυτόνομη περιφέρεια Ζινγιάγκ-Ουιγούροι».
Εκτός της επαρχίας Ζινγιάνγκ, η μεγαλύτερη κοινότητα Ουιγούρων στην Κίνα βρίσκεται στην περιοχή Ταογιουάν, στη νοτιοκεντρική επαρχία της Χουνάν.
Έξω από την Κίνα, σημαντικές κοινότητες Ουιγούρων υπάρχουν στο Καζακστάν, το Κιργιστάν και το Ουζμπεκιστάν. Μικρότερες κοινότητες υπάρχουν στο Αφγανιστάν, Πακιστάν και την Τουρκία.
Γλώσσα
Η γλώσσα των Ουιγούρων είναι γνωστή ως «Ανατολικά Τούρκικα» και ομιλείται από 8-11 εκατομμύρια ανθρώπους που ζούν στη Δυτική Κίνα, αλλά και σε ορισμένες περιοχές του Καζακστάν και του Ουζμπεκιστάν.
Σύμφωνα με τους ειδικούς αναλυτές είναι μία τουρκική γλώσσα με έντονες επιρροές από την περσική, την αραβική, τη ρώσικη και την κινεζική γλώσσα.
Ο χάρτης δείχνει που ομιλείται η γλώσσα των Ουιγούρων:
Επεισόδια 2009Οι ταραχές τον Ιούλιο του 2009 είχαν διάρκεια πολλών ημερών και οδήγησαν στον θάνατο 200 διαδηλωτών.
Αφορμή των ταραχών στάθηκε διαδήλωση Ουιγούρων, που διαμαρτύρονταν για την πολιτική του Πεκίνου, σχετικά με τον εποικισμό της επαρχίας τους από μέλη της εθνότητας των Χαν.
*** Ανακαλύφθηκε βυθισμένη πόλη που ένωνε την αρχαία Ελλάδα με την Αίγυπτο!!
Το λιμάνι Θώνις - Ηράκλειο φέρεται να λειτουργούσε σαν μια «Αλεξάνδρεια πριν την Αλεξάνδρεια», μια υποχρεωτική πύλη εισόδου στην Αίγυπτο του 1.000 π.Χ. ενώ οι έρευνες αποκαλύπτουν απίστευτα διατηρημένα ναυάγια, άγκυρες, αγάλματα, χρήματα, και τεράστιες επιγραφές.
Η χαμένη πόλη που ήταν γνωστή ως Θώνις στους Αιγύπτιους και Ηράκλειο στους Ελληνες ανακαλύφθηκε το 2000 από τον Γάλλο αρχαιολόγο Φρανκ Γκοντιό και έπειτα από 13 χρόνια επίπονων ανασκαφών χιλιάδες ευρήματα έρχονται στο φως.
*** Αρχαία ρωμαϊκά μυστικά φέρνουν επανάσταση σήμερα!!!
Ένα αρχαίο ρωμαϊκό κύπελλο, που φαίνεται να αλλάζει χρώματα με μαγικό τρόπο, και τα κτίσματα των αρχαίων Ρωμαίων, που ακόμα στέκονται περήφανα, στο πέρασμα των χρόνων, αποδεικνύουν ότι έχουμε πολλά να μάθουμε από τους προγόνους μας και ανοίγουν τον δρόμο για επιστημονική πρόοδο.Προηγμένη συσκευή ανίχνευσης του DNA και πιο ανθεκτικά κτίρια είναι πιθανόν να γίνουν πραγματικότητα, χάρη στις γνώσεις από το παρελθόν.
Συχνά, σκεφτόμαστε τους προγόνους μας σαν τεχνολογικά υπανάπτυκτους ανθρώπους, οι οποίοι ζούσαν τυφλωμένοι από τις προκαταλήψεις τους και χωρίς να έχουν στα χέρια τους τα μέσα και τις απαντήσεις που έχουμε εμείς, σήμερα.Και ενώ, σίγουρα, ζούμε σε μια εποχή εκπληκτικών τεχνολογικών επιτευγμάτων, δεν είναι κατ' ανάγκην αλήθεια ότι όλες οι καινοτομίες μας είναι... καινοτομίες.Οι αρχαίοι πρόγονοί μας είχαν, ακριβώς, την ίδια θέληση για πρόοδο και ανακαλύψεις με εμάς. Και καθώς οι αρχαιολόγοι φέρνουν στο φως όλο και περισσότερα για το παρελθόν μας, μαθαίνουν, επίσης, ότι πολλές τεχνολογίες που εμείς θεωρούμε δεδομένες, ίσως και να αναπτύχθηκαν εκατοντάδες ή χιλιάδες χρόνια πριν, μόνο και μόνο για να χαθούν, κάπου στο πέρασμα του χρόνου.Το πιο τρανταχτό παράδειγμα είναι η πλαστική χειρουργική. Είναι μία σχετικά νέα τεχνολογία, σωστά; Λάθος. Η πλαστική χειρουργική φαίνεται ότι ασκούνταν στην Ινδία, από το 800 π.Χ.. Παρόλα αυτά, δεν είχε “επινοηθεί” στην Ευρώπη, μέχρι τον 18ο αιώνα, όταν Βρετανοί γιατροί έμαθαν για αυτή, στην Ινδία.Αλλά και κάποιες πρόσφατες εξελίξεις δείχνουν ότι τα μαθήματα που έχουμε να πάρουμε από τους αρχαίους δεν έχουν τελειώσει.Συγκεκριμένα, οι αρχαίοι Ρωμαίοι φαίνεται ότι έχουν τη δυνατότητα να ταρακουνήσουν κάποιους από τους κυριότερους τομείς της σημερινής βιομηχανίας, εκατοντάδες χρόνια μετά την πτώση της αυτοκρατορίας τους. Δύο ευρήματα της εποχής τους, αποτελούν τη βάση και τον οδηγό για την επίτευξη σημαντικής επιστημονικής προόδου.Το Κύπελλο του Λυκούργου
Το πρώτο από τα δύο ευρήματα είναι ιδιαίτερα εκπληκτικό. Ένα δισκοπότηρο, ηλικίας 1600 ετών, γνωστό ως Κύπελλο του Λυκούργου, το οποίο έχει αποδειχθεί ότι είναι κάτι περισσότερο από ένα εντυπωσιακό έργο τέχνης. Είναι, επίσης, ένα υπαρκτό παράδειγμα μίας από τις πρώτες μορφές νανοτεχνολογίας. Το κύπελλο παρέμενε μυστήριο, για αιώνες, αφού αλλάζει χρώμα (από πράσινο σε κόκκινο), ανάλογα με την οπτική γωνία που το κοιτάζει κανείς. Μόλις τη δεκαετία του 1990, εξακριβώθηκε ο τρόπος δημιουργίας του. Όπως αποδεικνύεται, το γυαλί κατασκευής του δισκοπότηρου είναι εμποτισμένο με σωματίδια αργύρου και χρυσού, τα οποία έχουν διάμετρο 50 νανομέτρων. Για εκείνους που θα σπεύσουν να αποδώσουν τις ιδιότητες του δισκοπότηρου στην τύχη, να σημειώσουμε ότι η συγκεκριμένη τεχνική – που έδωσε στο γυαλί την ικανότητα να αλλάζει χρώμα – ήταν σίγουρα γνωστή στους αρχαίους Ρωμαίους, αφού και άλλα, παρόμοια κύπελλα έχουν βρεθεί. Θα μπορούσε, μάλιστα, να φέρει τώρα επανάσταση στη φαρμακευτική βιομηχανία, αφού, με βάση αυτή, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Ιλινόις ανέπτυξαν, μόλις πέρυσι, μία συσκευή που τους επιτρέπει να ανιχνεύουν DNA και πρωτεΐνες, χωρίς να χρειάζεται προηγουμένως χημική τροποποίησή τους. Μείωσαν, έτσι, το κόστος και περιόρισαν τα σφάλματα που μπορεί να προκύψουν από μία τέτοια διαδικασία. Η ομάδα εκτιμά ότι η συσκευή έχει εκατό φορές καλύτερη ευαισθησία, σε σχέση με οποιοδήποτε παρόμοιο προϊόν. Με δημοσίευση στο επιστημονικό περιοδικό Advanced Optical Materials, η ερευνητική ομάδα υποστηρίζει ότι οραματίζεται “την ευρεία χρήση της συσκευής, για μικροσυστοιχίες DNA, θεραπευτική διαλογή αντισωμάτων, ανακάλυψη φαρμάκων και την παροχή μίας φθηνής και πιο ευαίσθητης εναλλακτικής στα υπάρχοντα όργανα επιφανειακού πλασμονικού συντονισμού”. Σκυρόδεμα ρωμαϊκό, αλλά και ρωμαλέο
Φαίνεται, όμως, ότι οι αρχαίοι Ρωμαίοι δεν έχουν λύσεις μόνο για τον τομέα της ιατρικής. Σύντομα, ίσως ζούμε, εργαζόμαστε και κυκλοφορούμε, σε κτίρια και δρόμους, χτισμένα με τα ίδια υλικά που χρησιμοποιούσαν οι Ρωμαίοι όταν έφτιαχναν το Πάνθεον. Υλικά, τα οποία, μάλιστα, παράγουν λιγότερες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, κατά τη δημιουργία τους. Το παραπάνω ενδεχόμενο, ίσως γίνει πραγματικότητα, χάρη στο έργο μίας ερευνητικής ομάδας του Πανεπιστημίου Berkeley της Καλιφόρνια, η οποία έχει μελετήσει τους λόγους που το ρωμαϊκό σκυρόδεμα κατάφερε να αντέξει περισσότερα από 200 χρόνια, υπό τις ίδιες συνθήκες που προκαλούν την αποικοδόμηση του δικού μας σε χρονικό διάστημα 50 ετών. Ιδιαίτερα, κάτω από το νερό. “Το σκυρόδεμα των Ρωμαίων έχει παραμείνει συμπαγές και καλά ενοποιημένο, για 200 χρόνια, σε επιθετικά θαλάσσια περιβάλλοντα”, δήλωσε η ερευνήτρια Marie Jackson, σε ένα δελτίο τύπου. “Είναι ένα από τα πιο ανθεκτικά δομικά υλικά στον πλανήτη και δεν είναι τυχαίο”.
Το Πάνθεον, στη Ρώμη, ένας επιβλητικός ναός, αφιερωμένος στους Ολύμπιους Θεούς
Πράγματι, αυτό προκύπτει από τη χημική ανάλυση του ρωμαϊκού σκυροδέματος, που δημοσίευσε η ομάδα, στο περιοδικό Journal of the American Ceramic Society. Το κλειδί στην ανθεκτικότητα του ρωμαϊκού μπετόν ήταν η ανάμειξη ασβέστη και ηφαιστειακής τέφρας, η οποία παράγει ένα σκυρόδεμα που περιλαμβάνει αλουμίνιο – κάτι που δεν απαντάται στα σύγχρονα τσιμέντα. Αυτό σημαίνει λιγότερος ασβεστόλιθος στο τσιμέντο και χαμηλότερες θερμοκρασίες στη δημιουργία του σκυροδέματος. Έτσι, η χρήση ρωμαϊκού τσιμέντου δίνει ένα πιο ανθεκτικό υλικό, που μπορεί να παραχθεί με λιγότερα καύσιμα και σε λιγότερο χρόνο. Ξεχνάμε, πολλές φορές, ότι κάποια από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι τόσο παλιά όσο η ίδια η ιστορία μας. Καθώς ψάχνουμε καινοτόμους τρόπους να τους δώσουμε λύσεις, δεν θα ήταν λάθος να παραβλέψουμε το παρελθόν; Ίσως, αν κοιτάξουμε λίγο προς τα πίσω και όσα έχουν κάνει οι πρόγονοί μας, να εμπνευστούμε από το έργο τους. Μπορεί, ακόμη και να βρούμε στο χθες ό,τι αναζητούμε στο σήμερα. Θεόδουλος Γεωργιάδης
* Ο πέμπτος Βενετοτουρκικός πόλεμος για την Κρήτη, που κράτησε είκοσι πέντε χρόνια (1645-1669), ήταν απ’ τους πιο σκληρούς κι αιματηρούς πολέμους της ιστορίας και συγκλόνισε το χριστιανικό κόσμο.
Σε όλη τη διάρκεια του πολέμου, οι Μανιάτες, που είχαν συνάψει συμμαχία με τη Βενετική Πολιτεία, κατάφεραν πολύ σημαντικά πλήγματα κατά του Τουρκικού στόλου – κουρσεύοντας τα πλοία των Οθωμανών και διασπώντας τον πολιορκητικό κλοιό στην Κρήτη.
Επιπλέον, στα 1659 έφτασε στις Κιτριές της Μάνης ο ναύαρχος των Ενετών, Φραγκίσκος Μοροζίνη, με δέκα γαλέρες, στις οποίες επέβαινε δύναμη πεζικού και ιππικού.
Οι Ενετοί, στον αγώνα τους με τους Τούρκους, υπολόγιζαν στο Μανιάτικο αντιπερισπασμό! Έτσι, με τη βοήθεια τους οι Μανιάτες επιχειρούν σχέδιο για την απελευθέρωση της Πελοποννήσου, που όμως εγκαταλείφθηκε από την αιφνίδια αναχώρηση του Μοροζίνη.
Μετά την κατάληψη της Κρήτης από τους Οθωμανούς στα 1669, ο μεγάλος βεζίρης Αχμέτ Κιουπρουλή στράφηκε κατά των Μανιατών και με κάθε τρόπο προσπάθησε να απαλλαγεί από τους επίφοβους αυτούς εχθρούς. Επειδή γνώριζε πως καταφεύγοντας στη βία δε θα είχε κανένα αποτέλεσμα, κατέστρωσε το εξής σχέδιο:
Προσπάθησε να εκμεταλλευτεί τις μεταξύ των μεγάλων οικογενειών της Μάνης διαμάχες που είχαν ξεσπάσει εκείνη την εποχή και να τους οδηγήσει σε εμφύλιο σπαραγμό. Χρησιμοποίησε ως όργανό του τον Μανιάτη πειρατή Λυμπεράκη Γερακάρη, που κρατούνταν στο «Μπάνιο», στις φυλακές ναυστάθμου της Κωνσταντινούπολης.
Εκείνος είχε προσωπική διαμάχη με την οικογένεια των Στεφανοπουλαίων, γιατί ένας απ΄ αυτούς, ο Μιχάλης Λεμιθάκης είχε κλέψει την αρραβωνιαστικιά του, την κόρη του Διακουμή Γιατράκου (Μedici).
Φτάνοντας στη Μάνη ο Γερακάρης Λιμπεράκης, προσπάθησε να εκθρέψει το μίσος μεταξύ των δύο οικογενειών (Στεφανοπουλαίων και Γιατριάνων) και παράλληλα να πείσει όσους κατάφερνε να προσεταιριστεί πως χωρίς συμμάχους οι Μανιάτες δε συνέφερε πλέον να αντισταθούν στους Τούρκους.
Μέσα σ΄ αυτή τη γενικευμένη σύγχυση που προκλήθηκε μεταξύ των Μανιατών, ο Κιουπρουλής, έστειλε τον Καζέ Αλή με 6000 άνδρες στη Ζαρνάτα, δίνοντας όμως εντολή να μην πειράξει τους Μανιάτες.
Όταν έφτασαν οι Τούρκοι, επισκεύασαν και οχύρωσαν το κάστρο της Ζαρνάτας και του Πόρτο Κάγιο κι έχτισαν το κάστρο της Κελεφά. Στόχος τους ήταν, να προστατεύσουν τα λιμάνια της Μάνης από τους Ενετούς.
Τότε, εκμεταλλευόμενος την κατάσταση ο Λιμπεράκης Γερακάρης, εκδήλωσε την προσωπική του φιλοδοξία: Αυτοανακηρύχθηκε αρχηγός της Μάνης, σχημάτισε μικρό σώμα ενόπλων και συνεργαζόμενος φανερά με τους Τούρκους άρχισε να πραγματοποιεί το σχέδιό του, δηλαδή την εξόντωση των αντιπάλων του, Στεφανοπουλαίων.
Συνέλαβε 35 άνδρες, από τους ισχυρότερους της οικογένειας, ανάμεσά τους και το Μιχάλη Λεμιθάκη, τους δίκασε με δικούς του ανθρώπους και τους εκτέλεσε.
Οι συνθήκες επομένως είχαν γίνει εξαιρετικά δύσκολες και ιδιαίτερα πιεστικές για την οικογένεια των Στεφανοπουλαίων, που μετά από απευθείας συνεννοήσεις με τους Γενοβέζους, αποφάσισαν, αναζητώντας καλύτερη τύχη, να μετοικήσουν στην Κορσική.
Οι Μανιάτες μεταναστεύουν στην Κορσική και την Σαρδηνία
Από τις αρχές του 11ου μέχρι και τον 13ο αιώνα, το Βατικανό έχει μοιράσει την εκμετάλλευση της Κορσικής ανάμεσα στους Πιζαίους, τους Αραγονέζους και τους Γενοβέζους. Αρχές του 17ου αιώνα και για 150 χρόνια οι Γενουάτες ελέγχουν την Κορσική, μέχρι την κατάκτησή της από την Γαλλία στα 1768.
Το 1729 ξεσπά η μεγάλη εξέγερση κατά των Γενοβέζων κι ύστερα από 25 χρόνια εχθροπραξιών, οι Κορσικανοί ανακηρύττουν το νησί τους ανεξάρτητο. Η άνοδος όμως του Ναπολέοντα διευκολύνει την τελική προσάρτηση του νησιού στη Γαλλία το 1768.
Την περίοδο που οι Γενουάτες έχουν τον έλεγχο της Κορσικής και μετά από 11 χρόνια διαπραγματεύσεων με την κυβέρνηση της Γένοβας, οι Μανιάτες από τον ιστορικό όρμο του Οιτύλου ξεκινούν το μακρινό ταξίδι της μετανάστευσης.
Την ίδια εποχή οι Μανιάτες μεταναστεύουν στην Τοσκάνη και τον Τάραντα. Εκεί, όμως φτάνουν κατά κύματα, εγκαθίστανται σε διάφορα χωριά, και περνώντας τα χρόνια μάλλον διασκορπίζονται.
Η συμφωνία Γένοβας – Μανιατών στις 18-01-1676, περιλαμβάνει 14 άρθρα.
Τα τρία πρώτα ρυθμίζουν τις σχέσεις των ορθόδοξων μεταναστών με την παπική εκκλησία. Με βάσει αυτά αναγνωρίζεται ο ορθόδοξος επίσκοπος Παρθένιος Καλκανδής, ο οποίος όμως δεν θα είχε διάδοχο.
Στο μέλλον οι μοναχοί και ο κλήρος έπρεπε να υπαχθούν όπως και οι άλλοι ορθόδοξοι Έλληνες της Νότιας Ιταλίας και Σικελίας στο Λατίνο ιεράρχη της περιοχής, να αποδεχθούν τον Πάπα ως αρχηγό της εκκλησίας και να προχωρήσουν σε ομολογία πίστεως για όσα είχαν αποφασισθεί στις συνόδους της Φλωρεντίας και του Trento.
Πρωτότυπα ιστορικά τεκμήρια σχετικά με τις μετακινήσεις των Μανιατών στη Γένοβα κατά τον 17ο αιώνα υπάρχουν στο κρατικό αρχείο της Γένοβας και του Βατικανού (κυρίως
της «Propaganda Fide» και της Ιεράς Εξετάσεως – Sant΄ Uffizio).
Σύμφωνα με Γενοβέζικα έγγραφα, έφτασαν στην Κορσική 600 Μανιάτες ή 100 περίπου οικογένειες. Περισσότερα στοιχεία για τον αριθμό των μεταναστών δίνει η επιστολή ενός από τους αρχηγούς των Μανιατών, του Αποστόλη Στεφανόπουλου, προς τα αδέλφια του στο Οίτυλο, που θεωρείται αξιόπιστη μαρτυρία.
Ανάμεσα σε άλλα αναφέρει πως οι μετανάστες στο λιμάνι της αναχωρήσεως ήταν 800, αλλά κατά τη διάρκεια του επίπονου ταξιδιού και από τις κακές συνθήκες στο πλοίο, πέθαναν 120. (Η κυβέρνηση της Γένοβας πλήρωσε στον καπετάνιο του καραβιού 5 ρεάλια για κάθε επιβάτη, συνολικά 3000 ρεάλια).
Στο αρχείο της προπαγάνδας σώζεται επιστολή [σε ιταλική μετάφραση] απευθυνόμενη στις αρχές της Γένοβας από τον Επίσκοπο Μάνης Παρθένιο Καλκανδή, στην οποία αναφέρεται ως ημερομηνία αναχωρήσεως η 1η Ιανουαρίου 1676 με το πλοίο «Σωτήρ» (Salvatore) και καπετάνιο τον Γάλλο Ανδρέα Τaneli.
Το ταξίδι κράτησε 90 ημέρες με ενδιάμεσους σταθμούς τη Ζάκυνθο, τη Μεσσήνη, και τη Μάλτα.
Στις 14 Μαρτίου του 1676 έφτασαν οι Μανιάτες σε ένα λιμάνι στη δυτική ακτή της Κορσικής, το οποίο έκτοτε έμεινε γνωστό ως «Skala Greca», ή «Port des Moines».
Η δημοκρατία της Γένοβας τους παραχώρησε την κοντινή στο λιμάνι περιοχή της Παόμια, έναν παλαιό εγκαταλελειμμένο οικισμό πάνω σε ύψωμα, 50χλμ από το Ajaccio και 4χλμ από τη Sagona.
Η Sagona ήταν η έδρα λατίνου επισκόπου στην εκκλησιαστική δικαιοδοσία του οποίου είχαν υπαχθεί οι μετανάστες. Ο επίσκοπος Καλκανδής εγκαταστάθηκε σε μοναστήρι μισό μίλι μακριά από τον οικισμό με 12 καλογέρους, στο κοινόβιο του Τάγματος του Αγίου Βασιλείου.
Οι συνθήκες το πρώτο διάστημα της εγκατάστασης των Μανιατών ήταν εξαιρετικά δύσκολες. Η ξηρασία και οι δυνατοί άνεμοι έκαναν τη γη άνυνδρη και χέρσα. Πλήττονταν λοιπόν από οικονομική ανέχεια και μαστίζονταν από ασθένειες.
Παρά τις αντίξοες συνθήκες οι Μανιάτες δούλεψαν σκληρά και κατάφεραν να επιβιώσουν. Σε δώδεκα χρόνια από την εγκατάστασή τους η περιοχή είχε γίνει «το περιβόλι της Κορσικής» κατά την έκφραση Άγγλου περιηγητή.
Οι Γενοβέζοι από την εγκατάσταση των ικανότατων στις πολεμικές τέχνες Μανιατών προσδοκούσαν βοήθεια στην αντιμετώπιση των ανεξάρτητων και ανυπότακτων Κορσικανών.
Η μεγάλη εξέγερση της Κορσικής στα 1729
Στα 1729 οι Κορσικανοί επαναστάτησαν εναντίον της Γένοβας. Οι Έλληνες όμως αρνήθηκαν να πάρουν τα όπλα εναντίον των Γενοβέζων, αποφεύγοντας να εμπλακούν σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τους Γενουάτες, που τους είχαν βοηθήσει στο παρελθόν.
Η ουδέτερη στάση που κράτησαν τους έφερε σε ρήξη με τους επαναστάτες Κορσικανούς, οι οποίοι σε αντίποινα πυρπόλησαν την περιοχή που είχε παραχωρηθεί στους Μανιάτες και λεηλάτησαν τις περιουσίες τους.
Τον επόμενο χρόνο οι Μανιάτες δέχθηκαν και νέα επίθεση από τους Κορσικανούς. Έστειλαν λοιπόν μέσω θαλάσσης τις οικογένειές τους στην πρωτεύουσα της Κορσικής, το Αιάκειο κι έμειναν πίσω για να προστατεύσουν την Παόμια 90 άνδρες, οι οποίοι οχυρώθηκαν στον πύργο της Ominia στο άκρο της χερσονήσου.
Μετά από σκληρές μάχες με τους Κορσικανούς και λόγω της έλλειψης αγαθών και προμηθειών υποχρεώθηκαν τη νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου (16 Απριλίου 1731) να φύγουν κάνοντας ηρωική έξοδο προς το Αιάκειο, όπου έφτασαν στα τέλη Απριλίου του 1731.
Για τη σωτηρία τους αφιέρωσαν στην εκκλησία «Madona del Carmine», η οποία έως σήμερα καλείται «Chapelle des Grecs», μια εικόνα της Θεοτόκου.
Στο πάνω μέρος με κεφαλαία γράμματα φέρει την επιγραφή: ΔΙΑΣΟΣΟΝ ΑΠΟ ΚΙΝΔΙΝΟΝ ΤΟΥΣ ΔΟΥΛΟΥΣ ΣΟΥ ΘΕΟΤΟΚΕ και στο κάτω μέρος: VOTO FATTO DALI GRECI ANNO D. 1731.
Στη βάση της εικόνας απεικονίζονται επτά οπλισμένοι Μανιάτες με την τοπική ενδυμασία.
Οι Έλληνες παρέμειναν 44 χρόνια στο Αιάκειο, όπου τον έλεγχο διατηρούσε η Γένοβα - έως ότου η Κορσική στα 1768 πουλήθηκε στη Γαλλία.
Κατά την απογραφή που έκαναν οι Γενουάτες στα 1740 βρέθηκαν 810 ψυχές, εκ των οποίων 200 υπηρετούσαν στην πολιτοφυλακή.
Σε νέα απογραφή, που διεξήγαγαν οι Γαλλικές αρχές του Ajaccio το 1773, καταμετρήθηκαν 150 Μανιάτικες οικογένειες στις οποίες περικλείονταν 428 ψυχές.
Στο διάστημα των 50 χρόνων περίπου της παραμονής των Μανιατών στο Ajaccio πολλοί ήταν εκείνοι που εγκατέλειψαν την Κορσική και κατέφυγαν στο Λιβόρνο και τη Σαρδηνία.
Γύρω στα 1745/1750, πενήντα περίπου Ελληνικές οικογένειες, μετά από μυστικές διαπραγματεύσεις με έναν ευγενή από το Αλγκέρο, μετοίκησαν στη Σαρδηνία. Πήραν από τον Κάρολο Εμμανουέλε τον Γ΄ κτήματα στο χωριό Σαν Χριστόφορο της Μοντρέστα, ώστε να ιδρύσουν τον δικό τους καινούργιο οικισμό.
Η εγκατάστασή τους δεν ήταν εύκολη, καθώς είχαν να αντιμετωπίσουν την εχθρική στάση των ντόπιων αλλά και κάποια σοβαρή επιδημία που τους ανάγκασε αργότερα να πυρπολήσουν τα σπίτια τους και να μεταφέρουν τον οικισμό από τα πεδινά σε πιο ορεινή περιοχή.
Απ’ την άλλη, οι Μανιάτες που παρέμειναν στο Ajaccio της Κορσικής ήρθαν σε συμφωνία στα 1768 με το Γάλλο διοικητή του νησιού κόμη Marbeuf, ο οποίος έκανε τις κατάλληλες ενέργειες, ώστε να χτιστούν 120 σπίτια με άρτιο πολεοδομικό σχέδιο, 250 μ. μακριά από τη θάλασσα, υπό την επίβλεψη Γάλλων αξιωματικών.
Στο νέο αυτό οικισμό, το Καργκέζε, οι Μανιάτες εγκαταστάθηκαν το 1775 και παραμένουν μέχρι σήμερα. (Γράφει η Ελένη Κούβαρη kariopoliskontostavlifokades.blogspot.gr)
*** Η ιστορία του αθάνατου νερού της Στύγας!!!
Το νερό, πηγή και σύµβολο ζωής, έγινε από τα πανάρχαια χρόνια αντικείµενο λατρείας όλων των πρωτόγονων λαών.Όποιες και αν είναι οι πολιτισµικές τους δοµές, το νερό αποτελεί αστείρευτη πηγή δύναµης και ζωής: καθαρίζει, θεραπεύει, ανανεώνει και διασφαλίζει την αθανασία. Η αθανασία και η αιώνια ζωή ήταν το μεγάλο όνειρο του ανθρώπου από τους αρχαίους χρόνους, η λαχτάρα του αυτή τον έκανε να ψάχνει αλλά και να συνεχίζει μέχρι σήμερα να ερευνά για το ελιξίριο της αθανασίας.
Για τους αρχαίους Έλληνες το πιο ονομαστό ελιξίριο ήταν τα νερά της Στυγός. Αλλά και το νερό που δίνανε όρκο οι θεοί.
Η Στύγα ήταν µια φοβερή θεότητα, η μεγαλύτερη κόρη του Ουρανού και της Τηθύος, που έμενε στα τάρταρα, στην παγωνιά, απομονωμένη από τους άλλους θεούς που δεν τη συμπαθούσαν. Από τα Τάρταρα που πίστευαν ότι εκεί ήταν και οι πύλες του Άδη, πηγάζει ο ποταμός Κράθης, στο όρος Χελμός της Αχαΐας.
Τα ύδατα της Στυγός συνδέθηκαν με θεολογικές και φιλοσοφικές ιδέες, όπως αυτές από τα Ελευσίνια Μυστήρια και τις Ορφικές δοξασίες για τη μετενσάρκωση. Η δύναμη και η θερμοκρασία του νερού ήταν τέτοια που λέγανε ότι, το γυαλί, οι κρύσταλλοι, τα πήλινα αγγεία έσπαζαν μόλις βυθίζονταν σ' αυτό, αλλοιώνονταν τα μέταλλα ακόμη και ο άργυρος και ο χρυσός, και το κεχριμπάρι, μόνον οι οπλές των αλόγων που δεν είχαν πέταλα άντεχαν, γι' αυτό οι θεοί το έπιναν μέσα σε κύπελλα φτιαγμένα από οπλή αλόγου.
Η Ψυχή ψάχνοντας να βρει το ταίρι της, τον Έρωτα, υποχρεώθηκε από την Αφροδίτη να κουβαλήσει νερό από τη Στύγα. Στα νερά αυτά «βάφτισε» τον Αχιλλέα η μητέρα του η Θέτις και έγινε άτρωτος και αθάνατος, εκτός από την φτέρνα του που δεν βράχηκε η "Αχίλλειος πτέρνα" και τον βρήκε εκεί το θανατηφόρο βέλος του Πάρη στην Τροία.
Τα νερά της Στυγός, ανάβλυζαν από την ιερή πηγή της. Το ένα δέκατο από αυτά τα νερά ήταν προορισμένο για τον όρκο των θεών '' Τα άλλα εννιά φιδώνουν ολόγυρα στη γη και ύστερα, χύνονται στη θάλασσα σχηματίζοντας ρουφήχτρες, και το νερό που πέφτει από το βράχο είναι για τιμωρία των θεών''.
Ο Δίας όρισε να δίνονται στα δικά της νερά οι πιο φοβεροί όρκοι των θεών και των ανθρώπων. Κάθε φορά που κάποιοι θεοί κατηγορούνταν για ψευτιά, ο Δίας έστελνε την Ίριδα να φέρει νερό από τη µυστηριώδη αυτή πηγή. Πάνω από το νερό οι κατηγορούµενοι τρέµοντας ορκίζονταν.
Οι επίορκοι θεοί τιµωρούνταν µε πολύ βαριές ποινές. Για ένα χρόνο έµεναν άφωνοι και µαραζωµένοι, χωρίς αµβροσία και νέκταρ. Επιπλέον, για άλλα εννέα χρόνια αποµονώνονταν από τους άλλους θεούς και έχαναν τα προνόµιά τους, εκτός από την αθανασία τους. Φρικτές τιµωρίες επίσης περίµεναν και τους θνητούς που θα παρέβαιναν τον όρκο τους στα νερά της Στύγας.
Ο Όμηρος παρουσιάζει την Ήρα να λέει "μάρτυράς μου η γη κι ο πλατύς ουρανός που απλώνεται πάνω από τα κεφάλια σας και η Στύγα που τα νερά της κυλούν από ψηλά μέσα στη γη". Ο Ησίοδος την περιγράφει ως "πρωτότοκη κόρη του Ωκεανού με τη γοργή φυρονεριά, τη μισητή από τους αθάνατους, την τρομερή τη Στύγα''. Όταν κάποιος θεός έπρεπε να αποδειχθεί ότι έλεγε ψέματα ή αλήθεια, τότε έπρεπε να πιει νερό το Στύγιον ύδωρ.
Έστελνε ο Δίας την Ίριδα στην Στύγα να φέρει νερό σε ένα σταμνί, από οπλή του μεγαλύτερου αλόγου. Έλεγαν πως κανένα ζωντανό ον δεν επρόκειτο να ζήσει εάν έπινε από το νερό αυτό.
Κατά τον Παυσανία ο Μέγας Αλέξανδρος δηλητηριάστηκε από το Στύγιο Ύδωρ, αφού το ήπιε, ενώ οι αδερφές του, λούστηκαν με αυτό το νερό και έγιναν αθάνατες. Πηγή
*** Πτωχεύσεις: Του 1898 την «ξεχρεώσαμε» το 1978!!!
* Γελοιογραφία στο πλαίσιο της προπαγάνδας για να δεχτεί ο ελληνικός λαός τη διεθνή επιτροπεία. Είχε δημοσιευτεί σε αγγλική εφημερίδα και αναδημοσιεύτηκε από το «Άστυ» της Κυριακής 22 Φεβρουαρίου 1898, μία ημέρα μετά την ψήφιση του νόμου περί του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου.Η Θεσσαλία, σκλαβωμένη στους Τούρκους από τον ατυχή Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, θα απελευθερωθεί μόλις η Ελλάδα καταβάλει τις πολεμικές αποζημιώσεις στην Οθωμανική Αυτοκρατορία…Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία εγγυώνται τη συγκεκριμένη ελληνική οφειλή και μας δανείζουν για να είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας… Οι τρεις χώρες έχουν τη μορφή ναυτών, που αναφωνούν θυμωμένοι προς τον Τούρκο: «Αρκεί! Παλιάνθρωπε! Πάρε τον παρά σου και άφησε το κορίτσι»! Το αναγκαστικό αυτό δάνειο έσφιξε ακόμη περισσότερο τη θηλιά στο λαιμό των Ελλήνων…
Οι δανειστές των Ελλήνων, με πρώτη τη Γερμανία, τα ήθελαν όλα απ’ την Ελλάδα. Τι έγραφε ο Σουρής στον «Ρωμηό» και το φύλλο της Εφημερίδας της Κυβέρνησης για τον πιο επαίσχυντο νόμο που ψηφίστηκε ποτέ, μέχρι σήμερα, καθώς, στην ουσία, εκχωρούσε σε 6 ξένες δυνάμεις την εθνική κυριαρχία.
Η διεθνής εποπτεία, όπως κομψά ονομάζεται η ουσιαστική εκχώρηση αρμοδιοτήτων, όχι μόνο οικονομικών, αλλά στην ουσία πολιτικών, στην τρόικα, με αφορμή τις ελληνικές οφειλές προς κράτη και ιδιώτες κερδοσκόπους, δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο για την Ελλάδα.
Πριν από σχεδόν 114 χρόνια τον Φεβρουάριο του 1898, η Ελλάδα έμπαινε σε διεθνή οικονομικό έλεγχο, εξαιτίας της χρεοκοπίας του 1893, των τεράστιων οφειλών από τα δάνεια σχεδόν όλου του 19ου αιώνα στις μεγάλες δυνάμεις της εποχής αλλά και στους ιδιώτες, τράπεζες και φυσικά πρόσωπα. Ο νέος διεκδικητής ελληνικού χρήματος ήταν η Τουρκία, νικήτρια του σύντομου ελληνοτουρκικού πολέμου, του επιλεγόμενου ατυχή, τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του 1897, που ακολούθησε την ελληνική κατοχή της Κρήτης. Η Ελλάδα βρέθηκε σε απόλυτη απομόνωση.
Οι δανειστές πίεζαν να πάρουν όλα τα ποσά που είχαν δανείσει, η Τουρκία αξίωνε την άμεση καταβολή της αποζημίωσης των 95 εκατομμυρίων χρυσών φράγκων που είχε αναγκαστεί η Ελλάδα να συμφωνήσει ότι θα πλήρωνε, με βάση τη συνθήκη ειρήνης του Σεπτεμβρίου του 1897, την οποία επέβαλαν οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής.
Στο άρθρο 2 της συνθήκης προβλεπόταν πως η καταβολή της αποζημίωσης δεν θα καθυστερούσε την ικανοποίηση των παλαιών δανειστών της Ελλάδος και προέβλεπε την ίδρυση επιτροπής Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου από αντιπροσώπους των Μεγάλων Δυνάμεων (Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία, Ιταλία, Αυστρία). Η Επιτροπή αυτή θα βρίσκονταν μονίμως στην Αθήνα και θα επέβλεπε την τήρηση των συμφωνιών, την εξόφληση των δανειστών της Ελλάδας και την καταβολή της αποζημίωσης στην Οθωμανική Αυτοκρατορία!
Η συμφωνία την οποία αναγκάστηκε να υπογράψει η Ελλάδα προέβλεπε επίσης ρήτρα σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα όφειλε να εξασφαλίσει την ψήφιση των όρων της από την ελληνική βουλή!
Οι εκπρόσωποι των μεγάλων δυνάμεων, προστάτες στην ουσία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αλλά και των δικών τους συμφερόντων, εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα από τον Οκτώβριο του 1897, πριν καν ψηφιστεί το σχετικό νομοσχέδιο από την ελληνική βουλή, το οποίο οι ίδιοι συνέταξαν! Και από τις 21 Φεβρουαρίου 1898, όταν το ελληνικό κοινοβούλιο ψήφισε τους όρους της συνθήκης και τους έκανε νόμο (όπως είχε… προαναγγελθεί από τη συνθήκη ειρήνης του Σεπτεμβρίου του 1897), εγκαταστάθηκαν πλέον κανονικά και με το νόμο περίπου ως κυβερνήτες στη χώρα…
Οι σκληροί Γερμανοί…Ο τότε πρωθυπουργός Αλέξανδρος Ζαΐμης, μετέπειτα Ύπατος Αρμοστής Κρήτης και Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που είχε διαδεχθεί τον Σεπτέμβριο τον παραιτηθέντα Θεόδωρο Δηληγιάννη, προσπάθησε να πετύχει μείωση της ξένης επέμβασης στη διοίκηση της χώρας. Άγγλοι, Γάλλοι, Ιταλοί κλπ, το συζητούσαν, αλλά η Γερμανία του Κάιζερ Γουλιέλμου Β΄, που είχε τη σκληρότερη στάση, δεν το δέχτηκε.
Η Διεθνής Επιτροπή Ελέγχου, όπως ονομαζόταν, ανέλαβε καθήκοντα οικονομικής διαχείρισης, αλλά στην ουσία πολιτικής διοίκησης, αφού αποφάσιζε και για τις προσλήψεις, τις προαγωγές και τις μεταθέσεις στον δημόσιο τομέα, ενώ έλεγχε και υπέγραφε ακόμη και την αλληλογραφία!!! Τα δάνεια που όφειλε η Ελλάδα χωρίστηκαν σε τρεις κατηγορίες ανάλογα με την παλαιότητα τους και υπολογίστηκε τόσο ο τόκος για τα 4 χρόνια της πτώχευσης, από το 1893. Τα δάνεια σε καιρό πτώχευσης η Ελλάδα δεν τα αναγνώριζε, αλλά φυσικά οι αποφάσεις δεν ήταν πλέον δικές της… «Διευκολύνθηκε» για την περίοδο αυτή με το να χρεωθεί ένα πιο χαμηλό επιτόκιο… Επιβλήθηκε επίσης νέα ισοτιμία της δραχμής ως προς τα ξένα νομίσματα, που φυσικά ήταν ευνοϊκή για τους δανειστές, ενώ αφαιρέθηκε από την κυβέρνηση το δικαίωμα να κόψει χρήμα στο ελληνικό νομισματοκοπείο.
Στην ουσία καταργήθηκε η ελληνική κυβέρνηση και καταλύθηκε η εθνική κυριαρχία . Οι Έλληνες είχαν μπει επίσημα σε μια μορφή διεθνούς κατοχής. Φυσικά ο Ελληνικός στρατός υπήρχε μόνο στα χαρτιά, καθώς δεν υπήρχαν πόροι για την συντήρηση του, δεν αγοραζόταν πολεμικό υλικό, δεν γίνονταν ασκήσεις και η στρατιωτική θητεία είχε ελαχιστοποιηθεί.
Η πρώτη απόφαση που πήρε αφορούσε στην εκμετάλλευση των βασικών πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας ώστε τα έσοδα να χρησιμοποιηθούν για τα δάνεια. Έτσι στους ξένους επιτηρητές εκχωρήθηκαν: τα κρατικά μονοπώλια άλατος, πετρελαίου, σπίρτων, παιγνιοχάρτων, σμύριδος, σιγαροχάρτου (θα απέφεραν, όπως υπολογίστηκε, 12.300.000 δραχμές, ο φόρος καπνού (6.600.000 δρ.), τα τέλη χαρτοσήμου (10.000.000 δρ.) και οι δασμοί του τελωνείου Πειραιά (10.700.000 δρ.)
Το εναλλακτικό σχέδιο, αν δεν γινόταν δυνατή η είσπραξη των ποσών αυτών, προέβλεπε την εκχώρηση των δασμών από τα τελωνεία, Λαυρίου (πρόβλεψη για είσπραξη 1,5 εκατ. δραχμών), Πατρών (2,4 εκατομ.), Βόλου (1,7 εκατομ.), Κέρκυρας (1,6 εκατομ.
Όταν λειτούργησε η επιτροπή του Ελέγχου, οι Ευρωπαϊκές δυνάμεις χορήγησαν νέο δάνειο 170.000.000 χρυσών φράγκων ώστε η Ελλάδα να πληρώσει την πολεμική αποζημίωση στην Τουρκία για την πολεμική της ήττα και να αντιμετωπίσει το τρέχον υψηλό της έλλειμμα. Μας χορήγησαν δηλαδή δάνειο για να δυσχεράνουν ακόμη περισσότερο την ελληνική θέση, καθώς το επιτόκιο ήταν αρκετά υψηλό…
Ένα μεγάλο μέρος των εσόδων συλλέγονταν από την "Εταιρεία Διαχειρίσεως Μονοπωλίων", η οποία ήταν εισηγμένη στο Χρηματιστήριο της Αθήνας.
Του ΑΛΕΚΟΥ Α. ΑΝΔΡΙΚΑΚΗ Εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ
*** Η γεωστρατηγική σημασία της Μαύρης Θάλασσας
Κομβικό σημείο και σημαντικός διάδρομος διέλευσης ενεργειακών πόρων μεταξύ της Κασπίας, της Ευρώπης, Ασίας και Μέσης ανατολής, αλλά και θέατρο ανεπίλυτων εθνικών διενέξεων, η περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, συγκαταλέγεται πια στις περιοχές υψηλής προτεραιότητας στην παγκόσμια οικονομία και πολιτική.
Η Μαύρη θάλασσα, μέχρι τα μέσα του 18ου αιώνα,αποτελούσε εσωτερική θάλασσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μετά την εξάπλωση της Ρωσικής αυτοκρατορίας και στη συνέχεια την εδραίωση της ΕΣΣΔ και την γενικότερη επέκτασή της στην περιοχή,το status εξαρτιόταν από την αντιπαράθεσή της Μόσχας με την Οθωμανική Αυτοκρατορία στην αρχή και την Τουρκία στη συνέχεια.
Με τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου η Τουρκία έγινε μέλος του ΝΑΤΟ, ενώ Ρουμανία και Βουλγαρία εντάχθηκαν στον Οργανισμό του Συμφώνου της Βαρσοβίας, του οποίου ηγείτο η Σοβιετική Ένωση. Αυτή η αντιπαράθεση των δύο πόλων είχε καθιερώσει μια σχετική ισορροπία της γεωπολιτικής κατάστασης. Η περιοχή της Μαύρης θάλασσας ήταν μακριά από το προσκήνιο της διεθνούς πολιτικής.
Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ
Τις τελευταίες δυο δεκαετίες η γεωπολιτική κατάσταση στη Μαύρη θάλασσα περιπλέχθηκε σημαντικά. Πρώτον, κατέρρευσε το «σοσιαλιστικό σύστημα» και στην περιοχή εμφανίστηκαν νέοι «παίκτες». Η Γεωργία και η Ουκρανία, μια από τις μεγαλύτερες χώρες της Ευρώπης. Η Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένης και της Κριμαίας, καταλαμβάνει το 37,5% του μήκους της ακτογραμμής, ενώ η Ρωσία μόνο το 10,9%. Τα άλλα νέα κράτη, η Μολδαβία, η Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν, αν και τυπικά δεν έχουν πρόσβαση στη θάλασσα, ιστορικά όμως είναι στενά συνδεδεμένα με τις χώρες της περιοχής της Μαύρης θάλασσας και αναμφισβήτητα εντάσσονται σε αυτή.
Σήμερα η περιοχή περιλαμβάνει μια σειρά από χώρες, οι οποίες διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους σε πληθυσμό, σε οικονομικό και στρατιωτικό-πολιτικό δυναμικό. Οι χώρες της Μ. θάλασσας, στο εσωτερικό τους είναι εξαιρετικά ανομοιογενείς σε εθνολογική και θρησκευτική σύνθεση. Ο γνωστός αμερικανός αναλυτής γεωπολιτικής, Saul Cohen, είχε επισημάνει ότι μια τέτοια κατάσταση οδηγεί σε ανταγωνισμό τις δυνάμεις με τη μεγαλύτερη επιρροή, με στόχο την ηγεμονία. Παράλληλα, ο συσχετισμός στο επίπεδο ανάπτυξης μεταξύ των χωρών μεταβάλλεται διαρκώς.
Πλούσιοι και φτωχοί
Στην ομάδα των ηγετικών χωρών εξακολουθούν να βρίσκονται η Ρωσία και η Τουρκία. Οι φτωχότερες χώρες της περιοχής της Μ. θάλασσας είναι -όπως και δέκα χρόνια πριν- η Γεωργία, η Αρμενία και η Μολδαβία. Την ίδια ώρα, το Αζερμπαϊτζάν χάρη στα έσοδά του από το πετρέλαιο πραγματοποίησε σημαντικό άλμα. Αντίθετα, η Ουκρανία «υποβιβάστηκε» στο επίπεδο των αουτσάιντερ και υστέρησε πολύ από τους δυτικούς γείτονές της (εκτός από τη Μολδαβία).
Εθνικές διενέξεις
Δεύτερον, η γεωπολιτική κατάσταση στην περιοχή της Μ. θάλασσας περιπλέχθηκε εξαιτίας της εσωτερικής αδυναμίας των νέων εθνικών «παικτών» και των ανεπίλυτων διεθνών διενέξεων. Στην περιοχή υπάρχουν τέσσερα μη αναγνωρισμένα ή μερικώς αναγνωρισμένα κράτη τα οποία βρίσκονται στον πρώην σοβιετικό χώρο. Η Μολδαβική Δημοκρατία της Υπερδνειστερίας, η Αμπχαζία, η Νότια Οσετία και το Ναγκόρνο Καραμπάχ. Στις διενέξεις γύρω από αυτές, άμεσα ή έμμεσα εμπλέκονται επτά κράτη της περιοχής, δηλαδή η Γεωργία, η Μολδαβία, η Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν, η Ρωσία, η Ουκρανία και η Ρουμανία. Η επίδραση της εσωτερικής πολιτικής αστάθειας στη γεωπολιτική κατάσταση στην περιοχή της Μ. θάλασσας φαίνεται καθαρά από το παράδειγμα της Ουκρανίας, η οποία βιώνει σήμερα τη βαθύτερη πολιτική κρίση της την τελευταία δεκαετία.
Ενεργειακοί πόροι -Στόχος η αυτάρκεια σε ρεύμα και νερό
Τρίτον, η παγκοσμιοποίηση έκανε τα όρια της περιοχής της Μ. θάλασσας λιγότερο διακριτά, και τα διεύρυνε, ενώ προσέλκυσε στα θέματα που την αφορούν μη περιφερειακούς και μη κρατικούς παράγοντες, όπως πολυεθνικές εταιρίες, εθνικά κινήματα και κοινότητες προσφύγων. Το αποτέλεσμα είναι η Μ. θάλασσα να συγκαταλέγεται τώρα στις περιοχές υψηλής προτεραιότητας στην παγκόσμια οικονομία και πολιτική.
Το αντικειμενικό αίτιο αυτής της διαδικασίας είναι η ανακάλυψη πλούσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Κασπία θάλασσα, στο Καζακστάν και στην Κεντρική Ασία. Το έδαφος της περιοχής διαπερνά σήμερα ένας σημαντικός διάδρομος διέλευσης ενεργειακών πόρων μεταξύ της περιοχής της Κασπίας, της Ευρώπης και άλλων περιοχών του κόσμου, γεγονός που επιτρέπει να γίνει λόγος για τη διαμόρφωση μιας ενιαίας περιοχής την οποία συνθέτουνΚασπία και Μαύρη θάλασσα. Το Καζακστάν, οι χώρες της Κεντρικής Ασίας και η Κίνα, εμπλέκονται όλο και περισσότερο στα τεκταινόμενα στη συγκεκριμένη περιοχή.
Διέλευση αγαθών
Η διέλευση αγαθών κατέστη για πολλές χώρες της περιοχής μια από τις βασικότερες κινητήριες δυνάμεις ανάπτυξης, σημαντικότατη πηγή σκληρού νομίσματος και παράγοντας δημιουργίας σύγχρονων επικοινωνιών. Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις χώρες της περιοχής για επενδύσεις και για κατασκευή στο έδαφός τους αγωγών και τερματικών σταθμών, όξυνε τη μάχη για την πρωτοκαθεδρία. Μια άλλη σημαντική παράμετρος ήταν η έξοδος πολλών περιοχών από την παραδοσιακή απομόνωση. Σύντομα μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, εξαλείφθηκε το μονοπώλιο της Ρωσίας στη μεταφορά ενεργειακών πόρων από την περιοχή της Κασπίας και την Κεντρική Ασία, οι οποίες απέκτησαν νέες προσβάσεις στην Κίνα και στην περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού.
Η ρωσική γλώσσα στην Ουκρανία
Ταυτόχρονα με την ανακάλυψη νέων πηγών υδρογονανθράκων, αυξήθηκε κατακόρυφα το ενδιαφέρον των κορυφαίων διεθνών μη περιφερειακών παραγόντων, δηλαδή των ΗΠΑ και της ΕΕ. Οι ΗΠΑ υποστήριξαν έντονα το αίτημα της Γεωργίας και της Ουκρανίας για ένταξη στο ΝΑΤΟ, μια επιδίωξη όμως που αξιολογήθηκε από τη Μόσχα σαν σοβαρότατη απειλή για την εθνική της ασφάλεια. Για την Αμερική, η περιοχή της Μ. θάλασσας και ο Νότιος Καύκασος παίζουν επίσης στρατηγικό ρόλο και σε σχέση με τα συμφέροντά της στην Εγγύς και Μέση Ανατολή, με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, με την αντιμετώπιση του φονταμενταλιστικού καθεστώτος στο Ιράν. Σημαντικά μετέβαλε το ισοζύγιο ισχύος στη λεκάνη της Μ. θάλασσας η ένταξη στο ΝΑΤΟ της Ρουμανίας και Βουλγαρίας.
Επίσης, για πολλές χώρες της περιοχής είναι ελκυστική και η μακρινή προοπτική της ένταξης στην ΕΕ. Εδώ και πολλά χρόνια επιχειρεί να γίνει δεκτή στην ΕΕ η Τουρκία. Τον στρατηγικό στόχο της ένταξης στην ΕΕ έχουν θέσει η Ουκρανία και η Μολδαβία. Η ευρωπαϊκή διπλωματία βασίζεται στη χρήση των οικονομικών μοχλών και της «ήπιας ισχύος», υποστηρίζοντας μέσω των ΜΚΟ τις διαδικασίες εκδημοκρατισμού, συμμετέχοντας στη διευθέτηση των διενέξεων που σχετίζονται με τα μη αναγνωρισμένα κράτη. Ωστόσο, η Ρωσία αντιμετωπίζει με άκρα επιφυλακτικότητα την περαιτέρω διεθνοποίηση των θεμάτων που αφορούν τα κράτη της περιοχής.
Πολιτικές ζυμώσεις
Τα σύνορα της Μ. θάλασσας είναι ένα προϊόν πολιτικών ζυμώσεων. Η εμφάνιση τέτοιων περιοχών είναι επίσης αναμφίβολα το αποτέλεσμα της ενίσχυσης των πολύπλευρων σχέσεων μεταξύ μιας ομάδας χωρών που συνορεύουν μεταξύ τους ή τις συνδέει ο θαλάσσιος χώρος. Η διαμόρφωση των σχέσεων συχνά προηγείται της εντατικοποίησηςτου πολιτικού διαλόγου ή της εδραίωσης του επίσημου στάτους της εκάστοτε περιοχής.
ΟΣΕΠ
Εν τω μεταξύ, σήμερα τα όρια της περιοχής της Μ. θάλασσας έχουν οριοθετηθεί με τη σύσταση το 1992 του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας του Ευξείνου Πόντου, ο οποίος περιλαμβάνει 12 κράτη. Ο ΟΣΕΠ δεν ένωσε μόνο τις χώρες που έχουν άμεση πρόσβαση στη Μαύρη θάλασσα, αλλά και το Αζερμπαϊτζάν, την Αρμενία, τη Μολδαβία, την Αλβανία, την Ελλάδα και τη Σερβία. Παρά τις συγκεκριμένες επιτυχίες του ΟΣΕΠ, για τις χώρες που συμπεριλήφθηκαν σε αυτόν, οι σχέσεις με τα έξωθεν «κέντρα ισχύος» -προς το παρόν- είναι κατά κανόνα πολύ σημαντικότερες από τις περιφερειακές.
Προέλευση του άρθρου:
Είναι ένα άρθρο του Βλαντίμιρ Κόλοσοφ καθηγητή, διδάκτορα γεωγραφικών επιστημών, επικεφαλής του Κέντρου γεωπολιτικών μελετών του Ινστιτούτου Γεωγραφίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Είναι επίτιμος διδάκτορας του γαλλικού πανεπιστημίου της Χάβρης, καθώς και πρόεδρος της Διεθνούς Γεωγραφικής Ένωσης.
Δημοσιεύτηκε στην Russia Beyond The Headlines (RBTH), γαλλόφωνο περιοδικό το οποίο η ρωσική εφημερίδα Rossiyskaya Gazeta προσφέρει ως ένθετο μηνιαίο στις γαλλικές εφημερίδες Le Figaro και Le Soir.
Η Μαύρη θάλασσα, μέχρι τα μέσα του 18ου αιώνα,αποτελούσε εσωτερική θάλασσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μετά την εξάπλωση της Ρωσικής αυτοκρατορίας και στη συνέχεια την εδραίωση της ΕΣΣΔ και την γενικότερη επέκτασή της στην περιοχή,το status εξαρτιόταν από την αντιπαράθεσή της Μόσχας με την Οθωμανική Αυτοκρατορία στην αρχή και την Τουρκία στη συνέχεια.
Με τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου η Τουρκία έγινε μέλος του ΝΑΤΟ, ενώ Ρουμανία και Βουλγαρία εντάχθηκαν στον Οργανισμό του Συμφώνου της Βαρσοβίας, του οποίου ηγείτο η Σοβιετική Ένωση. Αυτή η αντιπαράθεση των δύο πόλων είχε καθιερώσει μια σχετική ισορροπία της γεωπολιτικής κατάστασης. Η περιοχή της Μαύρης θάλασσας ήταν μακριά από το προσκήνιο της διεθνούς πολιτικής.
Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ
Τις τελευταίες δυο δεκαετίες η γεωπολιτική κατάσταση στη Μαύρη θάλασσα περιπλέχθηκε σημαντικά. Πρώτον, κατέρρευσε το «σοσιαλιστικό σύστημα» και στην περιοχή εμφανίστηκαν νέοι «παίκτες». Η Γεωργία και η Ουκρανία, μια από τις μεγαλύτερες χώρες της Ευρώπης. Η Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένης και της Κριμαίας, καταλαμβάνει το 37,5% του μήκους της ακτογραμμής, ενώ η Ρωσία μόνο το 10,9%. Τα άλλα νέα κράτη, η Μολδαβία, η Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν, αν και τυπικά δεν έχουν πρόσβαση στη θάλασσα, ιστορικά όμως είναι στενά συνδεδεμένα με τις χώρες της περιοχής της Μαύρης θάλασσας και αναμφισβήτητα εντάσσονται σε αυτή.
Σήμερα η περιοχή περιλαμβάνει μια σειρά από χώρες, οι οποίες διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους σε πληθυσμό, σε οικονομικό και στρατιωτικό-πολιτικό δυναμικό. Οι χώρες της Μ. θάλασσας, στο εσωτερικό τους είναι εξαιρετικά ανομοιογενείς σε εθνολογική και θρησκευτική σύνθεση. Ο γνωστός αμερικανός αναλυτής γεωπολιτικής, Saul Cohen, είχε επισημάνει ότι μια τέτοια κατάσταση οδηγεί σε ανταγωνισμό τις δυνάμεις με τη μεγαλύτερη επιρροή, με στόχο την ηγεμονία. Παράλληλα, ο συσχετισμός στο επίπεδο ανάπτυξης μεταξύ των χωρών μεταβάλλεται διαρκώς.Πλούσιοι και φτωχοί
Στην ομάδα των ηγετικών χωρών εξακολουθούν να βρίσκονται η Ρωσία και η Τουρκία. Οι φτωχότερες χώρες της περιοχής της Μ. θάλασσας είναι -όπως και δέκα χρόνια πριν- η Γεωργία, η Αρμενία και η Μολδαβία. Την ίδια ώρα, το Αζερμπαϊτζάν χάρη στα έσοδά του από το πετρέλαιο πραγματοποίησε σημαντικό άλμα. Αντίθετα, η Ουκρανία «υποβιβάστηκε» στο επίπεδο των αουτσάιντερ και υστέρησε πολύ από τους δυτικούς γείτονές της (εκτός από τη Μολδαβία).
Εθνικές διενέξεις
Δεύτερον, η γεωπολιτική κατάσταση στην περιοχή της Μ. θάλασσας περιπλέχθηκε εξαιτίας της εσωτερικής αδυναμίας των νέων εθνικών «παικτών» και των ανεπίλυτων διεθνών διενέξεων. Στην περιοχή υπάρχουν τέσσερα μη αναγνωρισμένα ή μερικώς αναγνωρισμένα κράτη τα οποία βρίσκονται στον πρώην σοβιετικό χώρο. Η Μολδαβική Δημοκρατία της Υπερδνειστερίας, η Αμπχαζία, η Νότια Οσετία και το Ναγκόρνο Καραμπάχ. Στις διενέξεις γύρω από αυτές, άμεσα ή έμμεσα εμπλέκονται επτά κράτη της περιοχής, δηλαδή η Γεωργία, η Μολδαβία, η Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν, η Ρωσία, η Ουκρανία και η Ρουμανία. Η επίδραση της εσωτερικής πολιτικής αστάθειας στη γεωπολιτική κατάσταση στην περιοχή της Μ. θάλασσας φαίνεται καθαρά από το παράδειγμα της Ουκρανίας, η οποία βιώνει σήμερα τη βαθύτερη πολιτική κρίση της την τελευταία δεκαετία.
Ενεργειακοί πόροι -Στόχος η αυτάρκεια σε ρεύμα και νερό
Τρίτον, η παγκοσμιοποίηση έκανε τα όρια της περιοχής της Μ. θάλασσας λιγότερο διακριτά, και τα διεύρυνε, ενώ προσέλκυσε στα θέματα που την αφορούν μη περιφερειακούς και μη κρατικούς παράγοντες, όπως πολυεθνικές εταιρίες, εθνικά κινήματα και κοινότητες προσφύγων. Το αποτέλεσμα είναι η Μ. θάλασσα να συγκαταλέγεται τώρα στις περιοχές υψηλής προτεραιότητας στην παγκόσμια οικονομία και πολιτική.
Το αντικειμενικό αίτιο αυτής της διαδικασίας είναι η ανακάλυψη πλούσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Κασπία θάλασσα, στο Καζακστάν και στην Κεντρική Ασία. Το έδαφος της περιοχής διαπερνά σήμερα ένας σημαντικός διάδρομος διέλευσης ενεργειακών πόρων μεταξύ της περιοχής της Κασπίας, της Ευρώπης και άλλων περιοχών του κόσμου, γεγονός που επιτρέπει να γίνει λόγος για τη διαμόρφωση μιας ενιαίας περιοχής την οποία συνθέτουνΚασπία και Μαύρη θάλασσα. Το Καζακστάν, οι χώρες της Κεντρικής Ασίας και η Κίνα, εμπλέκονται όλο και περισσότερο στα τεκταινόμενα στη συγκεκριμένη περιοχή.
Διέλευση αγαθών
Η διέλευση αγαθών κατέστη για πολλές χώρες της περιοχής μια από τις βασικότερες κινητήριες δυνάμεις ανάπτυξης, σημαντικότατη πηγή σκληρού νομίσματος και παράγοντας δημιουργίας σύγχρονων επικοινωνιών. Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις χώρες της περιοχής για επενδύσεις και για κατασκευή στο έδαφός τους αγωγών και τερματικών σταθμών, όξυνε τη μάχη για την πρωτοκαθεδρία. Μια άλλη σημαντική παράμετρος ήταν η έξοδος πολλών περιοχών από την παραδοσιακή απομόνωση. Σύντομα μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, εξαλείφθηκε το μονοπώλιο της Ρωσίας στη μεταφορά ενεργειακών πόρων από την περιοχή της Κασπίας και την Κεντρική Ασία, οι οποίες απέκτησαν νέες προσβάσεις στην Κίνα και στην περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού.
Η ρωσική γλώσσα στην Ουκρανία
Ταυτόχρονα με την ανακάλυψη νέων πηγών υδρογονανθράκων, αυξήθηκε κατακόρυφα το ενδιαφέρον των κορυφαίων διεθνών μη περιφερειακών παραγόντων, δηλαδή των ΗΠΑ και της ΕΕ. Οι ΗΠΑ υποστήριξαν έντονα το αίτημα της Γεωργίας και της Ουκρανίας για ένταξη στο ΝΑΤΟ, μια επιδίωξη όμως που αξιολογήθηκε από τη Μόσχα σαν σοβαρότατη απειλή για την εθνική της ασφάλεια. Για την Αμερική, η περιοχή της Μ. θάλασσας και ο Νότιος Καύκασος παίζουν επίσης στρατηγικό ρόλο και σε σχέση με τα συμφέροντά της στην Εγγύς και Μέση Ανατολή, με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, με την αντιμετώπιση του φονταμενταλιστικού καθεστώτος στο Ιράν. Σημαντικά μετέβαλε το ισοζύγιο ισχύος στη λεκάνη της Μ. θάλασσας η ένταξη στο ΝΑΤΟ της Ρουμανίας και Βουλγαρίας.
Επίσης, για πολλές χώρες της περιοχής είναι ελκυστική και η μακρινή προοπτική της ένταξης στην ΕΕ. Εδώ και πολλά χρόνια επιχειρεί να γίνει δεκτή στην ΕΕ η Τουρκία. Τον στρατηγικό στόχο της ένταξης στην ΕΕ έχουν θέσει η Ουκρανία και η Μολδαβία. Η ευρωπαϊκή διπλωματία βασίζεται στη χρήση των οικονομικών μοχλών και της «ήπιας ισχύος», υποστηρίζοντας μέσω των ΜΚΟ τις διαδικασίες εκδημοκρατισμού, συμμετέχοντας στη διευθέτηση των διενέξεων που σχετίζονται με τα μη αναγνωρισμένα κράτη. Ωστόσο, η Ρωσία αντιμετωπίζει με άκρα επιφυλακτικότητα την περαιτέρω διεθνοποίηση των θεμάτων που αφορούν τα κράτη της περιοχής.
Πολιτικές ζυμώσεις
Τα σύνορα της Μ. θάλασσας είναι ένα προϊόν πολιτικών ζυμώσεων. Η εμφάνιση τέτοιων περιοχών είναι επίσης αναμφίβολα το αποτέλεσμα της ενίσχυσης των πολύπλευρων σχέσεων μεταξύ μιας ομάδας χωρών που συνορεύουν μεταξύ τους ή τις συνδέει ο θαλάσσιος χώρος. Η διαμόρφωση των σχέσεων συχνά προηγείται της εντατικοποίησηςτου πολιτικού διαλόγου ή της εδραίωσης του επίσημου στάτους της εκάστοτε περιοχής.
ΟΣΕΠ
Εν τω μεταξύ, σήμερα τα όρια της περιοχής της Μ. θάλασσας έχουν οριοθετηθεί με τη σύσταση το 1992 του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας του Ευξείνου Πόντου, ο οποίος περιλαμβάνει 12 κράτη. Ο ΟΣΕΠ δεν ένωσε μόνο τις χώρες που έχουν άμεση πρόσβαση στη Μαύρη θάλασσα, αλλά και το Αζερμπαϊτζάν, την Αρμενία, τη Μολδαβία, την Αλβανία, την Ελλάδα και τη Σερβία. Παρά τις συγκεκριμένες επιτυχίες του ΟΣΕΠ, για τις χώρες που συμπεριλήφθηκαν σε αυτόν, οι σχέσεις με τα έξωθεν «κέντρα ισχύος» -προς το παρόν- είναι κατά κανόνα πολύ σημαντικότερες από τις περιφερειακές.
Προέλευση του άρθρου:
Είναι ένα άρθρο του Βλαντίμιρ Κόλοσοφ καθηγητή, διδάκτορα γεωγραφικών επιστημών, επικεφαλής του Κέντρου γεωπολιτικών μελετών του Ινστιτούτου Γεωγραφίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Είναι επίτιμος διδάκτορας του γαλλικού πανεπιστημίου της Χάβρης, καθώς και πρόεδρος της Διεθνούς Γεωγραφικής Ένωσης.
Δημοσιεύτηκε στην Russia Beyond The Headlines (RBTH), γαλλόφωνο περιοδικό το οποίο η ρωσική εφημερίδα Rossiyskaya Gazeta προσφέρει ως ένθετο μηνιαίο στις γαλλικές εφημερίδες Le Figaro και Le Soir.
*** ΌΤΑΝ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ PHANTOM ΤΟ 87 ΕΣΠΑΣΑΝ ΤΟ ΦΡΑΓΜΑ ΤΟΥ ΗΧΟΥ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΤΖΑΜΙΑ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ
Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΑ ΓΙΑ ΠΕΡΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΑΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ. ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΠΟΛΛΑ, ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΟΚΤΟΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΑΣ.
.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*)
Πολλά, πάρα πολλά έχουν λεχθεί για την κρίση του 1987. Τα περισσότερα αποτελούν αποκυήματα φαντασίας διαφόρων, ενώ έχει σταθεροποιηθεί η (μειωτική για την Ελλάδα και τις Ένοπλες Δυνάμεις) άποψη πως επρόκειτο για ένα «πολιτικό παιχνίδι″ του Ανδρέα Παπανδρέου. Ακόμη και πολιτικό παιχνίδι να ήταν, η ιστορία που ακολουθεί, καταγράφει σαφέστατα δύο γεγονότα. Την αποφασιστικότητα των Ελλήνων στρατιωτικών και την δειλία των Τούρκων όταν συνάντησαν αυτή την Ελληνική στάση (βέβαια οι τούρκοι είχαν ειδοποιηθεί εγκαίρως από τις ΗΠΑ, πως οι Έλληνες τους περιμένουν…). To ίδιο ακριβώς σθένος και με την ίδια πεποίθηση ήταν και το Πολεμικό Ναυτικό της Ελλάδας…Στις 19 Mαρτίου του 1987, το «Πίρι Pέις» πλέει από το στενό της Iμβρου προς το Aιγαίο συνοδεία δύο πολεμικών πλοίων. Kινείται εκτός χωρικών υδάτων, κοντά στη Λήμνο, τη Σαμοθράκη, τον Aθω και τη Σκύρο για να πραγματοποιήσει έρευνες… Oι Tούρκοι δηλώνουν ότι η υφαλοκρηπίδα είναι δική τους μέχρι τα μέσα του Aιγαίου. O Aνδρέας Παπανδρέου αποφασίζει ότι «θα αντιδράσουμε δυναμικά». O τουρκικός στόλος συγκεντρώνεται στον Eύξεινο Πόντο. Hταν ανήμερα της εθνικής επετείου της 25ης Mαρτίου.Στο Eθνικό Kέντρο Eπιχειρήσεων στο τρίτο υπόγειο του υπουργείου Eθνικής Aμυνας έχει σημάνει συναγερμός. Aποφασίζεται κινητοποίηση όλων των δυνάμεων. Στα νησιά και στη Θράκη διατάσσεται γενική επιστράτευση. O ελληνικός στόλος έσπευσε στις επίμαχες θαλάσσιες περιοχές. Oι φάκελοι με τα σχέδια φεύγουν και παραλαμβάνονται από τους διοικητές όλων των Mονάδων. «Γράψε ότι ο Mίλτος εκείνη τη νύχτα είχε τέσσερις βόμβες για πάρτι του “Πίρι Pέις”», λέει στο «Eθνος» πιλότος των Φάντομ. «Nα το γράψεις. Tο χρωστάμε σε όλους αυτούς που χαιρέτησαν τα παιδιά τους εκείνο το βράδυ και έφεραν παπά να μεταλάβουν». O Mίλτος καταθέτει από πρώτο χέρι τη μαρτυρία του:«Tο “Πίρι Pέις” είχε βγει με τέσσερα συνοδευτικά πλοία. H Πολεμική Αεροπορία είχε σχεδιάσει αποστολή με 70 αεροσκάφη. H σχεδίαση είχε γίνει από τον αρχηγό ATA. Οι διοικητές των Mοιρών από όλη την Ελλάδα λίγο πριν νυχτώσει στις 26 Mαρτίου πήγαν στο ATA στη Λάρισα με αεροπλάνα και παρέλαβαν τα σχέδια σε σφραγισμένους φακέλους. Στις έξι το πρωί θα βυθίζαμε τον στολίσκο. Το KYΣEA το είχε εγκρίνει. Άλλα 40 αεροπλάνα ήταν έτοιμα για απογείωση, προκειμένου να κάνουν αναχαίτιση. Για εμάς ήταν πόλεμος, το είχαμε πάρει απόφαση.Στις τρεις και μισή τα ξημερώματα μπήκαμε στα αεροπλάνα, βάλαμε μπροστά και περιμέναμε. Ήμασταν δεμένοι στο κόκπιτ και δεν μιλούσαμε. Δεν είχαμε καρδιοχτύπι, απλά δεν μιλούσαμε. Ήμασταν πολύ ήρεμοι. Λέγαμε, επιτέλους, ας γίνει. Τα αεροπλάνα θα συναντιόνταν σε συγκεκριμένο σημείο και ύστερα… όποιον πάρει ο χάρος. Σε 2,5 λεπτά θα τελείωναν όλα. Αν απογειωνόμασταν, δεν υπήρχε επιστροφή. Τελικά στις έξι παρά τέταρτο το πρωί υπέκλεψαν τηλέφωνο από το κοντινό τουρκικό ραντάρ και έμαθαν ότι το «Πίρι Pέις» δεν θα βγει. Στις έξι και τέταρτο μας είπαν ότι όλα είχαν τελειώσει». Το «Πίρι Pέις» δεν βγήκε από τον Kόλπο του Ξηρού. Tα πράγματα έδειχναν ότι είχαν ηρεμήσει. O Ανδρέας Παπανδρέου εξέφρασε «συγκρατημένη αισιοδοξία». Mια εβδομάδα μετά την κρίση, δεν πετούσε τίποτε στον εναέριο χώρο.O Mίλτος θυμάται κι ένα ακόμα περιστατικό: «Hμέρα Πέμπτη την επόμενη εβδομάδα απογειώθηκαν δύο Φάντομ από Σκύρο και έκαναν αερομαχία με δύο F-104 δικά τους. Kυβερνήτες ο Γιάννης κι εγώ. Tους “σκίσαμε” και επειδή έμειναν από καύσιμα πήγαν να προσγειωθούν στο αεροδρόμιο Tσίλι της Σμύρνης στα τουρκικά παράλια. O Γιάννης μού φώναξε να ακολουθήσω. Eπιασε κλειστό σχηματισμό τον ένα κι εγώ τον άλλο και φτάσαμε μέχρι την τελική φάση προσγείωσης. Kάναμε «touch and go» (άγγιγμα και απογείωση) στο τουρκικό αεροδρόμιο! Aμέσως φύγαμε, περάσαμε χαμηλά από τον πύργο ελέγχου του αεροδρομίου και σηκώθηκε όλη η αεροπορία τους να μας κυνηγήσει. Tο ραντάρ της Mυκόνου φώναζε σαν τρελό. Hταν ο Θύμιος που κατάλαβε τι έγινε. Tότε πετάξαμε υπερηχητικά από όλα τα χωριά τους. Πετούσαμε πολύ μα πολύ χαμηλά κάπου στα 10 με 15 μέτρα και… ισιώσαμε όλα τα τζάμια. Mέχρι σήμερα ήταν ένα μυστικό που κρατήσαμε επτασφράγιστο από το 1987 τα άτομα του σχηματισμού. Eχουν περάσει χρόνια, μπορείς να το γράψεις».Τότε που οι Αξιωματικοί έγραφαν στα QQ τους τον τσαμπουκά των Τούρκων! - See more at: http://www.hellas-now.com/2014/03/phantom-87.html#sthash.BmHYJJ45.dpuf*** Ο δραπέτης των φυλακών Τρικάλων «έσφαξε» τον μάγειρα - ΣΟΚ στις φυλακές Αγίου Στεφάνου..... -
Ένας από τους πιο επικίνδυνους κακοποιούς, πρώην δραπέτης των φυλακών Τρικάλων που κρατείται στο σωφρονιστικό κατάστημα Αγίου Στεφάνου Πάτρας φαίνεται πως έχει γίνει ο φόβος και ο τρόμος για άλλους κρατούμενους.Είναι ο μοναδικός από τους δραπέτες που κρατείται στη φυλακή της Πάτρας και προκαλεί συχνά – πυκνά επεισόδια! Με πιο σοβαρό αυτό που συνέβη προ ημερών όταν σύμφωνα με το dete, «κάρφωσε» ένα μαχαίρι στον Αλβανό μάγειρα της πτέρυγας με αποτέλεσμα ο άτυχος άνδρας να εξακολουθεί να νοσηλεύεται στο Νοσοκομείο Ρίου.Οι εντάσεις στις φυλακές Αγίου Στεφάνου Πάτρας είναι συνεχείς κυρίως λόγω του εκνευρισμού από τις συνθήκες κράτησης και τη φτώχεια. Θα πρέπει να σημειωθεί πως 16 άτομα αναγκάζονται να ζουν σε κελί 8 ατόμων.Κρατούμενοι έχουν πολλές φορές επισημάνει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Ζεστό νερό διατίθεται μόνο για μισή ώρα την ημέρα για 250 άτομα, με αποτέλεσμα να μην προλαβαίνουν να κάνουν όλοι μπάνιο. Κόβονται οι άδειες με το πρόσχημα ότι οι κρατούμενοι “δεν πληρούν τα εχέγγυα”!Συχνά οι αρχές τις φυλακής απαγορεύουν τις άδειες με τη δικαιολογία ότι οι κρατούμενοι δεν έχουν περάσει από γενικές εξετάσεις (όπως απαιτείται) οι οποίες όμως μπορεί να κάνουν και ένα χρόνο για να πραγματοποιηθούν. Σε άλλες περιπτώσεις ζητούν μισθωτήρια των σπιτιών στα οποία θα διαμείνουν οι κρατούμενοι κατά τη διάρκεια της άδειας τους. - See more at: http://www.hellas-now.com/2014/03/blog-post_9186.html#sthash.XM7MDfMM.dpuf
*** Συμβαίνει τώρα: Αριστοτέλης και Πλάτωνας για το σχέδιο εξόντωσης του λαού!!!
2,5 χιλιάδες χρόνια μετά που ο Αριστοτέλης έγραψε τα «Πολιτικά» αποδείχθηκε όχι μόνο επίκαιρος και σοφός αλλά φάνηκε να ήξερε τον σχεδιασμό όσων ήθελαν να εξοντώσουν το λαό ο οποίος είναι ο ίδιος από τότε μέχρι σήμερα.
Αλλά και ο Πλάτωνας είχε σκιαγραφήσει πλήρως το αποτέλεσμα όσων ήταν άβουλοι και αμέτοχοι στα κοινά με αποτέλεσμα να φέρνουν πάνω από τα κεφάλια τους επικίνδυνους και καταστροφικούς κυβερνήτες. Το ίδιο όμως φαίνεται να συμβαίνει μέχρι και σήμερα.
Διαβάστε στο παρακάτω απόσπασμα την σημασία των λόγων τους:
«Επιδίωξη της τυραννίας είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες, αφενός για να συντηρείται με τα χρήματα τους η φρουρά του καθεστώτος και αφ ετέρου για να είναι απασχολημένοι οι πολίτες και να μην τους μένει χρόνος για επιβουλές.
Σε αυτό το αποτέλεσμα αποβλέπει τόσο η επιβολή μεγάλων φόρων, η απορρόφηση των περιουσιών των πολιτών, όσο και η κατασκευή μεγάλων έργων που εξαντλούν τα δημόσια οικονομικά.»
ΑΡΙΣΤΟΤΈΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑ
Αλλά και ο Πλάτωνας είχε γράψει για τον λαό:
«Κάθε λαός είναι άξιος των ανθρώπων που τον κυβερνούν . Κανείς δεν είναι πιο υποδουλωμένος από εκείνους που εσφαλμένα πιστεύουν πως είναι ελεύθεροι. Όσοι αδιαφορούν για τα κοινά είναι καταδικασμένοι να εξουσιάζονται πάντα από ανθρώπους κατώτερούς τους .»
Πλάτωνας 427-347 π.Χ
*** ΝΕΑ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ
ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ-ΜΠΟΜΠΑ !!! ΣΑΡΩΝΕΙ Ο ΗΛΙΑΣ ΚΑΣΙΔΙΑΡΗΣ, ΔΕΥΤΕΡΟΣ Ο ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ !!!
Ηλίας Κασιδιάρης (3.283
ψήφοι)
Νικήτας Κακλαμάνης (1.628 ψήφοι)
Γαβριήλ Σακελλαρίδης (1.130 ψήφοι)
Γιώργος Καμίνης (836 ψήφοι)
Βασίλης Καπερνάρος (579 ψήφοι)
Δ/Ξ, Δ/Α (341 ψήφοι)
Νίκος Σοφιανός (314 ψήφοι)
Άρης Σπηλιωτόπουλος (314 ψήφοι)
Άλλος (264 ψήφοι)
Νικήτας Κακλαμάνης (1.628 ψήφοι)
Γαβριήλ Σακελλαρίδης (1.130 ψήφοι)
Γιώργος Καμίνης (836 ψήφοι)
Βασίλης Καπερνάρος (579 ψήφοι)
Δ/Ξ, Δ/Α (341 ψήφοι)
Νίκος Σοφιανός (314 ψήφοι)
Άρης Σπηλιωτόπουλος (314 ψήφοι)
Άλλος (264 ψήφοι)
Tο Wörgl (Βεργκλ) ήταν μια μικρή πόλη 4.500 κατοίκων στην Αυστρία όπου διεξήχθη ένα καινοτόμο οικονομικό πείραμα το 1932. Ήδη η Ευρώπη είχε χτυπηθεί από το κραχ του 1929, και το 1931 που εκλέχτηκε Δήμαρχος ο Michael Untergüggenberger (Μίκαελ Ούντεργκέγκενμπέργκερ) ήδη είχε έλθει η ύφεση με 30% ανεργία, και 10% άπορους. Ο νέος Δήμαρχος προερχόταν από φτωχή αγροτική οικογένεια,ο ίδιος κατόρθωσε να μορφωθεί μόνος του και να γίνει μηχανικός στους σιδηροδρόμους.
Αν και ο ίδιος δεν ήταν μαρξιστής, είχε συνδικαλιστική δράση και υποστήριζε τα συμφέροντα των εργαζομένων ενάντια των πλουσίων επενδυτών του σιδηροδρόμου, πράγμα που το πλήρωσε με την μη προσωπική του άνοδο στην ανώτερη ιεραρχία των σιδηροδρομικών υπαλλήλων. Ήταν ένας άνθρωπος ανοιχτόμυαλος, πρακτικός, εργατικός, δραστήριος που κέρδισε την καρδιά των συμπολιτών του, οι οποίοι τον εμπιστεύτηκαν στη θέση του Δημάρχου, γνωρίζοντας ότι δεν θα τους προδώσει.
Ο νέος δήμαρχος είχε έναν μακρύ κατάλογο έργων που ήθελε να εκτελέσει. Έργα απολύτως απαραίτητα όπως η ύδρευση της πόλης, η ασφαλτόστρωση των δρόμων, ο οδικός φωτισμός και η φύτευση δέντρων κατά μήκος των οδών. Αλλά τα δημοτικά ταμεία ήταν σχεδόν άδεια, και οι δημότες ήταν ήδη σε δεινή οικονομική κατάσταση, αντιμετωπίζοντας αρκετοί από αυτούς πρόβλημα επιβίωσης. Ο Δήμαρχος καταλάβαινε ότι μία αύξηση της φορολογίας τους, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν τα δημοτικά έργα, θα οδηγούσε σε περαιτέρω φτώχεια και ύφεση.
Ο Δήμαρχος όμως είχε μελετήσει το βιβλίο «Η Φυσική Τάξη» του οικονομολόγου Silvio Gesell (Σύλβιο Γκέσελ). Ο οποίος πίστευε ότι η αργή κυκλοφορία του χρήματος είναι η κύρια αιτία για την παραπαίουσα οικονομία. Το χρήμα ως μέσο συναλλαγής ολοένα εξαφανίζεται από τα χέρια των εργατών – παραγωγών και μαζεύεται στα χέρια των λίγων που το συσσωρεύουν, εκμεταλλεύονται τους τόκους, και δεν το επιστρέφουν πίσω στην αγορά. Κατ΄ αυτόν δηλαδή, όσο περισσότερο χρήμα είχαν, όσο περισσότεροι άνθρωποι, οι οποίοι το κυκλοφορούν συνεχώς, τότε η Κοινωνία θα έχει υγιή ανάπτυξη και ευημερία.
Ο Δήμαρχος βάζοντας σε εφαρμογή την παραπάνω θεωρία, ξεκίνησε το πρόγραμμα των Δημοτικών του έργων, δίνοντας δουλειά σε πολλούς εργαζόμενους και εργολάβους, ξεκαθαρίζοντας όμως ότι η πληρωμή τους θα γινόταν με σελίνια (το νόμισμα της Αυστρίας) όχι εκτυπωμένα από την Εθνική Τράπεζα της, αλλά από τον Δήμο του Wörgl. Όντως εκτυπώθηκαν και τέθηκαν σε κυκλοφορία 32.000 σελίνια ως "Γραμμάτια Πιστοποίησης Εργασίας", κάτι σαν ένα δωρεάν χρήμα, διότι δεν είχαν αντίκρισμα σε χρυσό, απλά αναγνώριζαν την παροχή έργου προς την Κοινότητα. Κόπηκαν χαρτονομίσματα ονομαστικής αξίας στα 1, 5 και 10 σελίνια.
Τα χρήματα του Wörgl
Στις 31 Ιουλίου 1932 δόθηκαν τα πρώτα 1.800 Σελίνια για να πληρωθούν οι μισθοί των εργαζομένων, και η αξία των υλικών που αναλώθηκαν τον πρώτο μήνα στα δημοτικά έργα. Οι άνθρωποι που πήραν αυτά τα νέα σελίνια, μπορούσαν να πληρώσουν τους δημοτικούς τους φόρους, αλλά και να αγοράσουν ψωμί. Ο αρτοποιός παίρνοντας αυτά τα σελίνια μπορούσε να αγοράζει αλεύρι από τον μυλωνά. Ο μυλωνάς αγόραζε σιτάρι από τον γεωργό. Ο γεωργός αγόραζε εργαλεία από τον σιδερά. Ο σιδεράς αγόραζε παπούτσια από τον τσαγκάρη. Ο τσαγκάρης πλήρωνε τον δάσκαλο που έκανε μάθημα στα παιδιά του. Ο δάσκαλος αγόραζε ψωμί στον αρτοποιό.
Και ο κύκλος κυκλοφορίας του χρήματος επαναλαμβανότανε συνεχώς και καθημερινά, σε τέτοιο σημείο ώστε ήδη την τρίτη μέρα, ο κύκλος εργασιών ολόκληρης της πόλης να είναι παραπάνω από 10πλάσιος από τα 1.800 σελίνια που δόθηκαν στη κυκλοφορία σε σημείο το να υποπτεύονται κάποιοι ότι κάποια σελίνια είχαν πλαστογραφηθεί. Ο Δήμαρχος όμως είχε εφαρμόσει μία πρόσθετη μέθοδο για να κάνει το χρήμα να αλλάζει συνεχώς χέρια με μεγάλη ταχύτητα:
Τα χρήματα του Wörgl έχαναν το 1% της ονομαστικής τους αξίας κάθε μήνα. Για να αποφευχθεί αυτή η υποτίμηση ο ιδιοκτήτης του γραμματίου το δαπανούσε όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Ειδάλλως, την πρώτη μέρα του επόμενου μήνα, έπρεπε να αγοράσει ένα κουπόνι σανγραμματόσημο, με αξία το 1% της ονομαστικής αξίας και να το κολλήσει στο χαρτονόμισμα. Υπήρχε δηλαδή μία λειτουργία αντίθετη από τον τοκισμό, που επέτρεπε στο χρήμα να κυκλοφορεί συνεχώς.
Ο Δήμαρχος φυσικά δεν μπορούσε να προσλάβει όλους τους ανέργους της πόλης για τα δημοτικά έργα. Με την αύξηση του κύκλου εργασιών της πόλης όμως, ο αρτοποιός για παράδειγμα δεν προλάβαινε μόνος του να βγάζει τα ψωμιά που του ζητούσαν, υποχρεώθηκε λοιπόν να προσλάβει έναν βοηθό, τον οποίον πλήρωνε με τα σελίνια του Δήμου. Το ίδιο κάνανε και οι υπόλοιποι επαγγελματίες. Οι βοηθοί που προσλήφθηκαν όμως διευρύνανε την αγοραστική δύναμη της πόλης και έτσι οι επαγγελματίες είχαν να αντιμετωπίσουν μία περαιτέρω αύξηση τηςζήτησης, σε σημείο που κανένας κάτοικος της πόλης να είναι άνεργος, αλλά αντίθετα να υπάρχουν παντού αγγελίες ζήτησης προσωπικού.
Έτσι το σύστημα αρχίζει να αποκτάει μία δυναμική μορφή, και οι άνεργοι από τα γύρω χωριά έρχονται για να δουλέψουν στο Wörgl, επίσης οι παραγωγοί από τα γύρω χωριά που είχαν τα προϊόντα τους απούλητα (διότι μέχρι τώρα κανείς δεν είχε χρήματα για να τα αγοράσει) επιτέλους βρήκαν αγοραστές στο Wörgl, αλλά με τους νέους επισκέπτες διευρύνεται ακόμα περαιτέρω η αγοραστική δύναμη, ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται και η παραγωγική δραστηριότητα.
Οι ξένοι εργάτες παίρνοντας τα σελίνια του Wörgl, δυνάμωναν και τις δικές τους τοπικές οικονομίες, επεκτείνοντας την ανάπτυξη στα γύρω χωριά, αλλά το ίδιο το Wörgl έβγαινε αλώβητο, από αυτή την έξοδο του χρήματος. Ο Δήμαρχος είχε ένα στρατηγικό πλεονέκτημα: Ήταν αυτός που εκτύπωνε το χρήμα. Δεν ήταν ένας ιδιώτης τραπεζίτης με σκοτεινά συμφέροντα κυριαρχίας από πίσω του, αλλά ένας άνθρωποςστην υπηρεσία των πολιτών.
Η πίσω όψη κάθε γραμματίου περιείχε αυτολεξεί την ακόλουθη συγκινητική δήλωση, κάποια λόγια που φαίνονται σαν να γράφτηκαν σήμερα, και όμως γράφτηκαν το 1932:
«Προς όλους τους ενδιαφερόμενους: Ο αργός ρυθμός που κυκλοφορεί το χρήμα έχει προκαλέσει μια πρωτοφανή ύφεση του εμπορίου και βύθισε εκατομμύρια ανθρώπους σε απόλυτη εξαθλίωση.
Από οικονομικής απόψεως, η καταστροφή του κόσμου άρχισε! -Είναι καιρός, με αποφασιστική και έξυπνη δράση, να προσπαθήσουμε να συγκρατήσουμε την πτωτική βουτιά του εμπορίου και έτσι να σωθεί η ανθρωπότητα από αδελφοκτόνους πολέμους, χάος και διάλυση. Οι άνθρωποι ζουν μέσα από την ανταλλαγή υπηρεσιών τους.
Η υποτονική κυκλοφορία έχει σταματήσει σεμεγάλο βαθμό αυτή την ανταλλαγή και έτσι ρίχνονται εκατομμύρια άνθρωποι που θέλουν να εργαστούν εκτός εργασίας -Πρέπει, συνεπώς, να αναβιώσουμε αυτή την ανταλλαγή υπηρεσιώνκαι έτσι οι άνεργοι να επιστρέψουν στην παραγωγική τάξη. Αυτός είναι ο στόχος του πιστοποιητικού εργασίας που εκδίδεται από την αγορά της πόλης του Wörgl: Να μειώσει τα βάσανα και το φόβο, να προσφέρει δουλειά και ψωμί».
Η επιτυχία του Wörgl
Σε περίοδο 13 μηνών, ο Δήμαρχος εκτέλεσε όλα τα έργα που είχε σχεδιάσει: Ύδρευση, δρόμοι, φωτισμός. Επίσης κατασκευάστηκαν νέα δημόσια κτίρια, ένας ταμιευτήρας νερού, μία πίστα για σκι, και μια γέφυρα. Επίσης έγιναν αναδασώσεις, γιατί αντιλαμβάνονταν οι άνθρωποι του τότε, που ζούσαν πιο κοντά στη Φύση, το μελλοντικό κέρδος από την ύπαρξη των Δασών.
Σε έξι γειτονικά χωριά επεκτάθηκε το σύστημα με επιτυχία. Ο Γάλλος πρωθυπουργός, Eduard Dalladier, έκανε μια ειδική επίσκεψη για να δει το "θαύμα του Wörgl". Τον Ιανουάριο του 1933, το νέο οικονομικό σύστημα επεκτείνεται στη γειτονική πόλη της Kirchbühl, και τον Ιούνιο του 1933, ο Δήμαρχος του Wörgl συναντήθηκε με εκπροσώπους από 170 διαφορετικές πόλεις της Αυστρίας που ενδιαφέρονταν για την γενικευμένη εφαρμογή του συστήματος και στις πόλεις τους.
Η παρακάτω έκθεση συντάχθηκε από τον Claude Bourdet, έναν αυτόπτη μάρτυρα Καθηγητή του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης:
«Επισκέφθηκα το Wörgl τον Αύγουστο του 1933, ακριβώς ένα χρόνο μετά την έναρξη του πειράματος. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι τα αποτελέσματα φτάνουν το θαύμα. Οι δρόμοι, περιβόητοι για την άθλια κατάσταση τους, συναγωνίζονται τώρα την ιταλική Autostrade (Ιταλική Εθνική Οδό). Το Συγκρότημα των Δημαρχιακών γραφείων έχει ανακαινιστεί όμορφα ως ένα γοητευτικό σαλέ με ανθισμένες γλαδιόλες. Μια νέα τσιμεντένια γέφυρα φέρει περήφανα την πλάκα: "Χτισμένο με δωρεάν χρήματα το έτος 1933". Παντού βλέπει κανείς νέους φανοστάτες στους δρόμους, καθώς και ένα δρόμο με το όνομά του Silvio Gesell. Οι εργαζόμενοι στα πολλά εργοτάξια είναι όλοι ένθερμοι υποστηρικτές του συστήματος του δωρεάν χρήματος.
Στα καταστήματα τα γραμμάτια είναι αποδεκτά παντού, παράλληλα με τα επίσημα χρήματα. Οι τιμές δεν έχουν αυξηθεί. Κάποιοι υποστήριξαν ότι το σύστημα που πειραματίστηκε στο Wörgl εμποδίζει την φορολογική ισότητα, γιατί ενεργεί σαν μία μορφή εκμετάλλευσης του φορολογουμένου. Φαίνεται να υπάρχει ένα μικρό λάθος σε αυτό τον τρόπο σκέψης. Ποτέ στο παρελθόν δεν είδε κανείς τους φορολογούμενους να μη διαμαρτύρονται έντονα κατά την αφαίρεση των χρημάτων τους. Στο Wörgl κανείς δεν διαμαρτύρονταν.
Αντίθετα, οι φόροι (σε μορφή γραμματίων) καταβάλλονται εκ των προτέρων στον Δήμο. Οι άνθρωποι είναι ενθουσιασμένοι με το πείραμα και διαμαρτύρονται στην Εθνική τους Τράπεζα η οποία αντιτίθεται στην έκδοση των νέων αυτών χαρτονομισμάτων (των τοπικών γραμματίων). Είναι αδύνατο να αποδώσει κανείς τη γενική βελτίωση του Wörgl μόνο στη «νέα μορφή των φόρων». Δεν μπορεί κανείς παρά να συμφωνήσει με το Δήμαρχο ότι το νέο νόμισμα εκτελεί τη λειτουργία του πολύ καλύτερα από το παλιό.
Αφήνω στους ειδικούς για να διαπιστωθεί αν υπάρχει πληθωρισμός, παρά την κατά 100% κάλυψη των βασικών καταναλωτικών αγαθών. Παρεμπιπτόντως, αυξήσεις των τιμών, το πρώτο σημάδι του πληθωρισμού, δεν εμφανίζονται. Όσον αφορά την οικονομία, μπορούμε να πούμε ότι το νέο νόμισμα ευνοεί την εξοικονόμηση κατά κυριολεξία και όχι την αποθησαύριση του χρήματος. Δεδομένου ότι τα χρήματα χάνουν την αξία τους κρατώντας τα σπίτι, μπορεί κανείς να αποφύγει την υποτίμηση αυτή επενδύοντάς τα σε μία τράπεζα καταθέσεων.
Το Wörgl έχει γίνει ένα είδος προσκυνήματος για τους μακρο-οικονομολόγους από διάφορες χώρες. Ο καθένας μπορεί να τους αναγνωρίσει αμέσως, από τις εκφράσεις τους, κατά τη
συζήτηση τους στους όμορφους δρόμους του Wörgl, ή ενώ κάθονται στα τραπέζια των εστιατορίων. Ο πληθυσμός του Wörgl με χαρά, περήφανος για τη φήμη τους, τους καλωσορίζει θερμά.»
Το τέλος
Η Κεντρική Τράπεζα της Αυστρίας πανικοβλήθηκε, στο ενδεχόμενο το πείραμα του Wörgl να επεκταθεί σε όλη την Αυστρία και αποφάσισε να διεκδικήσει τα μονοπωλιακά δικαιώματα της, απαγορεύοντας δωρεάν νομίσματα. Η υπόθεση έφτασε ενώπιον του Αυστριακού Ανώτατου Δικαστηρίου, το οποίο επικύρωσε το μονοπωλιακό δικαίωμα της Κεντρικής Τράπεζας για την έκδοση νομίσματος.
Και έγινε ποινικό αδίκημα η έκδοση "νομίσματος έκτακτης ανάγκης". Το Wörgl γρήγορα επανήλθε στην ανεργία του 30%. Κοινωνική αναταραχή εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη την Αυστρία, διότι οι απλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνανε γιατί η Κυβέρνησή τους και η Δικαιοσύνη, που υποτίθεται ότι εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πολιτών, δεν τους αφήνει να εξασκούν τη δοκιμασμένη λύση που βρήκανε στην αντιμετώπιση της ύφεσης, αλλά τους επιβάλει τα δικά της μέτρα που αποδεδειγμένα όπως και πριν τους ξαναβύθισε στη φτώχεια και την ανέχεια.
Το 1938 ο Χίτλερ προχώρησε στην προσάρτηση της Αυστρίας (χωρίς να βρει την παραμικρή πολεμική αντίσταση) με έναν από τους λόγους για αυτό, το ότι πολλοί άνθρωποι τον είδαν ως τον οικονομικό και πολιτικό σωτήρα τους. Ακολούθησε ο Πόλεμος, και το πείραμα του Wörgl έμεινε στην Ιστορία.
(Βιβλιογραφία: http://www.mindcontagion.org/worgl)
Αν και ο ίδιος δεν ήταν μαρξιστής, είχε συνδικαλιστική δράση και υποστήριζε τα συμφέροντα των εργαζομένων ενάντια των πλουσίων επενδυτών του σιδηροδρόμου, πράγμα που το πλήρωσε με την μη προσωπική του άνοδο στην ανώτερη ιεραρχία των σιδηροδρομικών υπαλλήλων. Ήταν ένας άνθρωπος ανοιχτόμυαλος, πρακτικός, εργατικός, δραστήριος που κέρδισε την καρδιά των συμπολιτών του, οι οποίοι τον εμπιστεύτηκαν στη θέση του Δημάρχου, γνωρίζοντας ότι δεν θα τους προδώσει.
Ο νέος δήμαρχος είχε έναν μακρύ κατάλογο έργων που ήθελε να εκτελέσει. Έργα απολύτως απαραίτητα όπως η ύδρευση της πόλης, η ασφαλτόστρωση των δρόμων, ο οδικός φωτισμός και η φύτευση δέντρων κατά μήκος των οδών. Αλλά τα δημοτικά ταμεία ήταν σχεδόν άδεια, και οι δημότες ήταν ήδη σε δεινή οικονομική κατάσταση, αντιμετωπίζοντας αρκετοί από αυτούς πρόβλημα επιβίωσης. Ο Δήμαρχος καταλάβαινε ότι μία αύξηση της φορολογίας τους, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν τα δημοτικά έργα, θα οδηγούσε σε περαιτέρω φτώχεια και ύφεση.
Ο Δήμαρχος όμως είχε μελετήσει το βιβλίο «Η Φυσική Τάξη» του οικονομολόγου Silvio Gesell (Σύλβιο Γκέσελ). Ο οποίος πίστευε ότι η αργή κυκλοφορία του χρήματος είναι η κύρια αιτία για την παραπαίουσα οικονομία. Το χρήμα ως μέσο συναλλαγής ολοένα εξαφανίζεται από τα χέρια των εργατών – παραγωγών και μαζεύεται στα χέρια των λίγων που το συσσωρεύουν, εκμεταλλεύονται τους τόκους, και δεν το επιστρέφουν πίσω στην αγορά. Κατ΄ αυτόν δηλαδή, όσο περισσότερο χρήμα είχαν, όσο περισσότεροι άνθρωποι, οι οποίοι το κυκλοφορούν συνεχώς, τότε η Κοινωνία θα έχει υγιή ανάπτυξη και ευημερία.
Ο Δήμαρχος βάζοντας σε εφαρμογή την παραπάνω θεωρία, ξεκίνησε το πρόγραμμα των Δημοτικών του έργων, δίνοντας δουλειά σε πολλούς εργαζόμενους και εργολάβους, ξεκαθαρίζοντας όμως ότι η πληρωμή τους θα γινόταν με σελίνια (το νόμισμα της Αυστρίας) όχι εκτυπωμένα από την Εθνική Τράπεζα της, αλλά από τον Δήμο του Wörgl. Όντως εκτυπώθηκαν και τέθηκαν σε κυκλοφορία 32.000 σελίνια ως "Γραμμάτια Πιστοποίησης Εργασίας", κάτι σαν ένα δωρεάν χρήμα, διότι δεν είχαν αντίκρισμα σε χρυσό, απλά αναγνώριζαν την παροχή έργου προς την Κοινότητα. Κόπηκαν χαρτονομίσματα ονομαστικής αξίας στα 1, 5 και 10 σελίνια.
Τα χρήματα του WörglΣτις 31 Ιουλίου 1932 δόθηκαν τα πρώτα 1.800 Σελίνια για να πληρωθούν οι μισθοί των εργαζομένων, και η αξία των υλικών που αναλώθηκαν τον πρώτο μήνα στα δημοτικά έργα. Οι άνθρωποι που πήραν αυτά τα νέα σελίνια, μπορούσαν να πληρώσουν τους δημοτικούς τους φόρους, αλλά και να αγοράσουν ψωμί. Ο αρτοποιός παίρνοντας αυτά τα σελίνια μπορούσε να αγοράζει αλεύρι από τον μυλωνά. Ο μυλωνάς αγόραζε σιτάρι από τον γεωργό. Ο γεωργός αγόραζε εργαλεία από τον σιδερά. Ο σιδεράς αγόραζε παπούτσια από τον τσαγκάρη. Ο τσαγκάρης πλήρωνε τον δάσκαλο που έκανε μάθημα στα παιδιά του. Ο δάσκαλος αγόραζε ψωμί στον αρτοποιό.
Και ο κύκλος κυκλοφορίας του χρήματος επαναλαμβανότανε συνεχώς και καθημερινά, σε τέτοιο σημείο ώστε ήδη την τρίτη μέρα, ο κύκλος εργασιών ολόκληρης της πόλης να είναι παραπάνω από 10πλάσιος από τα 1.800 σελίνια που δόθηκαν στη κυκλοφορία σε σημείο το να υποπτεύονται κάποιοι ότι κάποια σελίνια είχαν πλαστογραφηθεί. Ο Δήμαρχος όμως είχε εφαρμόσει μία πρόσθετη μέθοδο για να κάνει το χρήμα να αλλάζει συνεχώς χέρια με μεγάλη ταχύτητα:
Τα χρήματα του Wörgl έχαναν το 1% της ονομαστικής τους αξίας κάθε μήνα. Για να αποφευχθεί αυτή η υποτίμηση ο ιδιοκτήτης του γραμματίου το δαπανούσε όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Ειδάλλως, την πρώτη μέρα του επόμενου μήνα, έπρεπε να αγοράσει ένα κουπόνι σανγραμματόσημο, με αξία το 1% της ονομαστικής αξίας και να το κολλήσει στο χαρτονόμισμα. Υπήρχε δηλαδή μία λειτουργία αντίθετη από τον τοκισμό, που επέτρεπε στο χρήμα να κυκλοφορεί συνεχώς.
Ο Δήμαρχος φυσικά δεν μπορούσε να προσλάβει όλους τους ανέργους της πόλης για τα δημοτικά έργα. Με την αύξηση του κύκλου εργασιών της πόλης όμως, ο αρτοποιός για παράδειγμα δεν προλάβαινε μόνος του να βγάζει τα ψωμιά που του ζητούσαν, υποχρεώθηκε λοιπόν να προσλάβει έναν βοηθό, τον οποίον πλήρωνε με τα σελίνια του Δήμου. Το ίδιο κάνανε και οι υπόλοιποι επαγγελματίες. Οι βοηθοί που προσλήφθηκαν όμως διευρύνανε την αγοραστική δύναμη της πόλης και έτσι οι επαγγελματίες είχαν να αντιμετωπίσουν μία περαιτέρω αύξηση τηςζήτησης, σε σημείο που κανένας κάτοικος της πόλης να είναι άνεργος, αλλά αντίθετα να υπάρχουν παντού αγγελίες ζήτησης προσωπικού.
Έτσι το σύστημα αρχίζει να αποκτάει μία δυναμική μορφή, και οι άνεργοι από τα γύρω χωριά έρχονται για να δουλέψουν στο Wörgl, επίσης οι παραγωγοί από τα γύρω χωριά που είχαν τα προϊόντα τους απούλητα (διότι μέχρι τώρα κανείς δεν είχε χρήματα για να τα αγοράσει) επιτέλους βρήκαν αγοραστές στο Wörgl, αλλά με τους νέους επισκέπτες διευρύνεται ακόμα περαιτέρω η αγοραστική δύναμη, ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται και η παραγωγική δραστηριότητα.
Οι ξένοι εργάτες παίρνοντας τα σελίνια του Wörgl, δυνάμωναν και τις δικές τους τοπικές οικονομίες, επεκτείνοντας την ανάπτυξη στα γύρω χωριά, αλλά το ίδιο το Wörgl έβγαινε αλώβητο, από αυτή την έξοδο του χρήματος. Ο Δήμαρχος είχε ένα στρατηγικό πλεονέκτημα: Ήταν αυτός που εκτύπωνε το χρήμα. Δεν ήταν ένας ιδιώτης τραπεζίτης με σκοτεινά συμφέροντα κυριαρχίας από πίσω του, αλλά ένας άνθρωποςστην υπηρεσία των πολιτών.
Η πίσω όψη κάθε γραμματίου περιείχε αυτολεξεί την ακόλουθη συγκινητική δήλωση, κάποια λόγια που φαίνονται σαν να γράφτηκαν σήμερα, και όμως γράφτηκαν το 1932:
«Προς όλους τους ενδιαφερόμενους: Ο αργός ρυθμός που κυκλοφορεί το χρήμα έχει προκαλέσει μια πρωτοφανή ύφεση του εμπορίου και βύθισε εκατομμύρια ανθρώπους σε απόλυτη εξαθλίωση.
Από οικονομικής απόψεως, η καταστροφή του κόσμου άρχισε! -Είναι καιρός, με αποφασιστική και έξυπνη δράση, να προσπαθήσουμε να συγκρατήσουμε την πτωτική βουτιά του εμπορίου και έτσι να σωθεί η ανθρωπότητα από αδελφοκτόνους πολέμους, χάος και διάλυση. Οι άνθρωποι ζουν μέσα από την ανταλλαγή υπηρεσιών τους.
Η υποτονική κυκλοφορία έχει σταματήσει σεμεγάλο βαθμό αυτή την ανταλλαγή και έτσι ρίχνονται εκατομμύρια άνθρωποι που θέλουν να εργαστούν εκτός εργασίας -Πρέπει, συνεπώς, να αναβιώσουμε αυτή την ανταλλαγή υπηρεσιώνκαι έτσι οι άνεργοι να επιστρέψουν στην παραγωγική τάξη. Αυτός είναι ο στόχος του πιστοποιητικού εργασίας που εκδίδεται από την αγορά της πόλης του Wörgl: Να μειώσει τα βάσανα και το φόβο, να προσφέρει δουλειά και ψωμί».
Η επιτυχία του Wörgl
Σε περίοδο 13 μηνών, ο Δήμαρχος εκτέλεσε όλα τα έργα που είχε σχεδιάσει: Ύδρευση, δρόμοι, φωτισμός. Επίσης κατασκευάστηκαν νέα δημόσια κτίρια, ένας ταμιευτήρας νερού, μία πίστα για σκι, και μια γέφυρα. Επίσης έγιναν αναδασώσεις, γιατί αντιλαμβάνονταν οι άνθρωποι του τότε, που ζούσαν πιο κοντά στη Φύση, το μελλοντικό κέρδος από την ύπαρξη των Δασών.
Σε έξι γειτονικά χωριά επεκτάθηκε το σύστημα με επιτυχία. Ο Γάλλος πρωθυπουργός, Eduard Dalladier, έκανε μια ειδική επίσκεψη για να δει το "θαύμα του Wörgl". Τον Ιανουάριο του 1933, το νέο οικονομικό σύστημα επεκτείνεται στη γειτονική πόλη της Kirchbühl, και τον Ιούνιο του 1933, ο Δήμαρχος του Wörgl συναντήθηκε με εκπροσώπους από 170 διαφορετικές πόλεις της Αυστρίας που ενδιαφέρονταν για την γενικευμένη εφαρμογή του συστήματος και στις πόλεις τους.
Η παρακάτω έκθεση συντάχθηκε από τον Claude Bourdet, έναν αυτόπτη μάρτυρα Καθηγητή του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης:
«Επισκέφθηκα το Wörgl τον Αύγουστο του 1933, ακριβώς ένα χρόνο μετά την έναρξη του πειράματος. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι τα αποτελέσματα φτάνουν το θαύμα. Οι δρόμοι, περιβόητοι για την άθλια κατάσταση τους, συναγωνίζονται τώρα την ιταλική Autostrade (Ιταλική Εθνική Οδό). Το Συγκρότημα των Δημαρχιακών γραφείων έχει ανακαινιστεί όμορφα ως ένα γοητευτικό σαλέ με ανθισμένες γλαδιόλες. Μια νέα τσιμεντένια γέφυρα φέρει περήφανα την πλάκα: "Χτισμένο με δωρεάν χρήματα το έτος 1933". Παντού βλέπει κανείς νέους φανοστάτες στους δρόμους, καθώς και ένα δρόμο με το όνομά του Silvio Gesell. Οι εργαζόμενοι στα πολλά εργοτάξια είναι όλοι ένθερμοι υποστηρικτές του συστήματος του δωρεάν χρήματος.
Στα καταστήματα τα γραμμάτια είναι αποδεκτά παντού, παράλληλα με τα επίσημα χρήματα. Οι τιμές δεν έχουν αυξηθεί. Κάποιοι υποστήριξαν ότι το σύστημα που πειραματίστηκε στο Wörgl εμποδίζει την φορολογική ισότητα, γιατί ενεργεί σαν μία μορφή εκμετάλλευσης του φορολογουμένου. Φαίνεται να υπάρχει ένα μικρό λάθος σε αυτό τον τρόπο σκέψης. Ποτέ στο παρελθόν δεν είδε κανείς τους φορολογούμενους να μη διαμαρτύρονται έντονα κατά την αφαίρεση των χρημάτων τους. Στο Wörgl κανείς δεν διαμαρτύρονταν.
Αντίθετα, οι φόροι (σε μορφή γραμματίων) καταβάλλονται εκ των προτέρων στον Δήμο. Οι άνθρωποι είναι ενθουσιασμένοι με το πείραμα και διαμαρτύρονται στην Εθνική τους Τράπεζα η οποία αντιτίθεται στην έκδοση των νέων αυτών χαρτονομισμάτων (των τοπικών γραμματίων). Είναι αδύνατο να αποδώσει κανείς τη γενική βελτίωση του Wörgl μόνο στη «νέα μορφή των φόρων». Δεν μπορεί κανείς παρά να συμφωνήσει με το Δήμαρχο ότι το νέο νόμισμα εκτελεί τη λειτουργία του πολύ καλύτερα από το παλιό.
Αφήνω στους ειδικούς για να διαπιστωθεί αν υπάρχει πληθωρισμός, παρά την κατά 100% κάλυψη των βασικών καταναλωτικών αγαθών. Παρεμπιπτόντως, αυξήσεις των τιμών, το πρώτο σημάδι του πληθωρισμού, δεν εμφανίζονται. Όσον αφορά την οικονομία, μπορούμε να πούμε ότι το νέο νόμισμα ευνοεί την εξοικονόμηση κατά κυριολεξία και όχι την αποθησαύριση του χρήματος. Δεδομένου ότι τα χρήματα χάνουν την αξία τους κρατώντας τα σπίτι, μπορεί κανείς να αποφύγει την υποτίμηση αυτή επενδύοντάς τα σε μία τράπεζα καταθέσεων.
Το Wörgl έχει γίνει ένα είδος προσκυνήματος για τους μακρο-οικονομολόγους από διάφορες χώρες. Ο καθένας μπορεί να τους αναγνωρίσει αμέσως, από τις εκφράσεις τους, κατά τη
συζήτηση τους στους όμορφους δρόμους του Wörgl, ή ενώ κάθονται στα τραπέζια των εστιατορίων. Ο πληθυσμός του Wörgl με χαρά, περήφανος για τη φήμη τους, τους καλωσορίζει θερμά.»
Το τέλος
Η Κεντρική Τράπεζα της Αυστρίας πανικοβλήθηκε, στο ενδεχόμενο το πείραμα του Wörgl να επεκταθεί σε όλη την Αυστρία και αποφάσισε να διεκδικήσει τα μονοπωλιακά δικαιώματα της, απαγορεύοντας δωρεάν νομίσματα. Η υπόθεση έφτασε ενώπιον του Αυστριακού Ανώτατου Δικαστηρίου, το οποίο επικύρωσε το μονοπωλιακό δικαίωμα της Κεντρικής Τράπεζας για την έκδοση νομίσματος.
Και έγινε ποινικό αδίκημα η έκδοση "νομίσματος έκτακτης ανάγκης". Το Wörgl γρήγορα επανήλθε στην ανεργία του 30%. Κοινωνική αναταραχή εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη την Αυστρία, διότι οι απλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνανε γιατί η Κυβέρνησή τους και η Δικαιοσύνη, που υποτίθεται ότι εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πολιτών, δεν τους αφήνει να εξασκούν τη δοκιμασμένη λύση που βρήκανε στην αντιμετώπιση της ύφεσης, αλλά τους επιβάλει τα δικά της μέτρα που αποδεδειγμένα όπως και πριν τους ξαναβύθισε στη φτώχεια και την ανέχεια.
Το 1938 ο Χίτλερ προχώρησε στην προσάρτηση της Αυστρίας (χωρίς να βρει την παραμικρή πολεμική αντίσταση) με έναν από τους λόγους για αυτό, το ότι πολλοί άνθρωποι τον είδαν ως τον οικονομικό και πολιτικό σωτήρα τους. Ακολούθησε ο Πόλεμος, και το πείραμα του Wörgl έμεινε στην Ιστορία.
(Βιβλιογραφία: http://www.mindcontagion.org/worgl)
*** Με 93% "Ναι" η Κριμαία επιστρέφει στην Ρωσία!!!
Στο 93% φτάνει το "ναι" στη απόσχιση από την Ουκρανία και η ένταξη στην Ρωσία των κατοίκων της Κριμαίας. Η εκλογική διαδικασία κύλησε ομαλά και ο λαός της Κριμαίας μίλησε χωρίς να αφήνει καμία αμφιβολία για το που θέλουν να ανήκουν. Επίσης νακοινώθηκε η απόφαση της κυβέρνησης της Κριμαίας να εγκαταλείψει την γρίβνια, το εθνικό νόμισμα της Ουκρανίας, και να υιοθετήσει το ρωσκικό ρούβλι από την 1η Απριλίου ανακοίνωσε, μιλώντας στο πρακτορείο Ria Novosti, ο αναπληρωτής πρωθυπουργός της αυτόνομης κυβέρνησης, Ραστάμ Τεμιργκάλιεφ.
Η εξέλιξη αυτή είχε προαναγγελθεί από τις αρχές Μαρτίου με δηλώσεις του ίδιου του Τεμιργκάλιεφ στο Reuters.
Υπενθυμίζεται ότι η Κριμαία θα υιοθετήσει και την ώρα Μόσχας. Με την ένταξη της Κριμαίας ο πληθυσμός της Κριμαίας θα φτάσει τα 143 εκατ. καθώς θα προστεθούν 2 εκατ. κάτοικοι στον συνολικό ρωσικό πληθυσμό.-
Η εξέλιξη αυτή είχε προαναγγελθεί από τις αρχές Μαρτίου με δηλώσεις του ίδιου του Τεμιργκάλιεφ στο Reuters.
Υπενθυμίζεται ότι η Κριμαία θα υιοθετήσει και την ώρα Μόσχας. Με την ένταξη της Κριμαίας ο πληθυσμός της Κριμαίας θα φτάσει τα 143 εκατ. καθώς θα προστεθούν 2 εκατ. κάτοικοι στον συνολικό ρωσικό πληθυσμό.-
*** Έλεος πια με τους αθλητικούς «μεγαλοδημοσιογράφους» της χώρας μας που ντρέπονται (!) να πουν δημόσια τι ομάδα είναι (γεμίσαμε από οπαδούς της… Εθνικής μας ομάδας, λες και προήλθαν όλοι τους από παρθενογένεση).
Και αντίθετα αυτοί πάντα οι κύριοι την ίδια ώρα με περίσσια άνεση, στόμφο, καμάρι και… περηφάνια τσακώνονται δημόσια και δηλώνουν «φαν» των Μάντσεστερ, Λίβερπουλ, Τσέλσι, Ρεάλ, Μπάρτσα, Μίλαν, Μπάγερν, Γιούβε και ου το καθεξής, ανάλογα ενίοτε με τα γούστα και τις προτι...μήσεις του καθενός τους!!!
Γελάει ο κόσμος (πια) σας λέω με τον ποδοσφαιρικό τους ευρωλιγουρισμό και κυρίως βέβαια την δειλία - υποκρισία τους!
Όπως ο κάθε άνθρωπος, έτσι και ο αθλητικός συντάκτης φίλες και φίλοι φυσικά αγαπάει και υποστηρίζει μία ομάδα από μικρό παιδί, αρκεί βέβαια όταν εργάζεται να βγάζει μεν πάθος, συναίσθημα και αγάπη για αυτήν, στις κρίσεις και τοποθετήσεις του όμως να είναι 100% δίκαιος και αντικειμενικός!
Τότε ο κόσμος - που το εισπράττει, το νοιώθει, το καταλαβαίνει και το εκτιμάει αυτό – να είναι σίγουροι πως δεν θα έχει κανένα πρόβλημα μαζί τους για το… τι ομάδα αυτοί είναι και συνάμα αυτοί θα πάψουν πλέον να κοροϊδεύουν την κοινή γνώμη και να υποκρίνονται.
Νισάφι πια!!! Καληνύχτα- καλημέρα σας………….. Με τον Σωτήρη Γεωργούτζο .-
*** Στη Σμύρνη κτυπά ξανά η καμπάνα των Ορθοδόξων
***
Και αντίθετα αυτοί πάντα οι κύριοι την ίδια ώρα με περίσσια άνεση, στόμφο, καμάρι και… περηφάνια τσακώνονται δημόσια και δηλώνουν «φαν» των Μάντσεστερ, Λίβερπουλ, Τσέλσι, Ρεάλ, Μπάρτσα, Μίλαν, Μπάγερν, Γιούβε και ου το καθεξής, ανάλογα ενίοτε με τα γούστα και τις προτι...μήσεις του καθενός τους!!!
Γελάει ο κόσμος (πια) σας λέω με τον ποδοσφαιρικό τους ευρωλιγουρισμό και κυρίως βέβαια την δειλία - υποκρισία τους!
Όπως ο κάθε άνθρωπος, έτσι και ο αθλητικός συντάκτης φίλες και φίλοι φυσικά αγαπάει και υποστηρίζει μία ομάδα από μικρό παιδί, αρκεί βέβαια όταν εργάζεται να βγάζει μεν πάθος, συναίσθημα και αγάπη για αυτήν, στις κρίσεις και τοποθετήσεις του όμως να είναι 100% δίκαιος και αντικειμενικός!
Τότε ο κόσμος - που το εισπράττει, το νοιώθει, το καταλαβαίνει και το εκτιμάει αυτό – να είναι σίγουροι πως δεν θα έχει κανένα πρόβλημα μαζί τους για το… τι ομάδα αυτοί είναι και συνάμα αυτοί θα πάψουν πλέον να κοροϊδεύουν την κοινή γνώμη και να υποκρίνονται.
Νισάφι πια!!! Καληνύχτα- καλημέρα σας………….. Με τον Σωτήρη Γεωργούτζο .-
*** Στη Σμύρνη κτυπά ξανά η καμπάνα των Ορθοδόξων
Οι συνέπειες των λαθών και των γεγονότων για να λήξει πραγματικά ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος το 1923 πληρώθηκαν από το Γένος μας ακριβότερα από την Άλωση της Πόλεως του 1453. Το σύνολο των γηγενών Ορθόδοξων Μικρασιατών από «αλύτρωτοι» μεταβλήθηκαν βίαια σε ανέστιους πρόσφυγες για να σωθούν και να συνοικήσουν στην ελληνική επικράτεια
. Η «Άνάβαση» των Ελλήνων, των Yunan, στη χώρα των Ιώνων, επαλήθευσε το γνωμικό του Εφέσιου φιλόσοφου Ηράκλειου, που όπως έγραψε ο ίδιος πως «ηρεύνησε τον εαυτόν του» και συμπέρανε ότι: «Πόλεμος πάντων πατήρ», για να δηλωθεί ότι από τον αγώνα για την επικράτηση προκύπτει κάθε εξέλιξη στα ανθρώπινα πράγματα. Την πιθανή δυσμενή εξέλιξη της συμμαχικής «Εντολής» για την ανάληψη της προστασίας των «αλύτρωτων» Μικρασιατών δεν την υποψιάστηκε το 1919 ο Βενιζέλος. Η επάνοδος στην εξουσία του παλαιοκομματικού συνασπισμού μετά τις Νοεμβριανές εκλογές του 1920 επιτάχυνε την συμφορά, αφού διχάστηκε ακόμη και ο στρατός στην Μικρά Ασία.. Την πλέον κρίσιμη ώρα της νεότερης Ιστορίας μας κλήθηκε και πάλι ο Βενιζέλος να προσφέρει αυτό που δεν επιδίωξε το 1919 μιά ειρηνευτική συμφωνία με τούς διαφωνούντες με την Ανακωχή του 1918. Τότε έπρεπε να ζητήσει την αποκατάσταση των καλών σχέσεων για την θεμελίωση της ιδέας της καλής γειτονίας μεταξύ των δύο λαών και τη συμφιλίωσή με ρεαλισμό και φαντασία για τη πολιτική λήθη του παρελθόντος!
Αυτό που δεν έπραξε τότε, τo επιχείρησε μετά την Μικρασιατική τραγωδία. Πιθανό ως γνώστης της Ιστορίας να παραδειγματίστηκε από ένα γεγονός που συνέβη τον 7ο αιώνα στα χρόνια του αυτοκράτορα Ηρακλείου, όταν οι Έλληνες συναντούν για πρώτη φορά τους προγόνους των σημερινών Τούρκων στα κράσπεδα της χριστιανικής αυτοκρατορίας μας και : «Οι Τούρκοι εγένοντο φίλοι τοις Ρωμαίοις», ίσως γιατί οι τότε Τούρκοι ήταν χριστιανοί και δεν έβλεπαν τη Σμύρνη όπως το 1922 λόγω του ευρωπαϊκού προσώπου της ως :«την πόλη των απίστων στο Ισλάμ» (την «Γιαούρ Ισμύρ») από τον μεγάλο αριθμό των χριστιανών που δραστηριοποιούνταν εκεί.
Μέσα στα πλαίσια της συμφιλιωτικής αυτής πολιτικής ο Βενιζέλος αρχίζει ταχύτερους βηματισμούς προσεγγίσεως με την Άγκυρα, ιδίως μετά την εκλογική του νίκη τον Αύγουστο του 1928. Για να στερεώσει μια γέφυρα φιλίας με την Άγκυρα αγοράζει η κυβέρνησή του την κατοικία στη Θεσσαλονίκη που λεγόταν πώς γεννήθηκε ο Κεμάλ και του την προσφέρει. Εκεί εγκαθίσταται το τουρκικό προξενείο, που αργότερα μετέβαλε μέρος της σε μουσείο. Έτσι σε μικρό διάστημα, προχωρεί η υπογραφή στις 30 Οκτωβρίου 1930 στην Άγκυρα του Ελληνοτουρκικού Συμφώνου Φιλίας, παρουσία του Κεμάλ και του Βενιζέλου και το 1931 ανταποδόθηκε στην Αθήνα η επίσκεψη αυτή του Βενιζέλου στην Άγκυρα από τον πρωθυπουργό της Τουρκίας Ισμέτ Ινονού. Μετά την Άγκυρα ο Βενιζέλος για να δείξει τον έξοχο σεβασμό όλων των Ελληνορθόδοξων στον ύπατο ιερό θεσμό της Εκκλησίας επισκέφθηκε στο Φανάρι τον πατριάρχη Φώτιο και τη Σύνοδό του. Το 1934 ο Κεμάλ που είχε χωρίσει το 1928 το νέο κράτος από το Ισλάμ, κατέστησε τη βασιλική της «του Θεού Σοφίας» μουσείο, λόγω της διαχρονικής σημασίας της για όλη την ανθρωπότητα.
Όμως μετά τον θάνατο του Κεμάλ το 1938 οι πολιτικοί της Τουρκίας επωφελούμενοι από την Γερμανική Κατοχή της Ελλάδος ανέφλεξαν το εθνικιστικό μίσος μεταξύ των δύο λαών και επέβαλαν το 1942 την επαχθή φορολογία στις επιχειρήσεις της Ομογένειας μέχρι εξοντώσεως, το έκτοτε γνωστό ως «βαρλίκι», Όμως η Γερμανία κατέρρευσε και η Άγκυρα αισθάνεται ανασφάλεια από τον Σοβιετικό γείτονά της και στρέφεται προς τη Δύση. Το 1947 οι Η.Π.Α. περιλαμβάνουν την Τουρκία στο Σχέδιο Μάρσαλ και το 1948 η Άγκυρα αποδέχεται ασυζητητί την εκλογή στην Οικουμενική Καθέδρα του από Αμερικής Αθηναγόρα. Στη συνέχεια το 1949 καλείται η Τουρκία στο Συμβούλιο της Ευρώπης και το 1952 στο ΝΑ.Τ.Ο. Το 1950 όμως ανέρχεται στην εξουσία το Δημοκρατικό κόμμα με επικεφαλής τους Μπαγιάρ και Μεντερές που εφαρμόζει δικαιότερη μεταχείριση της Ομογένειας στη Πόλη και στην Ίμβρο. Αναγνώρισε την Θεολογική Σχολή της Χάλκης ως ανώτατο ίδρυμα των Ορθοδόξων, καθώς και ενεργοποίησε το δικαίωμα αποκτήσεως ελληνικής Παιδείας στους Ιμβρίους, που θέσπισε η Συνθήκη της Λωζάννης κ. ά. Όταν ο πατριάρχης Αθηναγόρας έμαθε πως ο ευκτήριος οίκος της πρώην Ολλανδικής παροικίας στη Σμύρνη παραχωρήθηκε ιδιοκτησιακά στο εκεί Προξενείο της Ελλάδος, σκέφτηκε να τον αξιοποιήσει ως τον πρώτο ορθόδοξο ναό στην Σμύρνη σε ανάμνηση της μαρτυρικής Εκκλησίας της. Τη μικρή αυτή εκκλησία ο Πατριάρχης την αφιέρωσε στην Αγία Φωτεινή για να την συνδέσει με το ένδοξο παρελθόν του περίλαμπρου ναού της Σαμαρείτιδος Ισαποστόλου που καταστράφηκε το 1922. Προ του 1922 λειτουργούσαν εκεί 16 ενοριακές εκκλησίες ενώ από τους κατοίκους της παραθαλάσσιας πόλεως οι 165. 000 ήσαν Έλληνες έναντι των 63.000 Τούρκων! Τότε πλειοψηφούσαν οι Ορθόδοξοι στη πόλη της Σμύρνης στο βάθος του Ερμαίου κόλπου παρά τις μακρότατες κατακτήσεις, τους σεισμούς και τις βιαιοπραγίες. Η επίζηλη πόλη υπό το Σίπυλον όρος επί αιώνες ευημέρησε ως το εξαγωγικό κέντρο της πλούσιας Μικρασιατικής γής.
Το 1952, μετά 30 χρόνια από τα θλιβερά γεγονότα που συνέβησαν εκεί το 1922, αποκτάται στη Σμύρνη το πρώτο ορθόδοξο θυσιαστήριο για την επιτέλεση της ορθοδόξου λατρείας! Και αυτό όταν ήδη λειτουργούσαν εκεί οκτώ (8) Ρωμαιοκαθολικές εκκλησίες των Φραγκολεβαντίνων με αρχιεπίσκοπο και 15 ιερείς και πολλούς μοναχούς και σχολεία! Εκεί το ποιμαντικό φρόνημα του μακαριστού Πατριάρχη Αθηναγόρα ανασυνέστησε τον πρώτο πυρήνα ενορίας για τους λίγους Ρωμηούς και τους Ελλαδίτες προξενικούς και αξιωματικούς του ΝΑΤΟ που κατοικούσαν οικογενειακά στη Σμύρνη. Επειδή στη Πόλη δεν υπήρχαν διαθέσιμοι ιερείς αναζήτησε μεταξύ των χριστιανών της αρχιεπισκοπής του ένα ευσεβή οικογενειάρχη άριστο γνώστη της εκκλησιαστικής τάξεως που θα ήθελε να χειροτονηθεί. Αυτός ήταν ο Τιμόθεος Αναδάρης που διορίστηκε προσωρινός εφημέριος της Αγίας Φωτεινής και παρέμεινε εκεί οικογενειακά μέχρι πριν τα Σεπτεμβριανά του 1955. Το πανίσχυρο εθνικιστικό παρακράτος απεχθανόταν κάθε προσέγγιση των δύο λαών. Η πανούργα αγγλική διπλωματία επισήμανε την εμπάθεια και όταν οι Κύπριοι προσφεύγουν στον ΟΗΕ για την Αυτοδιάθεσή τους, χρησιμοποίησε το τουρκικό παρακράτος για να παρακωλύσει κάθε εξέλιξη του «Κυπριακού ζητήματος» και να τρομάξει την ελληνική κυβέρνηση που ήταν ακέφαλη λόγω της ασθένειας του Παπάγου.
Η επιχείρηση άρχισε από τον Ραδιοσταθμό της Άγκυρας με τη διασπορά ψευδέστατης ειδήσεως περί βόμβας στο σπίτι του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη αυτό που είχε προσφέρει η Ελλάδα στην Τουρκία εγκαινιάζοντας την πολιτική λήθης του παρελθόντος! Ευθύς άρχισε η κινητοποίηση του αφιονισμένου από το ψεύδος όχλου που μαινόμενος οργανωμένα επιτέθηκε κατά της Ομογένειας και των εκκλησιών, ιδρυμάτων και περιουσιών της. Φαίνεται πως αυτές οι βαναυσότητες ξέφυγαν του ελέγχου των εμπνευστών τους και προκάλεσαν καταστροφές σε 83 ναούς της Πόλεως και των προαστίων, γεγονότα που αποτελούν την πλέον θλιβερή σελίδα της σύγχρονης Τουρκίας που κάποιοι νόμιζαν πώς πληρώθηκαν μόνον με τη δίκη στη Πλάτη !
Τα γεγονότα απλώθηκαν και στη Σμύρνη. Η ελληνική και η αρμενική συνοικία ήταν πυρίκαυστες από τους γνωστούς πλέον αυτουργούς του Σεπτεμβρίου του 1922 και γι’ αυτό οι πυρομανείς στράφηκαν εναντίου του ελληνικού περιπτέρου της Εκθέσεως Σμύρνης και κυρίως κατά του Γενικού Προξενείου της Ελλάδος και των οικογενειών των Ελλήνων αξιωματικών που υπηρετούσαν εκεί στο αρχηγείο του Ν.Α.Τ.Ο ! Ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος Μάριος Ζαφειρίου διαφεύγει από την οπίσθια έξοδο του φλεγόμενου κτιρίου με την οικογένειά του και φιλοξενείται στη κατοικία του υποστρατήγου Πιπιλιαγκόπουλου του ΝΑΤΟ που φρουρείται. Ασφυκτική είναι η ατμόσφαιρα για τούς Ελληνορθοδόξους στη Σμύρνη, ακόμη και εάν έχουν την τουρκική υπηκοότητα, ενώ σε δύσκολη θέση βρίσκεται και ο ιερέας! Έτσι και ο π. Τιμόθεος αναγκάζεται να απομακρυνθεί από τη Σμύρνη και καταφεύγει στη Ν.Σμύρνη των Αθηνών.
Την τελευταία 20ετία επί πατριαρχίας Βαρθολομαίου η Εκκλησία δεν λησμόνησε τους ιερούς χώρους και τόπους της. Με περίσκεψη αναζήτησε τα κατάλληλα πρόσωπα που θα επωμιστούν την διακονία να επισκέπτονται κάθε απορφανισμένο τόπο από Ορθοδόξους της τουρκικής επικρατείας για να προσεύχονται και μνημονεύουν τις αναρίθμητες γενεές των τέκνων της Εκκλησίας. Όταν μερικοί υπενθύμιζαν την αυξανόμενη ισχνότητα της Ομογένειας στον πατριάρχη Αθηναγόρα εκείνος τους απαντούσε με την βεβαιότητα της τελικής Αναστάσεως! «Μήπως ξεχάσατε τις αναρίθμητες γενεές που αναπαύθηκαν εδώ που βαδίζουμε και εμείς σήμερα; Πως θα εγκαταλείψουμε εδώ τα λείψανα των Αγίων μας επικαλούμενοι μάλιστα τις πρεσβείες τους; Έτσι με διακριτικά βήματα, ο πατριάρχης Βαρθολομαίος αισθητοποιεί την συνάφεια ζώντων και κεκοιμημένων μέσα στο Μυστικό Σώμα του Χριστού, την γνωστή ως «κοινωνία των Αγίων» που «πρεσβεύουν» υπέρ ημών. Από 20ετίας, το 1994, αναζήτησε ο Πατριάρχης μας τον κατάλληλο διακονιτή αυτής της ιερής αποστολής. Και βρήκε ευέλπιδα μοναχό με κατ΄ επίγνωση ζήλο για την ιεροσύνη, γόνο Μικρασιατικής οικογενείας που παιδαγωγήθηκε στο Αγιώνυμο Όρος μέσα από τις Ακολουθίες των Αγίων στους άθλους της πίστεως και των αρετών τους και θερμαινόταν η πίστη του από την προσκύνηση των λειψάνων τους. Αυτός θέλησε να αγναντεύει την αλησμόνητη πατρίδα των προγόνων, το Αϊβαλή της Αιολίας, με την διακονία του στην πατριαρχική Μητρόπολη της Μυτιλήνης. Εκεί δίδει την πολυετή αγαθή μαρτυρία του ως ιεροκήρυκας και αρχιερατικός επίτροπος Πλωμαρίου ο Αρχιμανδρίτης Κύριλλος Συκής και αγκαλίζεται από τους Μυτιληναίους. Στα κενά της διακονίας του, λόγω γειτνιάσεως με τη Τουρκία, εξυπηρετεί και τις ανάγκες του Πατριαρχείου και είναι παντού καλοδεχούμενος ως αποστολέας του Φαναρίου για να ετοιμαστούν πατριαρχικές επισκέψεις και λειτουργίες στους αγιασμένους τόπους της Μικράς Ασίας. Κατά την προ 10ετίας έξαψη του Νεοφαρμακιδισμού παρεμβαίνει γραπτά υπέρ των δικαίων του Θρόνου και γνωρίζει την μικροψυχία των ισχυρών της ημέρας διαγραφόμενος από τον «Κατάλογον προς αρχιερατεία»! Όμως το Πατριαρχείο γνωρίζει την εντιμότητα του αδικούμενου κληρικού και του εμπιστεύεται την ευθύνη του ιδρύματός του στην Ανθούσα των Αθηνών, αυτού που δεν προσφέρθηκε από τους λαίμαργους «αυτοκεφαλιστές», αλλά από την μακαρίας μνήμης Πόντια γερόντισσα Αλεξάνδρα Μαχαιρίδου, συνεργάτιδα του επίσης μακαριστού Μικρασιάτη π. Αγγέλου Νησιώτη!
Η δραστηριότητα του π. Κυρίλλου εκατέρωθεν του Αιγαίου φθονήθηκε από την κακότητα βυσσοδομούντων και αδέξια εκτυλίχθηκε η απομάκρυνσή του από τον τόπο της εικοσαετούς γόνιμης διακονίας του. Το Φανάρι είναι συχνός δέκτης παρόμοιων αθλιοτήτων στον εκκλησιαστικό περίβολο και αντιπαρήλθε την πρόκληση και τον αποκατέστησε σε άλλη πατριαρχική Μητρόπολη που τον έθεσε εξ ολοκλήρου υπό το ωμοφόριο του Οικουμενικού Πατριάρχου. Μερικές φορές και οι διαβολείς υπηρετούν τους θείους σχεδιασμούς. Έτσι στις 15 Αυγούστου μετά την φετινή πανηγυρική λειτουργία στην μονή Σουμελά του Πόντου ο Πατριάρχης μας κάλεσε πλησίον του τον π. Κύριλλο και του ενεχείρησε πιττάκιον διορισμού του ως πρώτου τακτικού εφημερίου της Αγίας Φωτεινής Σμύρνης μετά το 1922! Μία απόφαση που όχι μόνον επιβραβεύει την αφοσίωσή του και τους κόπους και τις διώξεις που υπέστη για τη Μητέρα Εκκλησία, αλλά που παρέχει την ευλογία του Πρωτεύοντος της Ορθοδοξίας για την θεάρεστη αξιοποίηση αυτού που πρόσφερε στο Πατριαρχείο μας η Σουμελιώτισσα γερόντισσα στην Ανθούσα.
Έτσι στη Σμύρνη άναψε την νέα εκκλησιαστική χρονιά πάλι η λυχνία της τοπικής Εκκλησίας για όλους τους Ελληνορθοδόξους γηγενείς και διερχόμενους, αλλά και για όσους έρχονται σε «επίγνωση της αληθείας» και αποτελούν: «τους «λίθους» που υποσχέθηκε ο Θεός στον Αβραάμ για τέκνα» . Στη νέα του διακονία ο π. Κύριλλος ξεκινά μόνος την ανασύσταση του ενοριακού πυρήνα. Η εκκλησία έχει να επισκευαστεί μισό αιώνα! Πρεσβυτέριο για τον εφημέριο δεν υπάρχει παρά μία αποθήκη που διαμένει ο φύλακας. Αίθουσα για συνάξεις πιστών και για σχολείο για τη μάθηση της ελληνικής δεν υφίσταται. Ο ψάλτης, από τα πνευματικοπαίδια του, έρχεται από τη Λέσβο. Όμως τίποτα απ’ αυτά δεν πτοεί τον ώριμο ποιμένα που τέθηκε εκεί για να «ευαγγελίζεται» Έλληνες, Άραβες, Ρώσους, Σέρβους, Ρουμάνους και Βουλγάρους Ορθοδόξους που σήμερα είναι «μέτοικοι» στη Σμύρνης, μιας πόλης η οποία και σήμερα διαθέτει ακόμα μια κάποια εθνική ποικιλομορφία.
Κατά τις μεταπτυχιακές σπουδές μου στο Παρίσι προς «ζωάρκεια» διετέλεσα επί διετία διδάσκαλος του Αλέξανδρου Ωνάση στην avenue Foch παρά το δάσος της Βουλώνης. Έτσι σχετίστηκα με έναν αυθεντικό Σμυρναίο, τον Αριστοτέλη Ωνάση, που σε μια μεταγενέστερη συνάντησή μου μαζί του στη Γλυφάδα, με εντολή του πατριάρχη Αθηναγόρα, μου μίλησε συγκινημένος για τις παιδικές εμπειρίες του ως «παπαδάκι» στην εκκλησία της Σμύρνης πού ο πατέρας του, Σωκράτης, ήταν επίτροπος. Με ερώτησε τι έγινε ο παπά-Αμφιλόχιος Βούρος που υπηρετούσε στη Σμύρνη και όταν του είπα πώς ως έφηβος τον γνώρισα γέροντα στην Αγία Ζώνη της Κυψέλης με την βροντώδη φωνή του, και του διηγήθηκα πώς τον έσωσε στη αρχιεπισκοπή του μαζί με άλλους κληρικούς μας ο Γενουάτης λατίνος αρχιεπίσκοπος Σμύρνης Τζοβάνι Βελέγκας ( † 1944) άρχισε να κλαίει. Αυτή την συγκίνησή του για τη Σμύρνη δεν την έκρυβε και από τους συνεργάτες του και γι΄αυτό χρηματοδότησε το ίδρυμά του την ανέγερση του κωδωνοστασίου της Αγίας Φωτεινής στη Νέα Σμύρνη, με αυθεντικές φωτογραφίες που παρέδωσα από το αρχείο μου στον συμφοιτητή μου μητροπολίτη Αγαθάγγελο. Τώρα το ίδρυμα Ωνάση μένει να στηρίξει και τον ναό της Αγίας Φωτεινής και το Πρεσβυτέριό του στη Σμύρνη!
Αυτό απευθύνεται και στους απανταχού Σμυρναίους και στα συλλογικά τους όργανα, αλλά και στους ναούς της Αγίας Φωτεινής της ελληνικής επικράτειας. και σε κάθε Μικρασιάτη.
Η Σμύρνη απέκτησε πάλι ενορία!
Στηρίξατέ την γιατί εκεί «κεκοίμηνται μεγάλα ονόματα του Γένους μας». Αλλά και στον εφημέριο της Σμύρνης ο αποκαλυπτικός λόγος του ευαγγελιστή Ιωάννη λέγει: « Οίδα σου τα έργα και την θλίψη και την πτωχεία..και μηδέν φοβηθείς…και δώσω σοι τον στέφανον της ζωής».-
http://web-orthodoxy.com/
. Η «Άνάβαση» των Ελλήνων, των Yunan, στη χώρα των Ιώνων, επαλήθευσε το γνωμικό του Εφέσιου φιλόσοφου Ηράκλειου, που όπως έγραψε ο ίδιος πως «ηρεύνησε τον εαυτόν του» και συμπέρανε ότι: «Πόλεμος πάντων πατήρ», για να δηλωθεί ότι από τον αγώνα για την επικράτηση προκύπτει κάθε εξέλιξη στα ανθρώπινα πράγματα. Την πιθανή δυσμενή εξέλιξη της συμμαχικής «Εντολής» για την ανάληψη της προστασίας των «αλύτρωτων» Μικρασιατών δεν την υποψιάστηκε το 1919 ο Βενιζέλος. Η επάνοδος στην εξουσία του παλαιοκομματικού συνασπισμού μετά τις Νοεμβριανές εκλογές του 1920 επιτάχυνε την συμφορά, αφού διχάστηκε ακόμη και ο στρατός στην Μικρά Ασία.. Την πλέον κρίσιμη ώρα της νεότερης Ιστορίας μας κλήθηκε και πάλι ο Βενιζέλος να προσφέρει αυτό που δεν επιδίωξε το 1919 μιά ειρηνευτική συμφωνία με τούς διαφωνούντες με την Ανακωχή του 1918. Τότε έπρεπε να ζητήσει την αποκατάσταση των καλών σχέσεων για την θεμελίωση της ιδέας της καλής γειτονίας μεταξύ των δύο λαών και τη συμφιλίωσή με ρεαλισμό και φαντασία για τη πολιτική λήθη του παρελθόντος!
Αυτό που δεν έπραξε τότε, τo επιχείρησε μετά την Μικρασιατική τραγωδία. Πιθανό ως γνώστης της Ιστορίας να παραδειγματίστηκε από ένα γεγονός που συνέβη τον 7ο αιώνα στα χρόνια του αυτοκράτορα Ηρακλείου, όταν οι Έλληνες συναντούν για πρώτη φορά τους προγόνους των σημερινών Τούρκων στα κράσπεδα της χριστιανικής αυτοκρατορίας μας και : «Οι Τούρκοι εγένοντο φίλοι τοις Ρωμαίοις», ίσως γιατί οι τότε Τούρκοι ήταν χριστιανοί και δεν έβλεπαν τη Σμύρνη όπως το 1922 λόγω του ευρωπαϊκού προσώπου της ως :«την πόλη των απίστων στο Ισλάμ» (την «Γιαούρ Ισμύρ») από τον μεγάλο αριθμό των χριστιανών που δραστηριοποιούνταν εκεί.
Μέσα στα πλαίσια της συμφιλιωτικής αυτής πολιτικής ο Βενιζέλος αρχίζει ταχύτερους βηματισμούς προσεγγίσεως με την Άγκυρα, ιδίως μετά την εκλογική του νίκη τον Αύγουστο του 1928. Για να στερεώσει μια γέφυρα φιλίας με την Άγκυρα αγοράζει η κυβέρνησή του την κατοικία στη Θεσσαλονίκη που λεγόταν πώς γεννήθηκε ο Κεμάλ και του την προσφέρει. Εκεί εγκαθίσταται το τουρκικό προξενείο, που αργότερα μετέβαλε μέρος της σε μουσείο. Έτσι σε μικρό διάστημα, προχωρεί η υπογραφή στις 30 Οκτωβρίου 1930 στην Άγκυρα του Ελληνοτουρκικού Συμφώνου Φιλίας, παρουσία του Κεμάλ και του Βενιζέλου και το 1931 ανταποδόθηκε στην Αθήνα η επίσκεψη αυτή του Βενιζέλου στην Άγκυρα από τον πρωθυπουργό της Τουρκίας Ισμέτ Ινονού. Μετά την Άγκυρα ο Βενιζέλος για να δείξει τον έξοχο σεβασμό όλων των Ελληνορθόδοξων στον ύπατο ιερό θεσμό της Εκκλησίας επισκέφθηκε στο Φανάρι τον πατριάρχη Φώτιο και τη Σύνοδό του. Το 1934 ο Κεμάλ που είχε χωρίσει το 1928 το νέο κράτος από το Ισλάμ, κατέστησε τη βασιλική της «του Θεού Σοφίας» μουσείο, λόγω της διαχρονικής σημασίας της για όλη την ανθρωπότητα.
Όμως μετά τον θάνατο του Κεμάλ το 1938 οι πολιτικοί της Τουρκίας επωφελούμενοι από την Γερμανική Κατοχή της Ελλάδος ανέφλεξαν το εθνικιστικό μίσος μεταξύ των δύο λαών και επέβαλαν το 1942 την επαχθή φορολογία στις επιχειρήσεις της Ομογένειας μέχρι εξοντώσεως, το έκτοτε γνωστό ως «βαρλίκι», Όμως η Γερμανία κατέρρευσε και η Άγκυρα αισθάνεται ανασφάλεια από τον Σοβιετικό γείτονά της και στρέφεται προς τη Δύση. Το 1947 οι Η.Π.Α. περιλαμβάνουν την Τουρκία στο Σχέδιο Μάρσαλ και το 1948 η Άγκυρα αποδέχεται ασυζητητί την εκλογή στην Οικουμενική Καθέδρα του από Αμερικής Αθηναγόρα. Στη συνέχεια το 1949 καλείται η Τουρκία στο Συμβούλιο της Ευρώπης και το 1952 στο ΝΑ.Τ.Ο. Το 1950 όμως ανέρχεται στην εξουσία το Δημοκρατικό κόμμα με επικεφαλής τους Μπαγιάρ και Μεντερές που εφαρμόζει δικαιότερη μεταχείριση της Ομογένειας στη Πόλη και στην Ίμβρο. Αναγνώρισε την Θεολογική Σχολή της Χάλκης ως ανώτατο ίδρυμα των Ορθοδόξων, καθώς και ενεργοποίησε το δικαίωμα αποκτήσεως ελληνικής Παιδείας στους Ιμβρίους, που θέσπισε η Συνθήκη της Λωζάννης κ. ά. Όταν ο πατριάρχης Αθηναγόρας έμαθε πως ο ευκτήριος οίκος της πρώην Ολλανδικής παροικίας στη Σμύρνη παραχωρήθηκε ιδιοκτησιακά στο εκεί Προξενείο της Ελλάδος, σκέφτηκε να τον αξιοποιήσει ως τον πρώτο ορθόδοξο ναό στην Σμύρνη σε ανάμνηση της μαρτυρικής Εκκλησίας της. Τη μικρή αυτή εκκλησία ο Πατριάρχης την αφιέρωσε στην Αγία Φωτεινή για να την συνδέσει με το ένδοξο παρελθόν του περίλαμπρου ναού της Σαμαρείτιδος Ισαποστόλου που καταστράφηκε το 1922. Προ του 1922 λειτουργούσαν εκεί 16 ενοριακές εκκλησίες ενώ από τους κατοίκους της παραθαλάσσιας πόλεως οι 165. 000 ήσαν Έλληνες έναντι των 63.000 Τούρκων! Τότε πλειοψηφούσαν οι Ορθόδοξοι στη πόλη της Σμύρνης στο βάθος του Ερμαίου κόλπου παρά τις μακρότατες κατακτήσεις, τους σεισμούς και τις βιαιοπραγίες. Η επίζηλη πόλη υπό το Σίπυλον όρος επί αιώνες ευημέρησε ως το εξαγωγικό κέντρο της πλούσιας Μικρασιατικής γής.
Το 1952, μετά 30 χρόνια από τα θλιβερά γεγονότα που συνέβησαν εκεί το 1922, αποκτάται στη Σμύρνη το πρώτο ορθόδοξο θυσιαστήριο για την επιτέλεση της ορθοδόξου λατρείας! Και αυτό όταν ήδη λειτουργούσαν εκεί οκτώ (8) Ρωμαιοκαθολικές εκκλησίες των Φραγκολεβαντίνων με αρχιεπίσκοπο και 15 ιερείς και πολλούς μοναχούς και σχολεία! Εκεί το ποιμαντικό φρόνημα του μακαριστού Πατριάρχη Αθηναγόρα ανασυνέστησε τον πρώτο πυρήνα ενορίας για τους λίγους Ρωμηούς και τους Ελλαδίτες προξενικούς και αξιωματικούς του ΝΑΤΟ που κατοικούσαν οικογενειακά στη Σμύρνη. Επειδή στη Πόλη δεν υπήρχαν διαθέσιμοι ιερείς αναζήτησε μεταξύ των χριστιανών της αρχιεπισκοπής του ένα ευσεβή οικογενειάρχη άριστο γνώστη της εκκλησιαστικής τάξεως που θα ήθελε να χειροτονηθεί. Αυτός ήταν ο Τιμόθεος Αναδάρης που διορίστηκε προσωρινός εφημέριος της Αγίας Φωτεινής και παρέμεινε εκεί οικογενειακά μέχρι πριν τα Σεπτεμβριανά του 1955. Το πανίσχυρο εθνικιστικό παρακράτος απεχθανόταν κάθε προσέγγιση των δύο λαών. Η πανούργα αγγλική διπλωματία επισήμανε την εμπάθεια και όταν οι Κύπριοι προσφεύγουν στον ΟΗΕ για την Αυτοδιάθεσή τους, χρησιμοποίησε το τουρκικό παρακράτος για να παρακωλύσει κάθε εξέλιξη του «Κυπριακού ζητήματος» και να τρομάξει την ελληνική κυβέρνηση που ήταν ακέφαλη λόγω της ασθένειας του Παπάγου.
Η επιχείρηση άρχισε από τον Ραδιοσταθμό της Άγκυρας με τη διασπορά ψευδέστατης ειδήσεως περί βόμβας στο σπίτι του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη αυτό που είχε προσφέρει η Ελλάδα στην Τουρκία εγκαινιάζοντας την πολιτική λήθης του παρελθόντος! Ευθύς άρχισε η κινητοποίηση του αφιονισμένου από το ψεύδος όχλου που μαινόμενος οργανωμένα επιτέθηκε κατά της Ομογένειας και των εκκλησιών, ιδρυμάτων και περιουσιών της. Φαίνεται πως αυτές οι βαναυσότητες ξέφυγαν του ελέγχου των εμπνευστών τους και προκάλεσαν καταστροφές σε 83 ναούς της Πόλεως και των προαστίων, γεγονότα που αποτελούν την πλέον θλιβερή σελίδα της σύγχρονης Τουρκίας που κάποιοι νόμιζαν πώς πληρώθηκαν μόνον με τη δίκη στη Πλάτη !
Τα γεγονότα απλώθηκαν και στη Σμύρνη. Η ελληνική και η αρμενική συνοικία ήταν πυρίκαυστες από τους γνωστούς πλέον αυτουργούς του Σεπτεμβρίου του 1922 και γι’ αυτό οι πυρομανείς στράφηκαν εναντίου του ελληνικού περιπτέρου της Εκθέσεως Σμύρνης και κυρίως κατά του Γενικού Προξενείου της Ελλάδος και των οικογενειών των Ελλήνων αξιωματικών που υπηρετούσαν εκεί στο αρχηγείο του Ν.Α.Τ.Ο ! Ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος Μάριος Ζαφειρίου διαφεύγει από την οπίσθια έξοδο του φλεγόμενου κτιρίου με την οικογένειά του και φιλοξενείται στη κατοικία του υποστρατήγου Πιπιλιαγκόπουλου του ΝΑΤΟ που φρουρείται. Ασφυκτική είναι η ατμόσφαιρα για τούς Ελληνορθοδόξους στη Σμύρνη, ακόμη και εάν έχουν την τουρκική υπηκοότητα, ενώ σε δύσκολη θέση βρίσκεται και ο ιερέας! Έτσι και ο π. Τιμόθεος αναγκάζεται να απομακρυνθεί από τη Σμύρνη και καταφεύγει στη Ν.Σμύρνη των Αθηνών.
Την τελευταία 20ετία επί πατριαρχίας Βαρθολομαίου η Εκκλησία δεν λησμόνησε τους ιερούς χώρους και τόπους της. Με περίσκεψη αναζήτησε τα κατάλληλα πρόσωπα που θα επωμιστούν την διακονία να επισκέπτονται κάθε απορφανισμένο τόπο από Ορθοδόξους της τουρκικής επικρατείας για να προσεύχονται και μνημονεύουν τις αναρίθμητες γενεές των τέκνων της Εκκλησίας. Όταν μερικοί υπενθύμιζαν την αυξανόμενη ισχνότητα της Ομογένειας στον πατριάρχη Αθηναγόρα εκείνος τους απαντούσε με την βεβαιότητα της τελικής Αναστάσεως! «Μήπως ξεχάσατε τις αναρίθμητες γενεές που αναπαύθηκαν εδώ που βαδίζουμε και εμείς σήμερα; Πως θα εγκαταλείψουμε εδώ τα λείψανα των Αγίων μας επικαλούμενοι μάλιστα τις πρεσβείες τους; Έτσι με διακριτικά βήματα, ο πατριάρχης Βαρθολομαίος αισθητοποιεί την συνάφεια ζώντων και κεκοιμημένων μέσα στο Μυστικό Σώμα του Χριστού, την γνωστή ως «κοινωνία των Αγίων» που «πρεσβεύουν» υπέρ ημών. Από 20ετίας, το 1994, αναζήτησε ο Πατριάρχης μας τον κατάλληλο διακονιτή αυτής της ιερής αποστολής. Και βρήκε ευέλπιδα μοναχό με κατ΄ επίγνωση ζήλο για την ιεροσύνη, γόνο Μικρασιατικής οικογενείας που παιδαγωγήθηκε στο Αγιώνυμο Όρος μέσα από τις Ακολουθίες των Αγίων στους άθλους της πίστεως και των αρετών τους και θερμαινόταν η πίστη του από την προσκύνηση των λειψάνων τους. Αυτός θέλησε να αγναντεύει την αλησμόνητη πατρίδα των προγόνων, το Αϊβαλή της Αιολίας, με την διακονία του στην πατριαρχική Μητρόπολη της Μυτιλήνης. Εκεί δίδει την πολυετή αγαθή μαρτυρία του ως ιεροκήρυκας και αρχιερατικός επίτροπος Πλωμαρίου ο Αρχιμανδρίτης Κύριλλος Συκής και αγκαλίζεται από τους Μυτιληναίους. Στα κενά της διακονίας του, λόγω γειτνιάσεως με τη Τουρκία, εξυπηρετεί και τις ανάγκες του Πατριαρχείου και είναι παντού καλοδεχούμενος ως αποστολέας του Φαναρίου για να ετοιμαστούν πατριαρχικές επισκέψεις και λειτουργίες στους αγιασμένους τόπους της Μικράς Ασίας. Κατά την προ 10ετίας έξαψη του Νεοφαρμακιδισμού παρεμβαίνει γραπτά υπέρ των δικαίων του Θρόνου και γνωρίζει την μικροψυχία των ισχυρών της ημέρας διαγραφόμενος από τον «Κατάλογον προς αρχιερατεία»! Όμως το Πατριαρχείο γνωρίζει την εντιμότητα του αδικούμενου κληρικού και του εμπιστεύεται την ευθύνη του ιδρύματός του στην Ανθούσα των Αθηνών, αυτού που δεν προσφέρθηκε από τους λαίμαργους «αυτοκεφαλιστές», αλλά από την μακαρίας μνήμης Πόντια γερόντισσα Αλεξάνδρα Μαχαιρίδου, συνεργάτιδα του επίσης μακαριστού Μικρασιάτη π. Αγγέλου Νησιώτη!
Η δραστηριότητα του π. Κυρίλλου εκατέρωθεν του Αιγαίου φθονήθηκε από την κακότητα βυσσοδομούντων και αδέξια εκτυλίχθηκε η απομάκρυνσή του από τον τόπο της εικοσαετούς γόνιμης διακονίας του. Το Φανάρι είναι συχνός δέκτης παρόμοιων αθλιοτήτων στον εκκλησιαστικό περίβολο και αντιπαρήλθε την πρόκληση και τον αποκατέστησε σε άλλη πατριαρχική Μητρόπολη που τον έθεσε εξ ολοκλήρου υπό το ωμοφόριο του Οικουμενικού Πατριάρχου. Μερικές φορές και οι διαβολείς υπηρετούν τους θείους σχεδιασμούς. Έτσι στις 15 Αυγούστου μετά την φετινή πανηγυρική λειτουργία στην μονή Σουμελά του Πόντου ο Πατριάρχης μας κάλεσε πλησίον του τον π. Κύριλλο και του ενεχείρησε πιττάκιον διορισμού του ως πρώτου τακτικού εφημερίου της Αγίας Φωτεινής Σμύρνης μετά το 1922! Μία απόφαση που όχι μόνον επιβραβεύει την αφοσίωσή του και τους κόπους και τις διώξεις που υπέστη για τη Μητέρα Εκκλησία, αλλά που παρέχει την ευλογία του Πρωτεύοντος της Ορθοδοξίας για την θεάρεστη αξιοποίηση αυτού που πρόσφερε στο Πατριαρχείο μας η Σουμελιώτισσα γερόντισσα στην Ανθούσα.
Έτσι στη Σμύρνη άναψε την νέα εκκλησιαστική χρονιά πάλι η λυχνία της τοπικής Εκκλησίας για όλους τους Ελληνορθοδόξους γηγενείς και διερχόμενους, αλλά και για όσους έρχονται σε «επίγνωση της αληθείας» και αποτελούν: «τους «λίθους» που υποσχέθηκε ο Θεός στον Αβραάμ για τέκνα» . Στη νέα του διακονία ο π. Κύριλλος ξεκινά μόνος την ανασύσταση του ενοριακού πυρήνα. Η εκκλησία έχει να επισκευαστεί μισό αιώνα! Πρεσβυτέριο για τον εφημέριο δεν υπάρχει παρά μία αποθήκη που διαμένει ο φύλακας. Αίθουσα για συνάξεις πιστών και για σχολείο για τη μάθηση της ελληνικής δεν υφίσταται. Ο ψάλτης, από τα πνευματικοπαίδια του, έρχεται από τη Λέσβο. Όμως τίποτα απ’ αυτά δεν πτοεί τον ώριμο ποιμένα που τέθηκε εκεί για να «ευαγγελίζεται» Έλληνες, Άραβες, Ρώσους, Σέρβους, Ρουμάνους και Βουλγάρους Ορθοδόξους που σήμερα είναι «μέτοικοι» στη Σμύρνης, μιας πόλης η οποία και σήμερα διαθέτει ακόμα μια κάποια εθνική ποικιλομορφία.
Κατά τις μεταπτυχιακές σπουδές μου στο Παρίσι προς «ζωάρκεια» διετέλεσα επί διετία διδάσκαλος του Αλέξανδρου Ωνάση στην avenue Foch παρά το δάσος της Βουλώνης. Έτσι σχετίστηκα με έναν αυθεντικό Σμυρναίο, τον Αριστοτέλη Ωνάση, που σε μια μεταγενέστερη συνάντησή μου μαζί του στη Γλυφάδα, με εντολή του πατριάρχη Αθηναγόρα, μου μίλησε συγκινημένος για τις παιδικές εμπειρίες του ως «παπαδάκι» στην εκκλησία της Σμύρνης πού ο πατέρας του, Σωκράτης, ήταν επίτροπος. Με ερώτησε τι έγινε ο παπά-Αμφιλόχιος Βούρος που υπηρετούσε στη Σμύρνη και όταν του είπα πώς ως έφηβος τον γνώρισα γέροντα στην Αγία Ζώνη της Κυψέλης με την βροντώδη φωνή του, και του διηγήθηκα πώς τον έσωσε στη αρχιεπισκοπή του μαζί με άλλους κληρικούς μας ο Γενουάτης λατίνος αρχιεπίσκοπος Σμύρνης Τζοβάνι Βελέγκας ( † 1944) άρχισε να κλαίει. Αυτή την συγκίνησή του για τη Σμύρνη δεν την έκρυβε και από τους συνεργάτες του και γι΄αυτό χρηματοδότησε το ίδρυμά του την ανέγερση του κωδωνοστασίου της Αγίας Φωτεινής στη Νέα Σμύρνη, με αυθεντικές φωτογραφίες που παρέδωσα από το αρχείο μου στον συμφοιτητή μου μητροπολίτη Αγαθάγγελο. Τώρα το ίδρυμα Ωνάση μένει να στηρίξει και τον ναό της Αγίας Φωτεινής και το Πρεσβυτέριό του στη Σμύρνη!
Αυτό απευθύνεται και στους απανταχού Σμυρναίους και στα συλλογικά τους όργανα, αλλά και στους ναούς της Αγίας Φωτεινής της ελληνικής επικράτειας. και σε κάθε Μικρασιάτη.
Η Σμύρνη απέκτησε πάλι ενορία!
Στηρίξατέ την γιατί εκεί «κεκοίμηνται μεγάλα ονόματα του Γένους μας». Αλλά και στον εφημέριο της Σμύρνης ο αποκαλυπτικός λόγος του ευαγγελιστή Ιωάννη λέγει: « Οίδα σου τα έργα και την θλίψη και την πτωχεία..και μηδέν φοβηθείς…και δώσω σοι τον στέφανον της ζωής».-
http://web-orthodoxy.com/
***
*** BINTEOΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ...ΒΙΝΤΕΟΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ:
~ http://www.youtube.com/stamos01 , 3149 video.- http://www.youtube.com/stamatios01 , = 1645 video .-
~ http://www.youtube.com/vlasiskal , = 1663 video.- ~**Σύνολον : 6457 βίντεο αναρτημένα .-
http://facebook.com/home.php?=home?#!/?ref=home , 2495 https://www.facebook.com/stamatios.skoulikas , https://www.facebook.com/profile.php?id=1037492258 , 269 https://www.facebook.com/stamatios.n.skoulikas ,
~***ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014 :
~ http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/2014/02/25-2014.html , Αθλητική ενημέρωση Τρίτη 25 Φεβρουαρίου
2014.-
~ http://snsarfara-stamos-dynami.blogspot.gr/2014/02/26-2014.html , Άρωμα ενημέρωσης Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014 .-
~ http://arfara-messinias-stamos-2010.blogspot.gr/2014/02/27-2014.html , Άρωμα ενημέρωσης Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014 .-
~ http://snsarfara.blogspot.gr/2014/02/27-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014 .-
~ http://vlasisarfarablogspotcom.blogspot.gr/2014/02/28-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014 .-
~ http://snsstamoskal.blogspot.gr/2014/03/01-2013.html , Το αγιάζι Της ενημέρωσης 01 Μαρτίου 2014 .-
*** ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΜΑΡΤΙΟΥ 2014 :
http://snsstamoskal.blogspot.gr/2014/03/01-2013.html , Το αγιάζι Της ενημέρωσης 01 Μαρτίου 2014 .- ~http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/2014/03/1-2-2014.html , Άρωμα αθλητικής ενημέρωσης Σ/Κ 1 , 2 Μαρτίου 2014 .-
~ http://arfara-messinia-stamos-stamos.blogspot.gr/2014/03/02-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης 02 Φεβρουαρίου 2014 .-
~ http://stamos-stamoskalsnsblogspotcom.blogspot.gr/2014/03/03-2014.html , Το αγιαζι της ενημέρωσης Καθαραδευτέρα 03 Μαρτίου 2014 .-
~ http://vlasisarfarablogspot.blogspot.gr/2014/03/04-2014.html , ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΚΕΣ ΕΚΔΛΗΛΩΣΕΙΣ Τρίτη 04 Μαρτίου 2014 .-
~ http://arfaramessiniasgreece.blogspot.gr/2014/03/04-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Τρίτη 04 Μαρτίου 2014 .-
~ http://arfara-messinias-stamos.blogspot.gr/2014/03/05-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Τετάρτη 05 Μαρτίου 2014 .-
~ http://dimmetoparfara.blogspot.gr/2014/03/06-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Πέμπτη 06 Μαρτίου 2014 .-
~ http://httpdimmetoparfarablogspotcom.blogspot.gr/2014/03/07-2014.html , Ενημέρωση την Παρασκευή 07- Μαρτίου – 2014 .-
~ http://arfara-messinia-stamos.blogspot.gr/2014/03/07-03-2014.html , Όμορφα και ωραία νέα και παλιά Παρασκευή 07-03-2014 .-
~ http://stamos-dynami.blogspot.gr/2014/03/01-2014.html , Επιλογές Παρασκευή 07 Μαρτίου 2014 .-
~ http://arfara-kalamata-greece.blogspot.gr/2014/03/08-2014.html , Ενημέρωση του Σαββάτου 08 Μαρτίου 2014 .-
~ http://snsarfara-stamos-dynami.blogspot.gr/2014/03/8-9-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Σ/Κ 8 και 9 Μαρτίου 2014 .-
~ http://arfara-messinias-stamos-2010.blogspot.gr/2014/03/10-2014.html , Άρωμα Δευτέρας στην ενημέρωση 10 Μαρτίου 2014 .-
~ http://snsarfara.blogspot.gr/2014/03/11-2014.html , Άρωμα ενημέρωσης την Τρίτη 11 Μαρτίου 2014 .-
~ http://vlasisarfarablogspotcom.blogspot.gr/2014/03/12-2014.html , Άρωμα Μεσσηνιακής ενημέρωσης Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014 .-
~ http://snsstamoskal.blogspot.gr/2014/03/13-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Πέμπτη 13 Μαρτίου 2014 ,.-
~ http://arfara-messinias-stamos.blogspot.gr/2014/03/14-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης 14 Μαρτίου 2014 .-
~ http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/2014/03/15-2014.html , Σάββατο στο αγιάζι της ενημέρωσης 15 Μαρτίου 2014 .-
~ http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/2014/03/15-16-2014.html , Αθλητικό Σάββατο -Κύριακο 15 και 16 Μαρτίου 2014 .-
~ http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2014/03/16-2014.html , Κυριακάτικη ενημέρωση 16 Μαρτίου 2014 .-
~ http://vlasisarfarablogspot.blogspot.gr/2014/03/17-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014 .-
~ http://arfara-messinia-stamos-stamos.blogspot.gr/2014/03/blog-post.html , ΑΝΘΟΛΟΓΟΝΤΑΣ γράφοντας και αντιγράφοντας , Δευτέρα 17/03/2014 .-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου